Wahadło Foucaulta

"Wahadło Foucaulta" to intrygująca powieść pełna wielu sekretów, niedopowiedzeń i intryg, których doświadczamy dzięki głównemu bohaterowi Casaubon'owi i jego dwójce znajomych z Mediolańskiego wydawnictwa. Mowa oczywiście o Belbie i Diotallevim, którzy poprzez doktorat Casaubona dotyczący średniowiecznych templariuszy rozpoczynają (raczej nieświadomie) tworzenie Planu.

Czym ów Plan jest? Dla nich był pewnym procesem twórczym, w którym mogli napisać swoją własną historię świata oplątaną w mroczną tajemnicę znaną tylko wspomnianym templariuszom. Jednakże, mimo iż, ten Plan wciąga ich do reszty i poświęcają mu niemal wszystkie wolne chwile, tak jednak te godziny spędzone nad księgami są czymś w rodzaju zabawy dającej im dosyć dużo rozrywki. Rozrywki trwającej tylko do pewnego momentu.

Otóż w pewnym momencie tajemnica templariuszy nie tyle, co pochłania ich cały cenny czas, co zaczynają jej ulegać coraz bardziej. Rzecz, uznana przez historyków za przepadłą i nierozwiązywalną bujdę dla nich staję się nową rzeczywistością, chociaż wiedzą, że jest to rzeczywistość zupełnie fałszywa. Jednak czy aby na pewno fałszywa dla wszystkich?

Nie, niestety. Casaubon, Belbo i Diotallevi poprzez wielogodzinne analizy wielu historycznych i diabolistycznych źródeł znajdują całkiem realne argumenty potwierdzające istnienie światowego spisku tającego mistyczne prawdy naszej planety. Kto jednak jest posiadaczem tej sekretnej wiedzy skoro mający trwać przez kilka wieków oryginalny Plan templariuszy nie doszedł do skutku, a templariusze rozsiani po Europie i Bliskim Wschodzie nie dają żadnych znaków życia, gdyż muszą się ukrywać? Okazuję się, że na tym właśnie polega sedno tajemnicy; pozostaje tajemnicą do tego momentu, do póki nie jesteś w stanie jej rozwiązać.
Kiedy jednak pewna osoba podająca się za nieśmiertelnego hrabię odkrywa, że ktoś (Belbo, Casaubon i Diotallevi) odkrył "sekret", którego odkrycie nie było możliwe, fałszywa rzeczywistość Planu i spisku staję się dla życia trójki znajomych najzupełniej prawdziwa, co wcale nie wpływa dobrze na ich życie.

Krótko mówiąc, bardzo fajna lektura, mająca taki wciągający i unikalny "włoski" klimat. Dużo frajdy, ale też sensacji kryje się za tą wielopokoleniową zagadką templariuszy i po tej książce na pewno z wielką chęcią sięgnę po jakieś inne dzieło Umberta Eco. Polecam 9/10.

"Wahadło Foucaulta" to intrygująca powieść pełna wielu sekretów, niedopowiedzeń i intryg, których doświadczamy dzięki głównemu bohaterowi Casaubon'owi i jego dwójce znajomych z Mediolańskiego wydawnictwa. Mowa oczywiście o Belbie i Diotallevim, którzy poprzez doktorat Casaubona dotyczący średniowiecznych templariuszy rozpoczynają (raczej nieświadomie) tworzenie Planu....

Zachwyciło mnie od pierwszych stron. Do ostatnich. Arcydzieło.

Zachwyciło mnie od pierwszych stron. Do ostatnich. Arcydzieło.

Mediolańscy intelektualiści, którzy interesują się historią i naukami hermetycznymi, zaczynają stawiać odważne, często niewiarygodne hipotezy na temat tajnej pracy templariuszy i legendarnych różokrzyżowców, którym przypisywano próby zawładnięcia światem. Intelektualiści tworzą swój własny, najbardziej realny według nich, Plan. Jednak nic co z pozoru wytłumaczalne i łatwe w zamierzeniu nie dzieje się bez kłopotów. Zagadkowe postacie postanawiają dać wyraz swojego sprzeciwu, a nagromadzenie niesamowitych wypadków sprawia, że czytelnikowi zaczynają zacierać się granice rzeczywistości. Odkrywanie rzekomej prawdy przeradza się w obsesję. Jaka jest tajemnica nieodgadnionych dotąd tajnych zgromadzeń? Wnioski będziecie musieli wyciągnąć sami, ale przygotujcie się na trudną, choć niesamowitą podróż.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=933350838587702&set=a.530574235532033

Mediolańscy intelektualiści, którzy interesują się historią i naukami hermetycznymi, zaczynają stawiać odważne, często niewiarygodne hipotezy na temat tajnej pracy templariuszy i legendarnych różokrzyżowców, którym przypisywano próby zawładnięcia światem. Intelektualiści tworzą swój własny, najbardziej realny według nich, Plan. Jednak nic co z pozoru wytłumaczalne i łatwe w...

Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.

przez większą część lektury czulam sie co najmniej głupio gubiąc się w przytaczanych stowarzyszeniach, wydarzeniach, postaciach historycznych lub zmyślonych przez bohaterow. troche pod tym względem przegadana, szczegolowo opisane tajne zgromadzenia i ich rzekome czyny, proces dochodzenia do ostatecznej formy Planu - w koncu chcialo sie powiedziec 'rozumiem już, zatracili sie' a jednak trzeba bylo pozniej doswiadczac belkotu zatracencow przez kilka kolejnych rozdzialow.
jednak 7 gwiazdek, bo to bylo cholernie dobre. a zakonczenie? tak jak ksiazkowi diabolisci, jak nasi zatraceni bohaterowie, po przeczytaniu najprostszego końca instynktownie szukasz ukrytego sensu, nawiazania do czegos innego. a moze jest to tak proste? nadal nie wiem, jak do konca powinnam odczytywac tę ksiazke, całą tę historie. na koniec wydaje mi sie, ze ksiazka uspokaja. po okolo 900 stronach udzialu w przypominajacych goraczke poszukiwaniach ukrytego sensu w sensie, prawdy w prawdzie i odniesien kazdej rzeczy do czegos innego zakonczenie jest jak poklepanie po glowie. powiedzenie bedzie dobrze, zobacz, naprawde jest to tak proste. i chcę odczytywac to doslownie.

przez większą część lektury czulam sie co najmniej głupio gubiąc się w przytaczanych stowarzyszeniach, wydarzeniach, postaciach historycznych lub zmyślonych przez bohaterow. troche pod tym względem przegadana, szczegolowo opisane tajne zgromadzenia i ich rzekome czyny, proces dochodzenia do ostatecznej formy Planu - w koncu chcialo sie powiedziec 'rozumiem już, zatracili...

Trochę sen, trochę Jawa. Polecam koneserom historii i języka, ale jest to książka trudna. Warto, ale dla wytrwałych.

Trochę sen, trochę Jawa. Polecam koneserom historii i języka, ale jest to książka trudna. Warto, ale dla wytrwałych.

Książka, która zabiła we mnie nawyk czytania na 10 lat, przez to że starałem się ją dokończyć.

Dla mnie zbyt ciężko skupić się na jakimś sensie tej książki, przez przemieszanie postaci i zdarzeń przywoływanych jako historyczne, w tle poutykane spiski, które nie wiadomo czy są tylko fantazją autora czy przywołaniem i łączeniem jakichś wysnuwanych w rzeczywistości.
Do tego mieszanie fragmentów w przeróżnych językach, które w moim wydaniu (670stron) nie są tłumaczone (może wydanie co ma 900stron jest inne, nie wiem) dodatkowo utrudnia odbiór.
Opisy męczące szczegółowością, która finalnie jest nieistotna.
Jedyne co w tym wszystkim było pozytywne to krótkie rozdziały.

Książka, która zabiła we mnie nawyk czytania na 10 lat, przez to że starałem się ją dokończyć.

Dla mnie zbyt ciężko skupić się na jakimś sensie tej książki, przez przemieszanie postaci i zdarzeń przywoływanych jako historyczne, w tle poutykane spiski, które nie wiadomo czy są tylko fantazją autora czy przywołaniem i łączeniem jakichś wysnuwanych w rzeczywistości.
Do tego...

Ciężko napisać recenzję tego, jakże pojemnego dzieła. Ta epicka opowieść liczy 923 str !!! Do tego bibliografia i spis treści. Naprawdę monumentalna pozycja. A przy tym pięknie wydana,z barwionymi brzegami 😍
Jest to teoretycznie kryminał, ale zawiera ogromny dodatek wiedzy. Wbrew pozorom dość szybko się to czyta,co jest niewątpliwie zasługą doskonałego stylu Umberto Eco. Trzeba przeczytać chociaż jedną książkę jego autorstwa,żeby wiedzieć o czym mówię. Ta lektura to bomba erudycyjna, uderza w czytelnika długimi, pięknie i elegancko skrojonymi zdaniami, wiedzą z różnych dziedzin nauki,mnogością wyrazów obcych, różnego rodzaju teoriami i faktami. Bardzo cenię tak podaną wiedzę. A przy tym rewelacyjna fabuła i niepokojąca zagadka kryminalna. To nie jest lekka lektura ani lektura dla wszystkich. Umberto Eco to mistrz słowa, skomplikowanej składni, misternie skonstruowanych zdań. Umberto Eco to także mistrz opowieści, historii, dlatego #wahadłofoucoulta wciąga w swój nurt. Polecam!!!

Ciężko napisać recenzję tego, jakże pojemnego dzieła. Ta epicka opowieść liczy 923 str !!! Do tego bibliografia i spis treści. Naprawdę monumentalna pozycja. A przy tym pięknie wydana,z barwionymi brzegami 😍
Jest to teoretycznie kryminał, ale zawiera ogromny dodatek wiedzy. Wbrew pozorom dość szybko się to czyta,co jest niewątpliwie zasługą doskonałego stylu Umberto Eco....

Potwornie skomplikowane i chaotycznie napisane. Fabuła mogłaby być nawet dobra, gdyby nie ciągłe retrospekcje, zaburzenie chronologii i zbytnie skupianie się na dygresjach. W pewnym momencie nie wiedziałem już nawet, czy oni piszą tę książkę o Planie, czy łączą informacje ze wszystkich innych dzieł i próbują ją wydać.

Potwornie skomplikowane i chaotycznie napisane. Fabuła mogłaby być nawet dobra, gdyby nie ciągłe retrospekcje, zaburzenie chronologii i zbytnie skupianie się na dygresjach. W pewnym momencie nie wiedziałem już nawet, czy oni piszą tę książkę o Planie, czy łączą informacje ze wszystkich innych dzieł i próbują ją wydać.

Momentami fajna i ciekawa, ale czasem po prostu dziwna.

Momentami fajna i ciekawa, ale czasem po prostu dziwna.