Ponowoczesność jako źródło cierpień

Ponowoczesność jako źródło cierpień Zygmunta Baumana to książka o różnych problemach, jakie wynikają z życia w nowoczesnym społeczeństwie. Społeczeństwie wolności i konsumpcji, społeczeństwie, które wyzwala w jednostce różnego rodzaju pytania o jej tożsamości. Wyzwala różne lęki, obawy, cierpienie. To bardzo ważne dzieło w studiach nad postmodernizmem.

Ponowoczesność jako źródło cierpień Zygmunta Baumana to książka o różnych problemach, jakie wynikają z życia w nowoczesnym społeczeństwie. Społeczeństwie wolności i konsumpcji, społeczeństwie, które wyzwala w jednostce różnego rodzaju pytania o jej tożsamości. Wyzwala różne lęki, obawy, cierpienie. To bardzo ważne dzieło w studiach nad postmodernizmem.

Moje drugie podejście do tej książki i drugi raz uznałem, że nie przebrnę. Kiedyś zaczytywałem się w pracach Baumana, ale ta książka dla mnie osobiście jest "nieczytalna". Totalne abstrakcje oderwane od realnego świata.
Czytając to przypomniały mi się studia socjologii, gdzie przy lekturze klasyków nic nie rozumiałem i dopiero drugie albo trzecie czytanie powodowało, że coś do mnie docierało.
Odradzam ludziom bez skłonności masochistycznych.

Moje drugie podejście do tej książki i drugi raz uznałem, że nie przebrnę. Kiedyś zaczytywałem się w pracach Baumana, ale ta książka dla mnie osobiście jest "nieczytalna". Totalne abstrakcje oderwane od realnego świata.
Czytając to przypomniały mi się studia socjologii, gdzie przy lekturze klasyków nic nie rozumiałem i dopiero drugie albo trzecie czytanie powodowało, że...

Tak, wiem: Bauman jest wielkim Polakiem, wielkim myślicielem, grzechem jest niedocenianie subtelności jego myśli.

Może i prawda. Tylko, że jak ktoś używa takich sformułowań: "Rydwanem nowoczesności powozi Tanatos", albo "Sumienie dochodzi do głosu li tylko wśród dysonansu niezharmonizowanych melodii". To czy ktoś rozumie o co chodzi?

Ja wiem, co oznaczają słowa "rydwan", "nowoczesność", "Tanatos" i "powozić", ale co autor ma na myśli mówiąc o Tanatosie powożącym rydwanem nowoczesności, to naprawdę nie mam pojęcia.

Nie cierpię takich książek: czy z rozmysłem, czy z powodu maniery pisanych bardzo nieprecyzyjnym językiem, całkowicie niefalsyfikowalnym. No bo jak tu się zgodzić lub nie zgodzić z tym, że "Tanatos powozi..."

Czasem się zastanawiam, po co ktoś takie przekazy formułuje. Przecież oczywista jest ich wieloznaczność i niekonkretność. TO jest świadomy zamiar, czy nie? I czego można doświadczyć jak się coś takiego czyta? Ja doświadczam mydlenia oczu, ale gdybym chciał, mógłbym te amorficzne zdania wykorzystać, aby pomyśleć: Proszę bardzo nawet wielki Bauman myśli tak jak ja. To bez sensu, nic nowego się nie dowiesz.

Przypomina mi się eksperyment, w którym sfabrykowano program komputerowy piszący teksty filozoficzne i socjologiczne zgodnie z pewnym algorytmem: zdania muszą być gramatyczne, wielokrotnie złożone, zawierać jak najwięcej cytatów znanych autorów i jak najwięcej słów rzadko używanych, najlepiej obcego pochodzenia. Te bełkotliwe teksty wysyłane były do czasopism naukowych. Rezultat? Połowa została wydrukowana!

Zdecydowanie odradzam.

Tak, wiem: Bauman jest wielkim Polakiem, wielkim myślicielem, grzechem jest niedocenianie subtelności jego myśli.

Może i prawda. Tylko, że jak ktoś używa takich sformułowań: "Rydwanem nowoczesności powozi Tanatos", albo "Sumienie dochodzi do głosu li tylko wśród dysonansu niezharmonizowanych melodii". To czy ktoś rozumie o co chodzi?

Ja wiem, co oznaczają słowa "rydwan",...

Nieustępliwie wręcz wnikliwa analiza czasów ponowoczesnych, w mniejszym lub większym stopniu posiadająca jako tło czy odniesienie, cierpienie współczesnego człowieka, któremu przyszło w tych czasach żyć i które to cierpienia - jako dzisiejszą zewnętrzną kondycją właśnie spowodowane - są nowe, typowe właśnie dzisiaj.

Chodzi tu o cierpienia psychiczne czy emocjonalne, przede wszystkim zaś niepewność, która jest nieodłączna od wolności. Bardzo zaskakująca dla mnie jest moja własna refleksja towarzysząca lekturze, że dzisiejszy cierpiący człowiek rzadko tylko kiedy tak naprawdę i dogłębnie zdaje sobie sprawę czy jest w pełni świadomy, dlaczego cierpi, czym jego cierpienia są spowodowane, jak to wszystko "się kręci." Książka ta obnaża cierpienia i ukazuje w pełni, co tak naprawdę za nimi stoi i jakie są szanse czy nadzieje na życie szczęśliwsze. Taka jest moja refleksja - być może zbytnio zgeneralizowana i wyprojektowana na innych ludzi, ale mnie osobiście dotycząca na pewno.

Po raz pierwszy czytając Z. Baumana natknąłem się tutaj na jakby nieśmiałe oceny, osobiste i emocjonalne zapatrywania autora. Bo przekonywanie do swoich racji i wykazywanie błędów innych teorii to nie są żadne oceny, przynajmniej nie w tym sensie, o jaki mi tu chodzi. A wywody autora i jego wnioskowanie są oczywiście pierwszej klasy. Książka otwiera oczy na wiele spraw, sam bym z pewnością ani tego wszystkiego nie zauważył, a już tym bardziej takich wniosków nie wyciągnął i cierpiałbym dalej w nieświadomości prawdziwych przyczyn.

Nieustępliwie wręcz wnikliwa analiza czasów ponowoczesnych, w mniejszym lub większym stopniu posiadająca jako tło czy odniesienie, cierpienie współczesnego człowieka, któremu przyszło w tych czasach żyć i które to cierpienia - jako dzisiejszą zewnętrzną kondycją właśnie spowodowane - są nowe, typowe właśnie dzisiaj.

Chodzi tu o cierpienia psychiczne czy emocjonalne, przede...

cudownie wzbogacająca lektura

cudownie wzbogacająca lektura

Zbiór ciekawych i lekko napisanych rozpraw i rozprawek o czasach postmodernizmu. Szkoda, że to tylko mieszanka wykładów i odczytów z powstających z różnych okazji, ale to dla płynnego postmodernizmu zaskoczeniem chyba nie jest.

Zbiór ciekawych i lekko napisanych rozpraw i rozprawek o czasach postmodernizmu. Szkoda, że to tylko mieszanka wykładów i odczytów z powstających z różnych okazji, ale to dla płynnego postmodernizmu zaskoczeniem chyba nie jest.

Z wielu książek autora ta w największym stopniu trafiła w mój gust. Z perspektywy dostrzegam, że Bauman szybko się starzeje. Zastanawia mnie tylko na ile trafia w gusta dzisiejszej młodzieży? Na kolejną zmianę zawodu już chyba jednak za późno...

Z wielu książek autora ta w największym stopniu trafiła w mój gust. Z perspektywy dostrzegam, że Bauman szybko się starzeje. Zastanawia mnie tylko na ile trafia w gusta dzisiejszej młodzieży? Na kolejną zmianę zawodu już chyba jednak za późno...