Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mroczne umysły" to jedna z najważniejszych serii mojego życia. Czytałam ją naprawdę wiele razy. Bohaterowie stworzeni przez Bracken stali się moimi przyjaciółmi, przy których zawsze mogłam odnaleźć bezpieczną przystań.

Na polskie wydanie "The darkest legacy" czekałam 6 lat. Oczekiwania były więc ogromne. Z drugiej jednak strony miałam świadomość, że historia opowiedziana z perspektywy Zu nigdy nie dorówna tej opowiedzianej przez Ruby. Miałam nadzieję, że "Mroczne dziedzictwo" to będzie sentymentalna podróż, ostateczne pożegnanie z tym światem oraz bohaterami. Liczyłam na to, że w książce znajdą się ciekawy sceny akcji, ale będą przeplatać się z leniwymi rozmowami między naszymi ukochanymi bohaterami. Myślałam, że finał wbije mnie w fotel, że nie będę mogła zaczerpnąć tchu przez natłok emocji, który towarzyszył mi przy wcześniejszych częściach. W głębi sercach chciałam, aby autorka zrobiła to jeszcze raz-zabiła ukochaną postać w walce o prawdziwą wolność.

Niestety Bracken moim zdaniem pogubiła się w tej historii. Zbyt nerwowo opisane sceny akcji, powtarzające się niektóre schematy... I przede wszystkim bohaterowie w których nie wierzę. Nie mam tutaj na myśli tych nowych postaci, bo je naprawdę polubiłam, ale chodzi mi raczej o Ruby, Liama i Pulpeta. Było ich stanowczo za mało, a gdy już się pojawiali to jedyna myśl, jaką miałam w głowie brzmiała: to nie są oni. Nie poznaję ich.

"Mroczne dziedzictwo" pozostawiło czytelników z większą ilością pytań niż odpowiedzi. Wiele wątków nie zostało wyjaśnionych. O ile lekko otwarte zakończenie w "Po zmierzchu" było moim zdaniem idealne, bo dawało nadzieję, tak otwarte zakończenie w tej części nie wybroniło się.

Mimo wszystko daję aż 8 gwiazdek, ponieważ z sentymentu nie jestem w stanie dać mniej.

"Mroczne umysły" to jedna z najważniejszych serii mojego życia. Czytałam ją naprawdę wiele razy. Bohaterowie stworzeni przez Bracken stali się moimi przyjaciółmi, przy których zawsze mogłam odnaleźć bezpieczną przystań.

Na polskie wydanie "The darkest legacy" czekałam 6 lat. Oczekiwania były więc ogromne. Z drugiej jednak strony miałam świadomość, że historia opowiedziana...

Ta pozycja jest dla osób, które nic nie wiedzą o życiu na wsi oraz o życiu kobiet w przeszłości. Jeśli ktoś natomiast zdaje sobie sprawę, że życie na wsi wiązało się przede wszystkim z ciężką pracą, to prawdopodobnie nie będzie on zszokowany treścią tej książki.
Dodatkowo warto zwrócić uwagę na to, że w książce przedstawiony jest tylko jeden punkt widzenia. Najczęsciej są to historie kobiet, które uciekły ze wsi, więc oczywiste jest to, że opisują ją w najgorszych barwach. Brakuje innej perspektywy, która ukazałaby piękno polskiej wsi. Owszem, ludzie ze wsi mają ciężki charakter i często człowiek człowiekowi wilkiem, ale gdy był czas żniw to wszyscy sąsiedzi się jednoczyli i wspólnie pracowali. Sąsiedzi mogli się kłócić całymi dniami, ale przed spowiedzią przychodzili podać sobie rękę. Brakuje mi w "Chłopkach" przedstawienia tych "dobrych" historii.
Dodatkowo bardzo nie podobał mi się sposób, w jaki zostali opisani mężczyźni. Niemal we wszystkich historiach byli oni potworami, którzy nie kochali swoich dzieci.
"Chłopki" miały ogromny potencjał, niestety przedstawiły tylko kawałek rzeczywistości.

Ta pozycja jest dla osób, które nic nie wiedzą o życiu na wsi oraz o życiu kobiet w przeszłości. Jeśli ktoś natomiast zdaje sobie sprawę, że życie na wsi wiązało się przede wszystkim z ciężką pracą, to prawdopodobnie nie będzie on zszokowany treścią tej książki.
Dodatkowo warto zwrócić uwagę na to, że w książce przedstawiony jest tylko jeden punkt widzenia. Najczęsciej są...

"Nasze puste przysięgi" to książka, która z pewnością może wciągnąć czytelnika oraz zapewnić mu rozrywkę. Czyta się ją błyskawicznie. Jednak przy przewracaniu kolejnych stron nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że są to Dwory przepisane na nowo. Autorka moim zdaniem nie wniosła do tej książki NIC od siebie. Oprócz wykorzystania historii opowiedzianej przez Sarah J. Mass mamy też wyraźne nawiązanie do popularnych Rywalek czy Krew i popiół.
Nie rozumiem jak wydawnictwo mogło wydać książkę, która jest plagiatem.

"Nasze puste przysięgi" to książka, która z pewnością może wciągnąć czytelnika oraz zapewnić mu rozrywkę. Czyta się ją błyskawicznie. Jednak przy przewracaniu kolejnych stron nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że są to Dwory przepisane na nowo. Autorka moim zdaniem nie wniosła do tej książki NIC od siebie. Oprócz wykorzystania historii opowiedzianej przez Sarah J. Mass mamy...