Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ta odleżała u mnie na półce naprawdę sporo czasu od kiedy ją kupiłam. Biorąc pod uwagę fakt, że autor napisał ją 70 lat temu, z jednej strony byłam tym bardziej ciekawa treści, z drugiej jednak, poważnie obawiałam się tego, co w niej zastanę. Okazało się na szczęście, że moje obawy nie były zasadne. W pierwszym rozdziale Lorenz w ciekawy sposób opisuje początki relacji człowiek-pies. Sądziłam zresztą, że cała książka będzie bardziej "naukowa". Zostałam jednak przyjemnie zaskoczona. Jak się okazuje, autor w swym życiu miał okazję obcować z wieloma naprawdę różnymi zwierzętami. Nie były to tylko zwierzęta typowo domowe. Obok psów i kotów przez jego dom "przewinęły" się pawie, bażanty, króliki, nawet borsuk i małpa. I to opowieści o nich wszystkich stanowią trzon tej książki. Za pomocą zabawnych często anegdot z jego własnego życia pełnego zwierząt, autor przemyca nam całkiem sporo wiedzy o tym, jak zrozumieć zwierzęce, zwłaszcza psie, zachowania, jak odczytywać wysyłane przez zwierzę znaki, by żyć w międzygatunkowej zgodzie i harmonii. Pojawiają się oczywiście te staroświeckie elementy, których się obawiałam. Gdy mowa o "profilaktycznym ukaraniu" czu stosowaniu kar cielesnych (tym zresztą autor nie był, jak się okazuje, przychylny) budzi się we mnie niezgoda. Jednak kiedy przypominam sobie jak dawno temu powstała ta książka i, co za tym idzie, jak mała była wtedy świadomość, budzi się we mnie ogromny szacunek dla autora za stworzenie tego dzieła. Na tamte bowiem lata, musiała to być gigantyczna, niedostępna powszechnie dawka wiedzy na temat psiej psychiki. Dzięki Lorenzowi wielu ludzi mogło zacząć inaczej spoglądać na swojego psa, dać mu więcej zrozumienia i szacunku. Polecam każdemu, kogo interesuje, co w psiej głowie siedzi, a kto nie chce sięgać po stricte naukowe wywody.