Frans Gunnar Bengtsson

Rewelacja! Mogłoby się wydawać, że to kolejna powieść drogi, jakich wiele, jednak w tym wypadku pozory mylą. Opowieść o losie Rudego Orma nie tylko napisana jest sprawnym językiem, ale także zawiera nader humorystyczne fragmenty ubarwiające lekturę. Bohaterowie są przyjemni, dają się lubić, do moich faworytów zaliczam Orma oraz Olofa Motyla. :) Mój zachwyt wzbudziła mnogość opisanych w tej powieści kultur i wierzeń. Czegóż tu nie było? Kalifat kordobański Hiszama III, Dania Haralda Sinozębego i Swena Widłobrodego, Anglia Ethelreda II, a nawet Miklagród (Konstantynopol) Bazylego II Bułgarobójcy! Uradowała mnie bardzo Andaluzja na początku oraz Miklagród, którego niecierpliwie wyczekiwałam i dostałam jego namiastkę w drugiej części książki. Najbardziej jednak ucieszył mnie happy end! :)