Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Maria Toorpakai
Źródło: wikipedia
1
7,4/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 22.11.1990
Urodziła się w Południowym Waziristanie. Odkąd skończyła cztery lata, rodzice pozwalali jej na ubieranie chłopięcych strojów. Do siódmego roku życia korzystała z przywilejów przysługujących chłopcom. Od 2002 roku trenowała podnoszenie ciężarów. Gdy miała 12 lat wygrała zawody w kategorii juniorów w Lahore. Zafascynowana squashem, chciała podjąć kolejne wyzwanie. Prawda o jej płci wyciekła, gdy w akademi squaha poproszono jej ojca o akt urodzenia dziecka. Chociaż nie miała trenerów, ani partnerów do gry, ćwiczyła samotnie na korcie przez wiele godzin. Ponieważ była prześladowana, zaczęła ćwiczyć w swoim pokoju. Od 2011 roku przebywa w Toronto w Kanadzie, gdzie otrzymała możliwość nauki w szkole Jonathona Powera.
7,4/10średnia ocena książek autora
208 przeczytało książki autora
548 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
Powiązane treści
Aktualności
5
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
- Ayescho, powiedz swojemu bratu wojownikowi, siedzącemu na tronie dźambu, trzy najpiękniejsze słowa wszystkich języków świata. (...) - We t...
- Ayescho, powiedz swojemu bratu wojownikowi, siedzącemu na tronie dźambu, trzy najpiękniejsze słowa wszystkich języków świata. (...) - We the people...
2 osoby to lubią
- Zacznij rozglądać się jutro. Może znajdziesz się na rozstaju dróg. Ja znajduję je ciągle. - Rozstaje dróg? - Tak. Otwórz oczy. Czasami mu...
- Zacznij rozglądać się jutro. Może znajdziesz się na rozstaju dróg. Ja znajduję je ciągle. - Rozstaje dróg? - Tak. Otwórz oczy. Czasami musisz pójść w złym kierunku, żeby odnaleźć ten dobry.
1 osoba to lubiNajgorsze cierpienie rodzi się z największego piękna.
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Pakistańska córka Maria Toorpakai
7,4
To bardzo osobista książka, wzruszająca i ciekawie napisana. Jest także pięknie przetłumaczona, co nie jest oczywistością. Wspomnienia kobiety, sportsmenki, Pakistanki, córki, siostry, emigrantki. Bardzo szczegółowo opisująca jej życie prywatne, zmagania z niezgodą na płeć i jej odbiór przez społeczeństwo. Autorka opisuje swoje dzieciństwo, dorastanie, trudności z adaptacją w szkole, pasję do wolnych wyborów i rozładowywania energii w nie koniecznie dziewczęcy sposób. Opisuje swoją wspaniałą, kochającą, wspierającą się i szanującą siebie rodzinę. Opisuje swoich rodziców, wyrozumiałych, liberalnych i ufających swoim dzieciom. Wspomina swoje rodzeństwo oraz inne ważne w jej życiu osoby.
Opisuje tło, zdarzenia, kulturę, zwyczaje kraju w którym przyszła na świat.
Maria jest Pasztunką z dystryktu Waziristan, ale wraz z całą rodziną bardzo często się zmieniali miejsca pobytu, bo mama za pełną aprobatą męża skończyła studia i była dyrektorem szkół żeńskich dlatego ciągle przenosili się z miejsca na miejsce. Tata uczył studentów mechaniki. Miała dwójkę starszego rodzeństwa i dwóch młodszych braci, którymi długo się zajmowała. Ojciec był niezwykle liberalnym jak na pakistańskie warunki człowiekiem, promował zdrowy rozsądek, wykształcenie, równy dostęp do wszystkich aktywności dla kobiet i mężczyzn, lubił muzykę, rozmowy ze swoimi dziećmi. Bardzo dbał o to aby jego dzieci znalazły dla siebie drogę samorealizacji. Pozwolił córce zostać synem, bo widział, że nie czuje się dobrze w kobiecej roli. Wspierał ją emocjonalnie, finansowo i mentorsko. Był zawsze kiedy go potrzebowała, z dobrym słowem, mądrą radą i miłością.
Autorka opisuje rzeczywistość życia w swoim kraju pod rządami talibów, złych ludzi i muzułmanów. Ludzi, którzy chcą zniszczyć jej kraj, zamknąć kobiety w domach, ukryć w workach zwanych burkami, zakazać im edukacji, karać za byle przewinienie, zlikwidować dostęp do służby zdrowia, uprawiania sportu, etc. Buntującym się osobom przeciwko ich dyktatowi zamieniano życie w piekło albo zabijano je. Maria była na celowniku talibów, pogwałciła ich zakazy, śmiała być nie posłuszna, bo chciała nadal grać tym bardziej że była w tym wyśmienita. Była mistrzynią, ciężko trenującą na swój sukces. Szukała wsparcia i pomocy za granicą, pisała do różnych krajów, a odpowiedział jej mistrz świata w jej ukochanej dyscyplinie, czyli w squashu. Poleciała do Kanady, gdzie odnalazła swój azyl i pole do rozwoju i zwycięstw.
"Pakistańska córka" to książka ukazująca trudną sytuację kobiet w muzułmańskim kraju, na dodatek biednym, ogarniętym niepokojami wojennymi. To też obraz rodziny, który pokazuje, że nawet w takim kraju, ograniczającym rolę kobiety w rodzinie do funkcji domowej, można się rozwijać i spełniać marzenia. Taki stan rzeczy jest możliwy kiedy głowa rodziny jest liberalnym, wykraczającym poza utarte role mężczyzną.
To kolejna ciekawie napisana historia ukazująca jakże inne warunki do życia niż w europejskich krajach. Opowieść dająca motywację do uszanowania tego bezpiecznego kraju w którym przyszło nam żyć. To piękna historia o kochającej się rodzinie i ciężkiej pracy prowadzącej do sukcesów. Zdecydowanie warto się z nią zapoznać.
Pakistańska córka Maria Toorpakai
7,4
Książka, która przywraca wiarę w ludzi. Pokazuje, że wszędzie na świecie, nawet w krajach, których mieszkańców obiegowo określamy religijnymi fanatykami, znajdują się jednostki, które nie dają się całkowicie zmanipulować i zindoktrynować; ludzie, którzy swoje działanie opierają na racjonalizmie, logicznym myśleniu a w szczególności na czystej empatii i szacunku dla drugiego człowieka.
Nabrałam mam wielkiego szacunku dla autorki i jej rodziny. Maria już jako dziecko odważyła się - chociaż wtedy jeszcze nieświadomie - przeciwstawić się nieludzkim normom religijno - obyczajowym, a co ważniejsze - wytrwać mimo przeciwności. Jej bliscy, natomiast, byli dla niej prawdziwym oparciem, ponosząc wyrzeczenia dla większości nie do udźwignięcia, narażając własne życie.
Dodam też, że warto zapoznać się z biografią siostry autorki - Ayeshy Gulalai Wazir, która jest obecnie znanym politykiem i obrońcą praw kobiet w przerażającym muzułmańskim świecie.