Bardzo dobrze czyta się historię niepozornego samochodu, wplątanego w zawikłane dzieje w jakich przyszło mu być projektowanym. To nie tylko opowieść o Chrabąszczu ale także masa informacji o dojściu do władzy i rządach w Trzeciej Rzeszy.
Jednak mam wrażenie że opowieści o 'reklamach i agencjach kreatywnych' mogły być mniej rozbudowane bo przez to końcówka jest trochę nudna i rozwlekła.

Bardzo dobrze czyta się historię niepozornego samochodu, wplątanego w zawikłane dzieje w jakich przyszło mu być projektowanym. To nie tylko opowieść o Chrabąszczu ale także masa informacji o dojściu do władzy i rządach w Trzeciej Rzeszy.
Jednak mam wrażenie że opowieści o 'reklamach i agencjach kreatywnych' mogły być mniej rozbudowane bo przez to końcówka jest trochę nudna...

Świetnie napisana opowieść nie tylko o samochodzie, ale i (a właściwie, przede wszystkim) o ludziach stojących za jego powstaniem, przetrwaniem trudnych czasów i sławą... oraz o złożonym społecznym kontekście, który mu towarzyszył.

Książka nie opowiada o skomplikowanych technicznych szczegółach. Woli raczej opowiedzieć o historiach niezwykłych ludzi, których losy splotły się, gdy ów niewielki, trochę pokraczny, ale niewątpliwie uroczy samochód ze złożoną duszą pojawił się po raz pierwszy w ich życiu. Mówi też o historii Niemiec i USA oraz opisuje przywódców, społeczeństwa oraz gospodarki tych krajów i wielkie oraz istotne w nich zmiany, które zachodziły w najbardziej burzliwych latach XX wieku.

Trochę tu dygresji, sporo dywagacji, ale wszystko ma sens i sprawia, że "Garbusowi" blisko do długiego, błyskotliwego eseju. Po lekturze zyskałem wielki szacunek dla marki VW oraz zamarzyłem o wizycie - choćby jednodniowej - w Wolfsburgu, mieście Volkswagena. Bodaj pierwszy raz zdarzyło mi się skończyć niebeletrystyczną pozycję i poczuć smutek - oto koniec opowieści. Na szczęście, historia Garbusa wciąż trwa.

Zabrakło wzmianek o współczesnym życiu starego Garbusa - o kolekcjonerach i zlotach czy choćby przeróbkach takich, jak terenowe potworki zwane Baja Bugami czy o Volksrody, czyli podkręcone i pozbawione części karoserii silne monstra. Ale w sumie, książka nie miała o tym mówić.

Są tacy, którzy krytykują ową pozycję za "zbyt dużo wzmianek o marketingowcach" lub "zbyt wiele gadki o historii i społeczeństwie". Sprawiają oni wrażenie tak naprawdę wcale nie zainteresowanych historią tego niezwykłego samochodu, bowiem bez tych elementów nigdy nie będzie ona kompletna. Co więcej, nie zwrócili zupełnie uwagi na tytuł oryginału: "Thinking Small", nawiązujący nie tylko do kulturowo-społecznego tła wozu jako pojazdu dla zwykłego człowieka, ale przede wszystkim do kampanii reklamowej w USA oraz do przemian społecznych, które tam nastąpiły. Być może malkontenci szukali długiego na siedemdziesiąt stron rozdziału o konstrukcji chłodzonego powietrzem czterocylindrowego silnika? Fakt, taki silnik jest sercem VW Garbusa, ale ta książka woli raczej opisać jego duszę.

Świetnie napisana opowieść nie tylko o samochodzie, ale i (a właściwie, przede wszystkim) o ludziach stojących za jego powstaniem, przetrwaniem trudnych czasów i sławą... oraz o złożonym społecznym kontekście, który mu towarzyszył.

Książka nie opowiada o skomplikowanych technicznych szczegółach. Woli raczej opowiedzieć o historiach niezwykłych ludzi, których losy splotły...

Zamiast książki o garbusie (i szerzej: motoryzacji) dostałam mdłe pitolenie o z grubsza nie wiadomo czym. Rzadko mi się to zdarza, ale po prostu się poddałam w momencie, kiedy Hiott przestała już nawet udawać, że pisze o garbusie a skupiła się na jakichś amerykańskich specach od marketingu. Poza tym, rzecz jasna, poziom typowy dla Amerykanów, czyli niziutki.

Zamiast książki o garbusie (i szerzej: motoryzacji) dostałam mdłe pitolenie o z grubsza nie wiadomo czym. Rzadko mi się to zdarza, ale po prostu się poddałam w momencie, kiedy Hiott przestała już nawet udawać, że pisze o garbusie a skupiła się na jakichś amerykańskich specach od marketingu. Poza tym, rzecz jasna, poziom typowy dla Amerykanów, czyli niziutki.

Książce daję ledwo ocenę dobrą. Jest tak niestety ponieważ autorka tak naprawdę nie wiedziała od czego zacząć, więc zaczęła od wszystkiego.

Spora część książki nie dotyczy niestety samochodu, a historii Europy, wydarzeń społecznych i politycznych. Książce brakuje solidnej selekcji materiału. Widać, że miała być docelowo produktem na rynek amerykański. Autorka przybliżyła wszystko by Amerykanin zrozumiał istotę rzeczy. To martwi, skoro większość Amerykanów uważa Europę za kraj i nadal z uporem maniaka myli Austrię z Australią.

I właśnie po objętości książki widać jak mało jest wiedzy o Garbusie. W kółko poznajemy niepotrzebnie autobiografię Ferdynanda Porsche i niestety Adolfa Hitlera. Nie zaprzeczam, Hitler i Porsche to pomysłodawca i konstruktor, bez których nie byłoby Garbusa, ale lepiej byłoby wybrać kamienie milowe z tych autobiografii i zamknąć w 3 może 4 rozdziałach, a resztę poświęcić "aucie dla ludu".

Nikogo na pewno nie będzie obchodzić czy Hitler dostał się na Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu. Albo czy Bob Dylan był podobny do Hitlera, bo doskonale sterował tłumem. A autorka o tym opowie niestety. Straszne są przemyślenia i porównania autorki w wielu miejscach książki. Nie wiem czy przy książce pracował jakiś korektor i redaktor. Takich "kwiatków" jest w tym dziele o wiele więcej i często powodują wytrzeszcz oczu.

Autorka opisuje całą światową motoryzację i ślizga się po temacie. Od połowy książki zaczyna się sens Garbusa, bo opisuje jego rozwój na w nowym powojennym niemieckim rynku oraz ekspansję poza Europę. Niestety i te informacje są poprzeplatane natłokiem niepotrzebnych stwierdzeń, faktów i wydarzeń.

Za dużo tu literackiego przepychu, który męczy czytelnika, a nie dostarcza merytorycznych informacji, zgodnie z tytułem książki i ideą jaka jej przyświecała.

Czytelnicy którzy potrzebują konkretów powinni omijać tą książkę szerokim łukiem. Fani motoryzacji czy samego Volkswagena, mogą zaryzykować swój prywatny czas na propozycję Andrei Hiott.

Książce daję ledwo ocenę dobrą. Jest tak niestety ponieważ autorka tak naprawdę nie wiedziała od czego zacząć, więc zaczęła od wszystkiego.

Spora część książki nie dotyczy niestety samochodu, a historii Europy, wydarzeń społecznych i politycznych. Książce brakuje solidnej selekcji materiału. Widać, że miała być docelowo produktem na rynek amerykański. Autorka przybliżyła...

Nie zawsze „oficjalna” recenzja czy streszczenie zachwalające książkę okazuje się prawdziwe, ale w tym przypadku tekst wydawcy jest jak najbardziej „na miejscu”, a najcelniejsze jest zdanie: „`Garbus` to błyskotliwie opowiedziana historia ludzi, których wyobraźnia wyprzedziła epokę i przesądziła o sukcesie niepozornego, ale do dzisiaj kultowego samochodu”.
Otóż właśnie – „Garbus” to oczywiście książka o historii samochodu, ale przede wszystkim – o ludziach którzy go wymyślili, projektowali, produkowali, testowali, promowali, sprzedawali… Na sążniste dzieło składa się cała masa opowieści związanych z samochodem i pracującymi przy nim ludźmi, od początków kariery pomysłodawcy - Ferdynanda Porsche (jeszcze w czasach Austro-Węgier),po kampanie reklamowe torujące modelowi drogę na rynki powojennej Europy i Ameryki . W książce przewija się wiele wątków, czasem treść odbiega daleko od tytułowego „garbusa”, ale chyba inaczej by się nie dało sensownie przedstawić niezwykle wyboistej i krętej drogi prowadzącej do masowej produkcji tego modelu.
„Garbus” jest książką bardzo przystępnie napisaną, bo Autorka nie skupia się na detalach technicznych (jest trochę i o technice, ale na szczęście bez przesady),stara się natomiast jak najszerzej opisać całe „tło historyczne” w którym funkcjonować musieli konstruktorzy, pracownicy firmy i fabryka Volkswagena, dzięki czemu „Garbusa” czyta się lekko i przyjemnie. Polecam – kupując książkę miałem wrażenie że może być ciekawa i nie zawiodłem się. Wcale nie trzeba być fanem motoryzacji żeby z zainteresowaniem ją przeczytać.

Nie zawsze „oficjalna” recenzja czy streszczenie zachwalające książkę okazuje się prawdziwe, ale w tym przypadku tekst wydawcy jest jak najbardziej „na miejscu”, a najcelniejsze jest zdanie: „`Garbus` to błyskotliwie opowiedziana historia ludzi, których wyobraźnia wyprzedziła epokę i przesądziła o sukcesie niepozornego, ale do dzisiaj kultowego samochodu”.
Otóż właśnie –...

Podobno każdy przedmiot — czy to mały, czy też większy — ma swoją duszę. Jest w tym stwierdzeniu dużo prawdy, bo każdy z nas posiada swój ulubiony szalik, talerz lub inny drobiazg, z którym nie potrafi się rozstać. Są one pamiątkami, wywołują na twarzy uśmiech, ale także w jakiś sposób świadczą o charakterze właściciela.

Takim większym „drobiazgiem” może też być samochód — w końcu markę i model wybiera się ze względu na swoje preferencje i potrzeby. A potem niektóre środki transportu stają się prawdziwymi legendami — jak mały i dzielny Garbus.

Nic dziwnego, że wreszcie doczekał się obszernej i interesującej „biografii”. Andrea Hiott przedstawiła kolejne losy tego samochodu, skupiając się zwłaszcza na osobach, które przyczyniły się do jego powstania i późniejszego rozwoju. Niesamowite: tak różnych ludzi, których dzieli praktycznie wszystko (pochodzenie, kraj zamieszkania, poglądy) oprócz pasji, połączył niepozorny Garbus. Stał się on ucieleśnieniem marzeń, dowodem na to, że jeżeli coś chce się osiągnąć to nie ma rzeczy niemożliwych. Poświadczają to również życiorysy osób związanych z tym samochodem: Williama Bernbacha, który przyczynił się do spopularyzowania Garbusa w Stanach Zjednoczonych, czy wybitnego konstruktora — Ferdinanda Porsche. To tylko dwa z wielu innych przykładów.

Ale Volkswagen Garbus to także coś więcej niż urzeczywistnione marzenie. Jako „samochód dla ludu” stał się niemym świadkiem historii w jej najtragiczniejszej odsłonie — w końcu sam Adolf Hitler zapragnął funkcjonalnego samochodu dla obywateli Trzeciej Rzeszy.

Losy Garbusa przeplatają się z ówczesnymi wydarzeniami w Europie, choć są przede wszystkim triumfem ludzkiej myśli i uporu w dążeniu do celu. Zwieńczeniem całej opowieści jest zdobycie popularności przez Garbusa na całym świecie (w Stanach Zjednoczonych określano go pieszczotliwie jako Beetle) — ogromny sukces, którego nikt się nie spodziewał. Garbus jednak zaskoczył wszystkich niedowiarków i przeszedł do historii motoryzacji, ciesząc się nadal wielkim szacunkiem i fascynacją kolejnych pokoleń.

Sylwia Kępa

Podobno każdy przedmiot — czy to mały, czy też większy — ma swoją duszę. Jest w tym stwierdzeniu dużo prawdy, bo każdy z nas posiada swój ulubiony szalik, talerz lub inny drobiazg, z którym nie potrafi się rozstać. Są one pamiątkami, wywołują na twarzy uśmiech, ale także w jakiś sposób świadczą o charakterze właściciela.

Takim większym „drobiazgiem” może też być samochód...

Niestety książka kompletnie do mnie nie trafia :(

Niestety książka kompletnie do mnie nie trafia :(

Temat wspaniały. Książka zaledwie niezła. Pisząc o samochodzie, który produkowano przez tyle lat nie sposób napisać o wszystkim, ale szkoda, że zrezygnowano niemal zupełnie z historii Garbusa po 1970 roku, po to aby wypełnić to miejsce historią agencji reklamowej zajmującej się pierwszą kampanią VW w Stanach Zjednoczonych. Połowa objętości tej książki nie jest opowieścią o samochodzie tylko o amerykańskich Mad Menach. Nie na to liczyłem.

Temat wspaniały. Książka zaledwie niezła. Pisząc o samochodzie, który produkowano przez tyle lat nie sposób napisać o wszystkim, ale szkoda, że zrezygnowano niemal zupełnie z historii Garbusa po 1970 roku, po to aby wypełnić to miejsce historią agencji reklamowej zajmującej się pierwszą kampanią VW w Stanach Zjednoczonych. Połowa objętości tej książki nie jest opowieścią o...

Liczyłem na trochę więcej współczesnej historii Garbusa, jednak poza tym cała historia jest napisana świetnie. Można się dowiedzieć wiele nie tylko na temat samego Beetle'a, ale także na temat początków motoryzacji, wielkich konstruktorów i historii Niemiec.

Liczyłem na trochę więcej współczesnej historii Garbusa, jednak poza tym cała historia jest napisana świetnie. Można się dowiedzieć wiele nie tylko na temat samego Beetle'a, ale także na temat początków motoryzacji, wielkich konstruktorów i historii Niemiec.

chwilami za duzo pisow wokol ´àkcji´ (np spoleczenstwa) ale bez tego nie byloby pelnego tla fenomenu Garbusa.

chwilami za duzo pisow wokol ´àkcji´ (np spoleczenstwa) ale bez tego nie byloby pelnego tla fenomenu Garbusa.