Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako powieść grozy dziełko to jest nader słabe. Przez prawie 400 stron nie wystraszyłam się ani razu i nie zamarłam ze strachu. Za to prawie umarłam z nudów. Rekomendacja Stephena Kinga chyba poparta była ogromnym czekiem, bo jakże inaczej to wytłumaczyć?
Książka słabiutka, a sami bohaterowie płascy i nijacy. Akcja się nie klei. Szkoda drzew.

Jako powieść grozy dziełko to jest nader słabe. Przez prawie 400 stron nie wystraszyłam się ani razu i nie zamarłam ze strachu. Za to prawie umarłam z nudów. Rekomendacja Stephena Kinga chyba poparta była ogromnym czekiem, bo jakże inaczej to wytłumaczyć?
Książka słabiutka, a sami bohaterowie płascy i nijacy. Akcja się nie klei. Szkoda drzew.

Przeczytałam tę książkę z mieszanymi uczuciami. Pierwsze sto stron (lub trochę więcej) mnie znudziło i nie mogłam się przekonać do tej powieści, choć prozę McEwana lubię i cenię. Ostatnie strony wręcz połknęłam. Nie polubiłam głównego bohatera, który według mnie jest niedojrzały, głupi i nieodpowiedzialny. Dorosłe dziecko zagubione w świecie fantazmatów. Szczerze mówiąc życzyłam mu jak najgorzej i bardzo się irytowałam, że autor nie opisał tego co się wydarzyło, kiedy nadszedł upadek bohatera we właściwie wszystkich dziedzinach życia. Nadal, choć od przeczytania minęło paręnaście godzin, przepełniają mnie emocje, które wzbudził we mnie bohater książki. Szczerze mówiąc mam ochotę przylać Profesorowi Beardowi. I za stworzenie postaci, która porusza dziękuję McEwanowi.

Przeczytałam tę książkę z mieszanymi uczuciami. Pierwsze sto stron (lub trochę więcej) mnie znudziło i nie mogłam się przekonać do tej powieści, choć prozę McEwana lubię i cenię. Ostatnie strony wręcz połknęłam. Nie polubiłam głównego bohatera, który według mnie jest niedojrzały, głupi i nieodpowiedzialny. Dorosłe dziecko zagubione w świecie fantazmatów. Szczerze mówiąc...

Dawno się tak nie bałam. Prawdziwy horror, z trzeszczącymi deskami, zawodzącymi duchami i odległą i zimną Islandią w tle. Mroczna historia z przeszłości, która w nieoczekiwany sposób lubi się powtarzać. Zbiegi okoliczności zaś - zapętlać.
Cudownie napisane, choć wydawca nie ustrzegł się paru literówek.

Dawno się tak nie bałam. Prawdziwy horror, z trzeszczącymi deskami, zawodzącymi duchami i odległą i zimną Islandią w tle. Mroczna historia z przeszłości, która w nieoczekiwany sposób lubi się powtarzać. Zbiegi okoliczności zaś - zapętlać.
Cudownie napisane, choć wydawca nie ustrzegł się paru literówek.