Barrayar

Kolejny tom doskonałej, nieco kobiecej space opery, chociaż tutaj raczej bez tego elementu space. Akcja dzieje się bowiem w całości na Barrayarze, gdzie śledzimy m.in. spiski, zamach stanu oraz wojnę domową, a wszystko ponownie z perspektywy Cordelii, zdeterminowanej w walce o życie swojego syna. A Cordelia jest po prostu badassem. Ah, jednak najlepsze silne postacie kobiece w popkulturze powstawały chyba właśnie w latach 90tych. Otrzymuje też epicko doskonały pay-off na koniec tomu, od którego zaczyna wzbudzać porządny postrach wśród wojskowo niewyżytych Barrayarczyków. Ale reszta bohaterów także wybrzmiewa bardzo porządnie, daje się lubić, a co ważniejsze nie jest jednowymiarowa.

Przede wszystkim czyta się to świetnie i błyskawicznie. Język jest bardzo przyjemny. Całość doskonale balansuje trudne tematy z lekką formą. Nie ma nawet chwili na nudę. Setting jest bardzo ciekawy i zniuansowany, złożony ale nie przytłaczający. Cała ta tytułowa planeta stanowi bardzo ciekawe społeczeństwo, a jego odchyły mają logiczne uzasadnienia w historii. Brakowało tylko tego kosmosu, jakichś bitew, ale… tym już może zajmie się młody Miles. W najbliższej przyszłości. Syn takich rodziców jak Cordelia i Aral jest po prostu skazany na epickość. Polecam. 8/10 z serduszkiem.

Kolejny tom doskonałej, nieco kobiecej space opery, chociaż tutaj raczej bez tego elementu space. Akcja dzieje się bowiem w całości na Barrayarze, gdzie śledzimy m.in. spiski, zamach stanu oraz wojnę domową, a wszystko ponownie z perspektywy Cordelii, zdeterminowanej w walce o życie swojego syna. A Cordelia jest po prostu badassem. Ah, jednak najlepsze silne postacie...

Przyzwoita przygodowa historia z elementami intryg. Bardziej jednak dla miłośników fantasy niż space opery.

Przyzwoita przygodowa historia z elementami intryg. Bardziej jednak dla miłośników fantasy niż space opery.

Książkę przeczytałem z wielką przyjemnością. Lekko napisana, fajna fabuła, bardzo fajne postaci i ciekawa historia.

Książkę przeczytałem z wielką przyjemnością. Lekko napisana, fajna fabuła, bardzo fajne postaci i ciekawa historia.

Drugi tom tej space-operowej serii o tyle dobry, że nic nie dzieje się w kosmosie. Mamy rządy, intrygi i rewolucję, a właściwie przewrót pałacowy. Główna intryga też jest dość niestandardowa, bo nasi bohaterowie chcą wykraść... ale nie uprzedzajmy faktów.

Drugi tom tej space-operowej serii o tyle dobry, że nic nie dzieje się w kosmosie. Mamy rządy, intrygi i rewolucję, a właściwie przewrót pałacowy. Główna intryga też jest dość niestandardowa, bo nasi bohaterowie chcą wykraść... ale nie uprzedzajmy faktów.

Kolejna część cyklu Barryar dojrzała do miana kompletnego sf. Porusza nietypowe jak na gatunek tematy, trzyma w napięciu i jest sprawnie napisana. Polecam gorąco!

Kolejna część cyklu Barryar dojrzała do miana kompletnego sf. Porusza nietypowe jak na gatunek tematy, trzyma w napięciu i jest sprawnie napisana. Polecam gorąco!

Czytałam po angielsku.

W Polsce Vorkosigan Saga wydaje się być zapomniana, ale anglojęzyczna sfera SFF pamięta na tyle, by mnie zachęcić do czytania. And boi oh boi, jak się z tego cieszę, bo to seria, która zalicza wszystkie moje ulubione tropy.

Barrayar jest drugą częścią krótkiego podcyklu o Cordelii (pierwsza to oczywiście Strzępy Honoru; czasem obie książki wydawane są razem jako Honor Cordelii); jest także bezpośrednią kontynuacją pierwszej części. Jednocześnie wydaje mi się, że jest Barrayar próbą napisania Strzępów... raz jeszcze, tym razem biorąc pod uwagę bardziej "dzisiejszą" wrażliwość i będąc historią po prostu lepszą warsztatowo. Biseksualność Arala została tutaj wyrażona wprost, bez pogardy czy owijania w bawełnę; Bothari jest w książce postacią ważną, rozwiniętą bardziej niż "niebezpieczny niestabilny psychicznie mężczyzna" z pierwszej części; zaciera się trochę złe wrażenie, jakie Beta Colony zostawia na czytelniku w Strzępach..., a to głównie dlatego, że w zetknięciu z Barrayarem Beta Colony to kraina mlekiem i miodem płynąca, o ironio; no i przede wszystkim Cordelia jest tutaj o wiele bardziej aktywną bohaterką, bo czasem można było odnieść wrażenie, że to taka "dama w opałach" w ciuchach żołnierki. Szczególnie ładna paralela wychodzi, jak się porówna kluczowe akcje z Botharim i Cordelią w Strzępach... i Barrayarze. Całość zaś czyta się naprawdę szybko: w pierwszej połowie w sposób miarowy i spokojny (ale wciąż angażujący) zostaje przedstawiona sytuacja i nowi bohaterowie, żeby w drugiej wszystko szlag trafiło i akcja nabrała tempa.

Warto też zaznaczyć, że oprócz politycznego, thrillerowego wątku w książce także mamy dosyć wyraźny motyw macierzyństwa (dosyć rzadki w literaturze SFF, w sumie z autorek go podnoszących znam jeszcze Aliette de Bodard),jak i dużo przemyśleń Cordelii i porównań konserwatywnego Barrayaru do bardziej progresywnej Beta Colony. Plus bardzo satysfakcjonujące competence porn. Gdyby tylko w Polsce wylądowałoby jakieś wznowienie całości (może jakiś serial kiedyś będzie, i wtedy?),to kupowałabym jak szalona.

Czytałam po angielsku.

W Polsce Vorkosigan Saga wydaje się być zapomniana, ale anglojęzyczna sfera SFF pamięta na tyle, by mnie zachęcić do czytania. And boi oh boi, jak się z tego cieszę, bo to seria, która zalicza wszystkie moje ulubione tropy.

Barrayar jest drugą częścią krótkiego podcyklu o Cordelii (pierwsza to oczywiście Strzępy Honoru; czasem obie książki wydawane...

Spodziewałam się rozgrywek wśród rodów panujących, cesarzy i dworskiej etykiety przeniesionych w scenerię z epoki galaktycznych podbojów. Nastrój i obyczaje importowane ze Średniowiecza owszem, panują od pierwszej do ostatniej strony, za to kosmicznych pejzaży czy gwiezdnych podbojów próżno tu szukać. Co jakiś czas autor wtrąca jedynie drobne wzmianki o przeszłości Pani Regentowej w orbitalnej Kolonii Beta i o możliwości interwencji sił kosmicznych. No i to by było na tyle. Miało być science fiction, a jest w najlepszym razie fantasy z zacięciem historycznym.

Spodziewałam się rozgrywek wśród rodów panujących, cesarzy i dworskiej etykiety przeniesionych w scenerię z epoki galaktycznych podbojów. Nastrój i obyczaje importowane ze Średniowiecza owszem, panują od pierwszej do ostatniej strony, za to kosmicznych pejzaży czy gwiezdnych podbojów próżno tu szukać. Co jakiś czas autor wtrąca jedynie drobne wzmianki o przeszłości Pani...

Świetne rozrywkowe sc-fi, cały cykl wart polecenia

Świetne rozrywkowe sc-fi, cały cykl wart polecenia

Cykl Barrayarski. Lubię. Przyjemnie się czyta. Odpowiednia dawka emocji i zdarzeń nieprawdopodobnych. Jest i miłość w czasach wojny oraz intrygi, nie tylko dworskie.

Cykl Barrayarski. Lubię. Przyjemnie się czyta. Odpowiednia dawka emocji i zdarzeń nieprawdopodobnych. Jest i miłość w czasach wojny oraz intrygi, nie tylko dworskie.

"Barrayar" prezentuję podobny poziomo co "Strzępy honoru", ale przyznaję, że Cordelia i Aral mi sie znudzili.

"Barrayar" prezentuję podobny poziomo co "Strzępy honoru", ale przyznaję, że Cordelia i Aral mi sie znudzili.