Lato nagich dziewcząt

Niestety ta powieść trąci myszką. Byłabym to w stanie przebrnąć gdybym polubiła główne postacie a niestety nie czułam do nich sympatii. Irytowali mnie bardzo. Jedyną osobą a raczej zwierzakiem, którą da się lubić jest pies.

Niestety ta powieść trąci myszką. Byłabym to w stanie przebrnąć gdybym polubiła główne postacie a niestety nie czułam do nich sympatii. Irytowali mnie bardzo. Jedyną osobą a raczej zwierzakiem, którą da się lubić jest pies.

W sumie nie wiem dla kogo ta książka. Dziwny, chwilami wulgarny język i skąd ta chęć do rozbierania. Jak dla mnie bez sensu.

W sumie nie wiem dla kogo ta książka. Dziwny, chwilami wulgarny język i skąd ta chęć do rozbierania. Jak dla mnie bez sensu.

Grzegorz jest rzeźbiarzem, który chce wystawić swoją rzeźbę na konkurs, ale dzieło dopiero powstaje w czym mają pomóc Be, Kamyk, Ula i Marek, młodzi ludzie, którzy wciąż nie wiedzą czego chcą od życia. Dla dziewcząt rzeźbiarz to obiekt porządnia mimo różnicy wieku, a może właśnie dlatego. Dla chłopców Grzegorz daje im chwilę wytchnienia i skosztowania czegoś nieznanego. Ich losy co chwilę rozchodzą się krzyżują i schodzą,a gwoździem w sprawie jest pies właśnie o imieniu Gwóźdź.
Książka o której nie wiem co myśleć, z jednej strony ciężko mi było się wciągnąć w całą historię z drugiej, gdy już mnie zaciekawiła to chociaż słownictwo nie odbiega od dzisiejszego, czuć w tej historii mocno oddech czasu.

Grzegorz jest rzeźbiarzem, który chce wystawić swoją rzeźbę na konkurs, ale dzieło dopiero powstaje w czym mają pomóc Be, Kamyk, Ula i Marek, młodzi ludzie, którzy wciąż nie wiedzą czego chcą od życia. Dla dziewcząt rzeźbiarz to obiekt porządnia mimo różnicy wieku, a może właśnie dlatego. Dla chłopców Grzegorz daje im chwilę wytchnienia i skosztowania czegoś nieznanego. Ich...

Urokliwa, bezpretensjonalna, dla miłośników wakacji nad morzem. Fleszarowa-Muskat była swego czasu bardzo popularną autorką, szkoda, że dziś jest trochę zapomniana.

Urokliwa, bezpretensjonalna, dla miłośników wakacji nad morzem. Fleszarowa-Muskat była swego czasu bardzo popularną autorką, szkoda, że dziś jest trochę zapomniana.

Na lato oczywiście najlepsza książka w letnim klimacie, gorąco od emocji i temperatur w kurorcie wypoczynkowym - mamy lata 50-te i pruderię. A jednak pewne dziewczyny chętnie zrzucą z siebie przyodziewek, by dać się odtworzyć w rzeźbie głównemu bohaterowi. Ale może jednak głównym bohaterem okaże się jego pies, Gwóźdź? To on jest w zasadzie gwoździem tej historii.

Na lato oczywiście najlepsza książka w letnim klimacie, gorąco od emocji i temperatur w kurorcie wypoczynkowym - mamy lata 50-te i pruderię. A jednak pewne dziewczyny chętnie zrzucą z siebie przyodziewek, by dać się odtworzyć w rzeźbie głównemu bohaterowi. Ale może jednak głównym bohaterem okaże się jego pies, Gwóźdź? To on jest w zasadzie gwoździem tej historii.

Nie jestem jakimś wielkim fanem autorki, ale tę powieść bardzo lubię. Może dlatego że sam wychowałem się nad morzem i często bywałem na plaży, również i w Sopocie.

Nie jestem jakimś wielkim fanem autorki, ale tę powieść bardzo lubię. Może dlatego że sam wychowałem się nad morzem i często bywałem na plaży, również i w Sopocie.

Książka niebywale "lekka", zabawna i wciągająca. Książka z subtelnym pazurem, lecz eleganckim dowcipem. Bardzo zachęca aby sięgnąć po inne pozycje autorki.

Książka niebywale "lekka", zabawna i wciągająca. Książka z subtelnym pazurem, lecz eleganckim dowcipem. Bardzo zachęca aby sięgnąć po inne pozycje autorki.

Na Stanisławę Fleszarową-Muskat trafiłam w bibliotece podstawówki. Zaczęłam od "Pozwólcie nam krzyczeć", którą przeczytałam wielokrotnie i która do dzisiaj jest dla mnie jedną z najpiękniejszych książek, które czytałam.
"Lato nagich dziewcząt" to banalna opowieść, ale nie można powiedzieć, że płytka. Czytając czuje się piasek pod stopami, zapach moża, czuje się tłok panujący na dancingu i słyszy się jazz na koncercie. Jako opowiastka na letnie wieczory nadaje się doskonale.

Na Stanisławę Fleszarową-Muskat trafiłam w bibliotece podstawówki. Zaczęłam od "Pozwólcie nam krzyczeć", którą przeczytałam wielokrotnie i która do dzisiaj jest dla mnie jedną z najpiękniejszych książek, które czytałam.
"Lato nagich dziewcząt" to banalna opowieść, ale nie można powiedzieć, że płytka. Czytając czuje się piasek pod stopami, zapach moża, czuje się tłok...

Wyzwanie LC sierpień 2020 zaliczone. Uff... Rzadko zaglądam do romansów, niech świadczy o tym fakt, że dla tej książki musiałem założyć wirtualną półkę ;)
Miałem dylemat, który romans wybrać. Odrzuciłem te wszystkie Greje, 365 tygodni czy dni, Zmierzchy itp. Nie chciałem też przeginać w drugą stronę - patrz "Trędowata" czy "Między ustami a brzegiem pucharu". I w końcu wybrałem ulubioną autorkę mojej śp. Teściowej - Stanisławę Fleszarową-Muskat. Czytała i chwaliła, a byle czego nie czytała... A jak czytała, to zawsze przyznawała że to badziewie... Ale spokojne badziewie. A zawsze powtarzała, że w czasie wojny dosyć się naoglądała przemocy i nie przepada za nią w książkach.
Ale do rzeczy. Muszę przyznać, że książka bardzo mi się podobała. Ot, historia znanego rzeźbiarza, który wyjeżdża nad morze by znaleźć wenę do kolejnego dzieła. A przy okazji oczywiście znajduje miłość. Typowe, ale bardzo ciekawie, delikatnie, staromodnie napisane. I może dlatego wzruszyło me stwardniałe na SF i horrorach serce. No i Gwóźdź, wodołaz, bez którego też książka by wiele straciła.
Nie ma w nie prawie w ogóle polityki (chociaż rzecz dzieje się w latach pięćdziesiątych XX wieku),tu gdzieś się wspomina powrót z niewoli, tu powstanie, ale niewiele poza to. Takie czasy.
(Choć nie zawsze... Ostatnio przypomniałem sobie "Z życia zwierząt" Jana Żabińskiego i w jednym z opowiadań, bodajże o złotej rybce, przemycił on informację, że brał udział w walkach 1919-1920. Jak to cenzura przepuściła? Pewno nie szukali dat w książce o zwierzakach).

"Lato nagich dziewcząt" to literatura zatem teoretycznie dla pań, ale i ja się przy niej dobrze bawiłem. Aha, uprzedzam, nagości w niej jak na lekarstwo ;) Przynajmniej nagości w dzisiejszym tego słowa rozumieniu.

Wyzwanie LC sierpień 2020 zaliczone. Uff... Rzadko zaglądam do romansów, niech świadczy o tym fakt, że dla tej książki musiałem założyć wirtualną półkę ;)
Miałem dylemat, który romans wybrać. Odrzuciłem te wszystkie Greje, 365 tygodni czy dni, Zmierzchy itp. Nie chciałem też przeginać w drugą stronę - patrz "Trędowata" czy "Między ustami a brzegiem pucharu". I w końcu...

Powoli się rozkręca, ale w ogólnym rozrachunku warta przeczytania 😉

Powoli się rozkręca, ale w ogólnym rozrachunku warta przeczytania 😉