Tapczan zmienia radykalnie życie człowieka. W obiciu jego i sprężynach kryje się jakaś przyciągająca i dotąd jeszcze niezbadana siła. Na ape...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyAtlas chmur, ptaków i wysp odległychSylwia Stano2
- ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński8
- ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać370
- Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Eugeniusz Pietrow
Źródło: pl.wikipedia.org
Znany jako: Jewgienij Pietrow, Jewgienij...Znany jako: Jewgienij Pietrow, Jewgienij Pietrowicz Pietrow
12
7,3/10
Urodzony: 13.12.1903Zmarły: 02.07.1942
Radziecki pisarz i publicysta. Brat Walentina Katajewa.
Pochodził z odeskiej rodziny nauczycielskiej. w roku 1920 ukończył gimnazjum i rozpoczął pracę w Ukraińskiej Agencji Telegraficznej. Następnie był inspektorem Wydziału Kryminalnego. W 1923 przeniósł się do Moskwy, gdzie współpracował najpierw z czasopismem "Czerwona papryka" a potem "Syrena". W tym ostatnim poznał swojego przyszłego wieloletniego przyjaciela i współautora jego powieści - Ilję Ilfa. W roku 1927 rozpoczynają pracę nad swoją najsłynniejszą powieścią - "Dwanaście krzeseł" (Двенадцать стульев). Stworzyli w niej postać Ostapa Bendera, "Wielkiego kombinatora", która weszła do kanonu literatury jako symbol sprytu i życiowego cwaniactwa. Twórczy tandem wkrótce opublikował kolejne utwory: nowelę "Niezwykłe historie z życia miasta Kołokołamska"(Необыкновенные истории из жизни города Колоколамска, 1928),nowelę "1001 dzień, czyli nowa Szecherezada" (1001 день, или Новая Шахерезада, 1929),powieść "Złoty cielec" (Золотой теленок, 1931) i opowiadanie "Parterowa Ameryka" (Одноэтажная Америка, 1937).
W latach 1932-37 Piertow i Ilf pisali również razem felietony do gazety "Prawda".
Współpracę przerwała śmierć Ilfa, który zmarł w Moskwie 13 kwietnia 1937.
W latach 1939-42 Pietrow pracował nad futurystyczną powieścią "Podróż do kraju komunizmu", w którym przedstawiał Rosję Radziecką w 1963 roku. Po wybuchu wojny w 1941 roku trafił na front jako korespondent wojenny. Zginął 2 lipca 1942 roku - samolot, którym wracał z Sewastopola, został strącony przez niemiecki myśliwiec.
Pochodził z odeskiej rodziny nauczycielskiej. w roku 1920 ukończył gimnazjum i rozpoczął pracę w Ukraińskiej Agencji Telegraficznej. Następnie był inspektorem Wydziału Kryminalnego. W 1923 przeniósł się do Moskwy, gdzie współpracował najpierw z czasopismem "Czerwona papryka" a potem "Syrena". W tym ostatnim poznał swojego przyszłego wieloletniego przyjaciela i współautora jego powieści - Ilję Ilfa. W roku 1927 rozpoczynają pracę nad swoją najsłynniejszą powieścią - "Dwanaście krzeseł" (Двенадцать стульев). Stworzyli w niej postać Ostapa Bendera, "Wielkiego kombinatora", która weszła do kanonu literatury jako symbol sprytu i życiowego cwaniactwa. Twórczy tandem wkrótce opublikował kolejne utwory: nowelę "Niezwykłe historie z życia miasta Kołokołamska"(Необыкновенные истории из жизни города Колоколамска, 1928),nowelę "1001 dzień, czyli nowa Szecherezada" (1001 день, или Новая Шахерезада, 1929),powieść "Złoty cielec" (Золотой теленок, 1931) i opowiadanie "Parterowa Ameryka" (Одноэтажная Америка, 1937).
W latach 1932-37 Piertow i Ilf pisali również razem felietony do gazety "Prawda".
Współpracę przerwała śmierć Ilfa, który zmarł w Moskwie 13 kwietnia 1937.
W latach 1939-42 Pietrow pracował nad futurystyczną powieścią "Podróż do kraju komunizmu", w którym przedstawiał Rosję Radziecką w 1963 roku. Po wybuchu wojny w 1941 roku trafił na front jako korespondent wojenny. Zginął 2 lipca 1942 roku - samolot, którym wracał z Sewastopola, został strącony przez niemiecki myśliwiec.
7,3/10średnia ocena książek autora
423 przeczytało książki autora
551 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Необыкновенные истории из жизни города Колоколамска
Eugeniusz Pietrow, Ilja Ilf
10,0 z 1 ocen
2 czytelników 1 opinia
1928
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
- Tak, stary przyjacielu, choruje pan na organizacyjne niedołęstwo i niemoc.
2 osoby to lubiąW tych wiosennych chwilach szczególnie przykro jest myśleć o literaturze dla dzieci. Co czeka dzieci, które, jak wolno przypuszczać, przyc...
W tych wiosennych chwilach szczególnie przykro jest myśleć o literaturze dla dzieci. Co czeka dzieci, które, jak wolno przypuszczać, przychodzą na świat w konsekwencji takich oto legalnych skądinąd poczynań obywateli? Co one będą czytały? Jak zaczną poznawać świat? Co zaofiaruje im miłujące dzieci Wydawnictwo Literatury Dziecięcej?
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Dwanaście krzeseł Eugeniusz Pietrow
7,4
Książka owszem, jest zabawna. Nie rubaszna, również nie totalnie prześmiewcza, ale po prostu - zabawna. Humor sączy się z kartek tak subtelnie, że czasami można go przeoczyć. To wszystko to ironia, jednak bez niepotrzebnej zjadliwości. Czyta się to wyjątkowo szybko, choć nie brak w tej powieści momentów irytujących. Klimat tworzą tutaj drobiazgi i co ważne, postacie drugoplanowe, które doskonale obrazują rozmaite ludzkie przywary i śmiesznostki. Zakończenie częściowo do przewidzenia, trochę jednak napawające goryczą. Nie podzielam absolutnie zachwytów nad człowieczkiem - laleczką Benderem; generalnie żaden z bohaterów powieści mojej sympatii nie wzbudza, chociaż przyjemnie się czyta na przykład o chciwym popie. Na pewno jest arcydzieło pod względem językowym i dowód znakomitego zmysłu obserwacyjnego autorów, wszystko podlane ironią... ale chyba nie będzie to jedna z moich ukochanych książek. Niby wszystko na wesoło, ale i tak masa rzeczy mnie tu przygnębia. A nie mam ochoty i siły na nadmierne dołowanie się.
Zegary i ludzie Eugeniusz Pietrow
6,8
"Zegary i ludzie" to zbiór felietonów, humoresek i opowiadań pary radzieckich satyryków. Aż dziw, że te utwory powstały w latach 30. minionego wieku. Po pierwsze - dlatego, że ze względu na swój demaskatorski charakter mogły stanowić dla autorów zagrożenie; po drugie - w zadziwiający sposób są ponadczasowe.
Siermiężna rzeczywistość i świat absurdów doskonale są nam znane z czasów peerelu - gdy czyta się poszczególne utwory, to trudno nie przypomnieć sobie tych wszystkich idiotyzmów, kolejek przed sklepami, pustych półek, bezczelnych sprzedawczyń, różnych panienek z okienek i jeszcze bardziej bezczelnych urzędasów oraz towarzyszy partyjnych, wszelkiej maści dorobkiewiczów, karierowiczów i aparatczyków. Jest i śmieszno, i straszno.
Niektóre absurdy przetrwały do dziś, chociażby w naszej rodzimej Służbie Zdrowia i na scenie politycznej. A gdy czytałam teksty poświęcone domowym remontom, jako żywo miałam przed oczyma mój prywatny Armagedon z budowlańcami i to wcale nie z czasów komuny, tylko sprzed paru zaledwie lat.
Utwory z tego zbioru są lekkie, błyskotliwe, dowcipne, suto okraszone mistrzowską groteską, hiperbolą i czarnym humorem. Pod tą pozornie zabawną warstwą kryje się jednak bezlitosna satyra i ostry sarkazm.
Jest tu trochę klimatów z prozy Czechowa (w jednym z utworów znajdziemy nawet bezpośrednie odwołanie do "Śmierci urzędnika) i Bułhakowa. Można też mieć skojarzenia z opowiadaniami Mrożka i kultowymi filmami Barei.
Cóż, świat się zmienia, ale pewne mechanizmy (zwłaszcza mechanizmy władzy) i ludzkie wady pozostają takie same.
Polecam miłośnikom krótkich, satyrycznych form i właściwie wszystkim, bo w tym zbiorze każdy może znaleźć coś dla siebie. Przy okazji - ubawić się, rozczulić, zadumać... W literaturze to bezcenne.