Śniadanie mistrzów

We wstępie Kurt Vonnegut sam przyznaje: "sądzę, iż usiłuję opróżnić sobie głowę z całego złomu jaki się w niej zgromadził.[...] Tak więc książka ta jest jak chodnik usłany śmieciem, odpadkami, które rzucam za siebie [...]". Trudno się z tym nie zgodzić - dygresja goni tutaj dygresję, trzymając czytelnika w zwątpieniu, czy ta historia na pewno dokądkolwiek prowadzi.

Oczywiście nawet w odpadkach da się znaleźć coś wartościowego. Wątek szaleństwa Dwayne'a Hoovera zdecydowanie zasługuje na uwagę, a wchodzenie przez autora (narratora i stwórcę) w interakcję z innymi wykreowanymi przez siebie postaciami jest ciekawym eksperymentem.
Pytanie tylko, czy warto przegrzebywać się przez litanię długości penisów postaci, rysunek dziury w zadku, długi wywód o kobiecych "bobrach" i tak dalej.
Jeżeli tak wygląda amerykańska satyra, to ja dziękuję.

We wstępie Kurt Vonnegut sam przyznaje: "sądzę, iż usiłuję opróżnić sobie głowę z całego złomu jaki się w niej zgromadził.[...] Tak więc książka ta jest jak chodnik usłany śmieciem, odpadkami, które rzucam za siebie [...]". Trudno się z tym nie zgodzić - dygresja goni tutaj dygresję, trzymając czytelnika w zwątpieniu, czy ta historia na pewno dokądkolwiek...

Przyjemna powieść o świecie, tworzeniu i roli autora a także prezent, który autor zrobił samemu sobie z okazji 50 urodzin. Lekka, zabawna ale niepozbawiona mądrych pytań i przemyśleń. w dodatku ilustrowana przez samego pisarza. Bardzo dobra powieść!

Przyjemna powieść o świecie, tworzeniu i roli autora a także prezent, który autor zrobił samemu sobie z okazji 50 urodzin. Lekka, zabawna ale niepozbawiona mądrych pytań i przemyśleń. w dodatku ilustrowana przez samego pisarza. Bardzo dobra powieść!

Vonnegut jak wino, wspaniale się do niego wraca po latach.

Vonnegut jak wino, wspaniale się do niego wraca po latach.

Niewątpliwie lekka kwaskowość tego dzieła nie ułatwia na pewno odbioru w szczególności czytelnikom nigdy nie dotkniętym działaniem pewnych środków chemicznych ). Przez abstrakcyjną warstwę przebijają co raz ideologiczne szpilki dotyczące tego z czym może kojarzyć nam się Ameryka. W sumie wszytko jakoś się trzyma kupy ale biorąc tak głośny do ręki tytuł spodziewałem się , że kończąc będę pod większym wrażeniem. Chyba, że ten rozgłos odnosi się do owych płatków.

Niewątpliwie lekka kwaskowość tego dzieła nie ułatwia na pewno odbioru w szczególności czytelnikom nigdy nie dotkniętym działaniem pewnych środków chemicznych ). Przez abstrakcyjną warstwę przebijają co raz ideologiczne szpilki dotyczące tego z czym może kojarzyć nam się Ameryka. W sumie wszytko jakoś się trzyma kupy ale biorąc tak głośny do ręki tytuł spodziewałem się ,...

Książka bardzo oryginalna, do mnie jednak nie trafiła.

Książka bardzo oryginalna, do mnie jednak nie trafiła.

Vonnegut jak zwykle celnie obnaża i rozprawia się z ustrojami, które rządzą Światem, w sposób lekki i pełen humoru.

Vonnegut jak zwykle celnie obnaża i rozprawia się z ustrojami, które rządzą Światem, w sposób lekki i pełen humoru.

Chaos w dickowym stylu, lekkość pióra, ale nie jest to najlepsza książka Vonneguta.

Chaos w dickowym stylu, lekkość pióra, ale nie jest to najlepsza książka Vonneguta.

Poprzez nieprzewidywalne sekwencje wydarzeń, fantasmagoryczne zniekształcenia rzeczywistości, kurioza w opowiadaniach Trouta wprawiające w konsternację, niepowszednie i splątane z symboliką dialogi Kurt Vonnegut odsłania konsekwencje uprzedzeń, braku odporności na agitacje polityczne i społeczne, a także indoktrynowanie od najmłodszych lat.
"Śniadanie mistrzów" - jak każda inna książka autora - przyspiesza progresję impulsów nerwowych, poruszając kilka moralnych dylematów i schorzeń poznawczych psychiki. Strony usiane są autorskimi rysunkami, desygnatami opisywanych zdarzeń. Zdania tryskają inteligentnym humorem ułatwiającym znoszenie gorzkiej prawdy o świecie.
Z każdym przeczytanym dziełem Vonneguta, potęguje się we mnie przekonanie, że mam z jego odbiorem życia sporo wspólnego.

Poprzez nieprzewidywalne sekwencje wydarzeń, fantasmagoryczne zniekształcenia rzeczywistości, kurioza w opowiadaniach Trouta wprawiające w konsternację, niepowszednie i splątane z symboliką dialogi Kurt Vonnegut odsłania konsekwencje uprzedzeń, braku odporności na agitacje polityczne i społeczne, a także indoktrynowanie od najmłodszych lat.
"Śniadanie mistrzów" - jak każda...

Jest to absurdalny, absurdystyczny i groteskowy obraz życia w Ameryce lat 60. i 70. z którego niewiele rozumiem i którego humor jest dla mnie zupełnie obcy.

Jest to absurdalny, absurdystyczny i groteskowy obraz życia w Ameryce lat 60. i 70. z którego niewiele rozumiem i którego humor jest dla mnie zupełnie obcy.

Nie tak dobra jak "Syreny z Tytana" czy "Kocia kołyska".

Nie tak dobra jak "Syreny z Tytana" czy "Kocia kołyska".