Bardzo trudna książka. Warto się zastanowić zanim się po nią sięgnie. Uruchamia bardzo dużo silnych emocji, jest ciężka, brakuje w niej światła. To jest bardzo smutna lektura.

Bardzo trudna książka. Warto się zastanowić zanim się po nią sięgnie. Uruchamia bardzo dużo silnych emocji, jest ciężka, brakuje w niej światła. To jest bardzo smutna lektura.

nie zmęczyłam...

nie zmęczyłam...

Nieoczywista historia rodzinna opowiedziana od wewnątrz. O życiach, które nie potoczyły się tak jak miały. Życiach oddzielnych, choć obok siebie. Połączonych jak fastrygą konsekwencjami pewnego wydarzenia
Czytałam z dużą przyjemnością. Dla autorki 8.
Za ta wydawnictwo zasługuje na naganę. Sądząc po rezultacie ebook powstał na bazie OCR skanu druku kiepskiej jakości. Poszatkowane wyrazy i akapity, brakujące litery i notorycznie sza&a zamiast szafka. Koszmar.

Nieoczywista historia rodzinna opowiedziana od wewnątrz. O życiach, które nie potoczyły się tak jak miały. Życiach oddzielnych, choć obok siebie. Połączonych jak fastrygą konsekwencjami pewnego wydarzenia
Czytałam z dużą przyjemnością. Dla autorki 8.
Za ta wydawnictwo zasługuje na naganę. Sądząc po rezultacie ebook powstał na bazie OCR skanu druku kiepskiej jakości....

Książka o kobiecie, która nie ma siły odejść i mężczyźnie, który nie ma siły przestać. To trudna powieść, nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. I kiedy ja cieszę się, że nie jestem na miejscu Ewy tysiące kobiet na całym świecie przeżywa podobne koszmary. Wiem, że czym innym jest świadomość, że sąsiad bije żonę i dzieci a czym innym faktyczna pomoc. Ale jak pomóc komuś, kto najczęściej zamyka swój problem w czterech ścianach, jak pomóc komuś do koga własna matka mówi "Jesteście rodziną, chyba nie chcesz tego zmarnować. Na pewno można coś robić....Zresztą on obiecał, że to się więcej nie powtórzy"

Książka o kobiecie, która nie ma siły odejść i mężczyźnie, który nie ma siły przestać. To trudna powieść, nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. I kiedy ja cieszę się, że nie jestem na miejscu Ewy tysiące kobiet na całym świecie przeżywa podobne koszmary. Wiem, że czym innym jest świadomość, że sąsiad bije żonę i dzieci a czym innym faktyczna pomoc. Ale jak pomóc komuś,...

Byłam kobietą maltretowaną.
Czytając tę książkę byłam kobietą maltretowaną.
Razem z Ewą nasłuchiwałam dźwięków i wstrzymywałam oddech. Robiłam wszystko, żeby siedzący na kanapie mężczyzna mnie nie zauważył. Chciałam być przeźroczysta, żeby mnie znów nie skatował. Chciałam kupować zioła i siekać czosnek, bo on nie lubił, gdy w pieczeni nie było czosnku.
Nie! Chwileczkę! Wcale nie! Miałam ochotę go udusić i wysłać do diabła, roztrzaskując naczynie żaroodporne z naczosnkowaną pieczenią na jego głowie.
Lecz czułam niemoc.
Razem z Ewą.
Z zesztywniałym karkiem liczyłam w myślach do stu, dwustu, trzystu, czekając aż Marek odurzy się piwem i odleci w fotelu, bo wiedziałam, że wtedy da mi spokój. Nie uderzy.
Nienawidziłam go i zastanawiałam się, dlaczego od niego nie odeszłam. Może dlatego, że mnie potrzebował?

*****
'Fastryga', to książka, w której przeplata się kilka wątków.
Jest milcząca po nieszczęśliwym wypadku Mela, jest Krystyna, ciężko pracująca szwaczka, jest rodzinna tajemnica z czasów wojny. Mężczyźni przychodzący i odchodzący, nieobecni, a jednak narzucający kobietom schemat funkcjonowania.
I jest Ewa.
Niezrealizowana malarka, matka dwójki dzieci, zamknięta we własnej niemocy kobieta maltretowana przez męża.
Postać Ewy poruszyła mnie najbardziej.
Wielokrotnie zadawałam sobie pytanie, jak to jest możliwe, że kobiety latami żyją ze znęcającymi się nad nim mężczyznami. Czytając ‘Fastrygę’ znalazłam ułamek odpowiedzi.
W detale codziennych obowiązków, na których skupiała się Ewa, w analizę każdego ruchu Marka, w mozaikę codziennych, nieznaczących czynności, w rozmowy, którym brakło celu, w drobiazgowe opisy pomieszczeń, widoków z okien, wyrwanych z kontekstu wspomnień i innych okruchów rzeczywistości Grażyna Jagielska powplatała nitki odpowiedzi: niemoc przeplatana z wyuczoną uległością, trzymające z wielką siłą kotwice z przeszłości wraz z bagażem rodzinnych historii, chowane w najciemniejszy kąt marzenia zdominowane przez natłok powinności.
I nieuświadomiony, ukrywany przed samą sobą strach przed zmianą.
Jagielska oddaje też głos Markowi. Nie usprawiedliwia go, ale zdaje się robić z niego element układanki, pokazując jego słabości, nienawiść do samego siebie za znęcanie się nad Ewą, wielokrotnie składane obietnice. Nie wybiela go, nie próbuje zrozumieć. Marek jest tłem. Scenografią, w której Ewa musi rozegrać sama przed sobą spektakl swojego życia.
‘Fastryga’, to emocjonalna, poruszająca opowieść utkana z wielu niedomówień. To opowiadanie o braku komunikacji, o samotności o pobieżnym, niedbałym zszywaniu relacji. O fastrygowaniu rzeczywistości. Rzeczywistości, którą należałoby rozpruć i ponownie porządnie zszyć.
Tylko, że ta fastryga ma się naprawdę dobrze. Aż szkoda ruszać...

Byłam kobietą maltretowaną.
Czytając tę książkę byłam kobietą maltretowaną.
Razem z Ewą nasłuchiwałam dźwięków i wstrzymywałam oddech. Robiłam wszystko, żeby siedzący na kanapie mężczyzna mnie nie zauważył. Chciałam być przeźroczysta, żeby mnie znów nie skatował. Chciałam kupować zioła i siekać czosnek, bo on nie lubił, gdy w pieczeni nie było czosnku.
Nie! Chwileczkę!...

Popełniłam potworny błąd. Zachęcona dobrymi opiniami zabrałam Fastrygę na jednodniowy wyjazd. Dobrnęłam do 50 strony i musiałam ją odłożyć, a czas spędzić na gapieniu się w chmury. Nie porwała mnie historia, ani styl autorki. Jak dla mnie to poszarpany bełkot. Tylko tyle. Zraziła mnie ta pozycja i nie sięgnę przez długi czas po panią Jagielską.

Popełniłam potworny błąd. Zachęcona dobrymi opiniami zabrałam Fastrygę na jednodniowy wyjazd. Dobrnęłam do 50 strony i musiałam ją odłożyć, a czas spędzić na gapieniu się w chmury. Nie porwała mnie historia, ani styl autorki. Jak dla mnie to poszarpany bełkot. Tylko tyle. Zraziła mnie ta pozycja i nie sięgnę przez długi czas po panią Jagielską.

Poruszająca książka. Czyta się trudno za względu na problematykę - przemocy domowej, która sama w sobie jest tematem przeokrutnym. Ukazana bez złudzeń. I choć nie ma dosadnych opisów, to tekst jest bardzo obrazowy, pobudzający wyobraźnię i emocje.
Smutna lektura...

Poruszająca książka. Czyta się trudno za względu na problematykę - przemocy domowej, która sama w sobie jest tematem przeokrutnym. Ukazana bez złudzeń. I choć nie ma dosadnych opisów, to tekst jest bardzo obrazowy, pobudzający wyobraźnię i emocje.
Smutna lektura...

Dawno już nie spotkałam się z taką wrażliwością na każdy szczegół, oddech, nitkę na ubraniu i tak niebanalne ujęcie czasu, przestrzeni. Trudne tematy, nieszczęśliwe historie... choć się splatają jak 3 części bardzo zgrabnego warkocza.

Dawno już nie spotkałam się z taką wrażliwością na każdy szczegół, oddech, nitkę na ubraniu i tak niebanalne ujęcie czasu, przestrzeni. Trudne tematy, nieszczęśliwe historie... choć się splatają jak 3 części bardzo zgrabnego warkocza.

Niesamowicie przejmująca książka. Czytając nieraz się zastanawiałam nad tym ile takich kobiet jak Ewa jest na tym świecie i żyją w podobnym piekle rodzinnym jak bohaterka książki. Bardzo podoba mi się styl pisania pani Grażyny.

Niesamowicie przejmująca książka. Czytając nieraz się zastanawiałam nad tym ile takich kobiet jak Ewa jest na tym świecie i żyją w podobnym piekle rodzinnym jak bohaterka książki. Bardzo podoba mi się styl pisania pani Grażyny.

SMUTNE!!!!! Tak cholernie prawdziwie, racjonalnie smutne .... życie bohaterek. Nie ma lukru ,,,

SMUTNE!!!!! Tak cholernie prawdziwie, racjonalnie smutne .... życie bohaterek. Nie ma lukru ,,,