Romantasy to, zwłaszcza ostatnimi czasy, bardzo popularny gatunek. Raczej nie mogę powiedzieć, żeby bardzo mnie do niego ciągnęło. Tak, jak czasami lubię sięgnąć po fantastykę, tak wolę, gdy prym wiedzie w niej przygoda. Czy debiut Margaret Rogerson przekonał mnie do opowieści fantasy, gdzie prym wiedzie miłość?

Isobel to siedemnastoletnia malarka. Do jej klientów należą znamienitości zaczarowanego dworu (fair folk, czyli fae/wróżki — chociaż, szczerze mówiąc, postaci te bardziej kojarzyły mi się z elfami z Rivendell). Pewnego dnia do drzwi dziewczyny puka jesienny książę, Rook. Przystojny, wysoki brunet (nie mogło być inaczej, prawda?) o wyniosłej osobowości zamawia obraz i nakazuje odesłanie go na dwór swojego przyjaciela, Gadfly'a. Isobel dodaje dziełu pewien pierwiastek, którego Rook się nie spodziewa. Zagniewany książę porywa więc Isobel do magicznej krainy, gdzie czyha na nich niejedno niebezpieczeństwo.

Przyznaję, że "An Enchantment of Ravens" początkowo mi się podobało. Świat powieści wydawał mi się intrygujący, a postać Isobel sympatyczna. Motyw tworzenia sztuki oraz elementy magiczne miały swój niewątpliwy urok. Szybko jednak zaczęły pojawiać się książkowe, czerwone flagi...

Pierwszą z nich była miłość od pierwszego wejrzenia — nie przepadam za tym motywem, bo trudno mi w niego uwierzyć. Rogerson niestety nie udało mi zmienić o nim zdania. Isobel zdecydowanie za szybko zakochuje się w Rooku, który wydał mi się postacią mocno opryskliwą. Jego osoba nie wywołała we mnie ciepłych uczuć, nie mówiąc już o miłości... Choć Rook zyskał nieco przy bliższym poznaniu, tak jego romans z Isobel był dla mnie mało przekonujący. Zabrakło mi momentów, w których mogłabym poczuć chemię między bohaterami i które sprawiłyby, że kibicowałabym ich związkowi.

Książka ma też spore problemy z tempem. Szybki wstęp, ciągnący się środek przedstawiający podróż bohaterów przez las, szybki rozwój wydarzeń na magicznym dworze i ekspresowe zakończenie. Zabrakło mi w "An Enchantment..." wyważenia akcji. Boli zwłaszcza fakt, że to, co zdecydowanie bardziej zainteresowało mnie od romansu, intrygi członków dworu, zostało opisane krótko, "po łebkach". W rezultacie zakończenie nie należy do szczególnie satysfakcjonujących.

Wady nie znaczą jednak, że jest to książka szczególnie zła. Podobał mi się język Margaret Rogerson — jest dobrze dopasowany do klimatu fantasy. Autorka nie wplata niepasujących, zbyt współczesnych określeń i dialogów (jedynie "shit" mi trochę nie grało) i sięga czasami po nieco archaiczne słownictwo. Momentami bywa też nieco poetycko. Proza Rogerson wyróżnia się pozytywnie pod tym względem na tle innych młodzieżówek.

"An Enchantment of Ravens" można przeczytać bez bólu, głównie dzięki porządnej warstwie językowej. Książka nieźle sprawdza się jako lektura do autobusu i samolotu (przetestowane),gdy różne czynniki odwracają uwagę od nieprzekonującego romansu i średnio poprowadzonej fabuły. Mogło być gorzej, ale mogło też być o wiele lepiej.

Romantasy to, zwłaszcza ostatnimi czasy, bardzo popularny gatunek. Raczej nie mogę powiedzieć, żeby bardzo mnie do niego ciągnęło. Tak, jak czasami lubię sięgnąć po fantastykę, tak wolę, gdy prym wiedzie w niej przygoda. Czy debiut Margaret Rogerson przekonał mnie do opowieści fantasy, gdzie prym wiedzie miłość?

Isobel to siedemnastoletnia malarka. Do jej klientów należą...

Po licznych poleceniach lecących z zagranicznych bookmediów byłam zaintrygowana tą pozycją. Niestety nie urzekła mnie w ogóle, wręcz ją przemęczyłam do końca.

Po licznych poleceniach lecących z zagranicznych bookmediów byłam zaintrygowana tą pozycją. Niestety nie urzekła mnie w ogóle, wręcz ją przemęczyłam do końca.

Co wyróżnia książkę Margaret Rogerson z całego zastępu powieści o fae, którym przewodzi Sarah Maas i Holly Black? Powiedziałabym, że fakt, że da się ją czytać, ale zapewne wiele fanek tych autorek się ze mną nie zgodzi. Tak więc pójdę inną drogą. "An Enchantment of Ravens" to książka ciepła, niczym koc otulający nas w mroźną zimową noc. Napisana pięknym, urokliwym stylem. Niczym źródlana woda opływająca czytelnika, świeża i migocząca w blasku słońca.

I tak, zdecydowanie da się ją czytać.

Rook jest księciem jesiennego dworu, a Isobel, utalentowana malarka, ma stworzyć dla niego portret. Nikt się nie spodziewa, jak wiele kłopotów i problemów to spowoduje i jak wiele o sobie dowiedzą się ci dwoje. Ani jak bardzo to zmieni ich poukładane, choć niekoniecznie szczęśliwe do tej pory życie. Intryga nie jest więc skomplikowana, a akcja nie rwie do przodu niczym spłoszony koń - powiedziałabym jednak, że jest to zaleta powieści. Dzięki poetyckiemu stylowi autorki powoli suniemy wraz z bohaterami przez krainy fae, wtapiamy się w las głębiej i głębiej, a wszystko to, cała ta magia, okraszona jest czarem delikatnym niczym jesienna pajęczyna.

To, w jaki sposób autorka przedstawia zaklęty lud, wpasowuje sie idealnie w moje wyobrażenie o nim. Fea przedstawione w książce są stworzeniami lasu i nocy, a czar ukrywa ich prawdziwą naturę. Są napisane jako marzenie senne każdego śmiertelnika, tylko pozornie doskonałe, naznaczone wiekami życia i mrokiem skrywanych uczuć. I są śmiertelnie niebezpieczne, gdyż każde niesprecyzowane życzenie może uderzyć ze strony, z której najmniej sie tego spodziewasz. Pomijając niezaprzeczalny fakt, że ich moce potrafią o wiele więcej, niż samo spełnianie nierozsądnych życzeń śmiertelników.

"An Enchantment of Ravens" to nie książka dla każdego. Powiedziałabym nawet, że jest ona trochę specyficzna. Nie ma tutaj nagłych zwrotów akcji, nie ma dreszczyku emocji. Jest spokój, który nie mija nawet podczas opisywanych walk czy zmagań z niebezpieczeństwem. Są zaczarowane kręgi, cykady i opadające liście. Jest dużo podróżowania po lesie, podczas której to podróży bohaterowie poznają sie lepiej. Powiedziałabym, że jest to spokojna, wyważona książka, która ma zauroczyć pewien rodzaj czytelnika. Takiego lubiącego poezję, wieczory przy grzanym winie, muzykę folkową i bieganie boso po trawie w czasie deszczu.

Jest to książka do której będę często wracać. Ten spokój, czarowny i delikatny, zauroczył mnie kompletnie. Jedyne co odrobinę dźgało mnie pod skórą, był zbyt szybko rozwinięty wątek uczuciowy - ale sam fakt, że przeczytałam cokolwiek ocierającego sie o romans fantastyczny i - co więcej - podobał mi się on, świadczy o wysokich walorach estetycznych tej powieści. Jeśli wiec jesteś rodzajem czytelnika, który wymieniłam, być może Rook rzuci także na ciebie krucze zaklęcie.

Co wyróżnia książkę Margaret Rogerson z całego zastępu powieści o fae, którym przewodzi Sarah Maas i Holly Black? Powiedziałabym, że fakt, że da się ją czytać, ale zapewne wiele fanek tych autorek się ze mną nie zgodzi. Tak więc pójdę inną drogą. "An Enchantment of Ravens" to książka ciepła, niczym koc otulający nas w mroźną zimową noc. Napisana pięknym, urokliwym stylem....

Historia zdecydowanie przypadnie do gustu fanom Dworów S.J. Maas. Baśniowa kraina, niebezpieczne dla ludzi istoty, magiczne kontrakty i zapłaty, nie zawsze będące tym czym pozornie się wydają i malarka umiejąca przelać na płótno prawdę. Historia miłości zakazanej i potępianej, podróż przez magiczne lasy. Fabuła brnie niestrudzenie, zabiera nas w dziwaczne miejsca pełne niebezpiecznych istot. Z zapartym tchem śledziłam losy młodej Isobel i jej starania, by pozostać przy życiu w jakże niekorzystnej dla śmiertelniczki krainie. Z lekkim rozżaleniem przyjęłam koniec książki i brak kontynuacji zdecydowanie głodna poznania ciągu dalszego perypetii głównych bohaterów. Polecam jako słodko-gorzką, baśniową opowieść fantastyczną.

Historia zdecydowanie przypadnie do gustu fanom Dworów S.J. Maas. Baśniowa kraina, niebezpieczne dla ludzi istoty, magiczne kontrakty i zapłaty, nie zawsze będące tym czym pozornie się wydają i malarka umiejąca przelać na płótno prawdę. Historia miłości zakazanej i potępianej, podróż przez magiczne lasy. Fabuła brnie niestrudzenie, zabiera nas w dziwaczne miejsca pełne...

"Sorcery of Thorns" ("Magia Cierni") jest duuuużo lepsze, ale na tej też się dobrze bawiłam. Przyjemna historia z bardzo ciekawym spojrzeniem na fair folk. ;)

"Sorcery of Thorns" ("Magia Cierni") jest duuuużo lepsze, ale na tej też się dobrze bawiłam. Przyjemna historia z bardzo ciekawym spojrzeniem na fair folk. ;)

“𝙸𝚏 𝚢𝚘𝚞 𝚖𝚞𝚜𝚝 𝚜𝚝𝚊𝚛𝚎 𝚊𝚝 𝚜𝚘𝚖𝚎𝚝𝚑𝚒𝚗𝚐 𝚏𝚘𝚛 𝚑𝚘𝚞𝚛𝚜 𝚘𝚗 𝚎𝚗𝚍, 𝙸’𝚍 𝚙𝚛𝚎𝚏𝚎𝚛 𝚒𝚝 𝚝𝚘 𝚋𝚎 𝚖𝚎 𝚊𝚕𝚘𝚗𝚎.” - An Enchantment of Ravens

⭐️ 4/5
💫 świat Fae, idealna dla fanów Dworu Cierni i Róż
✨ podróż, miłość, magia

• W świecie, w którym Fae nie mogą tworzyć sztuki, nie rozpadając się na proch, Isobel jest malarką, która popełnia śmiertelny błąd podczas malowania portretu jesiennego księcia - wplatając ludzkie emocje w jego spojrzenie.

Ta książka jest daleka od ideału, ale ma wszystko, do czego mam słabość;
• bajkowa, jesienna atmosfera
• fluffy romans
• silna i prosta bohaterka oraz uroczo arogancki książę fae.

To typowy romans fantastyczny YA, uroczy, szybki i magiczny, ale właśnie za to ją polubiłam. To coś lekkiego i prostego, po co warto od czasu do czasu sięgnąć.

“𝙸𝚏 𝚢𝚘𝚞 𝚖𝚞𝚜𝚝 𝚜𝚝𝚊𝚛𝚎 𝚊𝚝 𝚜𝚘𝚖𝚎𝚝𝚑𝚒𝚗𝚐 𝚏𝚘𝚛 𝚑𝚘𝚞𝚛𝚜 𝚘𝚗 𝚎𝚗𝚍, 𝙸’𝚍 𝚙𝚛𝚎𝚏𝚎𝚛 𝚒𝚝 𝚝𝚘 𝚋𝚎 𝚖𝚎 𝚊𝚕𝚘𝚗𝚎.” - An Enchantment of Ravens

⭐️ 4/5
💫 świat Fae, idealna dla fanów Dworu Cierni i Róż
✨ podróż, miłość, magia

• W świecie, w którym Fae nie mogą tworzyć sztuki, nie rozpadając się na proch, Isobel jest malarką, która popełnia śmiertelny błąd podczas malowania portretu jesiennego księcia -...

Bardzo przyjemna i lekka lektura jeśli lubi się fantastykę, pięknie stworzony świat i wciągająca historia. Romans zostawia trochę do życzenia, kiedy jest za szybko "insta love" ale za to nie nudzi i szybko się czyta :)

Bardzo przyjemna i lekka lektura jeśli lubi się fantastykę, pięknie stworzony świat i wciągająca historia. Romans zostawia trochę do życzenia, kiedy jest za szybko "insta love" ale za to nie nudzi i szybko się czyta :)

Faerie YA, but good (or at least, solid).

Czyta się trochę jak baśń. Chociaż w sumie nie mogę chyba mówić że wiem, jak się czyta, bo słuchałam. Romans nie jest specjalnie wciągający. Piękny, barwny świat; przedstawione z sympatią postaci - są.

Faerie YA, but good (or at least, solid).

Czyta się trochę jak baśń. Chociaż w sumie nie mogę chyba mówić że wiem, jak się czyta, bo słuchałam. Romans nie jest specjalnie wciągający. Piękny, barwny świat; przedstawione z sympatią postaci - są.

✨“Why do we desire, above all other things, that which has the greatest power to destroy us?” ~ Margaret Rogerson "An Enchantment of Ravens"✨
__________
Trudno jest mi napisać recenzję tej książki, bo mam wrażenie, że nie wiem o czym ona dokładnie była. Była to też chyba pierwsza książka, od dłuższego czasu, przy której tak bardzo się nudziłam. Niekiedy zmuszałam się do czytania rozdziałów, ale przyznam, że z dwa mocno mnie wciągnęły... Ale później pojawiły się kolejne, które dosłownie mnie usypiały.
Fabuła samej książki wydawała się być bardzo ciekawa, ale kiedy już się z nią zapoznałam to okazała się być nijaka. Skupiona jest przede wszystkim na dość szybkiej miłości Isobel i Rook'a. Reszta do podróż po dworach, walka ze złym królem (jest ona trochę rozczarowująca i jakby to powiedzieć - krótka) oraz malowanie obrazów.
Przyznam, że nawet spodobała mi się postać księcia fae, ale nawet ona wydawała mi się niekiedy nudna i miałam naprawdę ochotę odłożyć książkę. Jeżeli chodzi o Isobel to była nawet ciekawą postacią, ale jej nagła miłość do Rook'a była dla mnie niezrozumiała - dziewczyna malowała dla niego obraz i w tym samym czasie zorientowała się, że go kocha.
Nie wiem, co mogę jeszcze napisać o tej książce. Naprawdę trudno jest mi cokolwiek dodać do tego wszystkiego. Przyznam, że nieco się zawiodłam i wynudziłam. Było tu dużo klisz z innych książek i schematów, które już są znane w tego typu powieściach.
Jednakże jedno muszę przyznać tej książce - ma przepiękną okładkę 📚😁

✨“Why do we desire, above all other things, that which has the greatest power to destroy us?” ~ Margaret Rogerson "An Enchantment of Ravens"✨
__________
Trudno jest mi napisać recenzję tej książki, bo mam wrażenie, że nie wiem o czym ona dokładnie była. Była to też chyba pierwsza książka, od dłuższego czasu, przy której tak bardzo się nudziłam. Niekiedy zmuszałam się do...

Nie wiem jak to ocenić. Opisy są wyjątkowo piękne, miejscami nie mogłam wyjść z zachwytu. Sama maluję i miejscami naprawdę mocno utożsamiałam się z wypowiedziami Isobel na temat jej sztuki.
Właściwie, gdyby relacja między bohaterami była nieco bardziej realistyczna emocjonalnie, mogłabym się pokusić nawet o najwyższe oceny. Pod tym względem, do połowy książki było w porządku, potem, niestety, zadziałała magia instalove (uważam, że to plaga literatury i nie - nie tylko młodzieżowej, klasycznej również! ekhem, "Romeo i Julia") i trochę zburzyła obraz, szczególnie, że właśnie realizm emocjonalny początku mi się bardzo podobał (zakochanie). Nie czepiałabym się różnicy wieku, szczególnie, że mamy do czynienia z rasą (fae),która, z racji długowieczności, zupełnie inaczej odczuwa i przeżywa czas. Myślę, że gdybym tę powieść dostała do rąk w dzieciństwie (ewentualnie w czasach gimnazjalnych),byłaby jedną z moich ulubionych. Umiem wręcz sobie wyobrazić nieistniejący sentyment do niej. Powiedzmy, 7.5/10, mimo że wątek wadliwy to połowa głównego wątku. Poza tym, jest, w końcu, doskonale. Brak zbędnego napięcia i przeciągania wątków w nieskończoność, za co jestem autorce wdzięczna - to kolejna plaga literatury. Rzadko czytam powieści młodzieżowe, głównie dla rozluźnienia się, ale i tak, w porównaniu z tym, co do tej pory miałam okazję przeczytać, An Enchantment of Ravens to praktycznie arcydzieło, więc ocena może kiedyś ulec zmianie na 8. Mam też nadzieję, że kiedyś pojawi się polskie tłumaczenie - pole do popisu dla tłumacza jest ogromne!

Nie wiem jak to ocenić. Opisy są wyjątkowo piękne, miejscami nie mogłam wyjść z zachwytu. Sama maluję i miejscami naprawdę mocno utożsamiałam się z wypowiedziami Isobel na temat jej sztuki.
Właściwie, gdyby relacja między bohaterami była nieco bardziej realistyczna emocjonalnie, mogłabym się pokusić nawet o najwyższe oceny. Pod tym względem, do połowy książki było w...