Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w długi weekend. 31 maja 2024LubimyCzytać259
- ArtykułyLubisz czytać? A ile wiesz o literackich nagrodach? [QUIZ]Konrad Wrzesiński18
- Artykuły„(Nie) mówmy o seksie” – Storytel i SEXEDPL w intymnych rozmowach bez tabuBarbaraDorosz2
- ArtykułySztuczna inteligencja już opanowuje branżę księgarską. Najwięksi wydawcy świata korzystają z AIKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Pierre Augustin Caron de Beaumarchais
5
6,9/10
Urodzony: 24.01.1732Zmarły: 18.05.1799
Francuski dramaturg i pisarz, zegarmistrz, harfista, śpiewak, kompozytor, dyplomata, finansista, wolnomularz, podejrzewany także o bycie szpiegiem. Był jednym z synów zegarmistrza, jednak mimo pewnych dokonań w tej dziedzinie (skonstruował miniaturowy zegarek w pierścionku),nie chciał wykonywać zawodu ojca. Zaczął pisać sztuki teatralne i zajmować się – według legend – iluzją i złodziejstwem. Po niefortunnej bójce trafił do więzienia, udało mu się uciec spod szafotu. Był członkiem tajnego wywiadu Ludwika XV i inspiratorem pomocy dla powstańców w koloniach brytyjskich w Ameryce. Ponadto uczył córki królewskie.
Nazwisko De Beaumarchais przybrał od nazwy folwarku swej pierwszej żony.
Z jego inicjatywy w 1777 roku powstała pierwsza w świecie organizacja chroniąca prawa autorskie (fr. Bureau de Legislation Dramatique). Po rewolucji doprowadził do uchwalenia pierwszego na świecie prawa pozwalającego na pobieranie tantiem za wystawianie dzieł scenicznych.
Pochowany został na Cmentarzu Père-Lachaise.
Najsłynniejszym jego dziełem jest komediowa „trylogia o Figarze". Cyrulik sewilski (wystawiony w 1775) oraz Wesele Figara (wystawione w 1784),nazwane były przez Napoleona „rewolucją w czynie”, a przez Marię Antoninę „okropną sztuką”. Obie komedie stały się tematami librett wielu słynnych kompozytorów, m.in. Mozarta – Wesele Figara (1786) i Rossiniego – Cyrulik sewilski (1816). Wesele Figara wywołało niespotykaną dotąd rewolucję w literaturze. Opowiada bowiem o starciu sługi-plebejusza z panem hrabią, co więcej – sługa właśnie okazuje się tu bardziej przebiegły i zaradny. Wywraca więc Beaumarchais cały ustrój społeczny ówczesnej Europy, pośrednio inspirując przy tym lud do wielkiej rewolucji francuskiej. Historia ujęta w dwóch sztukach znalazła kontynuację w późniejszej Występnej matce (wystawionej w 1792),generalnie uważanej za utwór znacznie słabszy od poprzednich.
Tytuł Cyrulika… w języku francuskim (Le Barbier de Séville) mógł być parodią hiszpańskiego tytułu sztuki Tirsa de Moliny (El burlador de Sevilla y convidado de piedra, tłum. na język polski jako Zwodziciel z Sewilli i kamienny gość).
Nazwisko De Beaumarchais przybrał od nazwy folwarku swej pierwszej żony.
Z jego inicjatywy w 1777 roku powstała pierwsza w świecie organizacja chroniąca prawa autorskie (fr. Bureau de Legislation Dramatique). Po rewolucji doprowadził do uchwalenia pierwszego na świecie prawa pozwalającego na pobieranie tantiem za wystawianie dzieł scenicznych.
Pochowany został na Cmentarzu Père-Lachaise.
Najsłynniejszym jego dziełem jest komediowa „trylogia o Figarze". Cyrulik sewilski (wystawiony w 1775) oraz Wesele Figara (wystawione w 1784),nazwane były przez Napoleona „rewolucją w czynie”, a przez Marię Antoninę „okropną sztuką”. Obie komedie stały się tematami librett wielu słynnych kompozytorów, m.in. Mozarta – Wesele Figara (1786) i Rossiniego – Cyrulik sewilski (1816). Wesele Figara wywołało niespotykaną dotąd rewolucję w literaturze. Opowiada bowiem o starciu sługi-plebejusza z panem hrabią, co więcej – sługa właśnie okazuje się tu bardziej przebiegły i zaradny. Wywraca więc Beaumarchais cały ustrój społeczny ówczesnej Europy, pośrednio inspirując przy tym lud do wielkiej rewolucji francuskiej. Historia ujęta w dwóch sztukach znalazła kontynuację w późniejszej Występnej matce (wystawionej w 1792),generalnie uważanej za utwór znacznie słabszy od poprzednich.
Tytuł Cyrulika… w języku francuskim (Le Barbier de Séville) mógł być parodią hiszpańskiego tytułu sztuki Tirsa de Moliny (El burlador de Sevilla y convidado de piedra, tłum. na język polski jako Zwodziciel z Sewilli i kamienny gość).
6,9/10średnia ocena książek autora
325 przeczytało książki autora
381 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
La Folle Journée ou Le Mariage de Figaro. Edition avec analyse dramaturgique par Jacques Scherer
Pierre Augustin Caron de Beaumarchais
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
1966
Obraz literatury powszechnej w streszczeniach i przykładach. Tom II. Czasy nowożytne
7,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
1895
Występna matka czyli Domowe troski familii Almawiwa : drama w pięciu aktach
Pierre Augustin Caron de Beaumarchais
6,0 z 1 ocen
8 czytelników 0 opinii
1827
Powiązane treści
Aktualności
2
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
ZUZANNA Kiedyż przestaniesz, nudziarzu, mówić mi o miłości od rana do wieczora? FIGARO Kiedy będę mógł ci jej dowodzić od wieczora do rana.
ZUZANNA Kiedyż przestaniesz, nudziarzu, mówić mi o miłości od rana do wieczora? FIGARO Kiedy będę mógł ci jej dowodzić od wieczora do rana.
8 osób to lubi
- (...) Nuda zabija mnie. - Bardzo wierzę; tuczy jedynie głupców.
1 osoba to lubiFIGARO O kobieto, kobieto, kobieto! Słaba i zwodnicza istoto!... Żadne żyjące stworzenie nie może chybiać swojemu instynktowi: twoim jest os...
FIGARO O kobieto, kobieto, kobieto! Słaba i zwodnicza istoto!... Żadne żyjące stworzenie nie może chybiać swojemu instynktowi: twoim jest oszukiwać!
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Wesele Figara Pierre Augustin Caron de Beaumarchais
6,9
Lubię czasem sięgać, po rzeczy nieoczywiste, o których niby coś wiem, niby je kojarzę, ale w rzeczywistości, gdzieś jednak pustką wieje. Ta pustka zawsze mnie niepokoi, więc staram się ją zapełniać:) Tak było z Weselem Figara, wiedziałam, że stanowiło podstawę libretta dla opery Mozarta, ale po tekst oryginalny nigdy nie sięgnęłam, aż do teraz. I tu niespodzianka, świetne tłumaczenie Boya-Żeleńskiego sprawia, że ten klasyk to dobra dawka pozytywnej energii i dużo humoru. Tytułowy Figaro jest lokajem, który chce zagrać na nosie Hrabiemu, u którego pracuje, a który bardziej niż własną żoną zainteresowany jest przyszłą żoną Figara Zuzanną. I tu zaczyna się intryga, która ma skompromitować Hrabiego, ukazać jego płytkość i małostkowość przy jednoczesnym podkreśleniu sprytu i intelektu tytułowego bohatera. Ta satyryczna komedia dla wielu stała się alegorią walki francuskiego ludu z monarchią francuską, chociaż ja bym się nie doszukiwała aż tak głęboko ukrytych znaczeń:) Polecam serdecznie tę komedię omyłek.
Cyrulik sewilski Pierre Augustin Caron de Beaumarchais
6,7
Przezorny zawsze ubezpieczony?
Oj, nie... Podtytuł utworu brzmi: "Daremna przezorność". I nie bez powodu...
Sewilla. Hrabia Almawiwa kocha piękną Rozynę. Konkury nie są łatwe, bowiem kobieta nie może wychodzić z domu ani przyjmować gości. Pilnuje jej Bartolo, który ma wobec niej pewne plany. Almawiwa jednak nie zamierza się poddawać - w zdobyciu ukochanej pomaga mu dawny sługa, nieoceniony Figaro...
Komedia Beaumarchais'go skrzy się błyskotliwym dowcipem. Niedościgniony jest w nim tytułowy cyrulik, który naśmiewa się ze wszystkiego i wszystkich. Jego filozofia życiowa nakazująca mu śmianie się z obawy, by nie musiał płakać, jest genialna. Figaro, choć niekiedy posługuje się ironią, jest sympatyczny i chętnie pomaga innym osiągnąć szczęście. To właśnie on, choć pochodzi z niskiej warstwy społecznej, pociąga za sznurki i sprawuje nad wszystkim kontrolę.
Bartolo, ten "zły", również wzbudza sympatię, głównie ze względu na swą "daremną przezorność".
"Cyrulik sewilski", podobnie jak kolejne dwie części trylogii o Figarze, swego czasu wzbudził sporo kontrowersji z powodu zanegowania występującego w XVIII - wiecznej Francji porządku społecznego. W utworze to Figaro jest najważniejszą postacią; arystokrata uzależniony jest od jego pomocy, a Bartolo, przedstawiciel mieszczaństwa, zostaje przez niego wystrychnięty na dudka.
Komedia Beaumarchais'go to bardzo przyjemna lektura, pełna humoru, optymizmu i mądrości życiowych Figara. Głównym atutem utworu jest właśnie tytułowy bohater, którego nie można nie lubić.
Warto też zapoznać się z "Umiarkowanym listem o upadku i krytyce Cyrulika sewilskiego", w którym autor z dużą dozą humoru i z dystansem opowiada o złym przyjęciu jego komedii. Słusznie zauważa, że: "Tacy są ludzie: powiodło ci się, przyjmują cię, obnoszą, pieszczą, szczycą się tobą; ale strzeż się potknąć: za najmniejszym złym stąpnięciem, < o, moi przyjaciele! pamiętajcie, że nie ma przyjaciół!>".
Polecam!