Kolor magii

Postanowiłem odświeżyć sobie Świat Dysku T. Pratchetta przede wszystkim dla jego specyficznego angielskiego humoru, ale też po to, żeby się trochę oderwać od szarej rzeczywistości i poczuć znowu ten baśniowy klimat. Przeczytałem dawno temu kilka pierwszych tomów i bardzo mi się podobały. Teraz po latach mam nadzieję, że dalej te historie będą bawić mnie jak dawniej.
Rincewind, Dwukwiat ze swoim wyjątkowym biegającym bagażem i całe Ankh-Morpork tworzą niesamowity klimat, któremu nie sposób się oprzeć.
Ja nie zamierzam i będę co jakiś czas sięgać po te książki.

Postanowiłem odświeżyć sobie Świat Dysku T. Pratchetta przede wszystkim dla jego specyficznego angielskiego humoru, ale też po to, żeby się trochę oderwać od szarej rzeczywistości i poczuć znowu ten baśniowy klimat. Przeczytałem dawno temu kilka pierwszych tomów i bardzo mi się podobały. Teraz po latach mam nadzieję, że dalej te historie będą bawić mnie jak dawniej.
...

Kiedy grasz w RPG z szalonym mistrzem gry choć nie do końca masz na to ochotę, a twoimi partnerami są: rozentuzjazmowany miłośnik świata fantazy i gracz który włożył wszystkie punkty postaci w siłę. A potem piszesz na podstawie tego książkę.

Kiedy grasz w RPG z szalonym mistrzem gry choć nie do końca masz na to ochotę, a twoimi partnerami są: rozentuzjazmowany miłośnik świata fantazy i gracz który włożył wszystkie punkty postaci w siłę. A potem piszesz na podstawie tego książkę.

„Łatwo było mówić o czystej logice i o tym, jak cały Wszechświat podlega zasadom tej logiki oraz harmonii liczb. Fakty jednak były takie, że dysk - co każdy widział - płynął w przestrzeni na grzbiecie wielkiego żółwia, a bogowie mieli w zwyczaju odwiedzać domy ateistów i wybijać im szyby”.

Na początku był „Kolor Magii”. To pierwsza książka, której akcja rozgrywa się w Świecie Dysku, podtrzymywanym przez cztery wielkie słonie, stojące na ogromnym żółwiu A'Tiuinie. A przy okazji także pierwszy tom opowieści o niewydarzonym magu, Rincewindzie.

To barwa, pełna humoru historia przygód „osobnika zwanego Dwukwiatem” oraz jego pomagiera, Rincewinda. Dwukwiat jest pierwszym na dysku turystą, a oprócz tego niepoprawnym optymistą i posiadaczem czterech oczu (w tym okularów),śmiercionośnego Bagażu z magicznego drzewa myślącej gruszy oraz ikonografu, który w świecie kuli nosiłby nazwę polaroid. Dwukwiat przybył do Ankh-morpork z Imperium Agatejskiego. Imperium to leży na niewielkim, ale ciężkim od pokładów złota kontynencie przeciwwagi. Rincewind, adept Niewidocznego Uniwersytetu, wyrzucony z uczelni za niesubordynację, jest jego samozwańczym przewodnikiem po Świecie Dysku. Nie jest uciekającą panną młodą, jak Julia Roberts, ale też wciąż przed czymś ucieka. Dwójkę głównych bohaterów prześladują dosłownie wszyscy, oni zaś spotykają postaci, które obrosły legendą, a oprócz tego walczą ze smokami, przy czym niczego nieświadomy Dwukwiat dobrze się bawi, a spanikowany Rincewind usiłuje ujść z tych opresji z życiem.

A nie jest łatwo, bo jego śladem podąża i wprost depcze mu po piętach najwspanialszy, najbardziej przez wszystkich pratchettomaniaków lubiany bohater Świata Dysku, który nie mówi, tylko przemawia i zawsze robi to wielkimi literami. Czarna i obszarpana postać, „ten, którego niesłusznie się przeklina, który budzi lęk i trwogę, ale który jest jedynym przyjacielem nędzarza i najlepszym lekarzem śmiertelnie rannego”. Śmierć.

Książki Pratchetta to oryginalny, przemyślany w najdrobniejszych szczegółach świat, a także znakomita satyra na powieści fantasy. Ze względu na zawarty w nich wyrafinowany humor oraz mnóstwo nawiązań do znanych i uznanych dzieł literackich i filmowych, są dobrym wyborem dla tych, którzy poszukują lektury lekkiej, łatwej i przyjemnej, a przy tym na pewno nie głupiej.

„Łatwo było mówić o czystej logice i o tym, jak cały Wszechświat podlega zasadom tej logiki oraz harmonii liczb. Fakty jednak były takie, że dysk - co każdy widział - płynął w przestrzeni na grzbiecie wielkiego żółwia, a bogowie mieli w zwyczaju odwiedzać domy ateistów i wybijać im szyby”.

Na początku był „Kolor Magii”. To pierwsza książka, której akcja rozgrywa się w...

Hmm… Sam nie wiem.
Dobra książka, ale nie jestem przekonany , że dla mnie. Humor w większości do mnie nie trafiał.
W gruncie rzeczy można historię potraktować jako kilka niezależnych opowiadań - co już samo w sobie mi nie podeszło.
Natomiast słysząc tak dużo dobrego o całej serii będę brnął dalej, żeby przynajmniej sprawdzić jak poziom będzie się zmieniał i być może jednak do mnie trafi :)

Hmm… Sam nie wiem.
Dobra książka, ale nie jestem przekonany , że dla mnie. Humor w większości do mnie nie trafiał.
W gruncie rzeczy można historię potraktować jako kilka niezależnych opowiadań - co już samo w sobie mi nie podeszło.
Natomiast słysząc tak dużo dobrego o całej serii będę brnął dalej, żeby przynajmniej sprawdzić jak poziom będzie się zmieniał i być może jednak...

Dobrze, że nie jest t pierwsza książka ze świata dysku po którą sięgnąłem. Nie wiem czy aż tak by polubił wtedy ten cykl. Dość chaotyczna, mimo wszystko dość dobrze się bawiłem.

Dobrze, że nie jest t pierwsza książka ze świata dysku po którą sięgnąłem. Nie wiem czy aż tak by polubił wtedy ten cykl. Dość chaotyczna, mimo wszystko dość dobrze się bawiłem.

Jakieś 20 lat temu próbowałem to czytać,ale nie byłem wtedy "ogarnięty w czytaniu" i poddałem się. Przez 20 lat omijałem Pratchetta i wszelkie książki z kategorii komedia pomieszana z fantastyką.Cholera ale byłem głupi. To było Arcyciekawe doświadczenie które oceniam zdecydowanie 11/10 :D Zabieram się za kolejne tomy.

Jakieś 20 lat temu próbowałem to czytać,ale nie byłem wtedy "ogarnięty w czytaniu" i poddałem się. Przez 20 lat omijałem Pratchetta i wszelkie książki z kategorii komedia pomieszana z fantastyką.Cholera ale byłem głupi. To było Arcyciekawe doświadczenie które oceniam zdecydowanie 11/10 :D Zabieram się za kolejne tomy.

Kolor Magii to pierwsza książka Pratchetta, jaką czytałem, rozpoczynając moją przygodę ze Światem Dysku. Pomimo licznych opinii co do tego, jak rozpocząć czytanie dzieł tego autora, zdecydowałem się na opcję chronologiczną, tudzież tą, którą najbardziej mi odradzano.

Mówiono mi wielokrotnie, że Kolor Magii to najgorsza książka Pratchetta i ciężko się ją czyta w odróżnieniu od reszty. Czy tak jest? Nie wiem. Jeśli jednak to prawda, to reszta książek musi być prawdziwymi arcydziełami, gdyż Kolor Magii strasznie przypadł mi do gustu i pochłonąłem go w jeden dzień. Książka jest świetna, choć może delikatnie zbyt szybko postępuje akcja. Pełno w niej świetnie narysowanych postaci, wydających się karykaturami typowych postaci fantasy, jak również interesujących wydarzeń. Wszystkie zawarte tu wątki podobały mi się bardzo i ciężko znaleźć im coś do zarzucenia.

Jestem niezmiernie zadowolony z lektury Koloru Magii i nie mogę się doczekać, by poznać zawartość reszty książek. Polecam każdemu sięgnąć po to dzieło, nawet jeśli nie czytał jeszcze innych książek z tego uniwersum. Osobiście uważam, że już w tej książce widać, że mamy do czynienia z mistrzem swojego fachu, choć podobno większość jego fanów się z tym nie zgadza, a i sam autor nie był chyba jeszcze w tym czasie tak dobry, jak w późniejszych latach. Sprawia to jednak, że tym bardziej chcę wyruszyć w dalszą podróż, by zgłębiać ten świat i żyjące w nim postacie.

Kolor Magii to pierwsza książka Pratchetta, jaką czytałem, rozpoczynając moją przygodę ze Światem Dysku. Pomimo licznych opinii co do tego, jak rozpocząć czytanie dzieł tego autora, zdecydowałem się na opcję chronologiczną, tudzież tą, którą najbardziej mi odradzano.

Mówiono mi wielokrotnie, że Kolor Magii to najgorsza książka Pratchetta i ciężko się ją czyta w odróżnieniu...

Pierwsza moja styczność z Pratchettem i jestem zadowolony. Idę za ciosem.

Pierwsza moja styczność z Pratchettem i jestem zadowolony. Idę za ciosem.

Przyznam, że po tę pozycję sięgnęłam, skuszona pięknymi i licznymi cytatami na LC. Zauroczył mnie humor i wyobraźnia Autora. Świetne pomysły. Niebanalny Mort. Krótko mówiąc, szykowała się piękna przygoda.

Ale "Kolor Magii" mnie rozczarował. Cztery nierówne opowiadania, połączone osobami główych bohaterów, którzy zwiedzają planetę, co i rusz wpadając w tarapaty i ryzykując życiem. Jak w starożytniej mitologii, bogowie żywo interesują się naszymi bohaterami - przy czym nie wiadomo, czemu. Plącze się za nimi tajemnicza skrzynka, chociaż też i do końca nie wiadomo, o co jej chodzi. Nic nie ogranicza pisarza, który może mnożyć bez końca dziwne, niestworzone światy, potwory i dziwadła, od których porządnie kręci się w głowie. Wszystko w konwencji przygód Jamesa Bonda tylko w przedziwnych dekoracjach i podlane suto sosem magii.

Kalejdoskop dziwactw to jednak za mało jak dla mnie. Brakowało mi sensu, spoiwa, ciekawej intrygi, która tak pięknie łączyła przygody Wiedźmina czy Pana Lodowego Ogrodu.
Jak rozumiem, "Kolor Magii" miał być chyba wprowadzeniem do serii, taką przystawką do głównego dania.
Dam więc jeszcze szansę Pratchettowi - w końcu Świat Dysku ma tak wielu fanów, że może błędem byłoby poddawać się bez walki.

Przyznam, że po tę pozycję sięgnęłam, skuszona pięknymi i licznymi cytatami na LC. Zauroczył mnie humor i wyobraźnia Autora. Świetne pomysły. Niebanalny Mort. Krótko mówiąc, szykowała się piękna przygoda.

Ale "Kolor Magii" mnie rozczarował. Cztery nierówne opowiadania, połączone osobami główych bohaterów, którzy zwiedzają planetę, co i rusz wpadając w tarapaty i ryzykując...

Świetna książka na luźny wieczór. To moje pierwsze spotkanie z Pratchettem, poza jego dziełami skierowanymi typowo dla dzieci. Spotkałem się z ostrzeżeniami, aby nie zaczynać od "Koloru magii", który jest średni. Jeśli jednak to jest ta pratchettowa średniawka, to nie mogę doczekać się tych lepszych! Zręczna, chociaż dość prosta satyra na temat fantastyki wszelakiej. Gry językowe, zabawa konwencją, szalone przygody, które jednak w swoim szaleństwie tworzą dość jasne reguły świata przedstawionego. Dostajemy tu tylko delikatny szkic Świata Dysku, który będzie z pewnością wzmacniany i rozwijany w kolejnych tomach, których już nie mogę się doczekać. Właśnie takiej lektury potrzebuję po całym dniu pracy - Rincewindzie, do boju!

Świetna książka na luźny wieczór. To moje pierwsze spotkanie z Pratchettem, poza jego dziełami skierowanymi typowo dla dzieci. Spotkałem się z ostrzeżeniami, aby nie zaczynać od "Koloru magii", który jest średni. Jeśli jednak to jest ta pratchettowa średniawka, to nie mogę doczekać się tych lepszych! Zręczna, chociaż dość prosta satyra na temat fantastyki wszelakiej. Gry...