Pusty pokój

Nie spodziewałam się po tej książce wiele, dlatego mile mnie zaskoczyła, idealna na samotne wieczory z kubkiem kawy.

Nie spodziewałam się po tej książce wiele, dlatego mile mnie zaskoczyła, idealna na samotne wieczory z kubkiem kawy.

nie polecam.

nie polecam.

No cóż, jakoś zupełnie nie trafiła do mnie ta książka. Nie wzbudziła żadnych emocji, nawet tych gorszych, a to chyba źle. Trzy gwiazdki za dość sprawne pióro pisarki, ale generalnie spokojnie można sobie odpuścić tę historię.

No cóż, jakoś zupełnie nie trafiła do mnie ta książka. Nie wzbudziła żadnych emocji, nawet tych gorszych, a to chyba źle. Trzy gwiazdki za dość sprawne pióro pisarki, ale generalnie spokojnie można sobie odpuścić tę historię.

Bardzo dobra książka o samotności w tłumie, niezrozumieniu i poszukiwaniu miłości nie tylko w stosunku do innych ale również do samego siebie. Bardzo głęboko dotyka

Bardzo dobra książka o samotności w tłumie, niezrozumieniu i poszukiwaniu miłości nie tylko w stosunku do innych ale również do samego siebie. Bardzo głęboko dotyka

Trochę przesadzone niektóre porównania, jakby nieumiejscowione we właściwym miejscu. Jednak opowieść o młodej kobiecie, która żyje bez ideałów, a nagle styka się z zagadnieniem miłości budzi różne emocje. Ciekawe podejście do tego jak ludzie traktują miłość, związek i relacje zachodzące pomiędzy ludźmi.

Trochę przesadzone niektóre porównania, jakby nieumiejscowione we właściwym miejscu. Jednak opowieść o młodej kobiecie, która żyje bez ideałów, a nagle styka się z zagadnieniem miłości budzi różne emocje. Ciekawe podejście do tego jak ludzie traktują miłość, związek i relacje zachodzące pomiędzy ludźmi.

Do przeczytania, do zapomnienia. Pustosłowie.

Do przeczytania, do zapomnienia. Pustosłowie.

Na moją wrażliwość nie zasłużyła też Talitha Stevenson i jej „Pusty pokój”. Kolejna książka z serii „Jej portret”, o której do tej pory zdanie miałam raczej dobre, i kompletny gniot. Potencjał był, ale na tym się skończyło, a sama historia pustej nastolatki, która wikła się w romans z żonatym mężczyzną, który rzecz jasna żony dla niej nie porzuca, a który to związek odmienia ją jak makijaż odmienia Zero, jest banalny do wyrzygania. Czy ktoś napisał kiedyś książkę, w której bohater rozpieprzy sobie małżeństwo, uwikła się w inny romans i uzna po latach, że to była jednak pomyłka? Naprawdę przeczytałabym z przyjemnością.

Na moją wrażliwość nie zasłużyła też Talitha Stevenson i jej „Pusty pokój”. Kolejna książka z serii „Jej portret”, o której do tej pory zdanie miałam raczej dobre, i kompletny gniot. Potencjał był, ale na tym się skończyło, a sama historia pustej nastolatki, która wikła się w romans z żonatym mężczyzną, który rzecz jasna żony dla niej nie porzuca, a który to związek...

Książka w sumie jest dobra. Szybko i łatwo się ją czyta. Nie posiada zawiłości, lecz pokazuje brutalny świat, który otacza niektórych z nas. Ukazuje miłość w kilku odsłonach, również w tych okrutnych. Główna bohaterka - Emily szuka w tej książce własnej osobowości i tożsamości. Pragnie zrozumieć ludzi, którzy ją otaczają, przy czym nie będąc tego świadomą, tworzy sobie kilka (lecz ciężkich) problemów.

Książka w sumie jest dobra. Szybko i łatwo się ją czyta. Nie posiada zawiłości, lecz pokazuje brutalny świat, który otacza niektórych z nas. Ukazuje miłość w kilku odsłonach, również w tych okrutnych. Główna bohaterka - Emily szuka w tej książce własnej osobowości i tożsamości. Pragnie zrozumieć ludzi, którzy ją otaczają, przy czym nie będąc tego świadomą, tworzy sobie...