Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytam tę serię nie dlatego że jest jakaś szczególnie dobra, tylko dlatego, że lubię serie. W sumie żadna z książek o Lenie Rudnickiej nie podobała mi się specjalnie, ale - jak to w serii - ciekawa byłam rozwoju postaci czy fabuły.
No i, niestety, ta książka jest po prostu bardzo słaba. Nie chciało mi się jej czytać, nudziła i męczyła. Przeczytałam większość, ale całości nie dałam rady.
Przede wszystkim to nie jest powieść kryminalna. Rozwiązanie zagadki jest gdzieś na dalszym planie, a na pierwszy plan wybija się opowieść o kilku dniach z życia komisarz Leny Rudnickiej.
No i, jak poprzednich częściach, mąż ją leje, Marcel kocha, koledzy z pracy nienawidzą, a Lena sobie bimba.
Autorka chyba bardzo nie lubi tej postaci, bo to, co jej zaserwowała w tym tomie, przechodzi ludzkie pojęcie. Naprawdę nie można było poprzestać na śledztwie w sprawie 13? Trzeba było jeszcze dowalić Pułkownika i wystawkę dla antynarkotykowych + aresztowanie, postrzał w brzuch i wpierdy od Nawrockiego?
A pani komisarz nie ma żadnego instynktu samozachowawczego? Trudno kibicować takiej postaci, bo czytelnik wie (ze względu na prawa rządzące kanonem), że to się źle skończy. Ale nic, trzeba wleźć, pojechać samej, sprawdzić i dostać postrzał.
Był potencjalnie ciekawy wątek opętania religijnego matki Angeliki i Kasi, ale gdzieś się rozmył. W sumie nie dowiedziałam się co było przyczyną - może wyjaśnienie padło akurat w tych 10-15%, których nie zdołałam przeczytać (cóż, gdyby to było lepiej napisane, to bym przeczytała, ale nie zamierzam się zamęczać).
No i na końcu: nie lubię kryminałów, gdzie to policjant okazuje się mordercą, jak również nie przepadam też za powieściami o seryjnych, a tu mamy 2 w 1. W takim przypadku przestają obowiązywać logiczne reguły motywu i śledztwa, a w sumie każdą zbrodnię można dowolnie przypisać każdemu, kto się pojawia na kartach książki.
Daję 1 gwiazdkę więcej za wystąpienie w obronie instruktorek Pole Dance - oczywiście w naszym społeczeństwie wciąż według większości kobieta na rurze = prostytutka, a nie akrobatka o wysokim poziomie umiejętności. Nieważne, czy prowadzi swoją szkołę pole dance, czy występuje w klubie nocnym :(.

Czytam tę serię nie dlatego że jest jakaś szczególnie dobra, tylko dlatego, że lubię serie. W sumie żadna z książek o Lenie Rudnickiej nie podobała mi się specjalnie, ale - jak to w serii - ciekawa byłam rozwoju postaci czy fabuły.
No i, niestety, ta książka jest po prostu bardzo słaba. Ni...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo słabe. Epatowanie brutalnością i makabrą ma chyba przykryć braki warsztatowe.
Od początku wiadomo, że główny śledczy zostanie wciągnięty w sytuację życia-śmierci, bo ma dziecko w odpowiednim wieku. Sprawca w prologu jest podany na tacy - co z tego, że nie znamy tożsamości, skoro wiadomo jaki jest motyw.
Wobec tego w sumie wszystko jedno, kto to będzie spośród osób przewijających się przez śledztwo, te osoby to statyści. Tylko motyw jest istotny.
Nie wiem po co powstają takie książki. Ani to wyzwanie intelektualne, ani przyjemność z czytania - mimo bardzo poprawnego języka i starannych (jakby to uczeń na zaliczenie pisał) opisów aktów płciowych.

Bardzo słabe. Epatowanie brutalnością i makabrą ma chyba przykryć braki warsztatowe.
Od początku wiadomo, że główny śledczy zostanie wciągnięty w sytuację życia-śmierci, bo ma dziecko w odpowiednim wieku. Sprawca w prologu jest podany na tacy - co z tego, że nie znamy tożsamości, skoro wia...

Rozwiń

Zwiń

Przyznam szczerze, że bardzo długo czytałam pierwszą połowę. Nie mogłam się wciągnąć, przytłaczała mnie i nudziła masa emocji, rozmyślań, rozkmin bohaterów książki, i to nie tylko Alice, ale i śledczych. Za dużo tego było. A za mało faktów.
Sama akcja też się strasznie ciągnęła.
Ostatecznie intryga kryminalna okazała się całkiem ciekawa, ale odchudzenie książki o te wszystkie psychoanalizy (i o opisy znęcania się Davida nad Alice) chyba wyszło by jej na dobre...
I tak, jestem w stanie uwierzyć, że dorosła kobieta dała się tak zwieść pozorom życzliwości teściowej. To jest możliwe, chociaż, oczywiście, nie wszystkie osoby byłyby podatne na taką manipulację. Sama Alice, gdyby nie była pogrążona w ciężkiej żałobie, mogłaby jej nie ulec.
Nie rozumiem natomiast, dlaczego tamten typ się przyznał do zabójstwa Laury. Zapłacili mu? Jak i kiedy? Przecież finanse rodziny były dokładnie sprawdzone. Nie przypominam sobie, aby było to wyjaśnione w książce.

Przyznam szczerze, że bardzo długo czytałam pierwszą połowę. Nie mogłam się wciągnąć, przytłaczała mnie i nudziła masa emocji, rozmyślań, rozkmin bohaterów książki, i to nie tylko Alice, ale i śledczych. Za dużo tego było. A za mało faktów.
Sama akcja też się strasznie ciągnęła.
Ostateczni...

Rozwiń

Zwiń

Trudno mi jednoznacznie ocenić tę książkę.
Z jednej strony dostałam to, co dla mnie najważniejsze w powieściach kryminalnych: niesamowicie ciekawe śledztwo. Bardzo mi się podobała ta formuła gry mordercy ze śledczymi.
Z drugiej strony jest w tej książce to, czego nie lubię, nie chcę i uważam za zbędne i odwracające uwagę od śledztwa: epatowanie brutalnością, zbyt wiele życia prywatnego głównej śledczej (i to bardzo trudnego) oraz przepychanek w zespole śledczym, a konkretnie - głupi przełożony.
Nie wiem, jakim cudem ta nieszczęsna Bea jest w stanie funkcjonować, myśleć, kojarzyć fakty, będąc w stanie tak wielkiego napięcia. Musi ogarnąć i bardzo trudne śledztwo i swoją ciężką sytuację rodzinną i jeszcze tego dawać sobie radę z szefem, który jej nie lubi, nie docenia i ciągle się czepia.
Cała ta warstwa powinna być "ucięta", fabuła kryminalna jest na tyle ciekawa, że w zupełności by wystarczyła, by książka była bardzo dobra.
A tak - jest zaledwie dobra.

Trudno mi jednoznacznie ocenić tę książkę.
Z jednej strony dostałam to, co dla mnie najważniejsze w powieściach kryminalnych: niesamowicie ciekawe śledztwo. Bardzo mi się podobała ta formuła gry mordercy ze śledczymi.
Z drugiej strony jest w tej książce to, czego nie lubię, nie chcę i uwa...

Rozwiń

Zwiń

Świetna książka. Znakomita intryga, ciekawi bohaterowie, no i - jak zwykle - piękny, elegancki styl i język Autorki.
Cieszę się, że w życiu Moniki i jej bliskich wszystko zmierza ku dobremu :).
Zgadzam się z innymi Czytelnikami, że wątek porwania był mocno naciągany - zwłaszcza wejście bez żadnego wsparcia - ale w tych książkach tak już po prostu jest :)

Świetna książka. Znakomita intryga, ciekawi bohaterowie, no i - jak zwykle - piękny, elegancki styl i język Autorki.
Cieszę się, że w życiu Moniki i jej bliskich wszystko zmierza ku dobremu :).
Zgadzam się z innymi Czytelnikami, że wątek porwania był mocno naciągany - zwłaszcza wejście be...

Rozwiń

Zwiń

Komedie kryminalne rządzą się swoimi prawami. Tu było wszystko, co być powinno w tej konwencji, ale chyba nieco za dużo. W pewnym momencie już mnie zaczął chaos w wydawnictwie przytłaczać. W serii z Tereską treść jest bardziej logiczna i zrozumiała a humor i tak przebija się na pierwszy plan.
Ale daję 6, bo to na ten moment moja ulubiona polska autorka komedii kryminalnych.
Polecam wielbicielom gatunku.

Komedie kryminalne rządzą się swoimi prawami. Tu było wszystko, co być powinno w tej konwencji, ale chyba nieco za dużo. W pewnym momencie już mnie zaczął chaos w wydawnictwie przytłaczać. W serii z Tereską treść jest bardziej logiczna i zrozumiała a humor i tak przebija się na pierwszy pl...

Rozwiń

Zwiń

Intryga w tej książce była dla mnie zbyt przewidywalna. Tożsamości zabójczyni można się domyślić w momencie, gdy pierścionek zostaje w kieszeni...
Ale spokojny, szlachetny styl tej Autorki sprawia, że zawsze sięgam po jej książki z przyjemnością i nie czuję rozczarowania nawet gdy dana pozycja okazuje się trochę słabsza :).

Intryga w tej książce była dla mnie zbyt przewidywalna. Tożsamości zabójczyni można się domyślić w momencie, gdy pierścionek zostaje w kieszeni...
Ale spokojny, szlachetny styl tej Autorki sprawia, że zawsze sięgam po jej książki z przyjemnością i nie czuję rozczarowania nawet gdy dana poz...

Rozwiń

Zwiń