Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze, zanim sięgnę po ksiażkę nieznanego mi dotychczas autora, czytam wpierw jego/jej historię życia. Gdzie się urodził/a, jaki jest jego/jej wyuczony zawód, jaką wyznaje religię, jakie miał/a dzieciństwo i młodość. Pomaga mi to często zrozumieć motywy, które kierowały daną osobą w trakcie stwarzania świata opisanego. Czasami biografia autora bywa kluczem do zrozumiania fabuły, ale nie zawsze. W tym przypadku była, przynajmniej dla mnie, podpowiedzią. Styl tej książki to skrajny realizm/naturalizm. Nie przypadnie każdemu do gustu, ponieważ brak tutaj tabu. Autor pisze otwarcie, nie stroni od wulgaryzmów i opisów krępujących sytuacji, o których się zazwyczaj w towarzystwie nie rozmawia. Tylko w taki sposób moze jednak uchwycić świat węgierskiej wsi, takiej, do któtrej nie dociera żaden postęp, gdzie ludzie żyją w chatach z gliny w brudzie i w ciemnościach, gdzie przesądy stanowią religię, a partia decyduje kto ma pracować i żyć, a kogo skazać na śmierć głodową. Brak tutaj miejsca na litość, liczy się przetrwanie w trudnych warunkach, a przetrwać może tylko najsilniejszy. Czytając opis ksiażki, wyobrażałam sobie trochę inną lekturę, ale się nie zawiodłam. Ta książka to kolejny dowód na to, jak plotki, pogłoski, półprawdy, stereotypy zakorzenione w społeczeństwie i odpowiednio często powtarzane, potrafią doprowadzić do małych, ale i wielkich tragedii. W końcu kogo obchodzi los tych wszytkich, którzy kiedys byli we wsi, a teraz już ich nie ma? Czy ktokolwiek zapłakał nad ich losem? Czy choć przez chwilę zastanowił sie, co ich spotkało i dlaczego nie wracają do domu? Chociaż w sumie...dlaczego miałoby to kogokolwiek intresować? Trzeba nakarmić kury i kaczki, świnie tez już się niecierpliwią. Potem trzeba porabać drwa, rozpalić plenisko i ugotować cienkiej wodzianki, kopnąć platającą się pod nogami kotkę, a kiedy wyda na świat młode, utopić je w wychodku. No i dzieci, trzeba nakarmić rozwrzeszczane bachory, które nie potrafią wykonać dobrze najprostszej pracy w gospodarstwie. Życie na wsi jest cieżkie, trzeba się przystosować i być takim jak wszyscy, broń Boże nie wolno się wyróżniać, aby nie zostać oskarżonym o bycie kułakiem czy... Żydem. Nie wiadomo, co starszniejsze.