Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po historii Hannah i Garetta przyszła kolej na Grace i Logana.
On kolejny hokeista grający w drużynie uniwersyteckiej. Dziewczyny są na jego skinienie palcem. Życie na uczelni to dla niego jedna wielka impreza. Jednak to, co na wierzchu wydaje się wspaniałe i zabawne, w środku nie zawsze takie jest. Pod luzackim stylem kryją się lęki i strach przed przyszłością. Jednak przypadkowe spotkanie z pierwszoroczną Grace zmienia jego nastawienie do życia.
Ona studentka drugiego roku, mądrzejsza i starsza niż rok wcześniej. Teraz po przerwie wakacyjnej wie, czego chce i nie da już się wodzić za nos przystojnemu hokeiście. Teraz to ona dyktuje warunki. Jaki wynik będzie w starciu Logana vs Grace? Tego dowiecie się z książki.

Tak jak w przypadku pierwszego tomu serii Off- Campus, tak i historia Logana i Grace była mi już wcześniej znana. Pomimo tego świetnie się bawiłam, czytając po latach „The mistake. Błąd”.
Może nie wywołała ona u mnie takich emocji jak kiedyś, bo wiadomo, człowiek się zmienia z wiekiem i mój gust czytelniczy również jest trochę inny, jednak absolutnie nie uważam, że straciłam czas na ponowne zagłębienie się w tej historii.

Podobnie jak w pierwszej części cyklu tak i tu autorka utrzymała lekki i zabawny ton, wplatając między wiersze trudne tematy. Jednakże po lekturze „The deal. Układ”, gdzie autorka bardzo wysoko podniosła sobie poprzeczkę „The mistake. Błąd” wypadł trochę słabiej. Historia Logana i Grace nie jest już tak mocno wciągająca, jak Garetta i Hannah. Aczkolwiek nie jest ona zła, po prostu mi czegoś w niej brakowało, takiego impulsu, czy iskierki, która by mnie pochłonęła jak w pierwszym tomie.

Pomimo tego czytając tę książkę, przeżyłam dużo różnych emocji, czasami współczułam bohaterom, innym razem śmiałam się do łez, czy zastanawiałam się, jak ja bym w podobnej sytuacji postąpiła.

Autorka stworzyła przyjemną w odbiorze książkę ze świetnie wykreowanymi bohaterami. Charakter postaci, ich styl mowy, czy życia idealnie współgra z ich wiekiem. Postacie nie sprawiają wrażenia przerysowanych ani za dorosłych. Elle Kennedy wspaniale operuje uczuciami Logana i Grace.

Uwielbiam styl pisania Elle Kennedy. Zarówno przy pierwszej, jak i drugiej część serii Off-Campus świetnie się bawiłam podczas czytania. Lekki styl i otoczenie uniwersyteckie sprawia, że książkę się pochłania i nim się człowiek zorientuje, już jest koniec historii.

Po historii Hannah i Garetta przyszła kolej na Grace i Logana.
On kolejny hokeista grający w drużynie uniwersyteckiej. Dziewczyny są na jego skinienie palcem. Życie na uczelni to dla niego jedna wielka impreza. Jednak to, co na wierzchu wydaje się wspaniałe i zabawne, w środku nie zawsze ...

Rozwiń

Zwiń

Pewnie każdy, i to nie raz, słyszał, że ruch to samo zdrowie. Może te słowa wypowiedział lekarz, nauczyciel w szkole, rodzinna, czy przyjaciele albo po prostu gdzieś przeczytaliście w Internecie, czy usłyszeliście w telewizji. Ale czy każdy z nas w to wierzy i wprowadza w swoje życie? W ciągu ostatnich lat można zauważyć, że coraz więcej osób chodzi na siłownie, biega w maratonach, czy uprawia inny sport, ale ile jest takich osób, które nie uprawiają żadnego sportu, dla których na samo słowo „ruch” są już zmęczeni?

Anders Hansen i Carl Johan Sundberg dwaj szwedzcy lekarze i naukowcy wspólnie napisali książkę „Rozruszaj swój mózg”, w której przekonują, że każdy najmniejszy ruch wpływa na nasze zdrowie. Wystarczy poświęcić 30 minut dziennie na szybszy spacer, żeby pozytywnie to na nas wypłynęło.

Każda strona książki pokazuje, jak bardzo ruch jest potrzebny dla naszego organizmu. Nie tylko wpływa na naszą kondycję, ale też na wszystkie nasze narządy wewnętrzne: od mózgu, po serce, przez wątrobę. Każdy najmniejszy wysiłek wydłuża nasze życie, chroni nas przed różnymi chorobami, ale także pomaga w walce z nimi. Ruch to takie lekarstwo bez recepty, tylko że darmowe i łatwo dostępne.

Autorzy, próbując nas przekonać do ruchu, poparli swoje dywagacje na różnych ciekawych badaniach naukowych i eksperymentach. Pomimo naukowego charakteru, książka jest napisana bardzo prostym i przystępnym językiem, co sprawia, że czyta się ją z zaciekawieniem.

Czy wiedzieliście, że chęci do ruszania się, czy leżenia na kanapie mamy zapisane w genach? Tak. Okazuje się, że bardzo dużo rzeczy w naszym życiu jest zależne od genetyki. Szybkość, wytrzymałość, chęci do różnych rzeczy mamy gdzieś w sobie zapisane. Jednakże pracą, można wszystko zmienić. W końcu to my jesteśmy panami swojego życia, tylko jednym jest trochę łatwiej, a inni muszą w to włożyć trochę więcej samozaparcia.

Autorzy obalają także różne mity dotyczące sportu. Pokazują, że, nawet,jeśli przez całe swoje życie byliśmy typami kanapowca, to nigdy nie jest za późno, na zmianę nawyków. Nie raz starsi ludzie uważają, że już są za starzy na ruch, co im to da, jak przeżyli już swoje życie albo uważają, że mają za dużo chorób, za mało siły na ruch. Nic bardziej mylnego, w każdym wieku warto się ruszać, nigdy nie jest na to za późno.

Anders Hansen i Carl Johan Sundberg oprócz udowodnienia i przekonania nas, że ruch to samo zdrowie, podejmują się wytłumaczenia, co to HIIT, czy długość telomerów, jak wpływa na nasze życie genetyka, czy doping genetyczny. W książce znajdziemy też trochę o fizjologii sportów, czy jaki wpływ na organizm mają maratony, czy ultra maratony.

Reasumując: książka „Rozruszaj swój mózg” to pozycja zachęcająca nas do nawet odrobiny ruchu, a przede wszystkim pokazuje, jak nawet najmniejszy wysiłek jest zbawienny dla naszego organizmu.
Polecam tę pozycję dla tych, co z ruchem mają na bakier, ale też ludziom trenującym regularnie, bo bardzo dużo ciekawych rzeczy można się z niej dowiedzieć.

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2024/05/08/rozruszaj-swoj-mozg-anders-hansen-carl-johan-sundberg/

Pewnie każdy, i to nie raz, słyszał, że ruch to samo zdrowie. Może te słowa wypowiedział lekarz, nauczyciel w szkole, rodzinna, czy przyjaciele albo po prostu gdzieś przeczytaliście w Internecie, czy usłyszeliście w telewizji. Ale czy każdy z nas w to wierzy i wprowadza w swoje życie? W ci...

Rozwiń

Zwiń

Każdy ma takie rzeczy, które zatrzymuje tylko dla siebie na całe życie. Jedni boją się, że gdyby wyszły na jaw niektóre ich sekrety, to mogłyby zranić ich najbliższy, inni natomiast się wstydzą, może boją się konsekwencji albo po prostu uważają, że powiedzenie czegoś na głos będzie boleć.
W podróż do przeszłości, a także teraźniejszości zabiera nas Katarzyna Grzebyk w swojej debiutanckiej książce „Pomiędzy nami tajemnice”.

Autorka pokazuje nam trzy różne pokolenia, trzy różne miejsca i światy.
1950 rok. Do niewielkiej wioski koło Rzeszowa przyjeżdża kino objazdowe. Wydarzenie przyciąga tłumy. Spektakl, który miał być wydarzeniem roku, okazał się koszmarem. W trackie seansu wybucha pożar, z którego tylko nielicznym udaje się ujść z życiem.
Rok 2022. Światowej sławy reżyser mieszkający w Nowym Jorku otrzymuje zaskakującą wiadomość, której nie potrafi zignorować.
W tym samym czasie okresie młoda dziennikarka z Warszawy, Marcelina, zostaje wysłana z pracy na południe Polski, gdzie ma przeprowadzić wywiad do książki z legendą kolarstwa i triathlonu Mateuszem Jurewiczem.
Co łączy te trzy osoby, które nigdy się nie spotkały? Jaka jest ich historia, jak potoczą się ich losy? Żeby się tego dowiedzieć, musicie sięgnąć po książkę.

Uwielbiam historie, w których autorzy umiejętnie dawkują emocje, potrafią wciągnąć czytelnika od pierwszych stron, a zakończenie przychodzi zdecydowanie za szybko. Taką właśnie książką jest „Pomiędzy nami tajemnice”. Autorka stworzyła powieść pełną zagadek i tajemnic. Na pierwszy rzut oka nic nie jest oczywiste, a historie z przeszłości i teraźniejszości prawie nic nie łączy. Jednak Katarzyna Grzebyk tak poprowadziła fabułę, że nie ma tam miejsca na przypadkowość. Czuć i widać, że autorka wiedziała od początku, o czym pisze i co chce nam przekazać, stopniowo odkrywając pojedyncze tajemnice z życia bohaterów, by na sam koniec nas zaskoczyć.

Autorka w idealny, przemyślny sposób przeskakiwała pomiędzy dwoma różnymi światami, łącząc je w jedną urzekającą, zaskakującą, ale też pełną miłości historię. Miłości bezinteresownej. Najszczerszej miłości matki do dziecka.

Katarzyna Grzebyk w bardzo realny sposób wykreowała bohaterów. Idealnie oddała mentalność ludzi żyjących na małych spokojnych wioskach, jak i w dużych miastach pełnych pośpiechu. Pokazała, jak wyglądało życie w latach powojennych, czy sześćdziesiątych, siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Każda z postaci jest inna, ma swoje rozterki, czy przemyślenia.

Reasumując: Katarzyna Grzebyk dzięki lekkiemu stylowi i bardzo przemyślanej fabule stworzyła nietuzinkową, wielopłaszczyznową historię z tajemnicami w tle.
Uważam, że „Pomiędzy nami tajemnice” to bardzo udany debiut autorki. Jest to historia, która zostaje w pamięci na dużej. Polecam z całego serca tę książkę i jestem ciekawa następnych historii stworzonych przez Katarzynę Grzebyk.

Każdy ma takie rzeczy, które zatrzymuje tylko dla siebie na całe życie. Jedni boją się, że gdyby wyszły na jaw niektóre ich sekrety, to mogłyby zranić ich najbliższy, inni natomiast się wstydzą, może boją się konsekwencji albo po prostu uważają, że powiedzenie czegoś na głos będzie boleć.
...

Rozwiń

Zwiń

Kto przeczytał moją opinię o pierwszym tomie, ten wie, że czytałam już lepsze książki Agnieszki Janiszewskiej. W pierwszej części czegoś mi brakowało, miałam wrażenie, iż historia jest przegadana, a bohaterowie mnie denerwowali. Dlatego sięgając po drugi tom, byłam sceptycznie nastawiona. Jednakże moje obawy okazały się niesłuszne. Może nadal historia rodziny Bille nie jest moją ulubioną powieścią, ale zdecydowanie lepiej się bawiłam, czytając dalsze losy bohaterów.

W drugim tomie Agnieszka Janiszewska wpuszcza nas do życia Róży i Urszuli, krótko po śmierci ich ojca. Obie są bardzo zdruzgotane w żałobie. Pewnego dnia Urszula spotyka na cmentarzu dawną znajomą mecenasa, Teresę Chęcińską. Spotkanie to powoduje otwarcie strych ran i lawinę nieprzewidzianych zdarzeń, a dawno skrywane tajemnice wychodzą powoli na jaw, wywracając życie bohaterów do góry nogami.

Autorka w tych dwustu stornach zawarła bardzo duży okres życia bohaterów. Wkraczamy do życia bohaterek w ich najgorszym momencie, natomiast kończymy po kilku latach od śmierci mecenasa Bille. W tym czasie bardzo dużo się dzieje i to jest właśnie to, czego mi brakowało w pierwszym tomie. Teraz wszystko się powoli klaruje, urwane wątki powracają. Powieść momentami nadal wydaje się przegadana, ale teraz nadaje to historii takiej powolności, nostalgii, klimatu.

W drugiej części Agnieszka Janiszewska tak wykreowała bohaterów, że da się ich polubić. Podczas czytania miałam wrażenie, że bohaterowie wraz z upływem czasu wydorośleli. Róża i Urszula wreszcie zachowują się tak, jak przystało na dorosłe kobiety, chociaż nadal mają ten swój charakter z pierwszej części. Wreszcie autorka pokazała nam, co nieco z życia Zuzanny, czego mi tak strasznie brakowało wcześniej.

Jeśli mam być szczera to uważam, że autorka lepiej by zrobiła, gdyby nie dzieliła historii rodziny Bille na dwa tomy, tylko może połączyła to w jedną książkę i tę podzieliła na umowne dwie części. Wydaje mi się, że wtedy odbiór pierwszego tomu byłby inny.

Reasumując: uważam, że drugi tom dylogii „Sekrety domu Bille” miał w sobie to coś, co wciąga, czytelnika i czyta się z zapartym tchem. Autorka potrafiła dawkować różnorakie emocje, w odpowiednich momentach. Nie zabrakło tajemnic, skrywanych sekretów, wzruszeń, prawdziwej miłości, czy zrozumienia.

Kto przeczytał moją opinię o pierwszym tomie, ten wie, że czytałam już lepsze książki Agnieszki Janiszewskiej. W pierwszej części czegoś mi brakowało, miałam wrażenie, iż historia jest przegadana, a bohaterowie mnie denerwowali. Dlatego sięgając po drugi tom, byłam sceptycznie nastawiona. ...

Rozwiń

Zwiń