Urodził się w Moskwie w 1878 roku. Zdobył matematyczne wykształcenie. W kręgu jego zainteresowań, poza matematyką i przyrodoznawstwem, znajdowała się także poezja i malarstwo. Na początku XX wieku współpracował jako dziennikarz z „lewymi” wydawnictwami. Jednak nie interesowały go rewolucyjne organizacje. Duchowe poszukiwania Uspienskiego są związane z podróżami do Europy Zachodniej, gdzie spotyka się z zagadnieniami „wyższych wymiarów”, które wówczas nie interesowały nauki. Od 1907 roku zajmuje się poważnie naukami ezoterycznymi, szukającymi wewnętrznych związków pomiędzy różnymi zjawiskami. Zaznajamia się z europejskim okultyzmem i teozoficzną nauką. Podróże na Wschód pozwalają mu poznać hinduizm i jogę. Pisze szereg książek, ale sumę jego refleksji stanowi praca Tertium organum. Klucz do zagadek świata wydana w 1911 roku. W 1915 roku spotyka Georgija Iwanowicza Gurdżijewa. To spotkanie określiło główny trzon duchowych poszukiwań Uspienskiego. Spotkania z nim opisał w pośmiertnie wydanej pracy W poszukiwaniu cudownego. Gurdżijew – Uspienski to interesujący przykład relacji nauczyciel – uczeń. Uspieniski, przyjmując idee Gurdżijewa, nie rezygnuje z europejskiego podejścia do zjawisk niepojętych. Przyjmuje postawę racjonalisty. Zerwanie z Gurdżijewem następuje w 1924 roku. Gurdżijew przestał się przyznawać do swojego ucznia, Uspienski zawsze uważał się za jego spadkobiercę. Piotr Demianowicz Uspienski umiera w 1947 roku. Gurdżijew w 1949.
Aby człowiek w więzieniu mógł kiedykolwiek mieć szansę ucieczki, przede wszystkim musi zdać sobie sprawę, że jest w więzieniu. Dopóki sobie ...
Aby człowiek w więzieniu mógł kiedykolwiek mieć szansę ucieczki, przede wszystkim musi zdać sobie sprawę, że jest w więzieniu. Dopóki sobie tego nie uprzytomni, dopóty sądzi, że jest wolny, i nie ma żadnej szansy
Książka wyjątkowa pod kątem tego jak odbiera mistrza jego uczeń. Opis kondycji świadomości zwyczajnego człowieka jest rozległy. Metody pracy nad poszerzeniem jej dokładnie opisane. Mi spodobał się sposób na pracę nad zatrzymaniem umysłu czym była technika stop, a wiec wejściem w stan bycia tu i teraz na hasło stop, w wybranym przez mistrza-trenera momencie. Obok opisu kondycji i metod pracy nad nią jest dużo ideologi wymyślonej przez Gurijewa aby przyciągnąć uczniów. Było to dla mnie szokiem jednak warto o tym pamiętać przed przeczytaniem. Część tych duchowych opowieści to po prostu bzdury. O motywacji i samym akcie wymyślania teorii duchowych wspominał Osho. Mówi, że jest to najprostszy sposób, by zachęcić choć część poszukujących do realnej pracy nad sobą.
Książkę przeczytałam z dużym zaciekawieniem."Dawkowałam" sobie jeden rozdział dziennie gdyż prezentowaną wiedzę trzeba dobrze przemyśleć, przetrawić i przyswoić a nie jest ona łatwa...
Zaskakujące jest,że książka napisana na początku XX w nie straciła nic ze swej aktualności a wręcz zyskała.Upływ czasu i bieg historii potwierdził słuszność wielu nauk Gurdżijewa jak np. teorii o "człowieku maszynie". W obecnych czasach człowiek jest jeszcze bardziej "mechaniczny" i sterowany przez wpływy zewnętrzne , środki masowego przekazu itp niż było to 100 lat temu.Żyjemy "śpiąc" i wykonując mechaniczne zadania oraz przypisane nam role nie zastanawiając się i nie zadając sobie nawet pytania :"Dlaczego?"
Współczesna fizyka kwantowa potwierdza także nauki Gurdżijewa o wszechświecie, materii i energii, częstotliwości drgań i.in.
Na pewno jest to książka, o której długo się nie zapomina.