Faza druga: Głód

„Faza druga. Głód” to drugi tom młodzieżowej serii sci-fi, której autorem jest Michael Grant.

To apokaliptyczna wizja, w której jedno miasto oddzielone jest barierą od reszty świata. Wszyscy dorośli zniknęli, a pozostały tylko osoby poniżej 15-go roku życia, które muszą poradzić sobie z różnymi trudnościami, jak nadprzyrodzone zdolności, które w sobie odkrywają, walka o władzę, tajemniczy wróg czający się w ciemności i.. głód, który wyzwala w ludziach najgorsze instynkty.

Do pierwszego tomu miałam kilka uwag, natomiast do drugiego w sumie nie mam żadnych. Bawiłam się świetnie! Wciągnęłam się w tę wizję świata i z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów, którzy próbowali się odnaleźć w tych trudnych warunkach. Mnóstwo akcji, ciekawe moce i ja jestem kupiona. Lubię takie książki, w których sprawdzane jest, jak daleko ludzie są w stanie się posunąć, żeby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby. Kojarzy mi się ta seria z książką „Pod kopułą” Kinga, a jest to bardzo dobre skojarzenie!

Warto podkreślić jeszcze, że jest to dość brutalna seria, więc polecałabym ją jednak starszej młodzieży!
https://www.instagram.com/p/C7J0NKXtIEP/?igsh=MXQ1aW54ajMzeTUwMg==

„Faza druga. Głód” to drugi tom młodzieżowej serii sci-fi, której autorem jest Michael Grant.

To apokaliptyczna wizja, w której jedno miasto oddzielone jest barierą od reszty świata. Wszyscy dorośli zniknęli, a pozostały tylko osoby poniżej 15-go roku życia, które muszą poradzić sobie z różnymi trudnościami, jak nadprzyrodzone zdolności, które w sobie odkrywają, walka o...

Tym razem wyczuwam mniej polotu, jakoś tak zeszliśmy z tonu, ale nadal fabuła wciąga.

Tym razem wyczuwam mniej polotu, jakoś tak zeszliśmy z tonu, ale nadal fabuła wciąga.

Co zrobią dzieciaki, gdy zabraknie starych - odwali im. Z resztą, podobnie jak starym odwala, gdy nie ma starszych nad nimi. ;) Całkiem dobre postapo, jak połączenie Pod Kopułą ze Sliders S02E14, StarGate Atlantis S01E05 i Władców Much, ale w bardziej young adultowym tonie. Pierwszy tom pootwierał sporo wątków, przez co był dość, no, niepełny, drugi jest bardziej treściwy.

Co zrobią dzieciaki, gdy zabraknie starych - odwali im. Z resztą, podobnie jak starym odwala, gdy nie ma starszych nad nimi. ;) Całkiem dobre postapo, jak połączenie Pod Kopułą ze Sliders S02E14, StarGate Atlantis S01E05 i Władców Much, ale w bardziej young adultowym tonie. Pierwszy tom pootwierał sporo wątków, przez co był dość, no, niepełny, drugi jest bardziej treściwy.

Drugi tom cyklu już za mną. Ten był bardziej spójny niż poprzedni, chociaż autor nadal przeskakuje z tematu na temat. Tym razem największym wrogiem dzieciaków jest Głód. Pod jego wpływem zaczyna dochodzić do bardzo dramatycznych wydarzeń. Zaczynają się podziały na "normalnych" i "mutantów". Oczywiście do tych drugich zaliczają się wszyscy ci, którzy odbiegają od normy.
Historia całkiem ciekawa ale jakoś nie przemawia do mnie

Drugi tom cyklu już za mną. Ten był bardziej spójny niż poprzedni, chociaż autor nadal przeskakuje z tematu na temat. Tym razem największym wrogiem dzieciaków jest Głód. Pod jego wpływem zaczyna dochodzić do bardzo dramatycznych wydarzeń. Zaczynają się podziały na "normalnych" i "mutantów". Oczywiście do tych drugich zaliczają się wszyscy ci, którzy odbiegają od normy....

Mimo mojej głębokiej niechęci do opisów niektórych sytuacji i scen w tej książce, których czasem nie mogłam sobie wyobrazić nawet po potrójnym ich przeczytaniu, to książkę wchłonęłam w kilka dni. A dodam, że z tym gatunkiem (fantasy z magicznymi mocami dla młodzieży) jest mi kompletnie nie po drodze :) Zabieram się za kolejną część :)

Mimo mojej głębokiej niechęci do opisów niektórych sytuacji i scen w tej książce, których czasem nie mogłam sobie wyobrazić nawet po potrójnym ich przeczytaniu, to książkę wchłonęłam w kilka dni. A dodam, że z tym gatunkiem (fantasy z magicznymi mocami dla młodzieży) jest mi kompletnie nie po drodze :) Zabieram się za kolejną część :)

Pełna akcji, trzymająca w napięciu. Nieco gorsza od poprzedniego tomu, ale nadal dobra.

Pełna akcji, trzymająca w napięciu. Nieco gorsza od poprzedniego tomu, ale nadal dobra.

Myślę, że jakbym była młodsza bardziej doceniłabym tę serię. Mimo to jest okej.

Myślę, że jakbym była młodsza bardziej doceniłabym tę serię. Mimo to jest okej.

Po pierwszej części, która mi się w sumie podobała, ale nie wywarła na mnie jakiegoś dużego wrażenia, ciężko mi było zabrać się za kolejne tomy GONE. Kiedy w końcu chwyciłam za "Fazę drugą: głód" ciężko było mi się od niej oderwać. Tym razem dzieci z Perdido Beach muszą zmierzyć się z kolejnym niebezpieczeństwem jakim jest brak pożywienia. Z dnia na dzień jedzenia jest coraz mniej, przez co bohaterowie są coraz bardziej rozdrażnieni i zdesperowani. Oprócz braku prowiantu okazuje się również, że w czeluściach opuszczonej kopalni czai się zło gorsze od wszystkiego co dotychczas spotkało ludzkość.
Michael Grant tworzy doskonałe, charyzmatyczne postacie. Świetnie kreuje konflikty i zamieszki, które nieraz przybierają naprawdę krwawy obrót. Jestem ogromnie zaskoczona tym, jak brutalna i pełna rozlewu krwi jest ta seria. Trup ściele się gęsto, zazwyczaj w makabrycznych okolicznościach. Tak jak po przeczytaniu pierwszego tomu poleciłam go młodszym czytelnikom, tak teraz nie jestem pewna czy ta seria aby na pewno skierowana jest do młodzieży :D

Po pierwszej części, która mi się w sumie podobała, ale nie wywarła na mnie jakiegoś dużego wrażenia, ciężko mi było zabrać się za kolejne tomy GONE. Kiedy w końcu chwyciłam za "Fazę drugą: głód" ciężko było mi się od niej oderwać. Tym razem dzieci z Perdido Beach muszą zmierzyć się z kolejnym niebezpieczeństwem jakim jest brak pożywienia. Z dnia na dzień jedzenia jest...

Ukochana seria moich wczesnych lat nastoletnich (pamiętam, że 15-latkowie wydawali mi się praktycznie dorosłymi ludźmi). Z perspektywy czasu trudno ją ocenić sprawiedliwie, ale wtedy miałam na jej punkcie obsesję. Zdumiewało mnie, że jak na książkę dla nastolatków autor z łatwością zabija na dość makabryczne sposoby małe dzieci, ale był to powiew świeżego powietrza. Ogromny sentyment do tej serii.

Ukochana seria moich wczesnych lat nastoletnich (pamiętam, że 15-latkowie wydawali mi się praktycznie dorosłymi ludźmi). Z perspektywy czasu trudno ją ocenić sprawiedliwie, ale wtedy miałam na jej punkcie obsesję. Zdumiewało mnie, że jak na książkę dla nastolatków autor z łatwością zabija na dość makabryczne sposoby małe dzieci, ale był to powiew świeżego powietrza. Ogromny...

Świetnia książka część II opowiadająca o dzieciakach którzy muszą sobie poradzić bez rodziców gdy pewniej nocy znikają wszyscy dorośli.
Polecam wam tą książkę.

Świetnia książka część II opowiadająca o dzieciakach którzy muszą sobie poradzić bez rodziców gdy pewniej nocy znikają wszyscy dorośli.
Polecam wam tą książkę.