Katierina Silwanowa

Niejednokrotnie jako dziecko uczęszczałam na kolonie i obozy. Zawiązałam tam wiele znajomości i przyjaźni, które oczywiście nie przetrwały próby czasu. Opis książki "Lato w pionierskiej chuście" mnie na tyle zaciekawił, że postanowiłam dowiedzieć się, czym autorzy mogą mnie zaskoczyć. Akcja książki rozgrywa się na obozie "Jaskółka" w 1986, w ZSRR. To właśnie tam, od kilku lat z rzędu jeździ Jura. Chłopiec zna każdy zakamarek i wszystkich uczestników, zatem nie oczekuje niczego wyjątkowego. Jednakże jego zainteresowanie wzbudza pojawienie się nowego zastępowego Wołodia. Przystojnym osiemnastolatek interesuje się większości dziewczyn, jednak ten spędza coraz więcej czasu z Jurą. Między chłopcami zaczyna się rodzić jakieś większe uczucie, które w Związku Radzieckim uznawane jest za przestępstwo. Czy obozowa miłość przetrwała próbę czasu oraz niedogodności związane z czasami w jakich przystało im żyć? Pomimo tego, że tematyka książki była bliska mojemu sercu, to nie potrafiłam się do końca wgryźć w tą historię. Nie do końca potrafię ocenić, czego mi brakowało, jednak w mojej ocenie było dość monotonnie. Nie znalazłam w książce większych zwrotów akcji, które by wzmogły zainteresowanie. Autorki dość szczegółowo opisywały wszystko, co powinno być potraktowane bardziej po macoszemu. Również samo uczucie, które pojawiło się między bohaterami było takie bez wyrazu. Ja, czytając książkę, nie czułam miłości, porywów serca, zachwytów i motyli w brzuchu. Było tak bezosobowo, sztucznie, wymuszenie. Rozumiem również, że reżim powodował ograniczone możliwości okazywania swoich uczuć, jednak mamy tu do czynienia z nastolatkami, którzy powinni być bardziej frywolni. Zarówno Jura jak i Wołodja zachowują się jak doświadczeni, dorośli ludzie. Nie do końca taka kreacja mi odpowiadała. Sama końcówka książki jest dużo ciekawsza, bardziej emocjonalna. To właśnie ona uratowała moje negatywne odczucia związane z fabułą i pozwoliła wrzucić ją na półkę średniaczków.