Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moliczki, ależ mi ją uwielbiam takie historie. Zabawna, lekka, ale skłaniająca też do refleksji. Autorka nie zapomniała również o iskrach między Norą a Charliem.
Emily Henry zabiera nas do Karoliny Północnej, żebyśmy razem z bohaterami przeżyli historię rodem z romansu. Nora wraz z siostrą, Libby wyruszają na wspólny urlop, jadą do Sunshine Falls. Małego miasteczka, które w żadnym sposobie nie przypomina miasta marzeń jakim jest Nowy Jork. Będąc kobietą z city, która zajmuje się książkami, Nora ma swojego nemezis, który jak się okazuje nie tylko wpada na nią w barze w tej jakże ożywczej metropolii, ale też okazuje się przystojnym mężczyzną. Jednak niesmak jaki pozostał po ich ostatnim spotkaniu pozostaje, a teoretyczna nienawiść względem siebie wciąż wisi nad nimi jak ciemne burzowe chmury.
Przezabawna historia z gotową listą, którą obie siostry stopniowo odhaczają spędzając czas razem, odnawiając na chwilę utracone więzi. Historia romantyczna ludzi z branży wydawniczej, którzy na własnej skórze zaczynają przeżywać scenariusz jednej z książek, którą może przeczytać każda zagorzała romantyczka.
Przepięknie ukazane więzi rodzie, relacja sióstr i tego jak ważne jest, aby siebie i swoje potrzeby stawiać na pierwszym planie, pomimo potrzeby zapewnienie szczęśliwego i godziwego życia drugiej osoby.
Historia Nory i Charliego to romans, który pragnie przeżyć każda dziewczyna, chcemy się delektować tą fascynacją i pożądaniem.
Zakończenie to dla mnie kwintesencja romansu, z jednej strony przewidywalny scenariusz, jednak z drugiej coś na co każda czytelniczka czekała.

Moliczki, ależ mi ją uwielbiam takie historie. Zabawna, lekka, ale skłaniająca też do refleksji. Autorka nie zapomniała również o iskrach między Norą a Charliem.
Emily Henry zabiera nas do Karoliny Północnej, żebyśmy razem z bohaterami przeżyli historię rodem z romansu. Nora wraz z siostr...

Rozwiń

Zwiń

Na samym początku chciałabym podziękować wydawnictwu Czwarta strona i serii Bezwstydna za egzemplarz recenzencki i możliwość zapoznania się z kolejną książką Klaudii Bianek. Powiem Wam tak, zobaczyłam okładkę, przeczytałam opis i wiedziałam, że potrzebuję tej historii.
Autorka zabiera nas do Poznania i Bielawy. Poznajemy trójkę, klasowych przyjaciół: Wiktorię, Oskara i Sebastiana. Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych: obecnie i kiedyś. Jesteśmy świadkami silnej przyjaźni miedzy trójką bohaterów, ale też skrywanego uczucia Wiktorii do Oskara. Dziewczyna swoją tajemnicą zadręcza swoje myśli i serce, wylewając morze łez w poduszkę, patrząc na miłosne poczynania Oskara. Nieodwzajemnione uczucie potrafi boleć najbardziej, o czym przez lata szkoły licealnej przekonywała się nasza główna bohaterka. W czasie teraźniejszym poznajemy Wiktorię w innej odsłonie, jest matką, kobietą po rozwodzie i kobietą biznesu, jednak w środku nadal nosi niespełnione uczucie do najlepszego przyjaciela, które rozkwita na nowo, po 12 latach. Bal absolwentów sprawia, że jej serca zaczyna bić szybciej, a świat staje na głowie.
Co robisz gdy po 12 latach, staje przed Tobą pierwsza, niespełniona miłość? Uczucie jest dla Wiktorii lekko obezwładniające, ponieważ wszystkie uczucia do Oskara ożywają na nowo. Mam wrażenie, że Wiktora chce uciec przed tym, obronić siebie, swoją córkę, a przede wszystkim swoje serce przed zranieniem, rozstaniem. Jednak pomimo tego czytając uśmiechałam się sama do siebie widząc jak kobieta nabiera wiatru w żagle, zaczyna żyć i pozwalać sobie na kiełkującą nadzieję na to, że coś może zmienić się w jej życiu.
Przepięknie opowiedziana historia o drugiej szansie i walce z przeszłością. O tym jak ważnym jest, aby siebie i swoje szczęście wreszcie postawić na piedestale. „Zatańcz ze mną” to historia o tym, że warto spróbować posłuchać swojego serca, bo wielka miłość może zdarzyć się tylko raz w życiu.
Ależ ja potrzebowałam takiej historii, potrzebowałam zatopić się w miłosnych uniesieniach i motylach w brzuchu. Klaudia Bianek w cudowny sposób przeniosła mnie do moich licealnych lat (tak, tak, to ten sam rocznik), nie były one tak spektakularne jak bohaterów książki, jednak wprowadzenie play-listy rodem z mojego szkolonego czasu zrobiło swoje.
Niesamowicie lekkie pióro autorki, bohaterowie z charakterem i historia sama w sobie to idealny pomysł na spędzenie wiosennego wieczoru. Ta historia po prostu Was otuli, a odłożycie ją dopiero po zamknięciu ostatniej strony.

Na samym początku chciałabym podziękować wydawnictwu Czwarta strona i serii Bezwstydna za egzemplarz recenzencki i możliwość zapoznania się z kolejną książką Klaudii Bianek. Powiem Wam tak, zobaczyłam okładkę, przeczytałam opis i wiedziałam, że potrzebuję tej historii.
Autorka zabiera nas...

Rozwiń

Zwiń

Cześć zaczytani ludzie! Przyznam, że to jedna z tych książek (u mnie jest ich naprawdę mało), za której recenzję/opinie nie wiem jak zabrać. „Lucky” Marissy Stapley przyciągnęła mnie do siebie okładką (oczywiście), opinią na okładce i opisem. Czytało mi się naprawdę bardzo przyjemnie i dosyć szybko, ale ostatecznie nie wiem co o niej sądzić.
Autorka poznaje nas – czytelników z Lucky i jej ojcem Johnem. Poznajemy ich wędrowny tryb życia, smutną historię tego w jaki sposób żyją, że ich głównym motorem napędowym i sposobem na życie jest oszukiwanie ludzi, okradanie ich. W pewnym momencie można pomyśleć, że to taka współczesna historia o Robin Hoodzie, co nawet padło w powieści, jednak im dalej w ‘las’ tym wszystko nabiera innego kształtu. Marissa oprócz opowiedzenia o teraźniejszych przeszkodach życia Lucky, jej poczynaniach i niesamowitej sile walki o przetrwanie, zabiera nas w przeszłość. Pozwala czytelnikowi poznać historię dziewczyny, jej dzieciństwo i jak doszło do tego, że dzisiaj jest w tym konkretnym miejscu.
Historia Lucky jest dla mnie naprawdę przejmująca, nie widzę tutaj tych zabawnych momentów, o których możemy przeczytać na okładce. Dla mnie perypetie bohaterki są godne refleksji nad życiem, zastanowienia się nad tym ilu ludzi żyło, albo nawet żyje właśnie w taki sposób. Jak społeczeństwo w Stanach Zjednoczonych prowadzi życie na osiedlach przyczep. Niesamowita historia dziewczyny, która całe życie walczy: najpierw o przetrwanie wraz z ojcem, później o swoje marzenia – skończenia normlanej szkoły, zyskania wykształcenia, później jej walka nabiera totalnie innego wymiaru: walczy o siebie, o swoje dobra i szczęście.
Bardzo podobało mi się, nazwę to zwrotem akcji, pojawienie się w historii biologicznej matki Lucky i jej powierniczki, siostry Margaret Jean. Świetnie wprowadzone postaci, które totalnie zmieniły bieg historii. Dla mnie był to moment przełomowy w książce, czekałam w napięciu czy i kiedy dojdzie do poznania matki z córką. Czekałam na ‘happy end’ dla Lucky, w końcu po całym życiu tułaczki, uciekania, walki i próby poznania prawdy o samej sobie, miała na horyzoncie upragnione ‘normalne’ życie.
Całość czyta się błyskawicznie, historia naprawdę wciąga, ale czułam po niej swego rodzaju smutek. Historia sama w sobie jest dla mnie poruszająca, w pewnym momencie nie pozwalała na to, aby odłożyć ją na bok. Jednak pomimo tego wszystkie, nie będzie to książka, która zostanie ze mną na dłużej, nie miała w sobie ‘tego czegoś’ co sprawia, że nie można zapomnieć o przeczytanej historii.
Kończąc, to jest to ciekawa pozycja dla fanek/ów obyczajówek i pozycji skłaniających do refleksji, a przede wszystkim dla tych, których po prostu przyciągnie okładka.

Cześć zaczytani ludzie! Przyznam, że to jedna z tych książek (u mnie jest ich naprawdę mało), za której recenzję/opinie nie wiem jak zabrać. „Lucky” Marissy Stapley przyciągnęła mnie do siebie okładką (oczywiście), opinią na okładce i opisem. Czytało mi się naprawdę bardzo przyjemnie i dos...

Rozwiń

Zwiń

Po „Współczesnego dżentelmena” sięgnęłam z czystą przyjemnością i ciekawością co autorka zaprezentowała w innej historii. Tak mocno byłam oczarowana „Zjazdem rodzinnym”, że nie mogłam pozostać obojętna na inne książki Meghan Quinn i nadal nie jestem 😉
Tym razem przenosimy się do Nowego Jorku, do agencji HYPE, w której pracuje przystojny Wes Woldorf – felietonista występujący pod pseudonimem tytułowego Współczesnego dżentelmena. Dziennikarz dostaje zadanie, aby napisać swego rodzaju poradnik, jak rozkochać w sobie kobietę. Los sprawia, że Wes przypadkiem poznaje June. Niesamowicie komiczne spotkanie przy psiej kupie sprawia, że Wes chce za wszelką cenę poznać bliżej dziewczynę, jednak z biegiem czasu priorytety w znajomości z June July się zmieniają, a Wes zaczyna zakochiwać się w swojej przypadkowo poznanej kobiecie.
Musicie przeczytać całą książkę, żeby przeżyć wszystkie perypetie Wes-a. Czytając dosłownie przeniosłam się z bohaterami na ulice Nowego Jorku, a każdą przygodę przeżywałam razem z nimi. Postać June totalnie skradła całe show. Niesamowicie zabawna, inteligentna i oryginalna osoba, która sprawia, że mamy ochotę ją poznać. Moc komicznych sytuacji powodowała, że czytając nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, ale też współczułam Weso-owi jego kontuzji, których doznawał próbując zaimponować i zdobyć względy swojej wybranki.
Bardzo podobał mi się ma zabieg, który wykonała autorka oddając pod koniec głos June. Przez całą książkę narratorem powieści był Wes, który opisywał swoje przygody zwracając się wprost do czytelnika, dzięki temu mogłam nawiązać jeszcze większą wieź z bohaterem. Z June końcówka nabrała jeszcze większego tempa. Bohaterka mocno angażowała mnie jako czytelnika.
Styl pisania autorki jest genialny i po raz kolejny sięgając po jej dzieło zagwarantowałam sobie niesamowicie przyjemny wieczór. Mogłam się pośmiać, zadumać lekko nad tym jak nieprzewidywalne może być życie, ale także wzruszyć, do czego skłoniła mnie końcowa część „Współczesnego dżentelmena”.

Po „Współczesnego dżentelmena” sięgnęłam z czystą przyjemnością i ciekawością co autorka zaprezentowała w innej historii. Tak mocno byłam oczarowana „Zjazdem rodzinnym”, że nie mogłam pozostać obojętna na inne książki Meghan Quinn i nadal nie jestem 😉
Tym razem przenosimy się do Nowego Jo...

Rozwiń

Zwiń