Marina Diaczenko

Zadziwia mnie tak niska ocena tej książki, bo ja uważam ją za naprawdę udany miks fantastyki przygodowej, wręcz awanturniczej momentami, z ponadnaturalnymi wątkami anielskimi. Coś co w polskiej fantastyce było domeną Mai Lidii Kossakowskiej, tylko bardziej i po ukraińsku. Zaczęłam czytać początek pierwszego rozdziału i już nie mogłam się oderwać. Być może problem stanowi dość wysoki próg wejścia, bo autorzy szczodrze korzystają z motywów religijnych prawosławia, przeplatając je z XVII/XVIII-wieczną historią Ukrainy i żydowską Kabałą na dokładkę, przy czym nie posługują się specjalnie ekspozycją, tylko jadą z koksem, zakładając, że czytelnik wie o co chodzi. Jedynie na końcu znajduje się mały słowniczek, ale ten też niezorientowanym czytelnikom wiele może nie wyjaśnić, bo jest stylizowany na prywatne zapiski Wiedźmistrza Pańki, więc raczej stanowi dodatkowy smaczek niż faktyczne przypisy. Uwiodła mnie zabawa konwencjami, potoczysty styl oraz mnogość i różnorodność bohaterów, z których każdy był konkretną, wiarygodna postacią i miał swoje własne interesy do rozegrania. Całość bardzo dobrze się czytało, a po zamknięciu książki co za radość - bo jest jeszcze drugi tom. #WyzwanieLC2024