Echo

pełna recenzja hula sobie tutaj -> https://rysava-czyta.blogspot.com/2024/05/recenzja-14-echo-thomas-olde-heuvelt.html

Ciekawa książka, niebanalne pomysły, fabuła i sporo żartu sytuacyjnego sprawiają, że Thomas Olde Heuvelt jest jednym z tych autorów, którego poczynania na światowym rynku bacznie śledzę.

Horror o wypadzie w góry brzmiał może trochę oklepanie, ale okazał się być historią pełną zwrotów akcji i zaskoczeń. Miałam autentyczne ciary, a prologu nie byłam w stanie czytać późnym wieczorem, bo się bałam.

Interesujący bohaterowie, niepozbawieni ludzkich cech. Wydają się być postaciami z krwi i kości, co tylko potęguje uczucie strachu, kiedy…no, dzieją im się różne rzeczy.

Nie podobało mi się zakończenie i to za nie brutalnie ucinam gwiazdki. Druga książka Heuvelta, którą czytałam i druga, w której zakończenie było w moim osobistym rankingu bardzo mocno meh. Niemniej jednak czekam w napięciu na kolejną jego powieść, która pojawić się ma na polskim rynku już niedługo i na pewno będę czytać.

Polecajka ode mnie, choć na sto procent sporo osób się od niej odbije, bo autor pisze dosyć specyficznie i nie każdemu tak prowadzona fabuła oraz bohaterowie przypadną do gustu.

pełna recenzja hula sobie tutaj -> https://rysava-czyta.blogspot.com/2024/05/recenzja-14-echo-thomas-olde-heuvelt.html

Ciekawa książka, niebanalne pomysły, fabuła i sporo żartu sytuacyjnego sprawiają, że Thomas Olde Heuvelt jest jednym z tych autorów, którego poczynania na światowym rynku bacznie śledzę.

Horror o wypadzie w góry brzmiał może trochę oklepanie, ale okazał...

Po wspaniałej według mnie "HEX" bardzo polowałam na tą książkę. Niestety mam bardzo mieszane odczucia. Z jednej strony podczas czytania miałam świadomość talentu autora, z drugiej jednak strony książka pomimo, że nowatorska i ciekawie pomyślana, dłużyła się niemiłosiernie. Nie rozumiałam też decyzji głównego bohatera. Na pewno będę czytać kolejne książki tego autora, ale nie jestem już tak pełna zachwytów jak po HEX.

Po wspaniałej według mnie "HEX" bardzo polowałam na tą książkę. Niestety mam bardzo mieszane odczucia. Z jednej strony podczas czytania miałam świadomość talentu autora, z drugiej jednak strony książka pomimo, że nowatorska i ciekawie pomyślana, dłużyła się niemiłosiernie. Nie rozumiałam też decyzji głównego bohatera. Na pewno będę czytać kolejne książki tego autora, ale...

Mimo słabych ocen na LC, książka bardzo mi się podobała. Złożyły się na to dwa czynniki. Lubię HORRORY psychologiczne i historie, których akcja rozgrywa się w wysokich GÓRACH.
To młody, debiutujący i bardzo obiecujący pisarz, który dopiero zaczyna karierę i długa droga przed nim, zanim osiągnie doskonałość. Bardzo szczegółowo opisuje wszystkie wydarzenia i przemyślenia bohaterów, stosując elokwentne i czasami trudne oraz fachowe słownictwo. Stąd dłużyzny i filozoficzne wynurzenia, które mogą momentami nudzić. Zakończenie nieco rozczarowujące, przekombinowane, zbyt psychodeliczne. Nie jest to prostolinijna i jednokierunkowa narracja, a liczne zwroty akcji, wtrącane wspomnienia bohaterów z różnych okresów ich życia, narastająca groza, stopniowe ujawnianie tajemnicy... oraz mordercze zachowania bohatera opętanego prze Mont Maudit (Przeklętą Górę) w Alpach po jej zdobyciu, wymagają ciszy i skupienia podczas czytania.
Nowoczesności dodaje kwitnąca miłość dwóch homoseksualistów.
Autor potrafi zaciekawić, zainteresować, zaniepokoić i zaintrygować swoją historią. Dla mnie dostaje dobre 6,5/10.
POLECAM!

Mimo słabych ocen na LC, książka bardzo mi się podobała. Złożyły się na to dwa czynniki. Lubię HORRORY psychologiczne i historie, których akcja rozgrywa się w wysokich GÓRACH.
To młody, debiutujący i bardzo obiecujący pisarz, który dopiero zaczyna karierę i długa droga przed nim, zanim osiągnie doskonałość. Bardzo szczegółowo opisuje wszystkie wydarzenia i przemyślenia...

Ta książka mnie znudziła, jak żadna inna.

Ta książka mnie znudziła, jak żadna inna.

#5/52 #echo #thomasoldeheuvelt
Mimo iż mieszkam już mega długo w Holandii czy Niderlandach jak kto woli o tym autorze nigdy wcześniej nie słyszałam. Podobno "Hex" którą napisał była świetna, ja sięgnęłam jednak po "Echo" I mocno się rozczarowałam. Czuć mocno inspirację Sthepanem Kingiem, którego akurat lubię, ale tu coś poszło nie tak.
O ile prolog mega mi się podobał tak cała reszta książki mnie momentami wręcz męczyła. Jak nigdy sięgałam po inne książki i wracałam do tej żeby jednak skończyć. Opisy gór itp na plus, ale niektóre momenty były tak długie i te filozoficzne rozkminy😅
Dziwna była to książka...

#5/52 #echo #thomasoldeheuvelt
Mimo iż mieszkam już mega długo w Holandii czy Niderlandach jak kto woli o tym autorze nigdy wcześniej nie słyszałam. Podobno "Hex" którą napisał była świetna, ja sięgnęłam jednak po "Echo" I mocno się rozczarowałam. Czuć mocno inspirację Sthepanem Kingiem, którego akurat lubię, ale tu coś poszło nie tak.
O ile prolog mega mi się podobał tak...

Średniak bardzo. A szkoda, bo słyszałam dobre opinie i na dobrą książkę też się nastawiłam. Prolog wbił mnie w fotel. Miałam ciary na ciele, zwłaszcza, że słuchałam audiobooka wracając późnym wieczorem z pracy. Po tym prologu nastawiałam się na coś niesamowitego. No i się rozczarowałam. Ksiązka jest przegadana, za długa o jakieś 150 stron i w większości po prostu nudna. Miała kilka ciekawych momentów i pomysłów jednak jako całość wypada bardzo przeciętnie.

Średniak bardzo. A szkoda, bo słyszałam dobre opinie i na dobrą książkę też się nastawiłam. Prolog wbił mnie w fotel. Miałam ciary na ciele, zwłaszcza, że słuchałam audiobooka wracając późnym wieczorem z pracy. Po tym prologu nastawiałam się na coś niesamowitego. No i się rozczarowałam. Ksiązka jest przegadana, za długa o jakieś 150 stron i w większości po prostu nudna....

Uwielbiam "Hex" Heuvelta, dlatego też było dla mnie oczywiste, że któregoś dnia z pewnością sięgnę po "Echo".
Zaskoczył mnie motyw opętania przez górę. Jest raczej rzadko spotykany, więc nie można tej książce odmówić oryginalności.
Styl pisania autora był jak zwykle przyjemny. Jednak momentami dłużyła mi się ta powieść.
Bardzo podobało mi się, że autor ponazywał rozdziały tytułami innych książek i każdy z tych rozdziałów rozpoczynał cytatem z danej książki.
Jednym z moich ulubionych motywów w tej powieści są legendy i wierzenia mieszkańców Grimentz. Chętnie szerzej bym się z nimi zapoznała przy jakiejś innej okazji.
"Echo" nie dało mi tyle samo frajdy co "Hex", jednak nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobało. Naprawdę dobrze się bawiłam i mam nadzieję, że będę jeszcze miała szansę zapoznać się z innymi książkami autora.

Uwielbiam "Hex" Heuvelta, dlatego też było dla mnie oczywiste, że któregoś dnia z pewnością sięgnę po "Echo".
Zaskoczył mnie motyw opętania przez górę. Jest raczej rzadko spotykany, więc nie można tej książce odmówić oryginalności.
Styl pisania autora był jak zwykle przyjemny. Jednak momentami dłużyła mi się ta powieść.
Bardzo podobało mi się, że autor ponazywał rozdziały...

Nawet nie wiem, jak mam "Echo" ocenić.
Pierwsza moja uwaga jest do polskiego tłumaczenia. Szkoda, że tłumacz nie wysilił się i nie zajrzał chociażby do Wikipedii, bo może by wiedział, że prześladujące bohaterów ptaki to nie żadne kawki alpejskie tylko wieszczki, bo taka jest ich prawidłowa polska nazwa (łacińska pada kilka razy).
Bohaterowie nie wzbudzają cienia sympatii.
Całość potwornie przegadana i niepotrzebnie przekombinowana. I nie wiadomo po co co i rusz pojawia się lokowanie marek - no chyba że to gotowy scenariusz i wtedy wiadomo, do kogo iść po kasę.

Nawet nie wiem, jak mam "Echo" ocenić.
Pierwsza moja uwaga jest do polskiego tłumaczenia. Szkoda, że tłumacz nie wysilił się i nie zajrzał chociażby do Wikipedii, bo może by wiedział, że prześladujące bohaterów ptaki to nie żadne kawki alpejskie tylko wieszczki, bo taka jest ich prawidłowa polska nazwa (łacińska pada kilka razy).
Bohaterowie nie wzbudzają cienia...

Ciekawa, choć mogłaby być nieco krótsza.

Ciekawa, choć mogłaby być nieco krótsza.

Hex było świetne, ale Echo niestety pozostaje tylko echem.

Hex było świetne, ale Echo niestety pozostaje tylko echem.