Catherine Wiltcher

To miało dobre przesłanki i potencjał, by być dobrą lekturą, ale szybko popadło w farsę i trudno mi było uwierzyć w fabułę lub postacie. Naprawdę trudno było mi się zżyć z bohaterką. W rzeczywistości, aż do ostatnich kilku rozdziałów, bardzo jej nie lubiłem i nie mogłam wymyślić, co, u licha, przyciągnęłoby do niej bohatera – Jake’a. Niezależnie od jej tragicznej przeszłości, jej zachowanie było totalnie głupie, niedopuszczalne i niewiarygodne. 22-latce, która desperacko chce dostać się do branży filmowej, udaje się zdobyć świetną pracę i natychmiast po przyjeździe – podczas pierwszego spotkania z ludźmi – po prostu otwiera usta i wypuszcza każdą niedorzecznie lekceważącą, wyzywającą i agresywną myśl, jaką może wymyślić. Powtarza to zachowanie z producentem Jake'em, który, jak przypuszczamy, jest tak przytłoczony jej urokiem, że od tego momentu po prostu znosi nieletnie zachowanie? Nie ma mowy. Fakt, że przez większość historii była agresywna, niewrażliwa i egocentryczna, bardzo mnie irytował. Uważam, że książka była całkiem nieźle napisana, ale postacie wymagały więcej pracy. Nie była to zła książka, ale obawiam się, że bohaterka mi ją zepsuła.