Jestem bratem NN

Trudno się zaprzyjaźnić z obrazami stworzonymi przez lapidarny, ale dosadny język Fleur Jaeggy. Trudno polubić protagonistów jej 20 mini opowieści. Łatwo natomiast przerazić się tym, co kreuje wyobraźnia Autorki. Przestrzenie rodem z koszmarów, sceny kojarzące się z horrorem (choć z gatunkiem tego typu literatury nie mające nic wspólnego),osoby naznaczone piętnem samotności, samobójstwa, wykluczenia, szaleństwa, świętości. Wszystko to wwierca się w podświadomość i uwiera nie dając o sobie zapomnieć. A jednak nie sposób odmówić temu światu swoistego uroku, jest pociągający i przyciągający, jakaś tajemnicza część naszego jestestwa chętnie zanurza się w tej dziwnej, odrealnionej, klaustrofobicznej wizji.

Trudno się zaprzyjaźnić z obrazami stworzonymi przez lapidarny, ale dosadny język Fleur Jaeggy. Trudno polubić protagonistów jej 20 mini opowieści. Łatwo natomiast przerazić się tym, co kreuje wyobraźnia Autorki. Przestrzenie rodem z koszmarów, sceny kojarzące się z horrorem (choć z gatunkiem tego typu literatury nie mające nic wspólnego),osoby naznaczone piętnem...

Kupiłem zachęcony reklamą w prasie, przeczytałem i ...zawiodłem się. Poza paroma naprawdę dobrymi opowiadaniami jak np. tytułowe "Jestem bratem NN" czy "Młody mężczyzna i jaszczurka" całokształt jawi się jako typowy depresyjny bełkot i dekonstrukcja. Ciemność, pustka, nicość... ok ale jako droga która prowadzi do czegoś, a tutaj prowadzi do zakładu psychiatrycznego w ostatnim opowiadaniu. Taka droga pogubienia gdzie bożkiem staje się depresja, i ego w samotności, samozatracenie. Beznadzieja, pogubienie i bezsens... taki skutek postmodernizmu pokolenia 68.

Kupiłem zachęcony reklamą w prasie, przeczytałem i ...zawiodłem się. Poza paroma naprawdę dobrymi opowiadaniami jak np. tytułowe "Jestem bratem NN" czy "Młody mężczyzna i jaszczurka" całokształt jawi się jako typowy depresyjny bełkot i dekonstrukcja. Ciemność, pustka, nicość... ok ale jako droga która prowadzi do czegoś, a tutaj prowadzi do zakładu psychiatrycznego w...

Arcyhipnotyczne opowiadania. Proza skondensowana do maksimum. Nie po drodze jej z żadnymi modami i trendami. Osobna. Samoswoja. Wwiercająca się w najgłębsze warstwy naszego psyche. O utracie, o śmierci, o ciemnej stronie życia. Pod pięknym landszaftem Szwajcarii, pod słodkimi obrazkami z krowami na wystrzyżonych jak na makiecie kolejki łąkach, kryje się mrok, ból i cierpienie, nie jakoś specjalnie szwajcarskie, ale po prostu wpisane w nasz ludzki los. A pani Fleur (co za imię!) Jaeggy przepięknie o nich pisze. Myślę, że Olga Tokarczuk z powodzeniem mogłaby zaliczyć niektóre z tych opowiadań do kategorii „opowiadania bizarne“, a to o umarłej siostrze bliźniaczce to już na pewno.

Arcyhipnotyczne opowiadania. Proza skondensowana do maksimum. Nie po drodze jej z żadnymi modami i trendami. Osobna. Samoswoja. Wwiercająca się w najgłębsze warstwy naszego psyche. O utracie, o śmierci, o ciemnej stronie życia. Pod pięknym landszaftem Szwajcarii, pod słodkimi obrazkami z krowami na wystrzyżonych jak na makiecie kolejki łąkach, kryje się mrok, ból i...

[Proza narzucona charyzmą]

To bardzo specyficzny zbiór, z utworami, których z pewnością nie pisano pod linijkę; ich niesztampowość oraz fakt odcinania się od tego, co oferuje nam dzisiejszy rynek wydawniczy, sprawia, że wymykają się naszemu poznaniu niczym dopiero co złowiona, szamocząca się wciąż ryba...

"Jestem bratem NN" to najnowszy zbiór opowiadań Fleur Jaeggy - urodzonej w Zurychu, piszącej po włosku szwajcarskiej pisarki, która zalicza się do czołówki literatury europejskiej. Zaczęła pisać, gdy osiągnęła pełnoletność, wcześniej jednak większość czasu spędziła w szkolnych internatach – motyw ten przewija się w jej zbiorze. Tak samo jak znane i autentyczne postacie, jak Josif Brodski (miłośnik jej króciutkich form),Oliver Sacks oraz Ingeborg Bachmann – przyjaciółka Jaeggy, która namówiła ją do wydania pierwszej powieści.

W „Jestem bratem NN” odnajdziemy utwory przede wszystkim o utracie i przemijaniu; o nieprzystawalności i niedojrzałości jednostki. Jednak główne motywy, o których traktuje zbiór, to bolesna samotność, śmierć i depresja, powodowane choćby porzuceniem bądź izolacją. Jeaggy, penetrując mroczną twarz ludzkiej natury, prezentuje portrety nieszczęśliwych i zagubionych postaci, które same zadają sobie ból, stając się zakładnikami własnych instynktów i obsesji.

Poznając kolejne utwory, można pokusić się o wyłuskanie pewnego zrębu filozofii pisarki - jej poglądu na życie i tworzenie – która wychodzi z założenia, iż . . .

Pełna recenzja dostępna na stronie:

dobrakomplementarne.blogspot.com/2018/03/proza-narzucona-charyzma-fleur-jaeggy.html

[Proza narzucona charyzmą]

To bardzo specyficzny zbiór, z utworami, których z pewnością nie pisano pod linijkę; ich niesztampowość oraz fakt odcinania się od tego, co oferuje nam dzisiejszy rynek wydawniczy, sprawia, że wymykają się naszemu poznaniu niczym dopiero co złowiona, szamocząca się wciąż ryba...

"Jestem bratem NN" to najnowszy zbiór opowiadań Fleur Jaeggy -...

„Jestem bratem NN” to zbiór krótkich opowiadań, które porażają siłą przekazu i zaskakującymi puentami. Oszczędny język i ekonomia słowa robią na czytelniku większe wrażenie niż majestatyczne opisy lub barokowe rozdzieranie szat.

Fleur Jaeggy zaskakuje swoją prozą od pierwszych stron. Książkę otwiera tytułowy utwór, który wprowadza w atmosferę dominującą w zbiorze. To niepokój, poczucie zagrożenia, wyalienowania, osamotnienia, niezrozumienia…

Spotykamy tu różnych bohaterów, którzy żyją w odmiennych czasach i miejscach. Łączy ich aura niedopowiedzeń, które bardzo emocjonalnie oddziałują na odbiorcę. Większość postaci ma charakter fikcyjny, ale autorka wprowadziła też sylwetki pisarzy: Josifa Brodskiego i Olivera Sacksa.
Poświęcone im utwory to rodzaj impresji, które można odczytać nie tylko jako zdania poświęcone wybranym twórcom, gdyż proza Fleur Jaeggy wybiega znacznie dalej, pozwalając doszukiwać się ukrytych sensów, bliskich każdemu człowiekowi.

Autorka zbioru nieraz wychodzi od jakiegoś drobiazgu, zwykłego szczegółu, by ostatecznie snuć niedługą, lecz treściową opowieść o człowieku i jego problemach.
Tych ostatnich tu nie brakuje, gdyż bohaterowie zwykle są ciężko doświadczeni przez życie. Nieraz można odnieść wrażenie, że sami stwarzają sobie problemy, co nie znaczy, że doświadczają ich w mniejszym stopniu.

Z krótkimi formami współgra styl i język – oszczędny, pozornie prosty i zwyczajny, w rzeczywistości jednak bardzo obrazowy i zapadający w pamięć. Sporo tu oryginalnych, chociaż wcale nie rozbudowanych porównań. Czasem aż chce się (i trzeba) zatrzymać, by przeanalizować nie tylko zachowania postaci, ale i opisy oraz pojedyncze frazy.

Trudno wybrać spośród tych dwudziestu utworów ten jeden, nadzwyczajny i znakomity. Na mnie największe wrażenie zrobiło opowiadanie „Imiona”, w którym spotykamy niewidomą kobietę zwiedzającą obóz koncentracyjny w Auschwitz.
Jak to w ogóle możliwe? Na pewno nie potrafiłabym tego pojąć przed lekturą utworu Fleur Jaeggy, który przekazuje kilka istotnych i ponadczasowych treści, dosłownie wbijając czytelnika w fotel ostatnim zdaniem.

Opowiadania ze zbioru „Jestem bratem NN” na pewno nie są lekkie, łatwe i przyjemnie, jednak warto się w nimi zmierzyć, bo to proza na długo zapadająca w pamięć i skłaniająca do naprawdę głębokich refleksji.
To także gratka dla tych czytelników, którzy mają słabość do odczytywania i wyszukiwania różnych, nieraz bardzo karkołomnych środków wyrazu. Pod tym względem także satysfakcja jest gwarantowana!

„Jestem bratem NN” to zbiór krótkich opowiadań, które porażają siłą przekazu i zaskakującymi puentami. Oszczędny język i ekonomia słowa robią na czytelniku większe wrażenie niż majestatyczne opisy lub barokowe rozdzieranie szat.

Fleur Jaeggy zaskakuje swoją prozą od pierwszych stron. Książkę otwiera tytułowy utwór, który wprowadza w atmosferę dominującą w zbiorze. To...

Dobre

Dobre