Od jakiegoś czasu szukam pomysłu na ciekawą osobowość, którą mogłabym przedstawić na swoim blogu „Czytam duszkiem”. Ostatnio, gdy pisałam o Helenie Modrzejewskiej, trafiło do mnie od Was sporo głosów, że chętnie dowiedzielibyście się więcej o życiu innych znanych Polek. Ba, mówicie i macie. Odpaliłam elektroniczny system biblioteczny, wybrałam odpowiednie tytuły, odebrałam zamówienie i zaczęłam lekturę pt. „Pola Negri. Własnymi słowami” Mariusza Kotowskiego. Nie zwlekając zasiadłam do niej z zapałem i… książka mnie rozczarowała. Wiedziałam wprawdzie, że nie będzie to typowa biografia, ponieważ autor zastrzegł, że jest to zbiór materiałów, w których o swoim życiu opowiada sama wielka Pola Negri. Stylistyka, w której utrzymana jest książka, sprawia, że pozycję czyta się przyjemnie, ale… ale… istotnych faktów, które pozwalałyby zbudować sobie zarys osobowości Apolonii Chałupiec, występującej pod artystycznym pseudonimem Poli Negri, znalazłam tam raczej niewiele. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że przeglądając Internet można trafić na więcej informacji o aktorce niż funduje Mariusz Kotowski.
Książka została podzielona na dwie części. W pierwszej znajdują się obszerne materiały pogrupowane na rozdziały, w których Pola Negri koncentruje się głównie… na swoich relacjach z mężczyznami. Takie fragmentaryczne ujęcie jej osoby jest dla mnie rozczarowujące i myślę, że nie stanowi choćby próby zmierzenia się z przestawieniem jej świata. Jak wspomniałam, autor zaznaczył, że książka zawiera zbiór publikowanych w prasie artykułów autobiograficznych Poli Negri. Kotowski jednak nie zamieścił jakichkolwiek wzmianek, kiedy i w jakich magazynach pojawiały się te materiały czy w jakich okolicznościach. Nie wiemy zatem, z jakiego okresu pochodzą. Możemy tylko przypuszczać, że były pisane pod publiczkę i mogły być drukowane za wynagrodzeniem, być może dla podtrzymania popularności aktorki.
Rozważania Negri są obszerne, ale raczej skupiają się na budowaniu klimatu, romantycznej atmosfery opowieści z nią w roli głównej niż na twardych faktach. Podkoloryzowane w szczegóły luksusowego wystroju oraz emocje, które zawsze są w cenie, sprawiają wrażenie sztucznych scen stworzonych na potrzeby odbiorcy, który oczekuje kolejnej bajki rodem ze srebrnego ekranu. A ponieważ Negri była bystra i doskonale rozumiała siłę wizerunku, ubierała więc wspomnienia w piękną szatę i dawała je do druku, pozostając tym samym znowu w centrum zainteresowania. Taki przekaz mnie jednak nie zadowala.
Druga część zatytułowana „W kinie życie jest snem” jest również autorstwa samej Poli Negri i dla odmiany zawiera kilka krótkich opowiadań oraz krótki scenariusz filmowy. O niej samej dowiadujemy się z tej części tylko tyle, że… całkiem sprawnie władała także piórem.
Nieco światła na historię polskiej gwiazdy Hollywood rzuca przekrojowa chronologia wydarzeń zamieszczona na początku książki. Znajdziemy tam najważniejsze fakty tak ze sfery zawodowej, jak i jej prywatnego życia, dzięki czemu zyskujemy pewien obraz tego, co działo się na poszczególnych etapach kariery aktorki.
Kilka wartościowych konkretów znajdziemy też w krótkim wstępie. Żebym jednak nie okazała się skrajną malkontentką, muszę koniecznie wspomnieć, że za niewątpliwy atut uważam zamieszczoną w książce kolekcję zdjęć. Świetnie obrazują one różnorodne wcielenia Negri, przede wszystkim jako femme fatale z jej charakterystycznym spojrzeniem i zniewalającym uśmiechem.
Podsumowując, książka pt. „Pola Negri. Własnymi słowami” Mariusza Kotowskiego nie przyniosła mi tego, co mogłabym nazwać czytelniczym usatysfakcjonowaniem. Praktycznie nie dała mi szansy na to, na co liczyłam najbardziej, czyli na pogłębienie wiedzy o polskiej gwieździe światowego przecież formatu z okresu „złotej ery” Hollywood.

Od jakiegoś czasu szukam pomysłu na ciekawą osobowość, którą mogłabym przedstawić na swoim blogu „Czytam duszkiem”. Ostatnio, gdy pisałam o Helenie Modrzejewskiej, trafiło do mnie od Was sporo głosów, że chętnie dowiedzielibyście się więcej o życiu innych znanych Polek. Ba, mówicie i macie. Odpaliłam elektroniczny system biblioteczny, wybrałam odpowiednie tytuły, odebrałam...

Jeżeli film to część twojego życia kulturalnego to zdecydowanie warto przeczytać tę pozycję!
Mocno oparta o jej miłosne ekscesy :)

Jeżeli film to część twojego życia kulturalnego to zdecydowanie warto przeczytać tę pozycję!
Mocno oparta o jej miłosne ekscesy :)

Czytając tę książkę miałam nadzieję poznać niewątpliwie ciekawe życie Poli Negri. Poznajemy je jednak w połowie, mnniej więcej do lat trzydziestych. Fakt, że na początku znajduje się jej życiorys w punktach, ale nie na to liczyłam. W dużej mierze poznajemy życie miłosne Negri (w który skład wchodzą między innymi Charlie Chaplin i Rudolf Valentino!). Plus za opowiadania napisane przez samą Polę (zakładam, że były trudno dostępne) i dołączony do ksiązki film pt. ,,Żótły paszport'' z 1918. Polecam jeśli jest się zainteresowanym życiem i twórczością aktorki.

Czytając tę książkę miałam nadzieję poznać niewątpliwie ciekawe życie Poli Negri. Poznajemy je jednak w połowie, mnniej więcej do lat trzydziestych. Fakt, że na początku znajduje się jej życiorys w punktach, ale nie na to liczyłam. W dużej mierze poznajemy życie miłosne Negri (w który skład wchodzą między innymi Charlie Chaplin i Rudolf Valentino!). Plus za opowiadania...

Historia Poli Negri opisana jej własnymi słowami. Do książki dołączona jest rozprawa jej autorstwa oraz płyta z filmem "Żółty paszport", w którym grała główną rolę. Dla wszystkich którzy chcą przybliżyć sobie postać jedynej Polki, która zrobiła prawdziwą karierę w Hollywood.

Historia Poli Negri opisana jej własnymi słowami. Do książki dołączona jest rozprawa jej autorstwa oraz płyta z filmem "Żółty paszport", w którym grała główną rolę. Dla wszystkich którzy chcą przybliżyć sobie postać jedynej Polki, która zrobiła prawdziwą karierę w Hollywood.

Negri nie należała do eterycznych panienek z dobrych domów. Pomimo, że pochodziła ze szlacheckiej rodziny, od dziecka musiała borykać się z biedą i represjami, które spowodowała bohaterska postawa jej ojca sprzeciwiającego się pruskim rządom. Jego postępowanie przyczyniło się do rozdzielenia z rodziną i zesłania na Syberię, przynosząc żonie oraz córce lekcję twardego życia. Pola bardzo szybko musiała nauczyć się samodzielności i wytrwałości. Należała jednak do odważnych osób, które podążały za swoimi marzeniami oraz instynktem, a ten zawiódł ją na sam szczyt. Wiedziała czego chce i nie bała się tego brać.

Niestety sukces sceniczny, nie przełożył się na szczęście prywatne. Jej życie uczuciowe było burzliwe – wypełnione szaleńczymi namiętnościami oraz stratami. Silnym piętnem na jej psychice odbiło się również poronienie dziecka, którego oczekiwała wraz ze swoim drugim mężem księciem Mdivanim. O tych wydarzeniach opowiada pierwsza część Poli Negri. Własnymi słowami.

Snute przez nią opowieści stanowią świetne uzupełnienie jej biografii. Negri lubiła o sobie pisać, co potwierdza chociażby wydany lata temu jej autobiograficzny Pamiętnik gwiazdy. Zatem w jaki sposób Pola przedstawiła swoje losy? Na pewno charakterystyczny dla czasów, w których je spisała.

Autobiograficzne artykuły Negri cechuje infantylny język, przesadna egzaltacja oraz absolutny brak skromności. Swoje życie przestawia niczym epicką historię rodem zaczerpniętą ze srebrnego ekranu. Nie mniej jest ona wypełniona urokiem i przykuwa uwagę. Nawet jeśli te opowieści są podkoloryzowane, nie bardzo o to dbamy, gdyż gawędziarski talent Poli oczarowuje nas i sprawia, że chcemy wiedzieć: co wydarzyło się dalej? Jak potoczyły się losy tej biednej szlachcianki, która w krótkim czasie zamieniła skromne berlińskie mieszkanie na hollywoodzkie pałace?

Zagłębiając się w Poli Negri. Własnymi słowami poznajemy nie tylko losy aktorki, ale również odkrywamy gwiazdę od zupełnie innej strony – poprzez jej miłość do sztuki filmowej, którą przekazała w noweli W kinie życie jest snem, po raz pierwszy opublikowanej w Polsce właśnie w tej książce.

Dalsza część recenzji dostępna na https://freesoul1705scrapbook.wordpress.com/2014/11/26/pola-negri-zycie-jest-kinem/

Negri nie należała do eterycznych panienek z dobrych domów. Pomimo, że pochodziła ze szlacheckiej rodziny, od dziecka musiała borykać się z biedą i represjami, które spowodowała bohaterska postawa jej ojca sprzeciwiającego się pruskim rządom. Jego postępowanie przyczyniło się do rozdzielenia z rodziną i zesłania na Syberię, przynosząc żonie oraz córce lekcję twardego życia....

Książka budzi dwojakie uczucia - jest interesująca, ukazująca sposób życia Poli, postrzegania innych, stosunek do miłostek i miłości - a jednocześnie razi naiwnością, ekstrawagancją czy egzaltacją.
Pola chce uczynić z siebie ikonę, a w moim odczuciu traci na ocenie. Wypieszczone, wyszukane sformułowania aktorki rażą, są niewiarygodne, podważają jej klasę.

Książka budzi dwojakie uczucia - jest interesująca, ukazująca sposób życia Poli, postrzegania innych, stosunek do miłostek i miłości - a jednocześnie razi naiwnością, ekstrawagancją czy egzaltacją.
Pola chce uczynić z siebie ikonę, a w moim odczuciu traci na ocenie. Wypieszczone, wyszukane sformułowania aktorki rażą, są niewiarygodne, podważają jej klasę.

Czy warto sięgnąć po Własnymi słowami? Jako osoba nie od dziś będąca pod silnym wrażeniem tej intrygującej postaci, stwierdzam, że tak. Siląc się na obiektywizm, muszę jednak przyznać, że jest to pozycja dla osób zainteresowanych kinem, w szczególności jego wczesnym okresem. Trudno mi bowiem wyobrazić sobie, że fragmentaryczne wspomnienia spisane przez gwiazdę okażą się wartościowe dla czytelnika zupełnie obojętnego na historię kinematografii. Co nie zmienia faktu, że szczerze zachęcam do zapoznania się z losami Poli Negri i poddania się jej magnetycznemu urokowi. Tyle tylko, że przygodę najlepiej rozpocząć do zapoznania się z biografią aktorki (np. spisaną przez Mariusza Kotowskiego),a dopiero potem sięgnąć po jej wspomnienia.

http://www.obliczakultury.pl/literatura/kultura/biograficzne/4475-wlasnymi-slowami-pola-negri-mariusz-kotowski-recenzja

Czy warto sięgnąć po Własnymi słowami? Jako osoba nie od dziś będąca pod silnym wrażeniem tej intrygującej postaci, stwierdzam, że tak. Siląc się na obiektywizm, muszę jednak przyznać, że jest to pozycja dla osób zainteresowanych kinem, w szczególności jego wczesnym okresem. Trudno mi bowiem wyobrazić sobie, że fragmentaryczne wspomnienia spisane przez gwiazdę okażą się...