Szkocki powieściopisarz, którego dzieła łączą w sobie elementy science-fiction, fantastyki i realizmu. Często sam wykonuje ilustracje do swoich dzieł, nadając im wyjątkowy charakter poprzez oryginalną szatę graficzną.
Urodził się w rodzinie robotniczej. W czasie II wojny światowej został ewakuowany wraz z matką i siostrą na farmę w Perthshire, a stamtąd do miasteczka w Stonehouse w hrabstwie Lanark. Doświadczenia z dzieciństwa znalazły swój wyraz w pierwszym dziele pisarza – Lanark. Po zakończeniu wojny cała rodzina ponownie zamieszkała w Glasgow. W 1952, kiedy matka Graya umarła, pisarz dostał się do Glasgow School of Art, a dwa lata później rozpoczął pracę nad powieścią Lanark (wydaną dopiero w 1981). Ucząc się w szkole plastycznej, Gray pracował nad pierwszym spośród swoich malowideł ściennych zatytułowanym Horrors of War (Okrucieństwa Wojny) i wykonanym dla Scottish-U.S.R.R. Friendsip Society (Towarzystwa Przyjaźni Szkocko-Radzieckiej),organizacji, która istnieje w Glasgow po dziś dzień. Długie lata po ukończeniu szkoły plastycznej zarabiał na życie jako nauczyciel; malował także pejzaże i malowidła ścienne, pisał słuchowiska radiowe oraz scenariusze telewizyjne do filmów dokumentalnych. W tym czasie rozwijał również własną twórczość literacką, a po wydaniu powieści Lanark mógł całkowicie poświęcić się pisaniu, projektowaniu i ilustrowaniu książek – przeważnie swoich własnych.
Twórczość Graya, przywiązanego do tradycji Szkota, jest zabarwiona ciętym humorem, precyzyjna, momentami ponura i realistyczna, ponieważ (według autora) realizm musi być odczuwalny, a prawda nie może być idealizowana. Jego powieści często nie kończą się szczęśliwie, chociaż pisarz ukazuje atmosferę oczyszczenia i spokoju. Autor pisze o kwestiach społecznych i politycznych, a szczególnie dobrze radzi sobie w kreowaniu wyrazistych postaci kobiet. Książka Biedne istoty (1992) zdobyła nagrody literackie Whitbread Prize oraz Guardian Fiction Prize.http://alasdairgray.info/
Ciekawe nawiązania, zabawa książki w książce i śmianie się z wiktoriańskich powieści. Intrygująca bo obok tych żartów jest dużo polemiki z dziełami sztuki ale tez socjalizm i przede wszystkim feminizm. Podoba mi się ze jeśli historia jest o belki która zyskuje niezależność to ze całość nie kończy się stwierdzeniem archiego żyliśmy długo i szczęśliwie mimo ze chciałem ją wychorzystac koedy miała umysł 5 letniego dziecka tylko ze jednak kończy się ostatnim słowem Belli aka Victorii.
Książka "Biedne istoty" Alasdair Gray zabiera nas do XIX wiecznego Glasgow.
Szalony dr Godwin Baxter wykorzystuje naukę, by pokonać śmierć i przywrócić do życia ciało młodej kobiety(która była w ciąży),która popełniła samobójstwo i utonęła w rzece. Przy okazji przeszczepia mózg małego dziecka (jej córeczki) i musi uczyć ją życia od nowa. Nazywa ją Bella, która chłonie rzeczywistość bez ograniczeń. Nie zna wstydu. Kieruje nią ciekawość i instynkt. Seks ją fascynuje. Oczywiście popełnia błędy, ale dając sobie prawo do pójścia własną drogą. Bella odkrywa siebie i staje się coraz bardziej świadomą osobą. Ustanawia własną hierarchię wartości i zaczyna mieć własne zdanie na każdy temat, nie widząc potrzeby podporządkowywania się komukolwiek innemu.
To opowieść o kobiecie, która wyłamuje się z ram narzuconych przez jej kulturę i pozycję, ale to także hymn na cześć ludzkiego prawa do wolności, do życia w zgodzie z samym sobą.
Teraz mogę obejrzeć film i porównać.