Abominacja

Wyjątkową mocą autora i jego książki jest ta, która uruchamia u czytelnika pragnienie szerszego spojrzenia na przedstawiony temat. Dan Simmons w roli prowokatora sprawdza się doskonale i z książki na książkę, utwierdzam się w tym przekonaniu. Była już Kalkuta, Rumunia, wyspy Archipelagu Arktycznego a teraz ośmiotysięcznik położony na granicy Nepalu i Tybetu. Każde z tych miejsc bogate w swej kulturze, fascynujące, a zarazem tajemnicze i przerażające.

Będąc niemal w połowie tej opowieści, instynktownie uruchomił się proces poznawczy. Z jednej strony przez ciekawość dalszych losów bohaterów, z drugiej (mając w pamięci „Terror”) zgodność z dostępnymi faktami. Jak na razie wszystko się zgadzało, w 1924 roku odbyła się kolejna w historii próba zdobycia najwyższej góry świata. To właśnie wtedy podczas ataku na szczyt zginęło dwóch znakomitych wspinaczy – George Mallory i Andrew „Sandy” Irvine. Rok później i tu już przechodzimy do głównej części fabuły książki, miała miejsce (nieoficjalna) wyprawa prowadzona przez trzech przyjaciół – angielskiego wspinacza Richarda Deacona, francuskiego przewodnika Jean-Claude’a Clairouxa oraz młodego Amerykanina Jacoba Perry’ego. Jej głównym zadaniem było odnalezienie oraz sprowadzanie do domu syna pogrążonej w żałobie lady Bromley, widzianego w 1924 roku na ścianie Mount Everestu. Przeszukując dostępne źródła, nie znalazłem żadnej wzmianki o tej ekspedycji oraz ich uczestnikach, ale skoro była „nieoficjalna”, wygodnie przyjąłem ją jako tajną i przedstawioną tylko na łamach tej powieści.

„Abominacja” od samego początku była dla mnie zagadką. Doskonale wiedziałem, jaki jest jej temat i mimo wielu rekomendacji, nadal wątpiłem. Czym mogła mnie zachwycić? Gdzie tu horror? Gdzie zmiany tempa, zwroty akcji? Zdanie – klucz, które przechyliło szalę, stanowiło zdanie z opisu na odwrocie książki – „Podczas wspinaczki okazuje się, że ktoś… lub coś… podąża tropem śmiałków, a ich życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo”.

Dan Simmons bardzo sprawnie wprowadził mnie w świat wspinaczki. Zaintrygował rozwijającymi się technikami, pasją uczestników, jak i procesem przygotowawczym do kulminacyjnego wejścia. Tu liny, tu odzież, to raki czy różne czekany. Multum informacji, które chłonie się jakby, były przepisem na szybką sałatkę warzywną. Analizy poprzednich, nieudanych wypraw stają się niczym innym jak kolejnymi składnikami prostego dania. Co ważne, podczas tych przygotowań nie miałem poczucia straconego czasu. Czułem się niemal, jakbym oglądał zawsze emocjonujące zbrojenie specjalnych sił wojskowych. Zakładanie mundurów, kamizelek kuloodpornych, gdzie zewsząd słychać dźwięki zapinania pasków, zamków czy kliknięcia montowanych magazynków w głównej broni. Brakowało tylko grupowego „Hooah!”, bo mając świadomość, że autor musiał zmierzyć się z szerokim reaserchem, odwalił kawał roboty, przekazując te informacje w prosty i ciekawy sposób.

Historie przedstawione w Abominacji oraz Terrorze wydają się bardzo podobne, ponieważ w mniejszym lub większym stopniu ocierają się o prawdziwe wydarzenia i dają poczucie realnego doświadczenia. W obu przypadkach bohaterowie zmagają się z bezlitosnymi warunkami pogodowymi. W Terrorze mamy elitę podróżników wchodzącą w skład Służby Badawczej Królewskiej Marynarki Wojennej, w Abominacji Brytyjski Klub Alpejski i Komisję do spraw Everestu. W obu przypadkach mamy grupę śmiałków, którzy pragną osiągnąć (jak dotąd) niemożliwy cel i skłonni są stawić czoło naturze oraz ludzkim ograniczeniom.

Wyprawa pod szyldem Deacon/Clairoux/Perry wg lektury Dana Simmonsa dostarcza szeregu emocji. To podróż, której główna ścieżka rozpoczyna się w Anglii, przedziera się przez dobrze już znaną Kalkutę aż do indyjskiego miasta Dardżyling. To podróż, która przebiega bardzo szybko, ale jednak na tyle wolno, by uchwycić zmienność kultury, jak i krajobrazu, bo ta, charakteryzuje się na każdym etapie i olśniewa odmiennym urokiem.

Niesamowita podróż, niesamowita wspinaczka. Czomolungma jak nazywają najwyższą górę Tybetańczycy to w ich znaczeniu „Bogini Niebios” lub “Matka – Bogini Świata”, a wg dostępnych danych Mount Everest został zdobyty po raz pierwszy w 1953 roku. Zostanę jednak przy wyobrażeniu, że prawdopodobnie udało się to wcześniej. Tak będzie wygodniej.

Wyjątkową mocą autora i jego książki jest ta, która uruchamia u czytelnika pragnienie szerszego spojrzenia na przedstawiony temat. Dan Simmons w roli prowokatora sprawdza się doskonale i z książki na książkę, utwierdzam się w tym przekonaniu. Była już Kalkuta, Rumunia, wyspy Archipelagu Arktycznego a teraz ośmiotysięcznik położony na granicy Nepalu i Tybetu. Każde z tych...

Nienajlepsza książka Simmonsa, ale wciąż bardzo dobra.

Nienajlepsza książka Simmonsa, ale wciąż bardzo dobra.

Zupełnie nie moje klimaty. O wspinaczce nie wiem nic, o Himalajach też nie wiem nic. Moje jedyne doświadczenia z górami to wyprawy w dzieciństwie z ojcem w Gorce. Pomimo tego książka mi się spodobała.

Bardzo udane połączenie powieści historycznej, obyczajowej i przygodowej. Dowiadujemy się tu dużo na temat dwudziestolecia międzywojennego (i nie tylko),I wojny światowej i oczywiście bardzo dużo na temat wspinania, alpinizmu i himalaizmu. Książka rozwija się powoli. Stopniowo wciąga co raz bardziej.

Groza jaka jest tu obecna, związana jest z samym zagrożeniem płynącym z natury. Zdobywanie największego szczytu ziemi jest doświadczeniem iście przerażającym i pięknym (być może).

Nie jet to jednak horror i chyba czas zmienić ten opis w LC (co pozwalam sobie zrobić). Nie należy mylić czytelników.

Sięgnę chyba teraz po "Terror". Kiedyś uznałem tę książkę za nudną i nie dokończyłem czytania. Ale myślę, że teraz jest doskonała okazja żeby znowu zmierzyć się z tą powieścią.

A "Abominację" polecam :)

Zupełnie nie moje klimaty. O wspinaczce nie wiem nic, o Himalajach też nie wiem nic. Moje jedyne doświadczenia z górami to wyprawy w dzieciństwie z ojcem w Gorce. Pomimo tego książka mi się spodobała.

Bardzo udane połączenie powieści historycznej, obyczajowej i przygodowej. Dowiadujemy się tu dużo na temat dwudziestolecia międzywojennego (i nie tylko),I wojny światowej i...

No i Dan Simmons znowu to zrobił. Po raz kolejny udało mu się mnie i zachwycić i zaskoczyć. W sumie znając powieści tego autora nie powinienem być zaskoczony, bo zawsze trzymają one najwyższy poziom. Niemniej jednak Abominacja pozytywnie mnie zaskoczyła. Przede wszystkim dlatego, że po opisie spodziewałam się powieści bardzo podobnej do Terroru tegoż autora (powieści swoją drogą rewelacyjnej). Jednak książka ta okazała się zgoła inna, co dla wielu było rozczarowaniem, a dla mnie raczej niespodzianką.

Początkowe zaskoczenie polegało na tym, że przez pierwsze około 200 stron pozornie nic się nie dzieje. Pozornie, bo część ta jest poświęcona przygotowaniom do ekspedycji i akcji rzeczywiście jest stosunkowo niewiele. Jednak Dan Simmons ma niezaprzeczalny talent i umiejętność przykucia uwagi czytelnika, bo część tę czyta się z ogromnym zaciekawieniem. Będę się powtarzał jak zdarta płyta: Dan jest mistrzem w kwestii przygotowania się do pisania powieści i w Abominacji dał tego kolejny, niezbity dowód. Jego wiedza, zarówno historyczna jaki i dotycząca wspinaczki jest niesamowita. Zwłaszcza, że mówimy tu o wspinaczce w latach 20-tych, więc zdobycie takiej wiedzy na pewno było o wiele trudniejsze (swoja drogą ciekawe jest, że wiele rzeczy dotyczących wspinaczki wysokogórskiej jednak nie zmieniło się aż tak bardzo od tamtego okresu). Pewnie dlatego tę część dotyczącą przygotowań czytało mi się tak dobrze i osobiście nie nudziłem się ani przez chwilę (no może z wyjątkiem kilkunasto stronicowego opisu posiadłości Lady Bromley, w której bohaterowie spędzili może z pół godziny XD).

Zaskoczyło mnie w sumie też to jak mocno i umiejętnie wydarzenia powieści osadzone były w rzeczywistych wydarzeniach historycznych. Czytając przygody głównych bohaterów trudno było oprzeć się wrażeniu, że opowiadają prawdziwą historię i że mamy do czynienia z osobami, które żyły naprawdę. Na pewno przyczynia się do tego umiejętnie prowadzona, pierwszoosobowa narracja oraz przedmowa autora. A jeśli już o bohaterach mowa to i oni są jak zwykle świetnie dopracowani i przemyślani, autentyczni ale i budzący sympatię i przywiązanie.

No i to co mnie urzekło najbardziej - to jak Dan Simmons pisze o górach. A robi to w sposób piękny, barwny i opisowy. Sam kocham góry, trochę po nich chodzę co roku (oczywiście nie po Alpach ani Himalajach, tylko po polskich, ale równie pięknych Tatrach),więc te opisy bardzo do mnie przemawiały i znacznie podwindowały ogólny odbiór i ocenę powieści.

I chyba głównie właśnie o tym jest ta książka - o miłości do gór, do wspinaczki, zdobywania szczytów, o pokonywaniu własnych słabości. O braterstwie i przyjaźni. O sile i pięknie natury. Oczywiście jest jeszcze wątek sensacyjno-kryminalny z elementami thrillera oraz wątek polityczny, które z czasem rozkręcają fabułę i sprawiają, że akcja nabiera tempa. Parę zaskoczeń i nieoczekiwanych plot twistów też się znajdzie. Nie są one jednak w powieści najważniejsze.

Reasumując, Abominacja to rewelacyjna powieść, świetnie napisana, z niepowtarzalnym klimatem, ciekawą historią i poruszającą głębią. Jeszcze bardziej umocniła ona pozycję Simmonsa jako jednego z moich ulubionych pisarzy. Bardzo ją polecam wszystkim czytelnikom, zwłaszcza miłośnikom gór.

No i Dan Simmons znowu to zrobił. Po raz kolejny udało mu się mnie i zachwycić i zaskoczyć. W sumie znając powieści tego autora nie powinienem być zaskoczony, bo zawsze trzymają one najwyższy poziom. Niemniej jednak Abominacja pozytywnie mnie zaskoczyła. Przede wszystkim dlatego, że po opisie spodziewałam się powieści bardzo podobnej do Terroru tegoż autora (powieści swoją...

Książka absolutnie fascynująca, zwłaszcza dla mnie czyli osoby, która o wspinaczce wiedziała tyle, co nic. Teraz wiem trochę więcej, dzięki tej powieści.
Powieść opowiada (w skrócie) o trójce wspinaczy, którzy przy okazji poszukiwań szczątków zaginionego towarzysza próbują zdobyć szczyt Mount Everestu - góry wówczas, w czasie, kiedy osadzona jest powieść tj. roku 1925, niezdobytej. Mamy również zagadkę kryminalną - czemu zginęła poprzednią ekspedycja i gdzie znajdują się szczątki dotąd nie odnalezionych wspinaczy? Tego zamierzają się przy okazji dowiedzieć bohaterowie. Akcja książki podzielona jest na trzy części: przygotowania do podróży,sama podróż oraz rozwiązanie zagadki. Dla mnie pierwsze dwie części były genialne, bardzo interesujące i wciągające. Czytałam tutaj przed lektura opinie, że połowa tej powieści to "zastanawianie się nad wyborem czekanów" i jest to prawda. Aby zmierzyć się z górą bohaterowie muszą się solidnie do podróży przygotować, wybór odpowiedniego sprzętu i odzieży jest bardzo ważny i zajmuje dużo miejsca w książce ale w ten sposób autor bardzo dobrze i dokładnie pokazuje laikowi , na przykładach z życia bohaterów, jak się takiego sprzętu używa, opisuje jego działanie, testowanie przez bohaterów, opisuje również wprowadzone przez nich autorskie rozwiązania ( tutaj ciekawa jestem, jak to faktycznie wyglądało historycznie, ale niesamowite jest, że wynalezienie kurtek puchowych lub zwykła zamiana metalu, z którego były wykonane butle tlenowe, na lżejszy, mogła mieć taki wpływ na jakość wspinaczki). Ja byłam bardzo wdzięczny za to "lekkie" wprowadzenie w temat. Kolejna część opisuje wspinaczkę. Byłam zafascynowana opisami podróży oraz wszystkiego, czym musieli zmierzyć się bohaterowie: choroba wysokościowa, przeszywające zimno i wiatr i nieustanne poczucie, że każdy krok może być tym ostatnim, bo błędów góra nie wybacza.
Po tym wszystkim część "kryminalna" wypada dosyć blado, ale i tak przyzwoicie.
Książka nie jest lekka, dosłownie, bo ma ponad 600 stron, ale mnie wciągnęła niemal od początku i naprawdę sprawiło mi wielką frajdę czytanie jej. Może nie będę się od razu wspinać na Mount Everestu, ale na pewno pokazała mi świat z trochę innej perspektywy. Polecam.

Książka absolutnie fascynująca, zwłaszcza dla mnie czyli osoby, która o wspinaczce wiedziała tyle, co nic. Teraz wiem trochę więcej, dzięki tej powieści.
Powieść opowiada (w skrócie) o trójce wspinaczy, którzy przy okazji poszukiwań szczątków zaginionego towarzysza próbują zdobyć szczyt Mount Everestu - góry wówczas, w czasie, kiedy osadzona jest powieść tj. roku 1925,...

Na początku jest tylko nudna, a potem jeszcze głupia i absurdalna. Smutne, Terror bardzo mi się podobał.

Na początku jest tylko nudna, a potem jeszcze głupia i absurdalna. Smutne, Terror bardzo mi się podobał.

Pierwsze spotkanie z Danem Simmonsem zakończyło się wycieczką na najwyższe partie samego Mont Everestu. Jest rok 1924. Wdrapanie się na dach świata jest windą marzeń dla corocznych ekspedycji himalaistów. Grupa śmiałków pozyskuje fundusze i podejmuję próbę, ale pod płaszczykiem tej z pozoru niewinnej wyprawy, mają oni również drugi cel, którego zrealizowanie będzie miało istotny wpływ na wydarzenia w przyszłości.
Fabuła powieści gęstnieje z każdym kolejnym metrem zdobywanym przez bohaterów, ich przejmujące zmagania z wysokością i własnymi organizmami sprawiają, że można sobie palce odmrozić od samego przewracania kartek. ”Abominacja” to powieść we fajnym górskim klimacie, w który zgrabnie wpleciono wątki historyczne.

Pierwsze spotkanie z Danem Simmonsem zakończyło się wycieczką na najwyższe partie samego Mont Everestu. Jest rok 1924. Wdrapanie się na dach świata jest windą marzeń dla corocznych ekspedycji himalaistów. Grupa śmiałków pozyskuje fundusze i podejmuję próbę, ale pod płaszczykiem tej z pozoru niewinnej wyprawy, mają oni również drugi cel, którego zrealizowanie będzie miało...

IG:ksiazki_wloczykija
Kolejne arcydzieło autorstwa Dana Simmonsa, mistrza gatunku grozy, który swoją niekwestionowaną wiedzą i talentem wplata realistyczne wydarzenia historyczne w tkankę fantastyki. Książka zapewnia czytelnikowi nie tylko niezapomnianą podróż w głąb historii wspinaczki na Mount Everest w 1924 roku, ale także porusza uniwersalne tematy, takie jak miłość, utrata, przyjaźń, oraz wplata w to wszystko elementy nadprzyrodzone, przyciągając czytelnika jak magnes.

W książce Simmons wraca do tajemniczej wyprawy himalaistów, w tym George'a Mallory'ego i Sandy'ego Irvine'a, którzy zaginęli podczas ataku szczytowego na Mount Everest. Autor w swoim charakterystycznym stylu, bogatym w szczegółowe opisy, wnikliwe spojrzenie na psychologię postaci oraz autentyczną atmosferę epoki, ożywia historię, przenosząc czytelnika bezpośrednio na zbocza najwyższej góry świata.

W "Abominacji" Simmons doskonale operuje napięciem, wprowadzając czytelnika w świat ekspedycji poszukiwawczej, która staje się miejscem tajemniczych zdarzeń, starć ze śmiertelnym niebezpieczeństwem i odkryć, które wykraczają poza granice wyobraźni. Wraz z bohaterami wspinaczki autor kieruje czytelnika przez zjawiskowy świat górskich szczytów, w którym tajemnice z przeszłości splatają się z teraźniejszością.

Jednak to nie tylko ekscytująca wyprawa górska stanowi sedno tej powieści. Simmons przedstawia bohaterów w sposób subtelny, ukazując ich wewnętrzne konflikty, obawy i nadzieje. Bohaterowie są pełnokrwistymi postaciami, zmagającymi się z własnymi demonami oraz rzeczywistością, która wydaje się być bardziej groźna niż same himalaje.

W trakcie lektury "Abominacji" Simmons doskonale balansuje między elementami grozy, realizmu historycznego a psychologicznego portretowania postaci. Książka ta to więcej niż tylko straszna opowieść; to głęboka i wielowymiarowa podróż, która zachwyca zarówno kunsztem literackim, jak i głębokimi refleksjami nad ludzkimi losami.

IG:ksiazki_wloczykija
Kolejne arcydzieło autorstwa Dana Simmonsa, mistrza gatunku grozy, który swoją niekwestionowaną wiedzą i talentem wplata realistyczne wydarzenia historyczne w tkankę fantastyki. Książka zapewnia czytelnikowi nie tylko niezapomnianą podróż w głąb historii wspinaczki na Mount Everest w 1924 roku, ale także porusza uniwersalne tematy, takie jak miłość,...

Wspaniała to była opowieść, nie zapomnę jej nigdy (no może oprócz opisywanych w książce pewnych zdjęć, pewnego Austriaka, stron których już się "nieodczyta"). Dan Simmons uzależnia, nawet jak 1/3 stron może zanudzić czytelnika. Abominacja jest równie ciekawa jak Terror, na pewno wciągająca, czujemy mroźny klimat Himalajów, wspinamy się razem z głównymi bohaterami. Doskonałe jak zwykle rozeznanie tematu przez autora. Fakty przeplatane fikcją. Wydarzenia historyczne i motywy nadprzyrodzone. Nie jestem nic w stanie złego napisać o Abominacji. Widocznie powoli staje się fanem twórczości Dana Simmonsa.

Wspaniała to była opowieść, nie zapomnę jej nigdy (no może oprócz opisywanych w książce pewnych zdjęć, pewnego Austriaka, stron których już się "nieodczyta"). Dan Simmons uzależnia, nawet jak 1/3 stron może zanudzić czytelnika. Abominacja jest równie ciekawa jak Terror, na pewno wciągająca, czujemy mroźny klimat Himalajów, wspinamy się razem z głównymi bohaterami. Doskonałe...

W 1924 roku kilku śmiałków - George Mallory, Sandy Irving, lord Percival Bromley oraz Kurt Meyer, podjęło się tego, czego jeszcze nikt w historii nie dokonał – próbowali zdobyć Mount Everest. Niestety, wyprawę na ośmiotysięcznik przepłacili życiem. Zrozpaczona matka jednego ze zmarłych mężczyzn wciąż wierzy w to, że jej syn ocalał, dlatego finansuje wyprawę trzech alpinistów. Ich zadaniem jest odnalezienie lorda Bromleya, ale determinuje ich także marzenie zapisania się na kartach historii i uzyskanie tytułu pierwszych zdobywców Mount Everestu. Czy uda im się odnaleźć Percivala? I jak dla nich samych skończy się ta wysokogórska wyprawa?

„Abominacja” to moja pierwsza styczność ze znanym już wszystkim Danem Simmonsem, czy udana? Rzekłabym, że połowicznie. Jestem pełna podziwu dla autora za niebywałą skrupulatność i wręcz tytaniczny trud włożony w gromadzenie informacji do napisania tej pozycji. Mimo, że książka okazała się być kompletnie nie w moim klimacie to czystym absurdem byłoby wystawianie jej skrajnie niepochlebnej opinii. Czytelnicze preferencje to nie wszystko, nie w przypadku „Abominacji”. Z jednej strony odczuwałam rozczarowanie fabułą, a z drugiej nie mogłabym żyć w zgodzie ze sobą, gdybym w ogólnej ocenie nie uwzględniła tak genialnego researchu.

Głównym mankamentem książki jest to, że niestety nie straszy – przynajmniej nie tak, jakby się tego oczekiwało. Wadą jest też baaaardzo rozwleczona fabuła – same przygotowania do wyprawy zajmują około 200 stron. Zbyt szczegółowa narracja bywała męcząca do tego stopnia, że książkę czytałam na raty przez 2 miesiące.

„Abominacja” to powieść powolna, tajemnicza i drobiazgowa, która zabiera nas w odległą podróż na szczyt Himalajów. Była to dla mnie długa, mozolna i wyczerpująca wycieczka. Cieszę się, że ją odbyłam, ale prawdę mówiąc liczyłam na większe wrażenia zważywszy na powszechny zachwyt nad piórem Dana Simmonsa. Wśród nawet najwybitniejszych pisarzy znajdują się dzieła słabsze i ta książka najwyraźniej dowodzi słuszności tego spostrzeżenia.

W 1924 roku kilku śmiałków - George Mallory, Sandy Irving, lord Percival Bromley oraz Kurt Meyer, podjęło się tego, czego jeszcze nikt w historii nie dokonał – próbowali zdobyć Mount Everest. Niestety, wyprawę na ośmiotysięcznik przepłacili życiem. Zrozpaczona matka jednego ze zmarłych mężczyzn wciąż wierzy w to, że jej syn ocalał, dlatego finansuje wyprawę trzech...