Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zachwyciłam się, pokochałam od pierwszego przeczytania. Mądra, prosta, dosadna książka dla dzieci z pięknymi stworkami narysowanymi przez Aleksandrę Zając, która pomaga dziecku, ale i dorosłemu, określić co dokładnie kryje się pod nazwą uczuć, które targają nami od rana do wieczora. Ilustracje, przynajmniej mnie, rozczuliły, ponieważ idealnie współgrają z czytanym tekstem. Pełno tu haseł idealnych na to, aby stać się napisem na murach czy tytułem piosenki, bo, czy nie byłoby przyjemnie włączyć piosenkę o wdzięcznej nazwie "miłość jest elektrykiem.", albo przeczytać na murze napis jadąc w porannym korku, że "cierpliwość ma piękny ogród"?

Zachwyciłam się, pokochałam od pierwszego przeczytania. Mądra, prosta, dosadna książka dla dzieci z pięknymi stworkami narysowanymi przez Aleksandrę Zając, która pomaga dziecku, ale i dorosłemu, określić co dokładnie kryje się pod nazwą uczuć, które targają nami od rana do wieczora. Ilustracje, przynajmniej mnie, rozczuliły, ponieważ idealnie współgrają z czytanym tekstem....

Książka bardzo mi się podobała do tego stopnia, że nie chce wiedzieć, co będzie dalej. Nie wiem dlaczego... może zakończenie... może to, że po części wiemy, jaki jest koniec, boję się, że 2 tom zepsuje mi wrażenie po pierwszym. Obejrzę serial i wtedy zdecyduję czy czytać dalej. Książka świetna, naprawdę warto przeczytać, albo posłuchać w audiobooku (czyta Maciej Stuhr-zaznaczę, że znakomicie to zrobił).

Książka bardzo mi się podobała do tego stopnia, że nie chce wiedzieć, co będzie dalej. Nie wiem dlaczego... może zakończenie... może to, że po części wiemy, jaki jest koniec, boję się, że 2 tom zepsuje mi wrażenie po pierwszym. Obejrzę serial i wtedy zdecyduję czy czytać dalej. Książka świetna, naprawdę warto przeczytać, albo posłuchać w audiobooku (czyta Maciej...

Lubię czasami przeczytać sobie infantylną powieść, która zabierze mnie z powrotem do czasów, kiedy miałam naście lat i czekałam na wyjazd na kolonie. Moje nastoletnie wybory czytelnicze to albo książki o narkomanach (stąd wiem, co to Monar), albo książki o miłości, gdzie zawsze, ale to zawsze, na końcu książki był długo wyczekiwany pocałunek. Teraz jestem trochę przerażona ilością seksu w powieściach dla młodzieży (jak ja miałam naście lat, to takie sceny były tylko w książkach dla dorosłych), ale nie mnie oceniać. Wracając jednak do powieści Geekerella autorstwa Ashley Poston, muszę powiedzieć, że jest to bardzo przyjemna powieść z przewidywalnym zakończeniem (ale jak ma być inaczej jeśli jest to retelling Kopciuszka?), z ciekawymi postaciami i z wątkiem gwiazdy filmowej (w roli baśniowego księcia). Autorka przybliża nam także świat fandomu, który mi jest całkowicie obcy, gdyż niestety nigdy nie zatrzymałam się przy czymś wystarczająco długo, aby nazywać się tego fanką.
Podsumowując… książkę polecam, bo chociaż nie jest to nic rewelacyjnego, to ale na letnie popołudnie idealna.

Lubię czasami przeczytać sobie infantylną powieść, która zabierze mnie z powrotem do czasów, kiedy miałam naście lat i czekałam na wyjazd na kolonie. Moje nastoletnie wybory czytelnicze to albo książki o narkomanach (stąd wiem, co to Monar), albo książki o miłości, gdzie zawsze, ale to zawsze, na końcu książki był długo wyczekiwany pocałunek. Teraz jestem trochę przerażona...