Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Proza Kurta Vonneguta zawsze stanowi gwarancję jakości. Nie inaczej jest tym razem. „Syreny z Tytana” to utrzymana w konwencji s-f filozoficzna podróż w głąb umysłu człowieka. Jest to dość ciężka w odbiorze historia, trzeba się przy niej mocno skupić, ale zdecydowanie warto ją poznać.

Proza Kurta Vonneguta zawsze stanowi gwarancję jakości. Nie inaczej jest tym razem. „Syreny z Tytana” to utrzymana w konwencji s-f filozoficzna podróż w głąb umysłu człowieka. Jest to dość ciężka w odbiorze historia, trzeba się przy niej mocno skupić, ale zdecydowanie warto ją poznać.

Pociągi pod specjalnym nadzorem” to krótka bardzo specyficzna opowieść o tym, że zawsze można stawić opór złu, nawet jeśli jest się kimś pozornie nic nieznaczącym. To historia zwykłych ludzi w bardzo niezwykłych czasach, podana w lekkim humorystycznym tonie, który ma tylko przykryć gorycz tamtych wojennych lat.
Bardzo polecam.

Pociągi pod specjalnym nadzorem” to krótka bardzo specyficzna opowieść o tym, że zawsze można stawić opór złu, nawet jeśli jest się kimś pozornie nic nieznaczącym. To historia zwykłych ludzi w bardzo niezwykłych czasach, podana w lekkim humorystycznym tonie, który ma tylko przykryć gorycz ...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo udany pierwszy tom nowej paryskiej trylogii z Uniwersum Metro. Może nie aż tak dobry jak oryginał Glukhovskiego, czy trylogia Diakova, ale niewiele im ustępujący. Klimat został zachowany, więcej jest tu fantastyki niż w pierwowzorze, lecz to akurat jest moim zdaniem atut.
Paryskie metro podzielone jest Sekwaną na dwie strony, lewy i prawy brzeg. W tej części eksplorujemy ten lewy brzeg wraz z kilkoma głównymi bohaterami, dla których ta część metra jest jedynym znanym im miejscem nadającym się do życia. Autor bardzo udanie wpisał się w konwencję tego postnuklearnego świata, jednocześnie dał od siebie kilka nowych ciekawych rozwiązań, zwłaszcza w kontekście dopasowania się ludzkości do warunków, w jakich przyszło im funkcjonować.
Bardzo mi się ta część podobała i już niecierpliwie czekam na kontynuację.
Teraz nadszedł chyba czas odkryć co się kryje na prawym brzegu.
Polecam.

Bardzo udany pierwszy tom nowej paryskiej trylogii z Uniwersum Metro. Może nie aż tak dobry jak oryginał Glukhovskiego, czy trylogia Diakova, ale niewiele im ustępujący. Klimat został zachowany, więcej jest tu fantastyki niż w pierwowzorze, lecz to akurat jest moim zdaniem atut.
Paryski...

Rozwiń

Zwiń

Postanowiłem odświeżyć sobie Świat Dysku T. Pratchetta przede wszystkim dla jego specyficznego angielskiego humoru, ale też po to, żeby się trochę oderwać od szarej rzeczywistości i poczuć znowu ten baśniowy klimat. Przeczytałem dawno temu kilka pierwszych tomów i bardzo mi się podobały. Teraz po latach mam nadzieję, że dalej te historie będą bawić mnie jak dawniej.
Rincewind, Dwukwiat ze swoim wyjątkowym biegającym bagażem i całe Ankh-Morpork tworzą niesamowity klimat, któremu nie sposób się oprzeć.
Ja nie zamierzam i będę co jakiś czas sięgać po te książki.

Postanowiłem odświeżyć sobie Świat Dysku T. Pratchetta przede wszystkim dla jego specyficznego angielskiego humoru, ale też po to, żeby się trochę oderwać od szarej rzeczywistości i poczuć znowu ten baśniowy klimat. Przeczytałem dawno temu kilka pierwszych tomów i bardzo mi się podobały. T...

Rozwiń

Zwiń

No cóż, Terry Hayes napisał szajs. Z początku myślałem, że to będą tylko nędzne popłuczyny po bardzo dobrym Pielgrzymie, wtórna historia praktycznie o tym samym. Dostaliśmy nadętą i pełną patosu historyjkę o dzielnym amerykańskim agencie walczącym z całymi hordami złoli, którzy oczywiście muszą być muzułmanami. Takie kąski amerykanie łykają na raz jak big maca.
Ta książka jest tak naładowana głupotami, że aż boli. Nasz bohater jest niczym James Bond, MacGywer, doktor House i Kapitan Ameryka w jednym. Z każdej opresji wychodzi cało, choćby i o jednej nodze przepływając zatokę Perską wpław. Absurd goni absurd.
A to niestety tylko połowa książki, bo to co później odwalił, woła o pomstę do nieba. W życiu bym się nie spodziewał takiego steku bzdur, którymi nas autor uraczył.
Mam wrażenie, że nie miał pomysłu jak to zakończyć i ktoś mu podpowiedział, żeby napisał cokolwiek i tak wszyscy to kupią.
Ohyda.

No cóż, Terry Hayes napisał szajs. Z początku myślałem, że to będą tylko nędzne popłuczyny po bardzo dobrym Pielgrzymie, wtórna historia praktycznie o tym samym. Dostaliśmy nadętą i pełną patosu historyjkę o dzielnym amerykańskim agencie walczącym z całymi hordami złoli, którzy oczywiście ...

Rozwiń

Zwiń

Trochę już byłem zmęczony tym cyklem. To była bardzo wymagająca literatura, zwłaszcza ten ostatni tom. Przedziwne zabiegi z przeskokami czasowymi, bardzo często miałem w głowie chaos. Fani s.f. będą zachwyceni, ja jednak byłem lekko rozczarowany. Ten cykl należy do gatunku książek, do których można wracać i odkrywać w nich coraz to nowe treści.
Oczywiście warto sięgnąć po tę pozycję i przekonać się, jak bogatą autor miał wyobraźnię.

Trochę już byłem zmęczony tym cyklem. To była bardzo wymagająca literatura, zwłaszcza ten ostatni tom. Przedziwne zabiegi z przeskokami czasowymi, bardzo często miałem w głowie chaos. Fani s.f. będą zachwyceni, ja jednak byłem lekko rozczarowany. Ten cykl należy do gatunku książek, do któr...

Rozwiń

Zwiń

W trzecim tomie autor przybliża nam swoje dzieciństwo, swoje szkolne doświadczenia z rówieśnikami, opisuje więź z bratem o imieniu Yngve, oraz kreśli początki trudnej relacji z ojcem.
Niezmiennie jest to szalenie wciągająca lektura, która pomimo braku spójnej akcji nie pozwala czytelnikowi nawet na chwilę się oderwać.

W trzecim tomie autor przybliża nam swoje dzieciństwo, swoje szkolne doświadczenia z rówieśnikami, opisuje więź z bratem o imieniu Yngve, oraz kreśli początki trudnej relacji z ojcem.
Niezmiennie jest to szalenie wciągająca lektura, która pomimo braku spójnej akcji nie pozwala czytelniko...

Rozwiń

Zwiń

Powieścią „Żar” Weronika Mathia zadebiutowała i od razu zdobyła serca czytelników. I nie ma się co dziwić, bo to bardzo udany debiut. Jest to kryminał, którego akcja rozgrywa się dwutorowo, część akcji dzieje się współcześnie a część w przeszłości. Oczywiście wszystko zgrabnie się ze sobą zazębia i zagadka rozwiązuje się w dynamicznym finale. Choć niektórych zwrotów akcji łatwo można się domyślić, to całość czyta się bardzo dobrze.
Na pewno sięgnę po następne książki autorki.

Powieścią „Żar” Weronika Mathia zadebiutowała i od razu zdobyła serca czytelników. I nie ma się co dziwić, bo to bardzo udany debiut. Jest to kryminał, którego akcja rozgrywa się dwutorowo, część akcji dzieje się współcześnie a część w przeszłości. Oczywiście wszystko zgrabnie się ze sobą ...

Rozwiń

Zwiń