Lubię książki, które potrafią oderwać mnie od rzeczywistego świata, pochłonąć w całości, przerzuć i roztrzaskać na kawałki, taka już moja książkowa masochistyczna natura. Właśnie takie emocje wywołała ostatnio we mnie powieść "Chłopak, który okradał domy i dziewczyna, która skradła jego serce", a musicie mi uwierzyć na słowo, że nieczęsto zdarza mi się płakać przy czytanych książkach. Tutaj już od pierwszych stron czułam, że nie będzie ona lekka i łatwa, bo mamy tutaj fabułę, która splata ze sobą wiele trudnych wątków - przemoc, walkę o przetrwanie, porzucenie, ale także współczucie, empatię i pierwszą, tak wyjątkowo kruchą miłość, że to wszystko razem stało się dla mnie emocjonalnym rollercoasterem, który mocno wgniótł mnie w fotel. Czułam każdy ból, każdą radość i każdy moment nadziei razem z bohaterami, co czyni tę powieść absolutnie wyjątkową i niezapomnianą.

Historia piętnastoletniego Sama i jego autystycznego brata Avery’ego przedstawia realia życia na marginesie społecznym. Pomimo braku stabilnego domu i niepewności co do przyszłości, bracia robią wszystko, by spełnić swoje marzenie o własnym, kochającym domu. Ich opowieść to nie tylko obraz przetrwania, ale także świadectwo odwagi i możliwości odnalezienia światła nawet w najciemniejszych okolicznościach.

To, co poruszało mnie w tej książce najbardziej, to postać zupełnie poboczna - tata Moxie, który mimo codziennych przeciwności potrafił okazać bezinteresowną pomoc, troskę i wsparcie dla wszystkich wokół. Jego postawa stanowiła prawdziwy przykład altruizmu w świecie pełnym egoizmu, a jego dobroć i delikatność wywoływała we mnie silne emocje i wzruszenie. Natomiast to, że właśnie ta postać tak bardzo mnie poruszała, może być związane z moimi osobistymi doświadczeniami i moimi "daddy issues". ;) Niemniej, jego postawa pokazuje, że mimo własnych bólów i walk, zawsze można znaleźć siłę, aby być ostoją i pomocą dla innych. Go, go tato Moxie!

Piękna to była książka, naprawdę. Jestem przekonana, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie i jeśli cenicie sobie książki, które potrafią mocno wstrząsnąć - nie możesz przejść obok "Chłopaka, który okradał domy" obojętnie. Ta powieść będzie Waszą ucieczką od rzeczywistości i jednocześnie wyzwaniem, które zmusi Was do refleksji nad własnymi wyborami i nad własną empatią. Gwarantuję, że ta książka zaoferuje Wam nie tylko emocjonalne przeżycia, ale również przestrzeń do zastanowienia się nad tym, co w życiu najważniejsze.

Lubię książki, które potrafią oderwać mnie od rzeczywistego świata, pochłonąć w całości, przerzuć i roztrzaskać na kawałki, taka już moja książkowa masochistyczna natura. Właśnie takie emocje wywołała ostatnio we mnie powieść "Chłopak, który okradał domy i dziewczyna, która skradła jego serce", a musicie mi uwierzyć na słowo, że nieczęsto zdarza mi się płakać przy czytanych...

RECENZJA "Chłopak, który okradał domy. I dziewczyna, która skradła jego serce" - C. G. Drews

3/5

[ współpraca barterowa @books4ya ]

"Chłopak, który okradał domy. I dziewczyna, która skradła jego serce" czyli książka, która poruszy Waszym sercem i nie pozwoli o sobie zapomnieć!

Motywy: przemoc, bezdomność młodych ludzi, trudne dzieciństwo, odrobina humoru, pierwsza miłość, kradzieże i osoba w spektrum autyzmu.

Sam pomysł na fabułę spodobał mi się. Sam bardzo kocha swojego brata, zrobi wszystko żeby go chronić. Obydwoje mieli ciężkie dzieciństwo.

Niestety bardzo ciężko mi się czytało (przez narratora w formie trzecioosobowej) co dużo odjęło od końcowej oceny. Musiałam zmusić się do skończenia tej historii.

Mimo powyżej wymienionego minusa, polecam tą książkę! Wyjątkowa, wzruszająca historia, która sprawi, że nie raz będziecie mieć łzy w oczach. Czekam z niecierpliwością na drugą część!

RECENZJA "Chłopak, który okradał domy. I dziewczyna, która skradła jego serce" - C. G. Drews

3/5

[ współpraca barterowa @books4ya ]

"Chłopak, który okradał domy. I dziewczyna, która skradła jego serce" czyli książka, która poruszy Waszym sercem i nie pozwoli o sobie zapomnieć!

Motywy: przemoc, bezdomność młodych ludzi, trudne dzieciństwo, odrobina humoru, pierwsza...

Czy wy też lubicie czasem zapomnieć o rzeczywistości i przenieść się do świata książki? 🤔
Ta książka z pewnością wam to umożliwi. Historia Sama i Avery'ego została cudownie opisana, w niektórych momentach zbierało mi się na płacz, bo czy na 15-sto letniego chłopca to nie za dużo? Sam był świadkiem przemocy, alkoholizmu itp. W książce występują motywy związane z okradaniem, dokuczaniem, włamaniami oraz dotkliwymi pobiciami. Co najbardziej spodobało mi się w tej książce? To, że razem z bohaterami możemy przeżywać każde wydarzenie. Cała ta sytuacja, w której znaleźli się bracia Lou i rodzina, która im zaufała.
Co do drugiego członu polskiej nazwy książki, dokładnie nie wiem jak mogę opisać motyw relacji pomiędzy bohaterami, przedstawiona jest w świetle friends to lovers i tak możemy ją odczuć.

Książka została też ujęta w konteście psychologicznym. Każdy bohater posiada nieszablonowy, własny, oryginalny charakter. Perfekcyjnie przedstawiona jest miłość pomiędzy braćmi. Starszy z braci jest osobą z spektrum autyzmu, a młodszy brat nie potrafi dopuścić do siebie myśli, że starszemu z braci stanie się krzywda.
Książka wciąga i czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie, przez co na prawdę zachęcam każdego do jej przeczytania! 🤍🔑

Czy wy też lubicie czasem zapomnieć o rzeczywistości i przenieść się do świata książki? 🤔
Ta książka z pewnością wam to umożliwi. Historia Sama i Avery'ego została cudownie opisana, w niektórych momentach zbierało mi się na płacz, bo czy na 15-sto letniego chłopca to nie za dużo? Sam był świadkiem przemocy, alkoholizmu itp. W książce występują motywy związane z okradaniem,...

❦𝐑𝐞𝐜𝐞𝐧𝐳𝐣𝐚:
❦W książce od razu przyciągnął mnie opis, który zapowiadał że nie będzie to zwykła historia. Książka swoim wątkiem definitywnie łamie serce🥺 są w niej poruszane takie tematy jak bezdomność młodych ludzi, którzy bardzo chcieliby mieć jakieś swoje miejsce, miłość oraz przyjaźń- co razem tworzy mieszankę emocji.
❦Główni bohaterowie mają bardzo mocną, braterską relacje, Avery w tej książce prezentuje osobę w spektrum autyzmu, a młodszy brat od najmłodszych lat bardzo o niego dba.
❦Sam tak bardzo chce gdzieś przynależeć, że kradnie i kolekcjonuje klucze do każdego domu, do którego się włamał- daje mu to poczucie stabilności, przynależności do czegoś. Jednak, podczas jednego z włamań dochodzi do nieco innej sytuacji, która zmienia życie najpierw jednego, a potem obojga bohaterów o 360°.
❦Bardzo spodobała mi się postać Moxie, jej ogólne nastawienie i wyrozumiałość, jest zdecydowanie bardzo mądrą i dobrze wykreowaną postacią. Inne postacie też były bardzo dobrze opisane, nie dało się ich pomylić. Bardzo spodobał mi się też lekki styl, jakim jest książka napisana🫶🏽
❦Podsumowując, jest to smutna ale ważna historia, dzięki niej możemy nauczyć się doceniać to, co mamy, bo niektórzy nie mają nawet tego. Uważam że powinna po nią sięgnąć zdecydowanie większa ilość osób, ponieważ jest to naprawdę ważna historia.
𝐎𝐜𝐞𝐧𝐚: ☆☆☆☆/5

❦𝐑𝐞𝐜𝐞𝐧𝐳𝐣𝐚:
❦W książce od razu przyciągnął mnie opis, który zapowiadał że nie będzie to zwykła historia. Książka swoim wątkiem definitywnie łamie serce🥺 są w niej poruszane takie tematy jak bezdomność młodych ludzi, którzy bardzo chcieliby mieć jakieś swoje miejsce, miłość oraz przyjaźń- co razem tworzy mieszankę emocji.
❦Główni bohaterowie mają bardzo mocną, braterską...

Sam i jego brat Avery nie mają łatwo. Życie nigdy ich nie rozpieszczało, a rodzice za bardzo się nimi nie interesowali. Nie mogą również liczyć na wsparcie pozostałej rodziny i nie posiadają domu. Aby jakoś przetrwać, są zmuszeni do dokonywania przestępstw. Sam decyduje się na okradanie domów, w których pomieszkuje pod nieobecność właścicieli. Na skutek zrządzenia losu trafia jednak do pewnej posiadłości, która wywróci jego życie do góry nogami.

Nie przepadam za romansami i nie jestem fanem książek, gdzie wątek miłosny odgrywa kluczową rolę. Sam siebie zdziwiłem, że sięgnąłem po lekturę, której tytuł mocno sugerował, że będzie to love story. Na szczęście (dla mnie) polski tytuł okazał się lekko mylący, bo w anglojęzycznej wersji brak tam drugiego członu (ang. The Boy Who Steals Houses). Postać dziewczyny jest natomiast bardzo ważna i jest powiązana z wątkiem miłosnym, ale o dziwo idealnie wkomponowała się w fabułę powieści i według mnie jest idealnie wyważona.

Autorka porusza wiele interesujących tematów i w ciekawy sposób jest tutaj ukazana bezdomność wśród młodzieży, wychowywanie w rodzinie dysfunkcyjnej czy życie osób w spektrum autyzmu. To powoduje, że książka jest bardzo intrygująca, nieszablonowa i posiada wiele mądrości.

Doceniam, że świat nie jest tu przedstawiony w sposób jednoznaczny. Bohaterowie nie mieszczą się w schemacie czarno-białym. Autorka stworzyła postaci o głębokich, złożonych charakterach, doskonale oddając ich psychologiczne niuanse. Przekonująco ukazała, że nasze życiowe decyzje są często kształtowane przez pochodzenie i wychowanie. Jednakże nie jest to usprawiedliwienie dla naszych czynów, gdyż książka zaznacza, że musimy ponosić odpowiedzialność za nasze działania. Dlatego też sposób, w jaki autorka kreuje postać Sama, jest niezwykle przemyślany. Główny bohater, walcząc ze swoimi demonami, jest ich kowalem, ale jednocześnie są one uwarunkowane jego przeszłością. Wywołuje to fascynujące refleksje filozoficzno-psychologiczne.

Jedyną rzeczą, do której mogę się doczepić, to absurdalne i niekiedy nielogiczne błędy w fabule. Na początku było ich całkiem sporo, ale im dalej, tym mam wrażenie, że książka stawała się bardziej racjonalna i chyba korekta weszła na wyższy poziom.

Ostatnio obserwuję wzrost liczby powieści pisanych przez "influencerów" książkowych, nie tylko w naszym kraju, ale również za granicą. Często są to młodzieżówki (obecnie określane mianem Young Adult),o których przeczytałem bardzo zróżnicowane opinie. Zastanawiam się, jak dużą rolę odgrywa tu autentyczna twórczość, a jaką chęć komercyjnego sukcesu i podążanie za trendami. Każdy sposób jest dobry, by zachęcić ludzi do czytania, jednak mam mieszane uczucia co do książek autorstwa influencerów.

Nie chcę wydawać ocen na temat ich twórczości, gdyż nie miałem z nią zbyt dużego kontaktu, a ocenianie ich jedynie ze względu na ich status influencerów wydaje mi się niesprawiedliwe i mało trafne. Niemniej jednak książka "Chłopak, który okradał domy" pochodzi właśnie spod pióra takiej osoby. Tutaj jednak książka przemawia swoją ciekawą i intrygującą zawartością, co skłania mnie do zainteresowania się także innymi dziełami tej autorki.

Moja opinia również na instagramie: https://www.instagram.com/p/C6WfkXDtSsQ/

Sam i jego brat Avery nie mają łatwo. Życie nigdy ich nie rozpieszczało, a rodzice za bardzo się nimi nie interesowali. Nie mogą również liczyć na wsparcie pozostałej rodziny i nie posiadają domu. Aby jakoś przetrwać, są zmuszeni do dokonywania przestępstw. Sam decyduje się na okradanie domów, w których pomieszkuje pod nieobecność właścicieli. Na skutek zrządzenia losu...

Uroczo o potrzebie akceptacji, bez zbędnego kolorowania rzeczywistości.

Uroczo o potrzebie akceptacji, bez zbędnego kolorowania rzeczywistości.

Ta książka jest wyjątkowa pod wieloma względami.
Po pierwsze, zaczęłabym od języka - przez przeplatanki naprawdę prostych słów z długimi i trudnymi, których musiałam szukać w słowniku - miałam problem z wkręceniem się. Ale w drugiej połowie to się zmieniło, miałam wrażenie jakby tę książkę pisały dwie różne osoby. I to również przełożyło się na opowiadaną historię Sama. Z początku nie było mi łatwo, niektóre wydarzenia były aż nadto nieprawdopodobne... całość ratowały rozdziały "Before".

A potem to już była ta druga połowa, która zmieniła wiele. Bohaterowie zaczęli się otwierać i działać na czytelnika. Rozdziały z przeszłości nabrały znaczenia, ucieczki nie były bez sensu, strach i przeprosiny podszyte nadzieją, problemy dorosłych noszone przez nastolatków, porzucenie, alkohol i bezdomność. Niewiarygodne, że między tym wszystkim znalazła się przyjaźń, nadzieja, miłość, wybaczenie i pomoc.

Osobiście jestem pełna podziwu, że w młodzieżówce znalazły się takie problemy, że tak dobrze zostało to poprowadzone. Oby więcej było takich książek dających nadzieję i odwagę by przeprosić i dać sobie pomóc.

Ta książka jest wyjątkowa pod wieloma względami.
Po pierwsze, zaczęłabym od języka - przez przeplatanki naprawdę prostych słów z długimi i trudnymi, których musiałam szukać w słowniku - miałam problem z wkręceniem się. Ale w drugiej połowie to się zmieniło, miałam wrażenie jakby tę książkę pisały dwie różne osoby. I to również przełożyło się na opowiadaną historię Sama. Z...