Tatulo

Rewelacyjna, poruszająca, wstrząsająca. Bardzo sobie cenię prozę autorki i jej charakterystyczny styl - nie zawiodłam się.

Rewelacyjna, poruszająca, wstrząsająca. Bardzo sobie cenię prozę autorki i jej charakterystyczny styl - nie zawiodłam się.

Zwykła obyczajówka, prosto napisana, czyta się szybko. Mimo, że temat ciężki to sposób podania nie wpłynął na moje emocje. I zakończenie jakieś takie nijakie… Książka nie wstrząsnęła mną tak jak większością osób, które wystawiły opinię. P.S. Inne pozycje autorki są ciekawsze i mają bardziej zagmatwaną fabułę oraz bogatszy styl pisania.

Zwykła obyczajówka, prosto napisana, czyta się szybko. Mimo, że temat ciężki to sposób podania nie wpłynął na moje emocje. I zakończenie jakieś takie nijakie… Książka nie wstrząsnęła mną tak jak większością osób, które wystawiły opinię. P.S. Inne pozycje autorki są ciekawsze i mają bardziej zagmatwaną fabułę oraz bogatszy styl pisania.

Jak łatwo można zniszczyć czyjeś życie... Zwłaszcza małego, bezbronnego chłopca. Wyrwać go z rąk jego rodziny, uznać za własnego syna, notorycznie manipulować i nakłaniać do zapomnienia o przeszłości oraz wykorzystywać... a to wszystko w imię "wyższych celów", nie widząc w tym zła, wręcz odwrotnie, ogłaszając, że tak właśnie miało być.

Moralnie okrutnie zła lektura, która przybija, budząc zupełnie niezrozumienie. Chciałam ją przeczytać, a jak zaczęłam, to chciałam ją jak najszybciej skończyć. Zdecydowanie to jest książka ciężkiego kalibru. Tym gorzej, że takie rzeczy mają na świecie miejsce, ale o tym już dzisiaj nie chcę nawet myśleć.

Jak łatwo można zniszczyć czyjeś życie... Zwłaszcza małego, bezbronnego chłopca. Wyrwać go z rąk jego rodziny, uznać za własnego syna, notorycznie manipulować i nakłaniać do zapomnienia o przeszłości oraz wykorzystywać... a to wszystko w imię "wyższych celów", nie widząc w tym zła, wręcz odwrotnie, ogłaszając, że tak właśnie miało być.

Moralnie okrutnie zła lektura, która...

Brutalna i przerażająca, zgadza się.

Brutalna i przerażająca, zgadza się.

Ta książka nie jest brutalna ani przerażająca. Nie każdy kryminał musi być uszyty na kanwie rozwiązywania zagadki kryminalnej i błyskotliwego tropienia przestępcy. Można napisać ciężką historię o porwaniu chłopca trochę z jego perspektywy, trochę z perspektywy przekonanego o słuszności swojej decyzji porywacza i trochę od strony matki i ojca uprowadzonego w biały dzień chłopca. Chcesz chociaż trochę przybliżyć sobie zarys takiej sytuacji w twoim otoczeniu ? Przeczytaj książkę Tatulo.

Ta książka nie jest brutalna ani przerażająca. Nie każdy kryminał musi być uszyty na kanwie rozwiązywania zagadki kryminalnej i błyskotliwego tropienia przestępcy. Można napisać ciężką historię o porwaniu chłopca trochę z jego perspektywy, trochę z perspektywy przekonanego o słuszności swojej decyzji porywacza i trochę od strony matki i ojca uprowadzonego w biały dzień...

Jedna z niewielu książek, której nie dałam rady przeczytać. Brutalna, straszna i przerażająca.

Jedna z niewielu książek, której nie dałam rady przeczytać. Brutalna, straszna i przerażająca.

Przerażająca historia o chłopcu, który został wyrwany z rąk matki na parkingu przed centrum handlowym. Wrzucony do białej furgonetki i wywieziony, zniknął na wiele lat. Rozbita na kawałki Dinah próbuje za wszelką cenę odzyskać syna, a kiedy jej nadzieja po wielu miesiącach nieustającego cierpienia maleje, próbuje ułożyć swoje życie na nowo.
„Tatulo” jest książką o rodzinnej tragedii. Robbie musi żyć przez długi czas z porywaczem pedofilem, który podaje się za jego ojca. Opisywane są różne sposoby tortur kilkulatka. Dodatkowo dowiadujemy się, że ów pedofil nie wybrał sobie Robbiego na swoją pierwszą ofiarę – przed chłopcem było wiele innych dzieci, których ślady życia Robbie odnajduje z biegiem czasu. Życia, a dokładniej sposobów jego zakończenia. Chłopiec próbuje uciec, ale czy mu się uda?
„Tatulo” jest przerażającą książką, która wywarła na mnie duże wrażenie, ale także wywołała wstręt i obrzydzenie. Nie byłabym w stanie przeczytać jej drugi raz, wiedząc co kryje się na kolejnych stronach. Temat pedofilii jest ciężka sprawą i raczej nigdy więcej nie sięgnę po podobną tematykę, bo zamiast inspirować, zabierać do jakiegoś fajnego świata, otaczać przyjemnym klimatem – dołuje i powoduje u mnie poczucie zagrożenia i smutku, że na świecie dzieją się tak beznadziejne rzeczy.

A czy Wy macie jakąś książkę do której nie wrócicie, pomimo tego, że jest dobrze napisana? Dla mnie zdecydowanie jest to właśnie „Tatulo” mimo iż autorka jest naprawdę świetną i znaną pisarką.

Wiecej na: https://www.instagram.com/polzywe_recenzje/

Przerażająca historia o chłopcu, który został wyrwany z rąk matki na parkingu przed centrum handlowym. Wrzucony do białej furgonetki i wywieziony, zniknął na wiele lat. Rozbita na kawałki Dinah próbuje za wszelką cenę odzyskać syna, a kiedy jej nadzieja po wielu miesiącach nieustającego cierpienia maleje, próbuje ułożyć swoje życie na nowo.
„Tatulo” jest książką o...

Dinah zabiera synka do galerii handlowej. W jednej chwili uporządkowany świat młodej matki popada w kompletną ruinę. Robbi zostaje porwany, a Dinah walczy o życie.
Przerażająca, bardzo prawdziwa, ale nie epatująca złem. Napisana z wyczuciem, opowiada o dramacie matki, ojca i chłopca. To książka o wielkiej miłości, nadziei i brutalności. Bardzo porusza, zmusza do przemyśleń. Czy miałbyś tyle siły by to przetrwać? Kto może porwać dziecko? Kto może zadawać tyle cierpienia? Trudna to lektura, ale potrzebna!
Joyce Carol Oates, jak zwykle porusza ciężkie tematy i zabiera czytelnika w centrum rodzinnego dramatu.

Dinah zabiera synka do galerii handlowej. W jednej chwili uporządkowany świat młodej matki popada w kompletną ruinę. Robbi zostaje porwany, a Dinah walczy o życie.
Przerażająca, bardzo prawdziwa, ale nie epatująca złem. Napisana z wyczuciem, opowiada o dramacie matki, ojca i chłopca. To książka o wielkiej miłości, nadziei i brutalności. Bardzo porusza, zmusza do...

Poruszająca opowieść, przejmująca, bolesna. Książka, po której trzeba emocjonalnie odpocząć, przeczytać coś lżejszego.
Oates przekroczyła moje wyobrażenie, pokazała, że nie mam pojęcia o rzeczywistości, ludzkiej naturze i okrucieństwu, które się w niej przejawia.

Trudno oddychać po przeczytaniu tej powieści ale przeczytać ją trzeba, by zdać sobie sprawę, jak niewielu rzeczy dziejących się wokół nas jesteśmy świadomi.

Poruszająca opowieść, przejmująca, bolesna. Książka, po której trzeba emocjonalnie odpocząć, przeczytać coś lżejszego.
Oates przekroczyła moje wyobrażenie, pokazała, że nie mam pojęcia o rzeczywistości, ludzkiej naturze i okrucieństwu, które się w niej przejawia.

Trudno oddychać po przeczytaniu tej powieści ale przeczytać ją trzeba, by zdać sobie sprawę, jak niewielu...

Nie przyznam żadnej gwiazdki.
Nie zrozumcie mnie źle, książka jest napisana w bardzo poprawny sposób - wciąga, buduje napięcie, bohaterowie są złożeni, fabuła interesująca, czytelnik chce poznać zakończenie - mówiąc krótko wszystko jest na swoim miejscu. Jednak nie potrafię powiedzieć, że ta książka jest "dobra" albo "świetna", ponieważ opowiada o pedofilii. I przez samą tematykę nie zasługuje na takie miano. Jest zbyt trudna, brutalna, obrzydliwa i bolesna by nazwać ją "dobrą".
Jest warta uwagi, ponieważ uświadamia jak ogromne zło potrafi czyhać w pozornie zwykłym człowieku. Trzeba być czujnym i ostrożnym. Trzeba robić wszystko by nie dopuszczać takiego zła do siebie i swoich bliskich.

Oates w brutalny sposób uświadamia czytelnika.
Zmusza do refleksji.
Przeraża.

Nie przyznam żadnej gwiazdki.
Nie zrozumcie mnie źle, książka jest napisana w bardzo poprawny sposób - wciąga, buduje napięcie, bohaterowie są złożeni, fabuła interesująca, czytelnik chce poznać zakończenie - mówiąc krótko wszystko jest na swoim miejscu. Jednak nie potrafię powiedzieć, że ta książka jest "dobra" albo "świetna", ponieważ opowiada o pedofilii. I przez samą...