Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Reportaż „Szatan w naszym domu” potrafi dogłębnie wstrząsnąć człowiekiem. Bo przecież jak szanowany policjant może dopuścić się czegoś takiego jak gwałt na swoich dzieciach? A może dopuszczał się czegoś jeszcze gorszego w swoim domu?

Książka, mimo że non-fiction jest napisana jak dobra fikcja, tak wciągająca, że nie da się jej odłożyć i przestać o niej myśleć. Lektura jest krótka, więc rozwiązania sprawy dowiadujemy się w miarę szybko, ale to co się dzieje po drodze jest mocno niepokojące. Nie wiadomo komu wierzyć i jaka jest prawda, gdyż córki oskarżają ojca o wykorzystywanie, a on sobie zupełnie niczego nie przypomina. W grę wchodzą orgie, okultystyczne obrzędy, a także wplątana w to matka dziewczyn.

Historię domu Ingramów przeplatają informacje odnośnie do satanistycznych rytuałów, które nawidziły Amerykę w latach 70. i 80. XX w. i ich skutki w społeczeństwie. Są też wypowiedzi ekspertów, którzy zagłębili się w tę sprawę. Są analizy psychologiczne i wiele innych ciekawych rzeczy, o których musicie się dowiedzieć sami, bo każda kolejna informacja mogłaby być spojlerem przy tak krótkiej książce. Reportaż ogromnie wciągający, szokujący i pozostający bardzo długo w pamięci czytelnika. Pozycja obowiązkowa dla fanów gatunku.

Reportaż „Szatan w naszym domu” potrafi dogłębnie wstrząsnąć człowiekiem. Bo przecież jak szanowany policjant może dopuścić się czegoś takiego jak gwałt na swoich dzieciach? A może dopuszczał się czegoś jeszcze gorszego w swoim domu?

Książka, mimo że non-fiction jest napisana jak dobra fi...

Rozwiń

Zwiń

Zakopane kocham od lat. Trochę słabiej niż kiedyś, bo kiedyś to było zupełnie inne miejsce. Brama do Tatr, cudowny klimat, muzyka, jedzenie. Niestety ostatnie lata to coraz mniej tego klimatu, a od pandemii mam wrażenie, że ludzie powariowali i jest ich tam 100000 razy więcej. No ale nic, każdy ma prawo podróżować i zwiedzać.

Reportaż Aleksandra Gurgula przedstawia Zakopane i Podhale z okresu pandemii, czyli najtrudniejszego czasu dla ludzi i dla turystyki. Autor przedstawia nam największe bolączki, które pojawiły się w tym regionie. Wszechobecne reklamy, patodeweloperka, która nie nawiązuje do architektury Zakopanego, sprzedawanie na Krupówkach wszystkiego na czym tylko można zarobić, przekręty, kolesiostwo i inne tym podobne tematy.

Reportaż rzetelny, wgryzający się w problemy tego regionu i przedstawiający też kawał jego historii. Myślę, że dla fanów Tatr będzie idealny, słodko-gorzki, prawdziwy i nie podkoloryzowany, czyli idealny dla tych którzy lubią wiedzieć jak jest naprawdę. Niemniej, wydaje mi się, że mógłby być dłuższy, bo poruszone tu tematy można zgłębić jeszcze bardziej.

Uwielbiam tam jeździć dalej mimo wszystko i w najbliższym czasie się tam znajdę, natomiast będzie pewnie wiele rzeczy, o których sobie uświadomię naocznie właśnie dzięki temu reportażowi.

Zakopane kocham od lat. Trochę słabiej niż kiedyś, bo kiedyś to było zupełnie inne miejsce. Brama do Tatr, cudowny klimat, muzyka, jedzenie. Niestety ostatnie lata to coraz mniej tego klimatu, a od pandemii mam wrażenie, że ludzie powariowali i jest ich tam 100000 razy więcej. No ale nic, ...

Rozwiń

Zwiń

„Folwark zwierzęcy” od dawna był w moich planach czytelniczych. Może był na liście trochę dalej niż „Rok 1984”, ale był. W momencie oczekiwania na zamówione książki skusiłam się na Folwark z jednego prostego powodu - książka ma 150 stron. No i stała na mojej półce, czyli spięło się to także z postanowieniem czytania książek z biblioteczki 😁

Wiecie, że lubię czytać reportaże. Polityczne może rzadziej, ale też się zdarzają. W tej książce mamy cały przekrój możliwych polityków, ich sposobu rządzenia, ale też reakcje obywateli na to co robią ci tam wyżej. I czytało mi się to właśnie jak obraz, jak film. Głównymi „bohaterami” są tutaj świnie, ale są tak podobne do ich ludzkich odpowiedników, że czyta się to jak fakty, stąd nawiązanie do reportażu. Niemniej, był jeden i to poważny zgrzyt.

Przedmowa w tym wydaniu odebrała mi trochę przyjemności z czytania. Wyjaśniła jak krowie na rowie o co chodziło autorowi i jakie metafory są użyte w tym dziele. Ja wolę jednak sama do tego dochodzić. Mogłaby być na końcu utworu, wtedy wydaje mi się, że nie zepsułaby tak zabawy i przeczytałabym tak krótką książkę szybciej niż w 5 dni…

Więc jeśli macie wydanie bez przedmowy autora, sięgajcie czym prędzej, lub jeśli macie takie jak ja - przedmowę zostawcie sobie na koniec. Myślę, że warto spróbować zagłębić się w ten metaforyczny politycznie świat zwierząt hodowlanych, w których zobaczymy kawałek siebie i tego co nas otacza.

„Folwark zwierzęcy” od dawna był w moich planach czytelniczych. Może był na liście trochę dalej niż „Rok 1984”, ale był. W momencie oczekiwania na zamówione książki skusiłam się na Folwark z jednego prostego powodu - książka ma 150 stron. No i stała na mojej półce, czyli spięło się to takż...

Rozwiń

Zwiń

„Buick 8” to kolejna książka pochodząca z Kolekcji Mistrza Grozy, zaraz po „Łowcy snów”, który to zrył mi banię i zraził do Mistrza na ponad dwa lata. Kolekcja się kurzy, zalega na półkach, postanowiłam wziąć się za siebie i lecieć dalej z tematem, a że ta powieść traktuje o samochodzie, a ja samochody lubię, to jakoś to poszło.

„Christine” to inna książka Kinga, która skojarzyła mi się tą powieścią. Nawiedzone auto jest i tu i tu, więc zastanawiałam się czym nowym zaskoczy mnie Buick. Niestety były też nawiązania do niechlubnej poprzedniej książki, a mianowicie obślizgłe rzeczy o których nie będę mówić więcej, bo to już byłby spojler. Niemniej, jest zdecydowanie przyjemniej i bardziej oględnie niż w „Łowcy snów”, więc uznaję tę próbę za udaną i tym razem polecę z tą serią na pewno 😁

Jest to powieść grozy, ale nie tylko. To też traktat o stracie, o przeżywaniu żałoby, o znajdowaniu pocieszenia u zupełnie obcych ludzi, o społeczności i poczuciu przynależności. Bardzo dopowiada mi pióro Kinga i jego sporadyczne żarty, ale trochę mierziła mnie długość rozdziałów.

Jeśli jesteście fanami Kinga to pewnie już ją czytaliście, jeśli nie to powiem, że można ją przeczytać, ale Mistrz ma wiele innych lepszych powieści, więc nie jest to pozycja obowiązkowa.

„Buick 8” to kolejna książka pochodząca z Kolekcji Mistrza Grozy, zaraz po „Łowcy snów”, który to zrył mi banię i zraził do Mistrza na ponad dwa lata. Kolekcja się kurzy, zalega na półkach, postanowiłam wziąć się za siebie i lecieć dalej z tematem, a że ta powieść traktuje o samochodzie, a...

Rozwiń

Zwiń

Technologia to coś co otacza ludzkość od wielu stuleci i coś co my tworzymy od wielu stuleci. To coś co nas napędza, motywuje, pozwala na rozwój cywilizacji, ale ostatnio zaczyna niepokoić. Ale czy jest się czego bać? A może należy pokładać w niej nadzieję?

Autor na początku przedstawia nam historię cywilizacji i jej związku z postępem technologicznym. Pozwala zdać sobie sprawę z tego, że pewne rzeczy kiedyś były postępem, a teraz uważamy je jako oczywiste (np. samochody, latanie samolotami, telefony). To samo może być ze sztuczną inteligencją. Może być jednak przyczyną znacznie gorszych rzeczy.

Jest tutaj poruszony temat, który przemówił do mnie jak żaden inny. A mianowicie autouzupełnianie. Przy lekturze tej książki zdałam sobie sprawę, że kiedy piszę do znajomych, telefon sam podpowiada jakie powinno być kolejne napisane przeze mnie słowo. To właśnie wytwór sztucznej inteligencji, która cały czas uczy się naszego języka i składni.

Ta książka to reportaż totalny. Najlepszy jaki czytałam w tym roku. Mocno uderza w aktualny świat, sytuację ludzi, a także w nasze obawy. Genialnie napisany, przejrzysty, zrozumiały, nie ma tu żadnego przypadkowego słowa. Otwiera oczy na to jak technologie na nas wpływały i jak mogą wpłynąć, a przede wszystkim odpowiada na pytania czy ten bardzo szybki ostatnimi czasy postęp jest dla nas bezpieczny i nam sprzyja. Najlepiej oddaje to cytat: „Prostym narzędziem takim jak nóż można posiekać cebulę lub dokonać masakry”. I taka jest sztuczna inteligencja.

Jeśli tylko AI i jej przyszłość Was interesuje, ogromnie polecam Wam tę książkę! Okładkowe sroki też będą zadowolone 🤩

Technologia to coś co otacza ludzkość od wielu stuleci i coś co my tworzymy od wielu stuleci. To coś co nas napędza, motywuje, pozwala na rozwój cywilizacji, ale ostatnio zaczyna niepokoić. Ale czy jest się czego bać? A może należy pokładać w niej nadzieję?

Autor na początku przedstawia n...

Rozwiń

Zwiń

Nie umiem ująć z słowa jak bardzo ta książka jest nietuzinkowo napisana. Trzeba do niej podejść z dużym dystansem, a pochłonie czytelnika bez reszty i odwdzięczy się godzinami dobrej odskoczni od codzienności. Jeśli tego dystansu nie złapiemy, może się nie spodobać.

Mamy tu oprócz humoru, który dostarczają nam postaci, humor w samej narracji, więc jest go dużo. Nietypowe imiona pochodzące od cech charakteru bohaterów lub ich czynów powodują parskanie w większej częstotliwości. Do tego mamy świat na kształt wczesnego średniowiecza, jagi oraz wątki słowiańskich bóstw. Są bijatyki, dużo karczm w których robi się wiadome rzeczy, motyw drogi, wątki polityczno-podatkowe, ogólnie bardzo fajna forma niewymagającej fantastyki. Do pióra autora nie mam zastrzeżeń, nazwy własne (choć czasem dziwne i trzeba przeczytać po parę razy) dodają humoru i oryginalności historii, jak dla mnie tu wszystko składa się w znakomitą całość.

Gdzieś przeczytałam, że porównuje się tę książkę do serialu Netflixa „1670” i w sumie muszę się z tym zgodzić. Różnica jest w wątkach fantastycznych i w okresie historycznym, ale satyra jest tu bardzo podobna.

Polecam więc osobom z dystansem, pragnącym zaznać trochę polskiej fantastyki rozrywkowej, nie bojących się nietypowych książek 😁

Nie umiem ująć z słowa jak bardzo ta książka jest nietuzinkowo napisana. Trzeba do niej podejść z dużym dystansem, a pochłonie czytelnika bez reszty i odwdzięczy się godzinami dobrej odskoczni od codzienności. Jeśli tego dystansu nie złapiemy, może się nie spodobać.

Mamy tu oprócz humoru,...

Rozwiń

Zwiń

Czy wiecie w jakich warunkach pozyskiwane są metale niezbędne do tworzenia baterii naszych telefonów?

Jeśli tak jak ja nie macie o tym zielonego pojęcia i życie ludzkie jest dla Was ważne, ta książka jest dla Was.

Chyba żadna książka o Afryce nie będzie dla czytelnika łatwa. Historia i polityka nigdy nie była łatwa dla tego regionu. W tej książce autor przedstawia nam historie rozgrywające się w Demokratycznej Republice Konga. Jedyne co Kongo ma to bogactwa naturalne, które w nadmiarze bywają przekleństwem.

Wielkie koncerny, których produkty opierają się na kobalcie z Afryki (potrzebnym do większości baterii np. w naszych telefonach czy autach elektrycznych), twierdzą, że wprowadzając zrównoważony rozwój w swoich firmach, działa to wszystko jak w bajce. Pracownicy dobrze zarabiają, są szczęśliwi, natura nie cierpi i tym podobne. Autor pojechał do Konga sprawdzić, czy przy wydobyciu tego metalu jest to rzeczywiście sen czy jednak koszmar.

Jak się możecie domyślić koszmar, ale jego skala przerosła moje wyobrażenia i pewnie wyobrażenia większości ludzi, którzy sięgną po ten reportaż. Praca dzieci, wyzysk, bieda, zanieczyszczenie powietrza i wszechobecna śmierć w pracy, od której zachodnie koncerny umywają ręce.

Nie mówię, że jestem przeciw konsumpcjonizmowi, bo sama w tym tkwię. Ale wiem też, że każdy kto sięgnie po tę książkę przez chwilę zastanowi się zanim kupi kolejną elektronikę. W tym ja.

Jest to reportaż potrzebny, rzetelny, dostarczający czasem zbyt dużo emocji, ale niezbędne są one do zrozumienia jak ludzie w Kongo są zmuszeni żyć. Polecam każdemu bez wyjątku, bo pewnie każdy telefon w swojej kieszeni/torebce ma.

Czy wiecie w jakich warunkach pozyskiwane są metale niezbędne do tworzenia baterii naszych telefonów?

Jeśli tak jak ja nie macie o tym zielonego pojęcia i życie ludzkie jest dla Was ważne, ta książka jest dla Was.

Chyba żadna książka o Afryce nie będzie dla czytelnika łatwa. Historia i p...

Rozwiń

Zwiń

Temat miłości w Afryce jest mocno niestandardowy, musicie przyznać. Ale właśnie dlatego postanowiłam sięgnąć po tę książkę, bo w sumie nie wiedziałam czego się spodziewać. Stawiałam na to, że mnie zaskoczy.

No i zaskoczyła, przede wszystkim emocjonalnie. Podzielona jest na historie osób z poszczególnych krajów w Afryce Wschodniej, m. in. Kenii, Etiopii, Tanzanii. Każda historia jest inna, ale na swój sposób podobna. Bo gdy brakuje wody, pożywienia, naokoło trwa wojna lub trwa prześladowanie wybranych grup społecznych, nie jest łatwo o miłość.

Jak się domyślacie pewnie, większość historii to historie kobiet. Kobiet, które są krzywdzone, poniżane, nie mają zbyt wielu praw, a miłość taka jak u nas zdarza się rzadko albo w ogóle. Ale znajdziemy tu też historie osób homoseksualnych, którzy w zasadzie mają gorzej niż kobiety. Miłość jednak to nie tylko ta romantyczna, dlatego mamy tutaj też opowieści o miłości rodzicielskiej, która wydaje się być w Afryce jedną z najmocniejszych. Autor do wszystkich tych rozmów i opowieści dodaje nam tło historyczne, społeczne, ekonomiczne, ekologiczne. Tak, żeby lepiej zrozumieć tych ludzi, ich życie i problemy, ale też tradycje i wierzenia, które czasem nie mieszczą nam się w głowach.

Czułam, że nie będzie to łatwa książka i był moment, gdy emocje wzięły u mnie górę i łza się w oku zakręciła. Myślę że z takiej bezsilności. Jest to kolejna pozycja, która pozwoli nam docenić to co mamy i gdzie żyjemy. Reportaż czyta się świetnie, jest napisany z perspektywy obserwatora wydarzeń, a krótkie zdania sprawiają, że płynie się przez niego naprawdę szybko. Polecam!

Temat miłości w Afryce jest mocno niestandardowy, musicie przyznać. Ale właśnie dlatego postanowiłam sięgnąć po tę książkę, bo w sumie nie wiedziałam czego się spodziewać. Stawiałam na to, że mnie zaskoczy.

No i zaskoczyła, przede wszystkim emocjonalnie. Podzielona jest na historie osób z...

Rozwiń

Zwiń

Nie miałam jeszcze w rękach połączenia fantastyki z powieścią detektywistyczną, więc czym prędzej chciałam mieć tę powieść w swoich łapkach. Do tego jest to debiut, dlatego pozwoliłam sobie nie mieć wygórowanych oczekiwań co do jej treści i formy.

Mamy tu dość specyficznego głównego bohatera, którego polubiłam od pierwszej strony. Nie jest idealny, ma swoje wady, a przez to wydaje się taki bardziej „ludzki”. Dialogi są dobrze napisane, nie są kwadratowe, są naturalne, mają w sobie dużo humoru.

No i najważniejsze - świat, trochę podobny do naszego, ale elementy magiczne i nadprzyrodzone są mroczne, nietuzinkowe, ciekawe. Jeśli ktoś jest fanem „Cmętarza Zwieżąt” Kinga to znajdzie tu coś dla siebie, bo mamy podobny motyw z powrotem z zaświatów. Jest tu też trochę wątku politycznego i romantycznego. Akcja na początku wydawała mi się niespieszna, potem jednak nabrała tempa i płynęło się przez tę powieść. Czyta się to jak kryminało-thriller, więc książka będzie idealna dla czytelników początkujących w gatunku fantastyki (czyli dla mnie też), bo przede wszystkim nie jest to powieść trudna i zawiła. Jest to natomiast świetna rozrywka na wysokim poziomie, nigdy bym nie powiedziała, że to debiut, bo jest dobrze i lekko napisana. Zakończenie mamy otwarte, zaskakujące, więc czekam na kolejne tomy serii! 🤩

Nie miałam jeszcze w rękach połączenia fantastyki z powieścią detektywistyczną, więc czym prędzej chciałam mieć tę powieść w swoich łapkach. Do tego jest to debiut, dlatego pozwoliłam sobie nie mieć wygórowanych oczekiwań co do jej treści i formy.

Mamy tu dość specyficznego głównego bohat...

Rozwiń

Zwiń