Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy tom bardzo mi się podobał, więc z przyjemnością wróciłam do tej historii i nie zawiodłam się. Wciąż mamy tutaj klimat anime, budowany przez liczne japońskie wstawki. Do tego przedstawiony świat inspirowany jest właśnie japońska kulturą. Bardzo mi się to podobało, do tego bardzo polubiłam bohaterów, więc z radością płynęłam przez kolejne strony.
Pod koniec myślałam, że obrażę się na autorkę, ale możliwe, że nie będzie to konieczne. Okaże się w kolejnym tomie, którego już nie mogę się doczekać!

Pierwszy tom bardzo mi się podobał, więc z przyjemnością wróciłam do tej historii i nie zawiodłam się. Wciąż mamy tutaj klimat anime, budowany przez liczne japońskie wstawki. Do tego przedstawiony świat inspirowany jest właśnie japońska kulturą. Bardzo mi się to podobało, do tego bardzo po...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo przyjemna lektura. Zdecydowanie jest to moje guilty pleasure. Niby nic nadzwyczajnego, ale jednak nie mogłam się oderwać.

Bardzo przyjemna lektura. Zdecydowanie jest to moje guilty pleasure. Niby nic nadzwyczajnego, ale jednak nie mogłam się oderwać.

Uwielbiam SM odkąd byłam małą dziewczynką i teraz powrót do tej historii jest miłą, sentymentalną przygodą.

W drugim tomie mamy przepiękną historię o miłości. Nie ważne, że doskonale ją znam, bo i tak z wielką przyjemnością przechodziłam przez kolejne strony.

Uwielbiam i polecam!

Uwielbiam SM odkąd byłam małą dziewczynką i teraz powrót do tej historii jest miłą, sentymentalną przygodą.

W drugim tomie mamy przepiękną historię o miłości. Nie ważne, że doskonale ją znam, bo i tak z wielką przyjemnością przechodziłam przez kolejne strony.

Uwielbiam i polecam!

Jestem bardzo zawiedziona, więc nie będę ani trochę wyrozumiała dla tej książki. Zostałam do niej mocno zachęcona i przekonana, że jest to świetny debiut. I uwierzyłam. Spodziewałam się spektakularnej, wciągającej historii, a dostałam... TO.

Już na samym początku byłam zawiedziona, bo książka nie jest podzielona na rozdziały, tylko na kilka części, a każda ma około siedemdziesięciu stron. To była pierwsze światło ostrzegawcze, bo nie lubię takich podziałów. Mimo to wciąż miałam nadzieję.

Byłam wyrozumiała, gdy historia nie wciągnęła mnie od początku. Pomysł mi się podobał, więc ciągle dawałam szansę, niestety zarówno rozwój sytuacji, a także wykonanie pozostawiało wiele do życzenia.

Przede wszystkim podział na części, a nie na rozdziały. Mnie męczy takie czytanie, bo nie bardzo jest kiedy zrobić przerwę. W związku z tym czasami przegrywałam w trakcie sceny, bo zwyczajnie miałam dosyć. Druga rzecz to akapity, które momentami były tak długie, że przekraczały pojemność jednej strony. W dodatku łączyły w sobie kilka wątków, więc nie miały żadnego uzasadnienia. Takie ściany tekstu dodatkowo mnie męczyły. Przez te dwa elementy książkę czytało mi się bardzo ciężko i z przyjemnością ją odkładałam.

Historia, która miała potencjał, na tym potencjale skończyła. Główna bohaterka jest irytująca i nie prezentuje żadnych cech, za które można by ją polubić. Ciągle się wszystkiemu dziwi, marudzi na cały świat i pewnie autorka chciała zrobić z niej taką "cool", ale no nie. I to wcale nie tak, że to ja jestem za stara, by zrozumieć współczesnych studentów, bo nawet mój dziewięcioletni chrześniak jest bardziej błyskotliwy.
Pozostali bohaterowie byli nijacy. Tylko wampir Garlicki był "jakiś", natomiast cała reszta ginęła we mgle bylejakości. Autorka nałożyła na nich pewne cechy, ale prezentowali je w tak nudny sposób, że nie dało się zwrócić na to większej uwagi. W konsekwencji żaden z nich nie przypadł mi do gustu. Nieprzyjemnie czyta się książkę, w której nie kibicuje się nikomu, a tu właśnie tak było.

Najbardziej jednak wkurzyło mnie to, że nie było tutaj zamkniętej akcji, a napięcie budowano w bardzo nieudolny sposób. Rozumiem, że ma być kolejny tom, ale jakiekolwiek wątki należy zamknąć w powieści, a tutaj otrzymaliśmy wielkie nic. Co więcej - nasi bohaterowie nie przybliżyli się ani o milimetr do rozwiązania zagadki niż byli na początku książki. O czym w takim razie był "Instytut Absurdu"? Jak przystało na TĘ książkę, była ona ABSOLUTNIE o niczym.

Nie jestem zadowolona i po kolejny tom nie sięgnę. Tym bardziej jestem zła, bo tę książkę mi "wciśnięto", zachwalając i wychwalając, a okazało się, że powieść po prostu jest zła.

Jestem bardzo zawiedziona, więc nie będę ani trochę wyrozumiała dla tej książki. Zostałam do niej mocno zachęcona i przekonana, że jest to świetny debiut. I uwierzyłam. Spodziewałam się spektakularnej, wciągającej historii, a dostałam... TO.

Już na samym początku byłam zawiedziona, bo ksi...

Rozwiń

Zwiń

Drugi tom czytało mi się dużo przyjemniej niż pierwszy - pewnie dlatego, że już przestawiłam w swojej głowie, że jest to trochę inna historia niż w filmie.
Mia musi radzić sobie z byciem w cetrum uwagii, pierwszym wywiadem i byciem księżniczką, co wcale nie jest proste. Książka jest pełna jej emocji, ale w końcu czytamy jej pamiętnik. Myślę, że jest to bardzo fajna lektura, która uświadomi czytelnikom, że życie księżniczki wcale nie jest takie fajne, jak mogłoby się wydawać.

Drugi tom czytało mi się dużo przyjemniej niż pierwszy - pewnie dlatego, że już przestawiłam w swojej głowie, że jest to trochę inna historia niż w filmie.
Mia musi radzić sobie z byciem w cetrum uwagii, pierwszym wywiadem i byciem księżniczką, co wcale nie jest proste. Książka jest pełna ...

Rozwiń

Zwiń

Początkowo miałam problem, aby wbić się w historię, ponieważ znacząco różni się od filmu, który doskonale znam. Kiedy jednak przyswoiłam zmiany, od razu odbiór stał się o wiele lepszy.

Jest to książka w formie pamiętnika i wiem, że nie każdemu przypadnie tu do gustu. Akcję poznajemy tylko z perspektywy zapisków Mii, co oznacza, że tak naprawdę nie wiemy, jak sytuacje wyglądały na prawdę, wiele aspektów jest pominięte. Mimo wszystko, ja się dobrze bawiłam, choć jestem już stara i momentami chętnie pacnęłabym się w czoło. Wzięłam jednak poprawkę, że główna bohaterka ma dopiero czternaście lat i że do nastolatek skierowana jest ta książka. Myślę, że młodym czytelniczkom się ona spodoba. Ja oczywiście po kolejne części też sięgnę, bo ze wszystkich plusów i minusów, te pierwsze wygrały.

Początkowo miałam problem, aby wbić się w historię, ponieważ znacząco różni się od filmu, który doskonale znam. Kiedy jednak przyswoiłam zmiany, od razu odbiór stał się o wiele lepszy.

Jest to książka w formie pamiętnika i wiem, że nie każdemu przypadnie tu do gustu. Akcję poznajemy tylko...

Rozwiń

Zwiń

Jeżeli podczas czytania książki, ryczę, automatycznie dostaje ona ode mnie wyższa notę. Tak też było z "Nasze zerwane więzi", które wywołały u mnie naprawdę sporo emocji. Od wkurzenia na autorkę, bo już myślałam, że napiszę rozwiązanie, które mi się nie spodoba (wszystko na to wskazywało), po wzruszenie, smutek, radość... Cały rollercoaster emocji!

Powieść bardzo mi się podobała. Nie była to może historia, dla której zarywałam noce, ale naprawdę miło spędziłam przy niej czas. Emocjonowałam się losem bohaterów, których naprawdę polubiłam. Tylko z Sebastianem miałam problem - nawet nie o to chodzi, że wzbudzał moją niechęć, bo wcale tak nie było. Do niego też poczułam sympatię. Problem był taki, że ten bohater stał na drodze i zawadzał, więc należałoby się go pozbyć 🤭

Powieść - choć nie wszystko potoczyło się tak, jakbym tego chciała - zdecydowanie na plus!

Jeżeli podczas czytania książki, ryczę, automatycznie dostaje ona ode mnie wyższa notę. Tak też było z "Nasze zerwane więzi", które wywołały u mnie naprawdę sporo emocji. Od wkurzenia na autorkę, bo już myślałam, że napiszę rozwiązanie, które mi się nie spodoba (wszystko na to ws...

Rozwiń

Zwiń

Minęło już tyle lat od wydania "Magii Cierni", że choć po skończeniu powieści oczekiwałam kontynuacji, tak w "Tajemnice cierniowego dworu" nie mogłam się wgryźć. Słuchałam tego w audiobooku i możliwe, że to był mój błąd, więc jest też duża szansa, że wrócę do tego w wersji do czytania. Ta opowieść to takie siłowanie się z magicznym dworem, który najwyraźniej nie był usatysfakcjonowany z relacji łączącej Elizabeth i Nathaniela, ale nie umiałam poczuć zagrożenia. Trochę się zawiodłam, a trochę biorę wszystko na siebie, że ani nie chciało mi się przypomnieć MC, ani nie pokusiłam się, by "Tajemnice" przeczytać, a nie przesłuchać.

Minęło już tyle lat od wydania "Magii Cierni", że choć po skończeniu powieści oczekiwałam kontynuacji, tak w "Tajemnice cierniowego dworu" nie mogłam się wgryźć. Słuchałam tego w audiobooku i możliwe, że to był mój błąd, więc jest też duża szansa, że wrócę do tego w wer...

Rozwiń

Zwiń

Piękne zakończenie baśniowej historii o miłości, która może pokonać wszystkie klątwy.

Ta historia jest bardzo bardzo delikatna, magiczna i baśniowa. Przyjemnie się ją czytało, a każdą kolejną zagwozdkę przeżywałam razem z bohaterami i razem z nimi denerwowałam się, gdy coś szło nie po naszej myśli. To, co najbardziej podoba mi się w całej serii, jest ta tajemnica, gdy nawet my - czytelnicy - nie wiemy, komu możemy zaufać. Bardzo lubię takie budowanie historii, gdzie sama muszę zdecydować, po której stronie się wypowiedzieć. Oczywiście stałam mocno za Księciem Serc, którego polubiłam już z poprzedniej serii tej samej autorki i kibicowałam mu, aby wreszcie odnalazł swoje szczęście. A czy to właśnie on okazał się tym godnym zaufania, to już musicie sprawdzić sami.

Piękne zakończenie baśniowej historii o miłości, która może pokonać wszystkie klątwy.

Ta historia jest bardzo bardzo delikatna, magiczna i baśniowa. Przyjemnie się ją czytało, a każdą kolejną zagwozdkę przeżywałam razem z bohaterami i razem z nimi denerwowałam się, gdy coś szło nie po na...

Rozwiń

Zwiń