Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tym razem wracamy do Londynu, a przed Frances stoi wyzwanie, jakim jest urządzenie przyjęcia zaręczynowego. Matka i Rose wyjechały na tydzień do Paryża, więc co może pójść nie tak? No cóż, sam tytuł nam to mówi - pojawia się pierwsza żona narzeczonego. Przed domem Hazeltona w asyście inspektora Delaneya pojawia się młoda aktorka Irena Teskey podająca się za żonę George'a. Jest to niezwykle ciekawa osoba - aktorka, wielokrotnie porywana za młodu, córka z nieprawego łoża brata rosyjskiego cara (stąd asysta policji - rzuciła kamieniem w wielkiego księcia, a swojego kuzyna, by zwrócić jego uwagę). Hazelton stanowczo zaprzecza jakoby był mężem Ireny, przyznaje się jednak do znajomości (uratował ją kiedyś z rąk porywaczy) i postanawia pomóc. Dodatkowo do Frances zwraca się Alicia (ta sama, z którą zdradzał ją zmarły mąż) z prośbą o wsparcie debiutu córki, gdyż sama zostanie prawdopodobnie karnie wysłana na wieś przez męża (ze względu na romanse, w które się wikłała i że wyszły na jaw). Frances zajmuje się tym niemal zawodowo, więc zgadza się pomóc. Ale "żona narzeczonego" i debiut młodej dziewczyny to nie jedyne jej problemy. Niestety panna Teskey zostaje uduszona w ogrodzie lady Harleigh, a ona i jej narzeczony zostają pierwszymi podejrzanymi. Jak najłatwiej zdjąć z siebie podejrzenia? Oczywiście wykrywając prawdziwego sprawcę!
Wracamy do świata londyńskiej śmietanki - świata plotek i skandali, gdzie większość relacji międzyludzkich zależy od tego, co inni powiedzą. Dodatkowym smaczkiem okazuje się tajemnica (skandal?) sprzed lat, która stanowi drogę do rozwiązania współczesnej zagadki. Autorka w cudowny sposób przedstawia nam świat wiktoriańskiej Anglii, dodając mu smaczków i pikanterii. Podobało mi się też, że ciotka Hetty dostała nieco większą rolę i należną nagrodę od życia.

Tym razem wracamy do Londynu, a przed Frances stoi wyzwanie, jakim jest urządzenie przyjęcia zaręczynowego. Matka i Rose wyjechały na tydzień do Paryża, więc co może pójść nie tak? No cóż, sam tytuł nam to mówi - pojawia się pierwsza żona narzeczonego. Przed domem Hazeltona w asyście inspe...

Rozwiń

Zwiń

Okazuje się, że Lily zaszła w ciążę i w związku z tym wypadałoby przyspieszyć jej ślub z Leo, żeby nie prowokować plotek (słusznych zresztą). Młodzi myślą nawet o ucieczce i tajemnym ślubie, ale Frances robi wszystko, by temu zapobiec i przy wsparciu George'a postanawia zorganizować ślub w ciągu tygodnia w majątku wiejskim brata Hazeltona. Ślub ma być tylko dla najbliższych, więc nie jest niczym dziwnym. Dziwne są za to rzeczy, które zaczynają się dziać po przybyciu gości. Zarządca spada z konia (twierdzi, że coś go zrzuciło), jeden z lokajów umiera zatruty, a goście obrywają strzałami i spadają ze schodów. Oczywiście Frances nie może odpuścić (w dodatku musi zadbać o siostrę i jej ślub!), więc stara się rozwiązać zagadkę. Tym bardziej, że wypadki mogą nie być wypadkami, ale grozić jej tajnemu narzeczonemu.
Uroczo napisana opowieść, pełna humoru, ciepła i klasy. Dobre maniery po prostu wyciekają z książki i dzieje się to w naprawdę przeuroczy sposób. Jednocześnie treść jest niezwykle postępowa, biorąc pod uwagę osobowość i działania samej lady Harleigh.
Polecam każdemu fanowi serii, fanowi Jane Austen, fanowi lekkich kryminałów i fanowi dobrych książek.

Okazuje się, że Lily zaszła w ciążę i w związku z tym wypadałoby przyspieszyć jej ślub z Leo, żeby nie prowokować plotek (słusznych zresztą). Młodzi myślą nawet o ucieczce i tajemnym ślubie, ale Frances robi wszystko, by temu zapobiec i przy wsparciu George'a postanawia zorganizować ślub w...

Rozwiń

Zwiń

Ziemski pisarz Reinah przybywa na sztuczną planetę Paradyzję, żeby napisać o niej książkę/reportaż. Planeta jest sztucznym tworem złożonym z segmentów połączonych w pierścień. Mieszkańcy żyją tam pod kontrolą służb porządkowych w idealnie równym społeczeństwie. O przydziale pracy decyduje między innymi poziom SC, a surowce zdobywane są na niegościnnej pobliskiej planecie Tartar. Pracują tam przestępcy i ci, którzy mają najniższy poziom SC. Paradyzja jest mocno odizolowana i na Ziemi krążą o niej różne plotki, bo bardzo ciężko się tam dostać. Reinah ma poznać prawdę o planecie i jej społeczności oraz zawieźć ją na Ziemię.
Łatwo można się domyślić, że nic nie jest tak idealne, jak się wydaje. Ludzie dostają dodatnie i ujemne punkty, które mają wpływ na ich dalsze życie. Jedynym sposobem utrwalania wiedzy są audiozapisy. Ściany są przez większość czasu przezroczyste, a drzwi blokowane podczas ciszy nocnej... Ale to nawet nie jest połowa sekretów Paradyzji.
Zajdel świetnie wplata w konwencję science fiction psychologiczne spojrzenie na totalitarne społeczeństwo. Książka jest napisana ciekawie, język jest prosty do przyswojenia, a wspomniane siły fizyczne są przywołane w ten sposób, że aż chce się więcej o nich dowiedzieć. To naprawdę dobra, dająca do myślenia książka.

Ziemski pisarz Reinah przybywa na sztuczną planetę Paradyzję, żeby napisać o niej książkę/reportaż. Planeta jest sztucznym tworem złożonym z segmentów połączonych w pierścień. Mieszkańcy żyją tam pod kontrolą służb porządkowych w idealnie równym społeczeństwie. O przydziale pracy decyduje ...

Rozwiń

Zwiń

Hermoso Madrid Iven jest świetnym, znanym szefem kuchni w superznanej restauracji. Początkowo dostajemy porcję codzienności kucharza - zakupy, szykowanie posiłków, kontrola urzędowa, codzienne kryzysy. Później jednak w wyniku nieporozumienia, niedopatrzenia, a może specjalnego zamienienia ginie szef mafii jedzący w restauracji, a Hermoso musi uciekać jako oskarżony o morderstwo. Wystawiono za nim list gończy, więc nigdzie nie udaje mu się zagrzać miejsca. Trafia do różnych restauracji i knajp, gdzie pracuje przez jakiś czas i poznaje nowych ludzi. Jego droga prowadzi jednak do odkrycia międzygalaktycznego spisku związanego z nie do końca zdrowym odżywianiem.
Pierwsze 30-40% książki nieco mnie wymęczyło. Nie wiem, czy było po prostu słabsze, czy ja bardziej zmęczona, ale jakoś nie chciało mi się tego czytać. Później jednak akcja zaczęła się rozkręcać. Były momenty naprawdę ciekawe, humorystyczne i emocjonujące. Język książki pasuje do jej narratora czyli Hermoso.
Nie rozumiem tylko wyboru tytułu, bo Grillbar Galaktyka jest jedynie jednym z przystanków na drodze kucharza.

Hermoso Madrid Iven jest świetnym, znanym szefem kuchni w superznanej restauracji. Początkowo dostajemy porcję codzienności kucharza - zakupy, szykowanie posiłków, kontrola urzędowa, codzienne kryzysy. Później jednak w wyniku nieporozumienia, niedopatrzenia, a może specjalnego zamienienia ...

Rozwiń

Zwiń

Tomek to rezolutny młody łobuz. Jak to nastoletni chłopiec ma wiele głupich pomysłów, interesuje się zabawą, rozbójnictwem i niepracowaniem. Razem z przyjaciółmi przeżywa wiele różnych przygód, z których część jest naprawdę niebezpieczna (jak wyjście na cmentarz i spotkanie z pół-Indianinem Joe, wycieczka po pieczarach, poszukiwanie skarbu zbójców).
Wiem, że miałam tę książkę jako lekturę w szkole podstawowej, ale pamiętam z niej tylko imiona dwóch bohaterów i sytuację z malowaniem płotu. Reszty zupełnie nie kojarzyłam. Oczywiście realia opisane w książce są zupełnie niewyobrażalne dla dzisiejszych dzieci - może dlatego książka nie przemówiła do mnie w szkole. Jednak teraz okazała się całkiem przyjemna, gdy można na nią spojrzeć z pewnej perspektywy. Słuchałam audiobooka w czasie spacerów i uważam, że był to dobrze wykorzystany czas.

Tomek to rezolutny młody łobuz. Jak to nastoletni chłopiec ma wiele głupich pomysłów, interesuje się zabawą, rozbójnictwem i niepracowaniem. Razem z przyjaciółmi przeżywa wiele różnych przygód, z których część jest naprawdę niebezpieczna (jak wyjście na cmentarz i spotkanie z pół-Indianine...

Rozwiń

Zwiń

Para młodych detektywów odkrywa, że są... bezrobotni. Taki stan nie trwa jednak długo - Tiril odnajduje w gazecie informację o kradzieży furgonetki, a Oliver nie czuje zapachu drożdży. Okazuje się, że piekarzowi z miasteczka ukradziona 370kg drożdży. Młodzi detektywi wraz z wiernym psem Ottonem ruszają śladem drożdży i furgonetki. Dzieci odkrywają kolejne kradzieże i usilnie myślą, jak połączyć fakty.
Tiril i Oliver to zgrany duet, a Otto ubarwia biuro detektywistyczne. Opowieść jest krótka, ale pełna akcji i ciekawa. Na pewno też prawdopodobna.
Myślę, że to dobra propozycja dla młodych miłośników kryminałów - duża czcionka, dużo ładnych obrazków (styl odpowiada mi dużo bardziej niż przy Lassem i Mai) oraz "posłowie Ottona" na pewno zachęcą do lektury.

Para młodych detektywów odkrywa, że są... bezrobotni. Taki stan nie trwa jednak długo - Tiril odnajduje w gazecie informację o kradzieży furgonetki, a Oliver nie czuje zapachu drożdży. Okazuje się, że piekarzowi z miasteczka ukradziona 370kg drożdży. Młodzi detektywi wraz z wiernym psem Ot...

Rozwiń

Zwiń

"Supercepcja" to opowieść o trójce dzieci, które mają niezwykle wyczulone zmysły. Julka - dotyk, Klara -słuch, a Tymon - smak. Dzieci poznają się przez przypadek, gdy mamy dziewcząt spotykają się w galerii handlowej, a później postanawiają zaprosić też mamę Tymona. Kobiety poznały się 11 lat wcześniej na zajęciach szkoły rodzenia i dopiero po latach ponownie się zobaczyły. Oczywiście okazuje się, że jedna z nich ma problemy i to ich dzieci wpadają na pomysł, jak je rozwiązać. Bohaterowie proszą o pomoc, ale gdy nie przynosi to oczekiwanych skutków, próbują własnych sił. Co oczywiście okazuje się dość niebezpieczne.
Mimo "dziwnego" początku, c do którego nie byłam przekonana, stwierdzam, że książka jest naprawdę fajna - ciekawa, dobrze napisana i wciągająca. Wysłuchałam audiobooka nagranego we współpracy z woblinkiem i uroku dodają jeszcze dźwięki (muzyka, efekty dźwiękowe). Pod koniec nawet autorka uchyla rąbka tajemnicy, czemu dzieci mają swoje niezwykłe zdolności, co zachęca do poznania kolejnych części. Bohaterowie są ciekawi i prawdziwi - żadne z nich nie jest kryształowe, każde ma "swoje za uszami", ale właśnie dzięki temu łatwo jest ich polubić i im kibicować.

"Supercepcja" to opowieść o trójce dzieci, które mają niezwykle wyczulone zmysły. Julka - dotyk, Klara -słuch, a Tymon - smak. Dzieci poznają się przez przypadek, gdy mamy dziewcząt spotykają się w galerii handlowej, a później postanawiają zaprosić też mamę Tymona. Kobiety poznał...

Rozwiń

Zwiń

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł sobie nowego dziedzica i nie przejął się stratą syna.
Przejęła się za to Warkocz. Mimo trudności postanawia wyruszyć na poszukiwania ukochanego Charliego. Nielegalnie opuszcza Wyspę i w wyniku pewnych wypadków ląduje na statku piratów. Chce z niego uciec, ale postanawia zostać i pomóc załodze z ich problemami, trochę mając nadzieję, że oni też pomogą jej.
Ciekawym elementem świata jest struktura morza. Morza złożone są z zarodników (wyobrażam je sobie jako małe kryształki) spadających z księżyców. Każdy kolor zarodników ma inne właściwości, ale wszystkie uaktywniają się po kontakcie z wodą. Oczywiście potrafi to być dość niebezpieczne, więc nietrudno się domyślić, że Warkocz będzie musiała obcować z zarodnikami, żeby dopełnić swojej misji.
Średnio podobała mi się narracja prowadzona z perspektywy czasu przez jednego z wydawałoby się pobocznych bohaterów. Narracja była trochę baśniowa, a trochę nie. Było to dla mnie dziwne i nie do końca pasowały mi niektóre elementy.
Historia sama w sobie była dość ciekawa, ale spotkanie z Czarodziejką mnie rozczarowało.
Po tej powieści raczej nie zostanę fanką Sandersona, ale też nie zniechęcam się zupełnie i myślę, że kiedyś jeszcze spróbuję coś jego przeczytać.

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł s...

Rozwiń

Zwiń