Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka może już nie pierwszej młodości, ale dobrze wyjaśnia to co się dzieje w gospodarce wielu krajów w drugiej połowie XX i w pierwszych latach XXI wieku. Obowiązkowa lektura dla wszystkich zainteresowanych ekonomią i tym jak wpływa ona na kondycję gospodarczą świata. Autor w prostych słowach i na konkretnych przykładach wskazuje mechanizmy które stoją za sukcesami i porażkami gospodarczymi. Wykazuje się dużym krytycyzmem w stosunku do ekonomii wolnorynkowej, wskazując jakie można (i należy) podjąć środki, aby krajowe gospodarki szerzej służyły społeczeństwom i stabilizowały świat, zamiast dogadzać przede wszystkim wąskiej, coraz bardziej się bogacącej grupce i go destabilizować.

Książka może już nie pierwszej młodości, ale dobrze wyjaśnia to co się dzieje w gospodarce wielu krajów w drugiej połowie XX i w pierwszych latach XXI wieku. Obowiązkowa lektura dla wszystkich zainteresowanych ekonomią i tym jak wpływa ona na kondycję gospodarczą świata. Autor w prostych s...

Rozwiń

Zwiń

Faktycznie, chyba najlepsza część całej serii. Nie spodziewałem się, że wciągnie mnie historia o sekcie religijnej. Ale dzięki pogmatwaniu historii i wciągającej opowieści, trudno było się oderwać.

Faktycznie, chyba najlepsza część całej serii. Nie spodziewałem się, że wciągnie mnie historia o sekcie religijnej. Ale dzięki pogmatwaniu historii i wciągającej opowieści, trudno było się oderwać.

Sid Meier jest ważną postacią rynku gier komputerowych. A dla osób grających w Cywilizację może nawet najważniejszą. Dzięki książce otrzymujemy wgląd w jego drogę zawodową, choć mocno okraszony też jego życiowymi doświadczeniami. Auror prowadzi czytelnika przez tytuły gier, które współtworzył, pokazując jak doszło (lub nie doszło) do ich wymyślenia lub powstania. Zgodnie z tytułem więcej w tym wspomnień i przemyśleń niż relacji, ale miło się czyta i lepiej rozumie efekty jego pracy. Obowiązkowa lektura dla miłośników Cywilizacji.

Sid Meier jest ważną postacią rynku gier komputerowych. A dla osób grających w Cywilizację może nawet najważniejszą. Dzięki książce otrzymujemy wgląd w jego drogę zawodową, choć mocno okraszony też jego życiowymi doświadczeniami. Auror prowadzi czytelnika przez tytuły gier, które współtwor...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo potrzeba takiej wiedzy i takiej wrażliwości, jaką prezentuje autor. Ja jednak podczas lektury czułem się zagubiony, zdezorientowany i skołowany. Trudno mi było w tekście się odnaleźć, gdy przerzucany z tematu na temat miałem wrażenie, że czytam raczej luźne zapiski internetowego bloga niż zwartą publikację. Lektura warta polecenia wszystkim ciekawym obserwatorom przyrody miasta.

Bardzo potrzeba takiej wiedzy i takiej wrażliwości, jaką prezentuje autor. Ja jednak podczas lektury czułem się zagubiony, zdezorientowany i skołowany. Trudno mi było w tekście się odnaleźć, gdy przerzucany z tematu na temat miałem wrażenie, że czytam raczej luźne zapiski internetowego blo...

Rozwiń

Zwiń

Miło czasem poczytać pokrzepiającą opowieść, w której polscy szpiedzy ogrywają przeciwników. Co prawda głównej bohaterce obok inteligencji i opanowania, pomaga dziesięć ton szczęścia, ale liczy się końcowy efekt, w który chętnie się uwierzy. Czekam na dalsze przygody pary bohaterów.

Miło czasem poczytać pokrzepiającą opowieść, w której polscy szpiedzy ogrywają przeciwników. Co prawda głównej bohaterce obok inteligencji i opanowania, pomaga dziesięć ton szczęścia, ale liczy się końcowy efekt, w który chętnie się uwierzy. Czekam na dalsze przygody pary bohaterów.

Z przyjemnością oddałem się lekturze i trudno mi się było oderwać. Jakoś mi nie przeszkadza, że trochę brakuje bardziej rozbudowanej intrygi, szerszej charakterystyki postaci czy otoczenia (za to niektóre powtarzają się kilka razy), gwałtownych zwrotów akcji. Autorowi udaje się zbudować zgrabnie napisaną historię, którą dobrze się czyta. Tylko tyle i aż tyle. Gdyby to było dawno temu, pewnie powieść ukazywała by się w częściach, w postaci zszytych metalowymi zszywkami zeszytów z papieru gazetowego i niebieską okładką z papieru kredowego. Tytuł całej serii zeszytów by brzmiał na przykład "Ewa dzwoni na 112" :) Czekam na kolejne tomy.

Z przyjemnością oddałem się lekturze i trudno mi się było oderwać. Jakoś mi nie przeszkadza, że trochę brakuje bardziej rozbudowanej intrygi, szerszej charakterystyki postaci czy otoczenia (za to niektóre powtarzają się kilka razy), gwałtownych zwrotów akcji. Autorowi udaje się zbudować zg...

Rozwiń

Zwiń

Droga przebyta rowerem do Lizbony jest dla autora pretekstem do rozmyślań na dość odległe tematy, jak wojenna trauma, teatr, męczeństwo świętych czy wyjątkowa na tle szarej kościelnej rzeczywistości działalność warszawskich dominikanów. Równie dobrze podróż mogła się odbywać po Warszawie i rozmyślania też by pasowały i wewnętrzny monolog też mógłby się toczyć równie sprawnie. W sumie to o samej podróży i podróżowaniu jako takim znajdziemy w tekście niezbyt dużo. Nie jest to specjalny zarzut, raczej konstatacja. Książka jak dla mnie zbyt osobista i oderwana od otaczającego świata. Trochę mi się też dłużyła, choć starałem się niespiesznie podążać bardziej za myślami niż za kilometrami autora. Koniec końców najbardziej mnie zaczęło nurtować, co autor zrobi na miejscu z rowerem, ale na szczęście jest na ten temat pod koniec jedno zdanie.

Droga przebyta rowerem do Lizbony jest dla autora pretekstem do rozmyślań na dość odległe tematy, jak wojenna trauma, teatr, męczeństwo świętych czy wyjątkowa na tle szarej kościelnej rzeczywistości działalność warszawskich dominikanów. Równie dobrze podróż mogła się odbywać po Warszawie i...

Rozwiń

Zwiń

Pisanie o polskiej piosence to trochę takie intelektualne kopanie leżącego. Ale i tak z pewną wstydliwą przyjemnością zapoznałem się z analizą literacką tekstów, których w zdecydowanej większości zwyczajnie nie znałem. Okazało się więc, że książka przybliżyła mi muzykę mniej lub bardziej popularną.

Pisanie o polskiej piosence to trochę takie intelektualne kopanie leżącego. Ale i tak z pewną wstydliwą przyjemnością zapoznałem się z analizą literacką tekstów, których w zdecydowanej większości zwyczajnie nie znałem. Okazało się więc, że książka przybliżyła mi muzykę mniej lub bardziej p...

Rozwiń

Zwiń

Znakomita, inteligentna i dowcipna interpretacja estońskiego folkloru. Nie jestem wielbicielem podobnych książek polskich autorów, bo albo są pełne przesady w udziwnianiu magicznych aspektów wiejskiego życia, albo ich humor jest ostry jak młotek. Przy "Listopadowych porzeczkach" znakomicie się bawiłem, przy okazji odnajdując to wszystko co o "typowej" estońskiej wsi słyszałem. To pierwszy mój kontakt z estońską literaturą, jakże udany.

Znakomita, inteligentna i dowcipna interpretacja estońskiego folkloru. Nie jestem wielbicielem podobnych książek polskich autorów, bo albo są pełne przesady w udziwnianiu magicznych aspektów wiejskiego życia, albo ich humor jest ostry jak młotek. Przy "Listopadowych porzeczkach" ...

Rozwiń

Zwiń

W sumie słabe, poza ostatnim opowiadaniem "Wyprawa po klucze". Ale miło, że teksty zostały odnalezione i ocalone. Sam audiobook wydany w pośpiechu zawiera wiele błędów polegających na pozostawieniu duplikatów fragmentów czytanych przez lektora.

W sumie słabe, poza ostatnim opowiadaniem "Wyprawa po klucze". Ale miło, że teksty zostały odnalezione i ocalone. Sam audiobook wydany w pośpiechu zawiera wiele błędów polegających na pozostawieniu duplikatów fragmentów czytanych przez lektora.