Romantyczni zesłańcy

Bardzo duży regres względem 1 i 2 tomu.

Bardzo duży regres względem 1 i 2 tomu.

Najsłabsza z trylogii ale i tak rewelacyjna. Autorka jest świetnie przygotowana i czuć fascynację tematem. Pojawia się Mickiewicz, Tomasz Zan, Karolina Sobańska, Onufry Pietraszkiewicz i inni. Na tle powstających obecnie w Polsce prymitywnych "powieści historycznych" a w rzeczywistości romansów, w których bohaterowie rozumują jak ludzie z XXI wieku, to prawdziwa perełka!
Jedna uwaga: stój kobiety na okładce nie do końca pasuje do opisywanych czasów. Akcja książki zaczyna się w 1821 roku, a suknia wygląda na czasy napoleońskie.

Najsłabsza z trylogii ale i tak rewelacyjna. Autorka jest świetnie przygotowana i czuć fascynację tematem. Pojawia się Mickiewicz, Tomasz Zan, Karolina Sobańska, Onufry Pietraszkiewicz i inni. Na tle powstających obecnie w Polsce prymitywnych "powieści historycznych" a w rzeczywistości romansów, w których bohaterowie rozumują jak ludzie z XXI wieku, to prawdziwa...

,,Romantyczni zesłańcy” to trzeci tom serii Doroty Ponińskiej, chociaż właściwie jest on bardziej spin-offem, bo akcja nie kontynuuje historii ,,Romantycznych w Paryżu”, ale cofa się do czasów zesłania filomatów i filaretów na Syberię.

Polacy skazani w procesie filomatów i filaretów zostają zesłani w głąb Rosji, gdzie próbują ułożyć sobie życie – spotykają także rosyjskich dekabrystów planujących rozprawienie się z samodzierżawiem. W tym czasie następuje koronacja kolejnego cara Mikołaja I, który swoje panowanie rozpoczyna od rozprawienia się z przeciwnikami politycznymi, wśród których jest obiecujący wojskowy Siergiej Wołkoński. Mężczyzna trafia na Sybir, a jego młoda żona Maria postanawia podążyć za nim, chociaż ich małżeństwo było aranżowane i nie narodziła się w nim miłość.

Jest to kolejna bardzo porządna powieść Ponińskiej, ponownie bardzo skupiona na historii, mechanizmach politycznych, ukazaniu tła epoki. Autorka kreśli bardzo szeroki, wielowarstwowy obraz, oddaje głos nie tylko polskim bohaterom, ale także samemu carowi czy Karolinie Sobańskiej, zdradzieckiej kochance Mickiewicza. Zabiera nas do katorżni, ale pokazuje także rozpoczynanie nowego życia przez sybiraków, nie idealizuje bohaterów (nie ucieka przed tematem niestabilnego życia uczuciowego Mickiewicza),pozwala nam poznać wiele punktów widzenia. W obecnych czasach powieść skupiająca się głównie na rosyjskim samodzierżawiu oddziałuje tym mocniej, ale jednocześnie autorka pokazuje tych Rosjan, którzy próbowali przeciwstawić się utrwalonemu mitowi silnej władzy, jak właśnie Siergiej Wołkoński czy Konrad Rylejew, przyjaciel Mickiewicza i pierwowzór jego Konradów.

Jednak ten tom oceniam najniżej. Początkowo bardzo podobał mi się wątek Marii Wołkońskiej – nie było tu usilnego uwspółcześniania bohaterki, dziewczyna miała bardzo realne podejście do zaaranżowanego małżeństwa, intrygująca była jej decyzja, aby towarzyszyć mężowi, chociaż go nie kochała. Jednak w połowie w tym wątku pojawia się dość osobliwy trójkąt miłosny, który wcale mi się nie podobał – nie wierzyłam w tę zakazaną miłość, dodatkowo nagle bardzo ekspozycyjny, ,,biograficzny” sposób pisania Ponińskiej zaczął mi przeszkadzać i sprawił, że nie potrafiłam poczuć dramatu i emocji. W rezultacie nie umiałam sympatyzować z Maszą, a to dla mnie ważne przy czytaniu, z tego co sprawdziłam, to cały romans był też wymyślony, a nie przepadam za dorabianiem postaciom historycznym kochanków, dzieci, jeśli nie ma to żadnego uzasadnienia w ich biografii. Dla mnie minusem była też mniejsza rola literatury i kultury, co bardzo przyciągało mnie w poprzednich tomach.

,,Romantyczni” nie są serią bez wad, ma ona pewne mankamenty i dość charakterystyczny sposób pisania, który nie każdemu podpasuje. Ja jednak polubiłam tę trylogię i nawet ta końcówka mnie nie zraziła. Myślę, że w przyszłości sięgnę po kolejne książki pani Ponińskiej.

,, Poezja przetrwa(…) Najlepsze, co możemy zrobić ze swymi uczuciami, to przekuć je w literaturę.”

,,Romantyczni zesłańcy” to trzeci tom serii Doroty Ponińskiej, chociaż właściwie jest on bardziej spin-offem, bo akcja nie kontynuuje historii ,,Romantycznych w Paryżu”, ale cofa się do czasów zesłania filomatów i filaretów na Syberię.

Polacy skazani w procesie filomatów i filaretów zostają zesłani w głąb Rosji, gdzie próbują ułożyć sobie życie – spotykają także rosyjskich...

[...] Filomaci i Filareci, a także dekabryści pozostający na zesłaniu, są bohaterami trzeciego tomu trylogii "Romantyczni" autorstwa Doroty Ponińskiej. Ci drudzy to rosyjscy wojskowi i szlachta będący członkami różnych antyrządowych tajnych stowarzyszeń. Ich los został przypieczętowany w pewną grudniową noc 1825 roku. To właśnie wtedy zorganizowali rewoltę wymierzoną przeciwko carowi. Wśród dekabrystów na pierwszy plan wysuwa się książę Siergiej Grigoriewicz Wołkoński (1788-1865),który w 1825 roku żeni się z Marią Rajewską (1805-1863). Książę to niesamowicie zamożny bohater wojen napoleońskich. W dniu ich ślubu nikomu nawet przez myśl nie przejdzie, że już niebawem przystojny małżonek stanie się jednym z dekabrystów, którzy wezmą udział w spisku i w konsekwencji zostaną skazani na wieloletnią katorgę i dożywotnie zesłanie na Syberię, podczas gdy inni swój bunt przypłacą życiem. Sama Maria również nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wielka siła w niej drzemie. Kiedy jej małżonek, którego chyba nie za bardzo darzy uczuciem, zostaje skazany, ona rusza w ślad za nim, nie słuchając głosów sprzeciwu płynących ze strony rodziny. W tamtym momencie to mąż jest dla niej najważniejszy. Zresztą nie tylko ona podejmuje taką decyzję. Takich odważnych dekabrystek jest więcej. Kobieta jest bowiem w stanie opuścić nawet maleńkiego synka i pozostawić go pod opieką bliskich, nie bacząc na konsekwencje swojego postępowania. Maria jeszcze nie wie, że kiedyś historia zapamięta ją jako niezłomną kobietę, której będą wystawiać pomniki i którą będą podawać za przykład. Czy w chwili wyjazdu na Syberię Maria naprawdę wie, co robi? Czy uda jej się przeżyć w warunkach, do których nie jest przyzwyczajona i które nie są godne jej stanu?

Podczas gdy akcja pierwszego tomu trylogii rozpoczyna się w 1815 roku, a drugiego po upadku Powstania Listopadowego w 1832, tak w trzeciej części musimy cofnąć się do roku 1825 i towarzyszyć bohaterom w ich zsyłce na Syberię, czyli innymi słowy poznać historię o tym, co działo się na Wschodzie po wydarzeniach opisanych w pierwszym tomie. Jak widać z powyższego, są to czasy naprawdę trudne i niewielu jest w stanie poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Można śmiało rzec, że Romantyczni zesłańcy odzierają epokę romantyzmu z mitu nadmiernej egzaltacji, dramatyzmu i cierpiętniczej egzystencji, do czego przyzwyczaiły nas szkolne lekcje języka polskiego. Pomimo że młodzi ludzie nie przestają marzyć o wolności i wyrwaniu się spod buta zaborcy, to jednak nie zapominają też o własnym życiu. Pragną kochać, zdobywać wiedzę, tworzyć i prowadzić normalne życie, a przede wszystkim pozostawić po sobie ślad na tej ziemi dla przyszłych pokoleń. Fabuła powieści skonstruowana jest w taki sposób, że poznajemy losy poszczególnych bohaterów rozchodzące się w różnych kierunkach. Postacie są niezwykle autentyczne, o których wcale nie musimy myśleć z jakimś szczególnym pietyzmem. Bohaterowie pokazani są bowiem jako zwykli ludzie zmagający się ze swoim losem, pomimo że nie dla wszystkich okazał się on tak tragiczny, jak mogłoby się wydawać. Są i tacy, którym nie dzieje się zbyt wielka krzywda na zesłaniu, co jednak nie zmienia faktu, że powrót do kraju wciąż stanowi dla nich priorytet.

"Romantyczni zesłańcy" to nie tylko doskonałe zakończenie trylogii, ale także zakończenie roku poświęconego epoce polskiego romantyzmu. Gdy kilka lat temu – jeszcze przed wydaniem – dowiedziałam się o powstaniu pierwszego tomu Romantycznych, od razu pomyślałam, że będzie to naprawdę oryginalne dzieło, które na długo zapadnie w pamięć czytelników. Tak więc kibicowałam temu projektowi od samego początku i teraz mogę śmiało powiedzieć, że się nie myliłam. To jest genialna trylogia, która pokazuje naszych romantyków od zupełnie innej strony. Czyni z nich ludzi z krwi i kości, a te wszystkie enigmatyczne nazwiska, które padały i padają na lekcjach języka polskiego, nie są już wcale tajemnicze. Z każdą kolejną stroną książki stają się czytelnikowi coraz bliższe, sprawiając, że budzi się w nim chęć do lepszego poznania i analizy nie tylko utworów, które stworzyli, ale także ich życiorysów.

Kiedy lata temu zaczynałam swoją przygodę z twórczością Doroty Ponińskiej, czytając równie niepowtarzalną trylogię zatytułowaną "Podróż po miłość", byłam zachwycona nie tylko samymi książkami, ale przede wszystkim kreatywnością i warsztatem autorki i miałam przeczucie, że na polski rynek książki właśnie wchodzi pisarka z ogromnym potencjałem i talentem; pisarka, która w przyszłości wniesie wiele dobrego do polskiej literatury. I tak też się stało. Dorota Ponińska nie powiela schematów, nie idzie za modą, nie pozwala się zaszufladkować, lecz tworzy tak, jak czuje, i choć do swoich książek wybiera bohaterów powszechnie znanych z kart historii, to jednak ukazuje ich z tak innej perspektywy, niż ogólnie przyjęta, iż czytelnik chce poznawać ich na nowo. Polecam całą trylogię. Naprawdę warto po nią sięgnąć. Nie przeczytacie dziś nic bardziej oryginalnego i wciągającego, niż "Romantyczni".

Całość eseju do przeczytania tutaj: http://wkrainieczytania.blogspot.com/2022/11/dorota-poninska-romantyczni-zesancy.html

[...] Filomaci i Filareci, a także dekabryści pozostający na zesłaniu, są bohaterami trzeciego tomu trylogii "Romantyczni" autorstwa Doroty Ponińskiej. Ci drudzy to rosyjscy wojskowi i szlachta będący członkami różnych antyrządowych tajnych stowarzyszeń. Ich los został przypieczętowany w pewną grudniową noc 1825 roku. To właśnie wtedy zorganizowali rewoltę wymierzoną...

LADYMARGOT.PL

(…)

Ależ poruszyła mnie ta powieść.

Uwielbiam cykl „Romantyczni”, ukazujący losy polskich przestawicieli epoki romantyzmu na emigracji. Dorota Ponińska stworzyła powieści tak wspaniałe, tak porywające, że choć wytężam pamięć, nie mogę sobie przypomnieć, bym kiedykolwiek przeczytała coś podobnego.

Mój zachwyt nie ma końca.

I choć byłam przekonana, że po drugim, „paryskim” tomie cyklu, już nic lepszego mnie nie spotka, ku mojemu niewymownemu zdumieniu, okazało się, że tom trzeci jest arcydziełem. Absolutnie najlepszy, z już i tak wybitnej serii.

„Romantyczni zesłańcy” to opowieść o burzliwych, niespokojnych losach polskich i rosyjskich zesłańców w carskiej Rosji. Jeśli myśleliście, że epoka romantyzmu cechowała się wyłącznie nadmierną egzaltacją i dramatyzmem, jeśli spędzała Wam w szkole sen z powiek i nie mogliście już patrzeć na „Sonety krymskie” Mickiewicza, po lekturze nie tylko „Romantycznych zesłańców”, ale i całej serii (uprzedzam od razu Wasze pytania: możecie wspomniany wyżej tom przeczytać poza kolejnością, jednak koniecznie nadróbcie pozostałe - zakochacie się!),mocno się zdziwicie. Autorka nie tylko ją odczarowuje, ale przede wszystkim rozpala w czytelnikach ogromną do niej miłość. Tylko ona tak potrafi.

Zawsze, przy okazji pisania o powieściach autorstwa Doroty Ponińskiej, podkreślam wirtuozerię, niebywały kunszt języka literackiego, którym operuje. Tych historii się nie czyta, przez nie się płynie, kołysząc do melodii przepięknej polszczyzny.

Nie umiem wyrazić uznania. Nie jestem w stanie znaleźć odpowiednich słów dla mojej fascynacji. Wszystko, co przychodzi mi na myśl, to za mało.

„Romantyczni zesłańcy” zachwycają: formą, treścią, niebywałą znajomością tematyki, epoki. I serce mi pęka, że to już ostatni tom cyklu, z ogromną jednak radością już wyczekuję kolejnych powieści autorki.

(…)

LADYMARGOT.PL

(…)

Ależ poruszyła mnie ta powieść.

Uwielbiam cykl „Romantyczni”, ukazujący losy polskich przestawicieli epoki romantyzmu na emigracji. Dorota Ponińska stworzyła powieści tak wspaniałe, tak porywające, że choć wytężam pamięć, nie mogę sobie przypomnieć, bym kiedykolwiek przeczytała coś podobnego.

Mój zachwyt nie ma końca.

I choć byłam przekonana, że po...

"Razem młodzi przyjaciele!
W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;
Jednością silni, rozumni szałem,
Razem młodzi przyjaciele!"
***
💭 Lubicie książki, w których wraca się do autentycznych postaci i wydarzeń, ale pod zupełnie innym kątem niż w szkolnych podręcznikach?
*
Ja uwielbiam w ten sposób na nowo odkrywać różne fakty znane mi z historii bądź historii literatury.
*
Seria Romantyczni jest dla mnie zatem cudownym odkryciem.
*
Nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, wszyscy Filomaci oraz Filareci ożywają i stają się bohaterami cudownej opowieści.
*
Przestają być obco brzmiący nazwiskami, stają się postaciami z krwi i kości. Mają swoje palny marzenia, rozterki, problemy, wzolty i upadki.
*
Są bardziej ludzcy niż bohaterscy, dlatego każdy z nas może w ich znaleźć jakąś cząstkę samego siebie. To naprawdę cudowne doświadczenie 📖
*
Miłość, lojalność, odwaga, zesłanie, nadzieja, duch walki narodowowyzwoleńczej, tęsknota, tułaczka - wszystkie te motywy znajdziecie w najnowszej odsłonie całej serii 📖
*
"Romantyczni zesłańcy" to przejmująca opowieść o świecie, który znany nam jest z podręczników szkolnych.
*
Zaskakuje i urzekła nas na nowo. Budzi nostalgię i zachęca do zgłębienia swojej wiedzy. Serdecznie polecam!

"Razem młodzi przyjaciele!
W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;
Jednością silni, rozumni szałem,
Razem młodzi przyjaciele!"
***
💭 Lubicie książki, w których wraca się do autentycznych postaci i wydarzeń, ale pod zupełnie innym kątem niż w szkolnych podręcznikach?
*
Ja uwielbiam w ten sposób na nowo odkrywać różne fakty znane mi z historii bądź historii literatury....

Skończyłam czytać „Romantycznych zesłańców”, trzecią część serii Romantycznej Doroty Ponińskiej i muszę Wam powiedzieć, że jestem zachwycona!

Autorka przenosi nas do magicznych, ale jednocześnie bardzo ciężkich lat dwudziestych XIX wieku. Do świata, w którym młodzi ludzie marzą o wolności i chcą za wszelką cenę uwolnić się spod despotycznych rządów cara, ale przez swoje działania trafiają na zsyłki…

I ten tom jest zbiorem historii wygnanych ludzi. Wygnanych w głąb Rosji. Autorka obrazuje nam kilka tak różnych historii, że nie da się od tej książki oderwać. Z jednej strony pokazuje nam młodą, wykształconą, obytą mężatkę Marię Wołkońską, która wyszła za mąż za bogatego bohatera wojennego i… wyrusza za nim na Sybir. Z drugiej mamy filomatów, którzy również zmuszeni są opuścić ukochane Wilno i zderzyć się z ponurą rzeczywistością.

Ta książka to historia o miłości na wygnaniu, ale nie tylko miłości do drugiego człowieka. Miłości do domu, do wolności, do przyjaciół. To historia obnażająca prawdziwe uczucia bohaterów i pobudki, które nimi kierowały, że wybrali tak, a nie inaczej. To opowieść o tym, jak ważne jest, by zawsze, do końca być wiernym sobie i swoim ideałom, bo tylko to może dawać nadzieję i tak naprawdę szansę na życie, mimo ogromnej tęsknoty.

Z jednej strony jest to piękna historia, pełna artystycznych, patriotycznych i romantycznych wątków, bo przecież jednym z bohaterów jest tu sam Adam Mickiewicz i to powoduje, że mam ochotę teraz wrócić i poznać jego utwory na nowo. Z drugiej strony to także bardzo przygnębiająca opowieść o tym, jak bardzo możemy się zawieść… na nas samych i swoich wyborach podjętych pod wpływem emocji.

Jestem poruszona tą książką i polecam ją Wam serdecznie!

Skończyłam czytać „Romantycznych zesłańców”, trzecią część serii Romantycznej Doroty Ponińskiej i muszę Wam powiedzieć, że jestem zachwycona!

Autorka przenosi nas do magicznych, ale jednocześnie bardzo ciężkich lat dwudziestych XIX wieku. Do świata, w którym młodzi ludzie marzą o wolności i chcą za wszelką cenę uwolnić się spod despotycznych rządów cara, ale przez swoje...

W książce nie ma głównego bohatera literackiego, książka pokazuje nam życie zesłańców politycznych w głąb Syberii,wydaje się że choć tyle lat minęło to życie w Rosji niewiele się zmieniło

W książce nie ma głównego bohatera literackiego, książka pokazuje nam życie zesłańców politycznych w głąb Syberii,wydaje się że choć tyle lat minęło to życie w Rosji niewiele się zmieniło

Pamiętam, że nieco rozczarowna byłam 1 częścią, ale liczyłam, że część o zesłaniu może być ciekawa i się nie zawiodłam. Piękna książka, napisana pięknym językiem, z bardzo rzetelnie przedstawionym tłem historycznym. Super!

Pamiętam, że nieco rozczarowna byłam 1 częścią, ale liczyłam, że część o zesłaniu może być ciekawa i się nie zawiodłam. Piękna książka, napisana pięknym językiem, z bardzo rzetelnie przedstawionym tłem historycznym. Super!

Ciekawa, ujmująca. Taka dla relaksu po trudnym dniu. Wspomina ważne nazwiska dla historii i literatury.

Dostępna na empikgo

Ciekawa, ujmująca. Taka dla relaksu po trudnym dniu. Wspomina ważne nazwiska dla historii i literatury.

Dostępna na empikgo