Simona. Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak

Całkiem niezła biografia. Bardziej zainteresował mnie początek dotyczący rodziny Kossaków niż późniejsze losy Simony w Białowieży.

Całkiem niezła biografia. Bardziej zainteresował mnie początek dotyczący rodziny Kossaków niż późniejsze losy Simony w Białowieży.

Książka jako biografia (jeden z moich ulubionych gatunków) rewelacyjna! Nigdy wcześniej nie zetknęłam się z postacią Simony... a ta książka bardzo mi ją przybliżyła. Uważam, że jak inne pozycje pani Kamińskiej, tak i ta jest rzetelnie przygotowana i wymagała wiele pracy. I to owocuje. Niestety po ostatnim rozdziale (list do Simony Kossak) czuję niedosyt, bo między wierszami można wyczytać, że jest jeszcze wiele do opowiedzenia o tej kobiecie. Na pewno kontrowersyjnej i ... ekscentrycznej
Jedynym mankamentem dla mnie (przynajmniej jeśli chodzi o to wydanie) jest zdjęcie na okładce. Jest po prostu niesmaczne )i niehigieniczne) i wzbudza pewnego rodzaju obrzydzene... ale to moje odczucie.

Książka jako biografia (jeden z moich ulubionych gatunków) rewelacyjna! Nigdy wcześniej nie zetknęłam się z postacią Simony... a ta książka bardzo mi ją przybliżyła. Uważam, że jak inne pozycje pani Kamińskiej, tak i ta jest rzetelnie przygotowana i wymagała wiele pracy. I to owocuje. Niestety po ostatnim rozdziale (list do Simony Kossak) czuję niedosyt, bo między wierszami...

Uwielbiam rodzinę Kossaków. Zdaję sobie sprawę z całej masy wad, którą posiadali członkowie tej upiornej rodzinki (tak nazywała ich Maria Dąbrowska, która miała przyjemność odwiedzać Kossakówkę). A jednak lubię ich pasje, pazur, chrakter i barwność. Simona także mnie nie rozczarowała. Nieodrodna wnuczka Wojciecha!

Uwielbiam rodzinę Kossaków. Zdaję sobie sprawę z całej masy wad, którą posiadali członkowie tej upiornej rodzinki (tak nazywała ich Maria Dąbrowska, która miała przyjemność odwiedzać Kossakówkę). A jednak lubię ich pasje, pazur, chrakter i barwność. Simona także mnie nie rozczarowała. Nieodrodna wnuczka Wojciecha!

Fascynujaca opowiesc o sile marzen, ale tez o wplywie jaki ma przeszlosc na nasze przyszle losy.

Fascynujaca opowiesc o sile marzen, ale tez o wplywie jaki ma przeszlosc na nasze przyszle losy.

Nie lubię biografii. Życie tej Kobiety mnie zafascynowało. Niesamowita osoba. Umarłaby dziesięć razy, patrząc na to, co się wyprawia z jej ukochaną Puszczą.

Nie lubię biografii. Życie tej Kobiety mnie zafascynowało. Niesamowita osoba. Umarłaby dziesięć razy, patrząc na to, co się wyprawia z jej ukochaną Puszczą.

Niebanalna postać, polecam.

Niebanalna postać, polecam.

Anna Kamińska opowiada w tej biografii w bezbarwny sposób o barwnej postaci - tak najlepiej można podsumować tę książkę. Simona Kossak jako przedstawicielka słynnego, lecz kontrowersyjnego rodu, była człowiekiem nietuzinkowym, fascynującym swym nieprzeciętnym trybem życia i wojną toczoną z własnym nazwiskiem. Niestety, pozycja spod pióra Kamińskiej nie oddaje tych faktów w pełni, ponieważ autorka posługuje się surowym reporterskim stylem pisania, a do tego "gdyba" niesamowicie często, co w literaturze biograficznej raczej zdarzać się nie powinno.
Książka o Simonie Kossak aż się prosi o doskonaly stylistycznie warsztat i płynną narrację, co pomogłoby czytelnikom wytworzyć sobie w głowie obraz Simony, Kossakówki, Dziedzinki, Lecha Wilczka, czy Białowieży - na nieszczęście tego w "Simonie. Opowieści o niezwyczajnym życiu Simony Kossak" nie dostaniemy.
Na plus są jak najbardziej zamieszczone fotografie.

Anna Kamińska opowiada w tej biografii w bezbarwny sposób o barwnej postaci - tak najlepiej można podsumować tę książkę. Simona Kossak jako przedstawicielka słynnego, lecz kontrowersyjnego rodu, była człowiekiem nietuzinkowym, fascynującym swym nieprzeciętnym trybem życia i wojną toczoną z własnym nazwiskiem. Niestety, pozycja spod pióra Kamińskiej nie oddaje tych faktów w...

Starałam się, ale nie umiem się przekonać. Niestety postać Simony Kossak jest dla mnie tak antypatyczna i trudna do zniesienia, że nie umiałam obdarzyć jej sympatią, pomimo jej miłości do przyrody i ważnej pracy, jaką wykonywała. To zapewne rzutuje na ogólny odbiór tej biografii.

Nie tylko zresztą ona, fatalną antybohaterką była jej nieznośna matka, trudna i nieprzyjemna siostra, zakłamany Lech Wilczek. Niestety nie umiałam poczuć nawet cienia sympatii do tego świata upadłej arystokracji.

Nie do końca chyba też wybrzmiało, co tak naprawdę stanowiło dokonania Simony. Nie najlepsza uczennica, początkowo mierna studentka, potem przyrodniczka, która za nic miała fakt, że hoduje w ogrodzie rośliny, zagrażające ekosystemowi Puszczy Białowieskiej. Może powinnam ją zapamiętać jako popularyzatorkę wiedzy przyrodniczej? O tym epizodzie też nie było zbyt wiele, w głowie został mi obraz (może krzywdzący) egocentrycznej ekscentryczki.

Niesmak pozostawiły też wszędobylskie zdrobnienia - wiem, że pochodzące głównie z cytatów. Jednak "twarzyczkę" i "szczygiełka" jeszcze zniosę. "Kaweczkę", "dubeltóweczkę" i "policzuszki" już nie. Wiem, że Simona była drobnej postury, ale opisywanie jej i jej życia deminutywami naprawdę odbiera jej resztki powagi.

Nie mam zamiaru deprecjonować postaci Simony Kossak, nie mam do tego ani wiedzy, ani prawa, ale taki jej obraz wyłania się z biografii Anny Kamińskiej i czuję się przez to rozczarowana.

Starałam się, ale nie umiem się przekonać. Niestety postać Simony Kossak jest dla mnie tak antypatyczna i trudna do zniesienia, że nie umiałam obdarzyć jej sympatią, pomimo jej miłości do przyrody i ważnej pracy, jaką wykonywała. To zapewne rzutuje na ogólny odbiór tej biografii.

Nie tylko zresztą ona, fatalną antybohaterką była jej nieznośna matka, trudna i nieprzyjemna...

Dobra. Trudna postać do sportretowania, ale autorce ta sztuka udała się doskonale. Natomiast sama historia jest już chyba na tyle znana, że żadnych fajerwerków tu nie znajdziemy.

Dobra. Trudna postać do sportretowania, ale autorce ta sztuka udała się doskonale. Natomiast sama historia jest już chyba na tyle znana, że żadnych fajerwerków tu nie znajdziemy.

To moja druga książka Kamińskiej i - co ciekawe - biografię Simony Kossak, którą się właściwie nie interesowałam, czytało mi się zdecydowanie lepiej niż biografię Wandy Rutkiewicz, gdy himalaizmem interesuję się bardzo ;). Kilka tygodni temu czytałam też "Serce i pazur" Kossak i tak sobie myślę, że gdyby jej biografia trafiła w moje ręce wcześniej, raczej nie sięgałabym po jej twórczość. Simona wyłaniająca się z tej książki to postać ekscentryczna i apodyktyczna, choć widać, że Kamińska starała się zachować bezstronność i dopuszczać do głosu różne osoby, które miały okazję poznać Simonę z różnych stron.
Podobał mi się sposób opowiadania o Kossak - skupienie się na jej dzieciństwie, wpływie wychowania na jej osobowość i późniejsze zachowanie, takie przedstawienie jej relacji z ludźmi, by nie naruszyć zanadto ich ani jej prywatności. Zabrakło mi za to bardziej szczegółowych opisów relacji Simony ze zwierzętami - w końcu stanowiły one bardzo istotną część jej życia. Ze zdjęć czy krótkich komentarzy wynika, że miała sporo oswojonych zwierząt, wiele z nich pojawiało się w jej opowieściach, ale Kamińska niemal zbagatelizowała ten temat - i szkoda.
Jako że przed lekturą moja wiedza o Simonie Kossak była baaardzo niewielka, z książki dowiedziałam się dużo i czytało mi się ją szybko i dobrze. Na pewno nie jest to bardzo szczegółowa i dokładna biografia, jednak w tym przypadku mi to nie przeszkadzało (nie sądzę, bym chciała się aż tak bardzo zgłębiać w życie Simony) i jestem zadowolona z lektury, wzbogaconej zresztą bardzo fajnymi zdjęciami :).

To moja druga książka Kamińskiej i - co ciekawe - biografię Simony Kossak, którą się właściwie nie interesowałam, czytało mi się zdecydowanie lepiej niż biografię Wandy Rutkiewicz, gdy himalaizmem interesuję się bardzo ;). Kilka tygodni temu czytałam też "Serce i pazur" Kossak i tak sobie myślę, że gdyby jej biografia trafiła w moje ręce wcześniej, raczej nie sięgałabym po...