Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ulice wypełnione przez mgłę od smogu. Droga, której elementem charakterystycznym jest nierówno położony bruk. Dym będący symbolem fabryk unoszący się nad niedoskonałą zabudową miasta. To są elementy charakterystyczne dla Londynu podczas rewolucji parowej. Paweł Laskowski w swojej debiutanckiej książce „Frontier” doskonale oddaje klimat ówczesnej Anglii. Samo tło całej historii zachęca nas do zapoznania się z fabułą. Podczas rewolucji przemysłowej w Londynie nie mieszkało się najlepiej. Przekonali się o tym dwoje niepozornych dzieci Scarlett Adams i Chris Kane. Oboje pochodzą z dwóch różnych rodzin, z odmiennymi bagażami trudnych doświadczeń. Brutalne sytuacje rodzinne bez zwątpienia zostawiły bliznę na charakterach bohaterów. Zmartwienie ich jednak przemija, gdy pewnego wieczoru spotykają się twarzą w twarz na jednej z londyńskich ulic. „Kołatanie do drzwi zamieniło się w kołatanie ich serc.” Powieści przygodowe mają to do siebie, że toczą się w dość szybki sposób i obfitują licznymi zwrotami akcji. Mam jednak wrażenie, że Paweł Laskowski próbował nieco odbiec od ustalonych ram. Niestety nie wyszło mu to najlepiej. Akcje na kartach powieści okropnie się ciągną, a wydarzenia potrafią trwać nawet przez kilkanaście stron. Trudno przyjąć, że jednak jest to zamierzony cel. Po kilkunastu stronach ma się niestety ochotę zamknąć książkę. „Zresztą uważanie, że sztuka uczyni cię nieśmiertelnym, jest głupotą porównywalną z łapaniem za ogon dwóch srok, na żadnej z nich nie skupiając się w pełni. Wisława Szymborska” Należałoby też napisać o braku pewnej konstrukcji w tekście. Podczas czytania miałem wrażenie „lania wody” i braku spójności rozmów i wydarzeń. Czytając książkę miałem również uczucie ukrywania przez autora pewnych metafor i aluzji w zdaniach. Niestety przy tak niekonkretnym stylu pisania wątki mogą umknąć nawet najbardziej uważnemu czytelnikowi. Warto również pochwalić autora za research który wykonał pisząc tę książkę. Miejsca historyczne są wiarygodne, a wiele wątków pojawiających się w książce służyły jako ciekawą anegdotę. Najbardziej z całej książki podobał mi się wstęp. Wypełniony humorem, interesującymi myślami i wyobraźnią jaką mógł się popisać autor (zdecydowanie mu jej nie brakuje!). To może być dowód na to, że autor nie do końca czuje się pewnie w swoim stylu i gatunku literackim. Warto wówczas zastanowić się nad jego modyfikacją. „Zimne szkło z jeszcze zimniejszą zawartością naruszyło prywatność lewej dłoni, wywołując tumany powietrza. Jednym energicznym pociągnięciem zostało pozbawione wnętrzności. Teraz przeobraziło się w jaskinię z promieniami światła odbijającymi się od ścian niczym echo” Dodam, że nie warto jednak skupiać swe zarzuty na autorze. Wydaje mi się, że przyczyną „nudy” w książce jest praca redaktora, który mógłby wykreślić 1/4 bezcelowych opisów. Frontier nie jest książką najlepszą. Nie jest to pozycja, do której chciałbym wrócić. Natomiast warto zwrócić uwagę na to, że Paweł Laskowski pisząc tę książkę ma niespełna dwadzieścia lat. Jest to jego debiut, który i tak nie wypadł najgorzej. Osobiście widzę w autorze ogromny potencjał, który może odzwierciedlić swoje atuty w następnych pozycjach. Książki niestety nie mogę polecić, natomiast mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości moja rekomendacja pojawi się pod następną książką Pawła Laskowskiego. więcej na moim blogu: www.davenotes.pl