Czerwień

Jak zastawiacie się, czy przeczytać, czy obejrzeć, z dwojga złego przeczytajcie. Książka była przeciętnym polskim kryminałem, ale tak słabej adaptacji nigdy nie widziałem. Film jest tak beznadziejnie napisany, że autorom powinno się zakazać zbliżać do jakichkolwiek produkcji w przyszłości. Brzydkie obrazy przedłużane do granic możliwości, sceny bez żadnego napięcia, których nudę ma wypełniać muzyka tak patetyczna, że aż śmieszna.

Jak zastawiacie się, czy przeczytać, czy obejrzeć, z dwojga złego przeczytajcie. Książka była przeciętnym polskim kryminałem, ale tak słabej adaptacji nigdy nie widziałem. Film jest tak beznadziejnie napisany, że autorom powinno się zakazać zbliżać do jakichkolwiek produkcji w przyszłości. Brzydkie obrazy przedłużane do granic możliwości, sceny bez żadnego napięcia, których...

ekranizacja tej książki już pojawia się w moich myślach :) to jest na prawdę dobre! czytam drugi raz :)

ekranizacja tej książki już pojawia się w moich myślach :) to jest na prawdę dobre! czytam drugi raz :)

„Tańcz, głupia, tańcz, swoim życiem się baw. Wprost na spotkanie ognia leć”.
W związku z premierą filmowej adaptacji „Czerwieni” na platformie Netflix, odświeżyłam sobie książkowy oryginał Małgorzaty Oliwii Sobczak.
Tak naprawdę wszyscy lubimy thrillery, choć zdecydowana większość czytelników nie jest w tej kwestii wybredna. To wątpliwa zasługa wydawców, marketingowców, influencerów i kogo tam jeszcze, kto (zna się czy nie zna) niemal wyłazi ze skóry, żeby tylko doradzić ci co powinnaś czytać. Zgodnie z zapotrzebowaniem większość thrillerów powstaje mniej więcej jak ciasto na niedzielny deser, czyli dokładnie według przepisu. W efekcie mamy na rynku zatrzęsienie podobnych do siebie powieści, z których całkiem sporo można określić mianem niezłych, niewiele dobrych, najwyżej kilka bardzo dobrych. Wybitnych nie ma wcale. Współczesne myślenie o książkowym thrillerze niemal z zasady wyklucza pisanie powieści wyjątkowych. Wzorem odbiorcy popkultury jest, wg marketingowców, inżynier Mamoń - podobają mu się tylko te melodie, które już raz słyszał. Z tego powodu ma być gatunkowo i ani milimetr poza gatunek wychylać się nie wolno.
I jak w całym tym skostniałym systemie wygląda „Czerwień” Małgorzaty Oliwii Sobczak?
Nieźle. No dobra, czasem trochę lepiej niż nieźle.
Dość przeciętnie wypada jednak, jeśli chodzi o narrację. Sobczak nie jest wizjonerką i nie wykazuje w „Czerwieni” dużego talentu do opowiadania. Jest w tym zakresie sprawna i zgodnie z regułami rynku się nie wychyla. Z kolei jeśli chodzi o fabułę momentami również jest średnio. Sam motyw zbrodni też nie należy do specjalnie oryginalnych, co zresztą nie musi być wadą, ponieważ przyczyn, dla których ludzie mordują innych ludzi nie jest wcale dużo. Plusem jest niespodziewane (dla tych czytelników, którym nie chce się jakoś specjalnie kombinować) zakończenie. Autorka całkiem zręcznie wodzi nas za nos sugerując nienachalnie, ale bardzo wyraźnie że… Jeśli nie znacie książki, ale czytacie ten tekst uważnie, to już wiecie co sugeruje autorka :). Nie jest to może jakiś spoiler z mojej strony, jednak pewna wskazówka owszem.
Zdecydowanie najlepiej wypadają fragmenty, w których trójmiejska powieściopisarka buduje portrety psychologiczne swoich bohaterów. Tutaj naprawdę robi się ciekawie, z głębią i przeważnie na dobrym poziomie. Czy główne postacie „Czerwieni” budzą cieplejsze emocje to już otwarta kwestia, zależna od osobistych upodobań i utożsamień odbiorców książki. Najbardziej pasowałaby mi ocena 6,5, ale że takiej nie ma, a losy bohaterów powieści, mimo wszystko, nie poruszyły mną specjalnie mocno, więc według mnie jest, cóż… nieźle :).

„Tańcz, głupia, tańcz, swoim życiem się baw. Wprost na spotkanie ognia leć”.
W związku z premierą filmowej adaptacji „Czerwieni” na platformie Netflix, odświeżyłam sobie książkowy oryginał Małgorzaty Oliwii Sobczak.
Tak naprawdę wszyscy lubimy thrillery, choć zdecydowana większość czytelników nie jest w tej kwestii wybredna. To wątpliwa zasługa wydawców, marketingowców,...

Książka „Czerwień” to pierwsza część cyklu Kolory zła. To tak naprawdę też moje pierwsze spotkanie z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak.
Kiedy w opisie wypatrzyłam Sopot to stwierdziłam że fajnie było by sięgnąć po ten tytuł bo lubię Sopot i znam trochę to miasto. Liczyłam na wędrówki tamtejszymi ulicami i tego trochę mi tam brakowało. Była za to zbrodnia i to taka bliźniaczo podobna do takiej z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.
Osiemnaście lat temu zamordowana została Monika Bogucka. Dziewczyna pochodziła z dobrego domu. Była córką sędziny i adwokata. Monika jednak źle wybrała, a pieniądze w życiu to nie wszystko. Kiedy było już źle dziewczyna szukała pomocy nie u rodziców, a u swojego dziadka. Z kolei jej mama Helena Bogucka pomimo posiadania rodziny zakochana była w Tadeusz Dubielu. Tadeusz za to z kolei chciał zostać lekarzem medycyny sądowej.
Po osiemnastu latach, w 2013 roku na brzegu morza ponownie zostało odnalezione ciało dziewczyny z wyciętą czerwienią wargową. Czy te obie sprawy są jakoś ze sobą powiązane? Czy może w mieście pojawił się jakiś naśladowca? A może to po prostu zwykły przypadek i zbieg okoliczności?

Książka „Czerwień” to pierwsza część cyklu Kolory zła. To tak naprawdę też moje pierwsze spotkanie z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak.
Kiedy w opisie wypatrzyłam Sopot to stwierdziłam że fajnie było by sięgnąć po ten tytuł bo lubię Sopot i znam trochę to miasto. Liczyłam na wędrówki tamtejszymi ulicami i tego trochę mi tam brakowało. Była za to zbrodnia i to taka...

Świetny kryminał - taki jakie lubię. Charakterni bohaterowie, wartka akcja i zaskakujące zakończenie.

Świetny kryminał - taki jakie lubię. Charakterni bohaterowie, wartka akcja i zaskakujące zakończenie.

W połowie lat 90. w Sopocie dochodzi do tajemniczej zbrodni… Ginie dziewczyna, a jej ciało zostaje przez sprawcę nietypowo okaleczone. Osiemnaście lat później Trójmiastem wstrząsa informacja o bliźniaczo podobnej sprawie.
M. Sobczak w pełni zasługuje na miejsce wśród twórców kryminałów i thrillerów trzymających w napięciu !
Książkę czytałam szybko , aby zdążyć na ekranizację , która już niebawem na Netflixie ! Czytało się mega ciekawie , gdyż mogłam wizualizować postaci z aktorami , którzy wcielili się w główne role ( lubię tak ),Gorąco polecam i już czytam kolejny ''kolor zła '' . !!! Sięgajcie śmiało - warto !!!!

W połowie lat 90. w Sopocie dochodzi do tajemniczej zbrodni… Ginie dziewczyna, a jej ciało zostaje przez sprawcę nietypowo okaleczone. Osiemnaście lat później Trójmiastem wstrząsa informacja o bliźniaczo podobnej sprawie.
M. Sobczak w pełni zasługuje na miejsce wśród twórców kryminałów i thrillerów trzymających w napięciu !
Książkę czytałam szybko , aby zdążyć na...

7.2

7.2

Monika Bogucka wywodzi się z dobrego domu, matka sędzina, ojciec adwokat, dziadek dziewczyny także jest znanym trójmiejskim prawnikiem. Gdy dziewczyna była dużo młodsza, nie była zbyt urodziwa, krótkie włosy, krzywe zęby, jednak przeszła metamorfozę i przerodziła się prawdziwą piękność. Zyskała dzięki temu więcej przyjaciół i zainteresowanie płci przeciwnej. Ale Monika była także młodą, zagubioną dziewczyną, przez co wpadła w sidła dużo starszego mężczyzny, który działał w mafii, poznała potem innych z tej branży i tak popełniała błąd za błędem...

Matka Moniki, będąc w jej wieku była zakochana w Tadeusz Dubielu, który pragnął zostać lekarzem medycyny sądowej. Jednakże ojciec Heleny nie godził się na ten związek. Młodzi rozstali się, każdy ułożył sobie życie na nowo, po jakimś czasie ich drogi połączyły się na nowo. Kobieta skupiona na swojej pracy, romansie nie zauważa problemów Moniki. Gdy pewnego dnia Monika nie wraca do domu, a potem odnajdują jej okaleczone ciało, Helena czuję jakby w życiu straciła już wszystko.

W 2013 roku na brzegu morza odnalezione zostają zwłoki dziewczyny, która zaginęła kilka dni wcześniej. Prokurator Leopold Bilski przy oględzinach zwłok zauważa, że kobieta ma wyciętą czerwień wargową. Wszystko wskazuje na to, że ciało łudząco przypomniał to, które było znalezione 17 lat temu i była to Monika Bogucka. Czy obie sprawy są połączone? Czy to sprawka mafii? A może jakiś psychopata poluje na młode dziewczyny i wycina im usta?

Bardzo dobry kryminał! Narracja prowadzona w dwóch osiach czasowych. Poznajemy losy Moniki, jej rodziców, które pozwalają nam poznać dziewczynę. Druga oś pokazuje nam działania śledczych po odnalezieniu ciała Martyny Kalety i doszukiwanie się podobieństw, połączeń, które sprawiłyby i pokazały czy faktycznie obie zbrodnie są dokonane przez jedną osobę z tym samym motywem. Świetnie zbudowany poziom napięcia, który powoduje, że czytelnik zastanawia się czy osoba, którą w danym momencie typuje autorka dokonała zbrodni. Moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Małgorzaty i od razu na plus.

Monika Bogucka wywodzi się z dobrego domu, matka sędzina, ojciec adwokat, dziadek dziewczyny także jest znanym trójmiejskim prawnikiem. Gdy dziewczyna była dużo młodsza, nie była zbyt urodziwa, krótkie włosy, krzywe zęby, jednak przeszła metamorfozę i przerodziła się prawdziwą piękność. Zyskała dzięki temu więcej przyjaciół i zainteresowanie płci przeciwnej. Ale Monika była...

Dawno już nie czytałam tak dobrego thrillera. Szybka akcja. Nie idzie się oderwać od książki. Teraz czekam na ekranizację na Netflix. Polecam

Dawno już nie czytałam tak dobrego thrillera. Szybka akcja. Nie idzie się oderwać od książki. Teraz czekam na ekranizację na Netflix. Polecam

Najlepszy kryminał jaki czytałam od bardzo dawna, więc mimo niedociągnięć daję dodatkową gwiazdkę.
Przede wszystkim, ktoś w ogóle prowadzi jakieś śledztwo, czegoś szuka, etc, za co już duży plus.
Bohaterowie są fajnie napisani i ciekawi.
Osobiście lubię jak w książkach rzeczy dzieją w się w różnym czasie, więc za to też spory plus.
Książka nie jest bezsensownie długa, nie ciągnie się, czyta się lekko.

Najlepszy kryminał jaki czytałam od bardzo dawna, więc mimo niedociągnięć daję dodatkową gwiazdkę.
Przede wszystkim, ktoś w ogóle prowadzi jakieś śledztwo, czegoś szuka, etc, za co już duży plus.
Bohaterowie są fajnie napisani i ciekawi.
Osobiście lubię jak w książkach rzeczy dzieją w się w różnym czasie, więc za to też spory plus.
Książka nie jest bezsensownie długa, nie...