Może być, szybko poszło.. pewnie co policjant to inna historia

Może być, szybko poszło.. pewnie co policjant to inna historia

Pozytywne zaskoczenie. Książka(audiobook) trafiła na moją półkę dość przypadkowo, ale to bardzo przyjemna pigułka informacji o pracy w polskiej Policji.

Poza dużą ilością informacji i historii, to autor zdaje się mieć bardzo zdrowe, poukładane poglądy, o których szczerze opowiada – także o tym, jak ewoluowały przez pracę w Policji.

Jeśli miałbym się czegoś przyczepić na siłę, to czasem pojawiają się wycieczki w życie totalnie prywatne autora, których teoretycznie mogłoby nie być . Ale to dosłownie 3-4 razy i na krótko... a poza tym, dodają głębi tematu i są sympatyczne... więc naprawdę, nie przyczepiam się :)

Pozytywne zaskoczenie. Książka(audiobook) trafiła na moją półkę dość przypadkowo, ale to bardzo przyjemna pigułka informacji o pracy w polskiej Policji.

Poza dużą ilością informacji i historii, to autor zdaje się mieć bardzo zdrowe, poukładane poglądy, o których szczerze opowiada – także o tym, jak ewoluowały przez pracę w Policji.

Jeśli miałbym się czegoś przyczepić na...

Historia człowieka, który idzie w ślady swojego mistrza-dziadka, który również był policjantem. Młody chłopak, po anglistyce postanawia związać swoje życie ze służbą w policji. Ambitny, pragnie działać na rzecz społeczeństwa, ale ostatecznie odchodzi, bo go firma "zgnoiła". Mówi się czasem: nie masz ambicji, idziesz do policji albo do wojska też. Coś w tym jest. Podobają mi się poglądy autora w odmianie alkoholizmu, używek.
Krótka książka, ale przyjemna na niedzielne popołudnie.
Cieszę się, że przeczytałem. Przy czytaniu o jego wzorcach, przypomniał się mój, aż łezka kręci się w oku... Też był nim dziadek.

Historia człowieka, który idzie w ślady swojego mistrza-dziadka, który również był policjantem. Młody chłopak, po anglistyce postanawia związać swoje życie ze służbą w policji. Ambitny, pragnie działać na rzecz społeczeństwa, ale ostatecznie odchodzi, bo go firma "zgnoiła". Mówi się czasem: nie masz ambicji, idziesz do policji albo do wojska też. Coś w tym jest. Podobają mi...

„Otwierać, Policja!” Jest historia służby Sierżanta Bagiety - którego możesz znać z kanału na yt pod tą właśnie nazwą.
Kiedy myślę o samej formacji 🚓 to mam mieszane uczucia - racjonalnie wiem, że ma bronić, trzymać porządku czy zapobiegać ale byłam też świadkiem wielu sytuacji w których nadużywano posiadanej władzy.
I tak, wiem że to wszystko zależy od człowieka. Co innego kiedy właśnie takim tworem z przerośniętym ego jest „krawężnik” a co innego kiedy Komendant.

To troszkę mnie nastawiło do książki „ będzie narzekanie jakiż to sort Ci Polacy, jaka praca niewdzięczna, mało płatna, itp” . Zapewne dlatego że nie miałam z Sierżantem Bagietą do czynienia wcześniej. Nie znałam tej postaci. I wielka szkoda bo po lekturze zapoznałam się z tym co ma do powiedzenia i pasuje tutaj tylko emotka 👏👏👏

Już na starcie książki przyszło duże zaskoczenie.
Na spacer po swojej służbie zabiera nas spoko gość, z imponującym kręgosłupem moralnym i twardo stąpający po ziemi.
Jedyna rzeczą która czasem wprowadza go w kłopoty jest uważności na drugiego człowieka. Nie liczcie na narzekanie na obywateli- Bagieta wie że „ empatia to nie zupa z Azji” i naprawdę jest imponujący.

To dlaczego już nie pracuje w służbie mundurowej pozostawiam Wam do odkrycia :)
Zaufajcie że warto poświęcić tej książce czas i odważyć się na reflekcje „ a co ja bym w takiej sytuacji zrobił, pomyslal, powiedział?”

„Otwierać, Policja!” Jest historia służby Sierżanta Bagiety - którego możesz znać z kanału na yt pod tą właśnie nazwą.
Kiedy myślę o samej formacji 🚓 to mam mieszane uczucia - racjonalnie wiem, że ma bronić, trzymać porządku czy zapobiegać ale byłam też świadkiem wielu sytuacji w których nadużywano posiadanej władzy.
I tak, wiem że to wszystko zależy od człowieka. Co innego...

Bardzo ciekawa książka. Zabawna o wciągająca. Warto przeczytać.

Bardzo ciekawa książka. Zabawna o wciągająca. Warto przeczytać.

Nic wartościowego. Zdjęcia autora co kilka stron po pierwsze nic do treści nie wnoszą, po drugie przyprawiają o mdłości z uwagi na ich ilość oraz ten sam wymiar. Ta pozycja nie powinna nigdy stać się książką, a jedynie wpisem na fb. Nie polecam, pomimo, że treść jest bliska moim poglądom.

Nic wartościowego. Zdjęcia autora co kilka stron po pierwsze nic do treści nie wnoszą, po drugie przyprawiają o mdłości z uwagi na ich ilość oraz ten sam wymiar. Ta pozycja nie powinna nigdy stać się książką, a jedynie wpisem na fb. Nie polecam, pomimo, że treść jest bliska moim poglądom.

Szybka lektura, momentami zabawna, sprawnie napisana, trochę jak opowieści znajomego przy piwie. Ale tak na prawdę to tematy są ledwie liźnięte i nie za wiele z tej książki wyniosłam.

Szybka lektura, momentami zabawna, sprawnie napisana, trochę jak opowieści znajomego przy piwie. Ale tak na prawdę to tematy są ledwie liźnięte i nie za wiele z tej książki wyniosłam.

Książka jest zbiorem doświadczeń oraz przekonań byłego policjanta. Miejscami bardzo ciekawa, kiedy autor opowiada o realiach służby. Irytującą albo po prostu nieco naiwna, kiedy autor posługuje się książką jak nośnikiem własnych przekonań. To w połączeniu z dziwnymi zdjęciami wywołało u mnie lekkie zażenowanie. Na pewno był tutaj ogromny potencjał, ale ostatecznie nie udało się go wykorzystać.

Książka jest zbiorem doświadczeń oraz przekonań byłego policjanta. Miejscami bardzo ciekawa, kiedy autor opowiada o realiach służby. Irytującą albo po prostu nieco naiwna, kiedy autor posługuje się książką jak nośnikiem własnych przekonań. To w połączeniu z dziwnymi zdjęciami wywołało u mnie lekkie zażenowanie. Na pewno był tutaj ogromny potencjał, ale ostatecznie nie udało...

Janek Świtała to to nie jest. Mimo wszystko warto sięgnąć, bo szybko się czyta, a autor pisze z sensem i od serca. Wkurzający tylko jest natłok jego zdjęć w podobnych pozach przez całą książkę. Nic nie wnoszą, a pozostaje wrażenie zapychacza, który pozwolił ukulać te nieco ponad 200 stron.

Janek Świtała to to nie jest. Mimo wszystko warto sięgnąć, bo szybko się czyta, a autor pisze z sensem i od serca. Wkurzający tylko jest natłok jego zdjęć w podobnych pozach przez całą książkę. Nic nie wnoszą, a pozostaje wrażenie zapychacza, który pozwolił ukulać te nieco ponad 200 stron.

Spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będzie więcej opowieści z policyjnej codzienności, a było bardzo dużo przemyśleń. Nie mniej, bardzo pouczająca.

Spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będzie więcej opowieści z policyjnej codzienności, a było bardzo dużo przemyśleń. Nie mniej, bardzo pouczająca.