Ekomąż

Tak to jest kiedy po opiniach spodziewałam się czegoś więcej... Niezbyt udana odsłona znakomitego przecież, czeskiego humoru.

Tak to jest kiedy po opiniach spodziewałam się czegoś więcej... Niezbyt udana odsłona znakomitego przecież, czeskiego humoru.

"Ekomąż" nie jest tak zabawny jak "Ekożona", brakuje tej ostrej jazdy po żonie i ekonaukach :)

"Ekomąż" nie jest tak zabawny jak "Ekożona", brakuje tej ostrej jazdy po żonie i ekonaukach :)

Zarówno z "Ekożony", jak i z "Ekomęża" można dowiedzieć się czegoś o sobie. Ja na przykład dowiedziałem się, że kompletnie nie rozumiem czeskiego humoru. Autor nie rozbawił mnie ani razu. Jak dla mnie nudne. Nie polecam.

Zarówno z "Ekożony", jak i z "Ekomęża" można dowiedzieć się czegoś o sobie. Ja na przykład dowiedziałem się, że kompletnie nie rozumiem czeskiego humoru. Autor nie rozbawił mnie ani razu. Jak dla mnie nudne. Nie polecam.

42/180/2022
Dalszy ciąg „Ekożony”. Oraz, jak się okazuje, „Cudownych lat pod psem”, bo łowny bohater „Lat” jest pisarzem w serii „Eko”.
Sama powieść jest bardzo podobna do pierwszej części, mniej tam naśmiewania się z różnych mód i teorii, ale naśmiewanie się z męża-pisarza pozostaje. Można czytać.

42/180/2022
Dalszy ciąg „Ekożony”. Oraz, jak się okazuje, „Cudownych lat pod psem”, bo łowny bohater „Lat” jest pisarzem w serii „Eko”.
Sama powieść jest bardzo podobna do pierwszej części, mniej tam naśmiewania się z różnych mód i teorii, ale naśmiewanie się z męża-pisarza pozostaje. Można czytać.

Całkiem dobra kontynuacja "Ekożony". Może brakuje w niej więcej uszczypliwości Mojmira, ale jak może być jej dużo, skoro facetowi pęka aorta ?! ja się pytam grzecznie. Nawet doula jest mniej aktywna (szok!) i mniej wredna (kolejny szok!). Polecam, bo to dobrze skonstruowana historia.

Całkiem dobra kontynuacja "Ekożony". Może brakuje w niej więcej uszczypliwości Mojmira, ale jak może być jej dużo, skoro facetowi pęka aorta ?! ja się pytam grzecznie. Nawet doula jest mniej aktywna (szok!) i mniej wredna (kolejny szok!). Polecam, bo to dobrze skonstruowana historia.

Kiepska kontynuacja Ekożony, niestety powieść jeszcze mniej udana, w moim odczuciu pisana na siłę. Bo jak w życiu mężczyzny - Ekomęża zabrakło kobiety, to o czym tu pisać? No najpierw o zachłyśnięciu się wolnością, a potem o tym jak bardzo brak tej żony, nawet jeśli miała ekoobsesję. Można wspominać dawne czasy, zastanawiać się, jak by to mogło być fajnie, gdyby nie odeszła i nieudolnie, po męsku radzić sobie z prozą życia i własnymi chorobami.
Cóż Wy Faceci, byście bez nas robili?
Co różni pierwszą część od drugiej? Ta jest nudniejsza, w kółko to samo, nie ma śladu eko, nie uśmiechnęłam się ani razu, a współczucie dla głównego bohatera szybko przemieniło się w politowanie.

Można przeczytać, bo wszystko można przeczytać, tylko po co? Zastanawia mnie czy czytelnicy wysoko oceniające tę część pamiętają z niej cokolwiek po roku - dwóch? Ja już z przyjemnością zapominam. I niech tak będzie. Tylko zmarnowanego czasu trochę żal...

Kiepska kontynuacja Ekożony, niestety powieść jeszcze mniej udana, w moim odczuciu pisana na siłę. Bo jak w życiu mężczyzny - Ekomęża zabrakło kobiety, to o czym tu pisać? No najpierw o zachłyśnięciu się wolnością, a potem o tym jak bardzo brak tej żony, nawet jeśli miała ekoobsesję. Można wspominać dawne czasy, zastanawiać się, jak by to mogło być fajnie, gdyby nie odeszła...

Druga część Ekożony, niestety jeszcze słabsza niż poprzedniczka. Szkoda czasu.

Druga część Ekożony, niestety jeszcze słabsza niż poprzedniczka. Szkoda czasu.

Ekożona okazała się dobrym wyborem, zatem sięgnięcie po książkę opisującą dalsze losy nie dobranego małżeństwa było naturalne. I było to niezłe zaskoczenie, kiedy okazało się, że historia zmierza w zupełnie innym kierunku niż można by zakładać.
To, że się rozstaną było do przewidzenia ale, że Mistrz przejdzie taką przemianę?! Serdecznie się śmiałam czytając tę historię.
Książka dla wszystkich tych, którzy sądzą że ludzie się nie zmieniają.

Ekożona okazała się dobrym wyborem, zatem sięgnięcie po książkę opisującą dalsze losy nie dobranego małżeństwa było naturalne. I było to niezłe zaskoczenie, kiedy okazało się, że historia zmierza w zupełnie innym kierunku niż można by zakładać.
To, że się rozstaną było do przewidzenia ale, że Mistrz przejdzie taką przemianę?! Serdecznie się śmiałam czytając tę...

Zawiodłem się na tej książce Michala Viewegha.

Zawiodłem się na tej książce Michala Viewegha.

5.5
O ile pierwsza część była dość błyskotliwa to ta jest bardzo gorzka i męcząca. Nie wiem czy bym ją skończyła gdyby to nie była kontynuacja. Mam wrażenie że autor trochę się zaplatał w fabule.

5.5
O ile pierwsza część była dość błyskotliwa to ta jest bardzo gorzka i męcząca. Nie wiem czy bym ją skończyła gdyby to nie była kontynuacja. Mam wrażenie że autor trochę się zaplatał w fabule.