Lubicie czytać debiuty? Ja bardzo, bo nigdy nie wiem czego mogę się po nich spodziewać. I właśnie taki debiut ostatnio czytałam a była to książka Sandry Nikoniuk pod tytułem "Szepty przeszłości" od wydawnictwa Skarpa Warszawska. Książka osadzona jest w dwóch sferach czasowych. Pierwsza to dwór Hrabiostwa Kościeszewskich, w którym praktycznie od dziecka służy Łucja. Zawsze intrygowało ją to miejsce i bardzo chciała właśnie w nim pracować. Hrabina to bardzo dobra kobieta, która polubiła Łucję i dała jej możliwość nauki czytania i pisania. Dwór i jego mieszkańcy skrywają pewne smutki i sekrety, ale czy mimo to można tu być szczęśliwym? Czy Łucja odkrywając pewien sekret zachowa go dla siebie, czy może wykorzysta przeciwko pewnym osobom? Druga przestrzeń czasowa to babcia, która właśnie tą historię opowiada swojemu wnukowi. Dzięki temu chłopak poznaje przeszłość swojej rodziny oraz rozszyfrowuje pewien sen. Tą historię czyta się rewelacyjnie, wciąga już od pierwszych stron. Jest pełna emocji, tajemnic, skrywanych sekretów oraz tematów, które po dzień dzisiejszy są bardzo aktualne. Czekam na kolejne książki autorki.

Lubicie czytać debiuty? Ja bardzo, bo nigdy nie wiem czego mogę się po nich spodziewać. I właśnie taki debiut ostatnio czytałam a była to książka Sandry Nikoniuk pod tytułem "Szepty przeszłości" od wydawnictwa Skarpa Warszawska. Książka osadzona jest w dwóch sferach czasowych. Pierwsza to dwór Hrabiostwa Kościeszewskich, w którym praktycznie od dziecka służy Łucja. Zawsze...

Lubicie debiuty?
Ja bardzo. Nidy nie wiadomo, na jaką perełkę można trafić.
Tak było tym razem.
Ależ to było dobre!
Świetna, trzymająca w napięciu, powieść historyczna.
Autorka przenosi nas do drugiej połowy XIX wieku, do czasów zaborów w Polsce, kiedy to kraj był objęty cenzurą i w trakcie powstania styczniowego. Historię tę oglądamy oczami głównej bohaterki, Łucji, która od najmłodszych lat pracuje we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Łucja pomaga w kuchni, ale jej marzeniem jest zbliżyć się do biblioteki, może któregoś dnia nauczyć czytać, i poznać inny świat, niż jej własny. Czuje, że jest stworzona do czegoś lepszego.
Pewnego dnia, pomaga hrabinie Rozalii. Od tego dnia, jej życie się zmienia. Szybko zaskarbia sobie sympatię i przyjaźń hrabiny Rozalii. Pod jej nadzorem uczy się czytać i pisać oraz otrzymuje wykształcenie znacznie przewyższające jej status. Jej relacja z hrabiną rozwija się, Łucja poznaje tajemnice dworu i mroczne sekrety hrabiostwa. Niektóre mogą wywołać skandal w łódzkiej socjety.
Choć od najmłodszych lat Łucja musiała stawić czoła trudom życia w "domu cieni" (tak nazywa Kościeszankę),jej niezłomny charakter i inteligencja pozwoliły jej przetrwać i wyjść obronną ręką.

Pani Sandra pisze językiem, który oddaje atmosferę epoki. Genialnie kreśli bohaterów, ich złożone charaktery, wzajemne relacje są przedstawione w sposób tak wiarygodny i przekonujący. Tak bardzo, że wciągnęłam się w tę historię od pierwszej strony i trudno mi było się z nią rozstawać.
Autorka porusza wiele trudnych tematów, jak uzależnienie od opium, tragedie, jakie się dzieją bez względu na pozycję w społeczeństwie. Pokazuje jak tajemnice przeszłości i decyzje życiowe, mogą wpłynąć na kolejne pokolenia.

"Szepty przeszłości" to dobrze napisana powieść historyczna, ale przede wszystkim historia o zakazanej miłości, ludzkich słabościach, dramatach, które się dzieją we wszystkich rodzinach.
Genialny debiut! Polecam gorąco!

Lubicie debiuty?
Ja bardzo. Nidy nie wiadomo, na jaką perełkę można trafić.
Tak było tym razem.
Ależ to było dobre!
Świetna, trzymająca w napięciu, powieść historyczna.
Autorka przenosi nas do drugiej połowy XIX wieku, do czasów zaborów w Polsce, kiedy to kraj był objęty cenzurą i w trakcie powstania styczniowego. Historię tę oglądamy oczami głównej bohaterki, Łucji, która...

Główna część wydarzeń dzieje się w drugiej połowie XIX wieku, kiedy Polska jest pod zaborami, a polacy żyją pod cenzurą i niepewnością. Dziewiętnastoletnia Łucja od siedmiu lat pracuje we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Szybko zaskarbiła sobie sympatię hrabiny, a niespotykana w jej środowisku siła charakteru i chęć zmian mocno rzuca sie w oczy. Dzięki chęci i przyjaźni hrabiny nauczyła sie czytać i pisać co przewyższa jej "miejsce" jako chlopki. Jednak mimo całego dobra jakie otrzymała, po kilku latach pracy utwierdza sie w tym że dwór jest smutnym i zimnym miejscem, a hrabina to bardzo samotna i szalona osoba. Jej tajemnica, którą odkrywa dziewczyna mogłaby zakończyć jej fikcyjne i zaaranżowane małżeństwo.

Historia jest ciekawa, a czasy w jakich się dzieje- burzliwe. Dwór ze swoimi tajemnicami, jego mieszkańcy i w tym wszystkim Łucja tworzą mieszanką wybuchową. Możemy zobaczyć, że pieniądze i bycie w "wyższych sferach" nie dla każdego było błogosławieństwem. Jako debiut jest to bardzo dobrze napisana historia, ma w sobie inność, która może ją wyróżnić na tle innych powieści. Bohaterowie mają swoje wady, ale to ich urealnia. Mimo, że były momenty kiedy ta historia odrobinę mi się dłużyła, to w ogólnym rozrachunku podobała mi się i z czystym sercem mogę je polecić zwłaszcza tym, którzy lubią klimat starych dworków, tajemnic i przeszłości, która nie chce odpuścić.

Główna część wydarzeń dzieje się w drugiej połowie XIX wieku, kiedy Polska jest pod zaborami, a polacy żyją pod cenzurą i niepewnością. Dziewiętnastoletnia Łucja od siedmiu lat pracuje we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Szybko zaskarbiła sobie sympatię hrabiny, a niespotykana w jej środowisku siła charakteru i chęć zmian mocno rzuca sie w oczy. Dzięki chęci i przyjaźni...

Wspaniały debiut młodziutkiej pisarki. Przepiękna, wzruszająca i wciągająca czytelnika opowieść ,która toczy się w dwóch strefach czasowych... w roku 1856 i w roku 1983. Zaczynasz czytać i zanurzasz się aż po czubek głowy w perypetiach bohaterów. Słyszysz szelest sukien , czujesz zapach opium , drżysz podczas kłótni bohaterów, spacerujesz po dworku , który Łucja nazywa domem cieni , razem z bohaterami .
Nie ma momentu , żebyś chciał odłożyć książkę na bok . Tylko czytasz, czytasz i czytasz. A potem żałujesz, że to już koniec.
Wielkie brawa dla młodej pisarki za wspaniały debiut.
Czekam , i myślę, że wszyscy, którzy przeczytali "Szepty przeszłości " Sandry Nikoniuk też czekają na ciąg dalszy tej historii I na inne książki tej debiutującej,młodej pisarki.
I na koniec chcę podziękować wydawnictwu skarpa warszawska , za umożliwienie nam czytelnikom przeczytania tej pięknie napisanej historii ❤️

Wspaniały debiut młodziutkiej pisarki. Przepiękna, wzruszająca i wciągająca czytelnika opowieść ,która toczy się w dwóch strefach czasowych... w roku 1856 i w roku 1983. Zaczynasz czytać i zanurzasz się aż po czubek głowy w perypetiach bohaterów. Słyszysz szelest sukien , czujesz zapach opium , drżysz podczas kłótni bohaterów, spacerujesz po dworku , który Łucja nazywa...

Czternastoletniemu Filipowi Antkowiakowi śni się co noc jeden sen - mężczyzna ubrany cały na biało ciągnie coś za sobą co zostawia czerwoną smugę wyglądającą jak krew. Udaje się do swojej babci Stefanii po odpowiedzi. Kobieta opowiada mu historię jej prababki Łucji Kolebowskiej, która jest główną bohaterką debiutu autorstwa @sandra.nikoniuk. Łucja w wieku dwunastu lat trafią na służbę do dworku Kościeszewskich, w myślach nazywa ten dwór - "Dwór cieni". Szybko zaskarbia sobie przyjaźń innych pracowników dworku oraz przyjaźń hrabiny Rozalii, która uczy dziewczynkę pisać i czytać. Łucja z każdym rokiem zbliża się do swojej pani i ich przyjaźń rozkwita. Każdy mieszkaniec dworu ma swoje sekrety i tajemnice.Tutaj ściany i korytarze więcej słyszały niż by mogły usłyszeć. Wiele wątków splecionych w jedną całość. Tajemnice z czasem opuszczą dwór tak jak i Łucja. Miłość jej do hrabiego Henryka jest tak ogromna, że dziewczyna nie zważa na to , że we wsi już jest spalona. Tragedia jaka spotkała "dwór cieni" odbije się po trzydziestu latacha na Łucji, gdzie z nastoletniej dziewczynki stała się silną kobietą, matką i żoną. Lecz jej przyjaźń i lojalność wobec hrabiny nadal jest.
Emocjonująca książka, która ukazuje jak żyło się w wieku XIX, gdzie pochodzenie ma znaczenie,ale nie zawsze. Bo tam gdzie miłość nikt nie patrzy na twoje pochodzenie. Rywzalicja między ojcem a synem. Przyjaźń na lata służącej i hrabiny. Wróżby od starej Marty, które mają się spełniać. Przeklęty dwór jak wielu mieszkańców uważa Kościeszankę. Bardzo ciekawie rozbudowana fabuła i postacie. Pierwsze słowa babki Stefanii wprowadzą nas w klimatyczny świat sprzed 200 lat. Historia rozbudowana i ciekawie skonstruowana dla czytelnika. Rozwiązanie snu który się śni Filipowi jest właśnie opowieść o życiu Łucji. Sen który go nawiedza to tylko morderstwo jakiego dokona Julian - syn z nie prawowitego loża hrabiego Henryka z Łucją.

Czternastoletniemu Filipowi Antkowiakowi śni się co noc jeden sen - mężczyzna ubrany cały na biało ciągnie coś za sobą co zostawia czerwoną smugę wyglądającą jak krew. Udaje się do swojej babci Stefanii po odpowiedzi. Kobieta opowiada mu historię jej prababki Łucji Kolebowskiej, która jest główną bohaterką debiutu autorstwa @sandra.nikoniuk. Łucja w wieku dwunastu lat...

Nie sądziłam, że aż tak mocno mnie pochłonie ta książka!

Jest sporej objętości ale nie mogłam się od niej oderwać.

Zapewne dlatego, że poza romansem (i mezaliansem) jest tu naprawdę dużo intryg, tajemnic a nawet zbr*dni.
Czyli to, co tygryski lubią najbardziej.

Poznajemy historie z różnych osi czasowych i od różnych bohaterów.
Obecne czasy okiem nastoletniego chłopca i jego babci, która opowie nam to, co się zdarzyło wiele lat temu.
Przeszłość kryje tajemnice i grzeszki, które się ciągną przez pokolenia...

Łucja urodziła się w ubogiej rodzinie, jej matka to służąca i dziewczyna idzie w jej ślady.
Jednak ona ma ambicje, chce być kimś więcej.

Edmund - to dopiero postać zagadka, co do której moje uczucia wiele razy się zmieniały zależnie od czytania kolejnych stron tekstu.
Raz mu współczułam, w końcu ojciec traktował go jako zło konieczne a innym razem dziwiłam się, że może być aż tak okrutny.

Pomyliłam się też co do uczuć Łucji, obstawiałam, że zakocha się w kimś młodszym a jednak nie...

"Dom cieni" skrywa więcej tajemnic, niż Wam się wydaje.

Każdy tu ma swoje grzeszki mniejsze i większe a my, czytelnicy, czytając książkę po kolei odkrywamy każdy z nich.

I nasza nastoletnia Łucja będzie miała swoje za uszami tak, że się aż włos jeży na głowie a co więcej, obarczy brzemieniem kolejne pokolenie.

Bo czyż przeszłość nie uderzy nas znienacka kiedy tego zechce?

Książka mimo, iż opowiada o XIX wiecznej Polsce, która była pod zaborami, objęta cenzurą i w trakcie wybuchło powstanie styczniowe to czyta się bardzo płynnie, przyjemnie bez zniechęcenia.

Być może dlatego, że nie było aż tak dużo słów z tamtego okresu tylko autorka przełożyła "na nasze".

Palenie opium, zapach rozmarynu, różnice społeczne i zdrady na porządku dziennym ale także emocje i problemy ludzkie - to wszystko się tu znajdzie w pięknie opowiedzianej historii, która nie jest cukierkowa i sielankowa a wręcz przeciwnie, skrywa mrok o jaki byście jej nie podejrzewali.

Zwłaszcza gdy się patrzy na okładkę, która zapowiada romans.
Jest, oczywiście, jednak jest inny niż się spodziewałam i to na plus.

Nie sądziłam, że aż tak mocno mnie pochłonie ta książka!

Jest sporej objętości ale nie mogłam się od niej oderwać.

Zapewne dlatego, że poza romansem (i mezaliansem) jest tu naprawdę dużo intryg, tajemnic a nawet zbr*dni.
Czyli to, co tygryski lubią najbardziej.

Poznajemy historie z różnych osi czasowych i od różnych bohaterów.
Obecne czasy okiem nastoletniego chłopca i...

"Szepty przeszłości" autorstwa Sandry Nikoniuk to książka, która przenosi nas w głąb polskiego społeczeństwa drugiej połowy XIX wieku, w czasach zaborów i burzliwych wydarzeń powstania styczniowego. Historia młodej Łucji Kolebowskiej, dziewczyny pracującej na dworze hrabiostwa Kościeszewskich, jest opowieścią o sile charakteru, odwadze i tajemnicach skrywanych przez arystokrację.

Chociaż "Szepty przeszłości" oferują ciekawą fabułę i zarys tła historycznego, to jednak moim zdaniem, autorce nie udało się w pełni oddać ducha i atmosfery XIX wieku. Mimo obfitości opisów i dbałości o szczegóły dotyczące ubiorów czy obyczajów brakuje w powieści pewnej głębi, która pozwoliłaby na bardziej autentyczne zanurzenie w epokę. Często ma się wrażenie, jakby postacie poruszały się w scenerii teatralnej, gdzie rekwizyty są jedynie tłem dla akcji, nie zaś integralnym elementem życia postaci.

Co więcej, postacie w "Szepty przeszłości" wydają się niekiedy płaskie i jednowymiarowe. Łucja, mimo że przedstawiona jako kobieta silna i przebojowa, często działa w sposób przewidywalny, bez głębszych wewnętrznych konfliktów, które mogłyby dodać jej postaci złożoności. Podobnie rzecz ma się z hrabiną Rozalią, której szaleństwo i uzależnienie od opium są co prawda kluczowe dla fabuły, ale przedstawione w sposób nieco powierzchowny, bez głębszego zanurzenia w przyczyny jej stanu emocjonalnego i psychicznego. Postaci drugoplanowe również zdają się nie mieć wystarczająco rozbudowanych osobowości, co czyni dialogi niekiedy sztampowymi i pozbawionymi głębszego rezonansu emocjonalnego.

Mimo iż fabuła jest wciągająca, momentami brakuje jej tempa. Niektóre fragmenty, szczególnie te opisujące codzienne życie dworu, są nieco rozwlekłe.

Te elementy sprawiają, że książka, nie spełniła moich oczekiwań. Spodziewałam się historii z prawdziwego zdarzenia, której postacie i tło historyczne oddziałują na wyobraźnię silniej, pozostawiając trwałe wrażenie po zakończeniu lektury. Powieść może znaleźć swoje miejsce w sercach tych, którzy cenią sobie przede wszystkim opowieść o ludzkich losach, nie oczekując dramatycznych wydarzeń historycznych. Lektura, dla niewymagającego czytelnika.

"Szepty przeszłości" autorstwa Sandry Nikoniuk to książka, która przenosi nas w głąb polskiego społeczeństwa drugiej połowy XIX wieku, w czasach zaborów i burzliwych wydarzeń powstania styczniowego. Historia młodej Łucji Kolebowskiej, dziewczyny pracującej na dworze hrabiostwa Kościeszewskich, jest opowieścią o sile charakteru, odwadze i tajemnicach skrywanych przez...

„Ta historia nie rozpoczyna się wbrew pozorom od człowieka w bieli [..] Ona zaczyna się od pewnej dziewczynki. Od halek zamiatających podłogę i spuszczanych oczu. Od kuchni pachnącej rozmarynem. I od domu pod Łodzią. […]”
.
.
Zdarzenia rozgrywają się w drugiej połowie XIX wieku, we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Dziewiętnastoletnia Łucja pracuje tam od dziecka jako służąca - zaczynała jako pomoc kuchenna, ale dzięki własnemu sprytowi i sile charakteru zaskarbiła sobie sympatię hrabiny Rozalii i została jej prywatną służącą, a nawet kimś więcej - powiernicą i opiekunką.
Jednak piękne życie w Kościeszance to tylko fasada i nie wszystko jest takim, na jakie wygląda. Dwór skrywa własne tajemnice. Nazywany „domem cieni” zapewnia schronienie hrabiny - kobiety tak na prawdę nieszczęśliwej, trawiącej melancholią i uzależnionej od opium, która całe dnie potrafi nie wychodzić z własnych apartamentów.
Z czasem Łucja poznaje jej sekret. Sekret, który spowodowałby ogromny skandal wśród okolicznej socjety, ale także otworzył pewne drzwi…
Czy zachowa go dla siebie, czy jednak skusi się na ujawnienie go światu?…
.
„Szepty przeszłości” to debiut - i to bardzo dobry!, autorstwa Sandry Nikoniuk.
.
To niezwykle wciągająca historia o miłości - także tej zakazanej, niedostępnej, ludzkich słabościach, tajemnicach z przeszłości, dramatach i tragediach.
To historia młodej dziewczyny, która chciała zasmakować innego życia, wbrew własnemu pochodzeniu i utartym od wieków normom społecznym.
.
Powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron - nawet mimo późniejszej awersji co do decyzji głównej bohaterki.
Nie miałam ochoty jej odkładać, od razu chciałam poznać zakończenie - które zaskakuje i pozostaje z czytelnikiem na dłużej.
Pozostawia po sobie ślad i nie pozwala przejść nad tym wszystkim obojętnie.
Ale o tym ciii 🤫
Już więcej nie zdradzę, zachęcam do przeczytania, bo na prawdę warto!

„Ta historia nie rozpoczyna się wbrew pozorom od człowieka w bieli [..] Ona zaczyna się od pewnej dziewczynki. Od halek zamiatających podłogę i spuszczanych oczu. Od kuchni pachnącej rozmarynem. I od domu pod Łodzią. […]”
.
.
Zdarzenia rozgrywają się w drugiej połowie XIX wieku, we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Dziewiętnastoletnia Łucja pracuje tam od dziecka jako...

Słowa, mają wielką moc. Mogą na nowo pobudzić kogoś do życia, albo złamać go, roztrzaskujac jego duszę na miliony kawałków.

Rodzina Koscieszewskich ma to, czego wielu pragnie. Tytuł, pieniądze i wpływy. Żyją, wydawać by się mogło beztrosko, w pięknym dworze ze służbą i bez zmartwień. W rzeczywistości jednak, nawet ich życie, nie jest usłane różami. Ludzie gadają, że nad tą rodziną wisi jakąś klątwa. Ale czy słowa, rzeczywiście mogą mieć aż taką moc?

Nastoletnia Łucja, aby pomóc rodzinie, zatrudnia się u Kościeszewskich. Dzięki swojej przebojowości szybko zaskarbiła sobie sympatię hrabiny uchodzacej za kobietę samotną i nieco szaloną. Swoją osobą Łucja przyciąga nie tylko uwagę Pani domu, ale również męską część rodziny. Chociaż wiele dziewcząt marzy aby z biednego kopciuszka zamienić się w przepiękną księżniczkę, Łucja zdaje sobie sprawę, że nie wolno jej nawet snuć takich marzeń.

Książka przenosi nas do odległych, dla niektórych wręcz bardzo odległych czasów, gdzie tytuł hrabiego, miał jeszcze spore znaczenie.
Wyraźnie widać podział wśród ludzi, gdzie każdy musiał znać swoje miejsce. Bogaci, z tytułami, mogli liczyć na przywileje, uczyć się w prestiżowych szkołach, nosić piękne stroje i wyprawiać bale. Ci, którzy nie mieli żadnych tytułów ani pieniędzy nie mogli pozwolić sobie na wiele. Ciężko pracując, ledwo wiązali koniec z końcem.

Czytając opisy wspaniałych strojów hrabiny, aż chciałam przenieść się do jej świata. Podróże powozem i pisanie listów na specjalnym papierze kusiły swoim romantyzmem. Kto dziś pisze listy, takie z prawdziwego zdarzenia? Listy ze śladami łez na papierze, pachnące ulubionymi perfumami a czasem i z nieproszonym kleksem.

Wydawać by się mogło, że były to wspaniałe czasy. Treść książki szybko sprowadza czytelnika do rzeczywistości. Nawet ci uprzywilejowani mają swoje problemy. Chociaż są one inne niż ludzi uboższych, również są dla nich dużym ciężarem.

Książkę czytałam szybko i z przyjemnością. Mimo dość odległych czasów, język jest prosty, co ułatwia zarówno czytanie, jak i odbiór treści. Zakończenie okazało się dla mnie sporym zaskoczeniem. Chociaż snułam różne domysły, żadne nie okazało się właściwe.

Ksiazka ciekawa, interesująca, przybliżająca czytelnikowi życie w drugiej połowie XIX wieku.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Słowa, mają wielką moc. Mogą na nowo pobudzić kogoś do życia, albo złamać go, roztrzaskujac jego duszę na miliony kawałków.

Rodzina Koscieszewskich ma to, czego wielu pragnie. Tytuł, pieniądze i wpływy. Żyją, wydawać by się mogło beztrosko, w pięknym dworze ze służbą i bez zmartwień. W rzeczywistości jednak, nawet ich życie, nie jest usłane różami. Ludzie gadają, że nad tą...

Znowu przenosimy się w przeszłość - lubię to! Dzisiaj zabieram Was do XIX wieku.

Łucja już jako mała dziewczynka zaczęła pracę we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Zaskarbiła sobie przyjaźń hrabiny co pomogło jej uzyskać wykształcenie przewyższające jej status społeczny. Łucja odkrywa jednak, że dom hrabiostwa nie jest miejscem szczęśliwym a ich małżeństwo to fikcja. Między małżonkami wieje chłodem. Nie ma tam miłości, są zdrady i ból. Ta rodzina ma wiele sekretów.

Bohaterowie tej powieści są bardzo nieszablonowi. Niektórzy wręcz szaleni. Fabuła jest ciekawa, pełna tajemnic, smutku, a czasem jakiegoś rodzaju niepokoju. Książkę czyta się bardzo szybko, to opowieść, która wzbudza emocje i wciąga. Autorka porusza wiele ponadczasowych tematów, pokazuje jak decyzje podjęte w przeszłości mogą mieć wpływ na przyszłe pokolenia. Jaki wpływ na życie ma pozycja społeczna? Zmusza do refleksji.

Polecam!

Znowu przenosimy się w przeszłość - lubię to! Dzisiaj zabieram Was do XIX wieku.

Łucja już jako mała dziewczynka zaczęła pracę we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Zaskarbiła sobie przyjaźń hrabiny co pomogło jej uzyskać wykształcenie przewyższające jej status społeczny. Łucja odkrywa jednak, że dom hrabiostwa nie jest miejscem szczęśliwym a ich małżeństwo to fikcja....