Unicestwienie

Bardzo mocny zjazd. Działania bohaterów stają się głupie już nawet in-universe. Jasmine to praktycznie druga Sandra. Może to tylko interludium, nie wiem, ale to pierwszy tom, który uważam za słaby i niesprawiający frajdy.

Bardzo mocny zjazd. Działania bohaterów stają się głupie już nawet in-universe. Jasmine to praktycznie druga Sandra. Może to tylko interludium, nie wiem, ale to pierwszy tom, który uważam za słaby i niesprawiający frajdy.

Książka zapętlona, stałe to samo tylko w innym szyku. Absurdalna głupota postaci i naiwność. Zero nauki tylko bzdurne puste opisy nie oparte na rozumie. To jest już męczące. Oczywiście ta książka nie jest tak głupia jak cykl Lipowo. Ale i tak ciężko wytrzymać zagłębiając się dalej w fabułę przez te bzdury. Główny bohater to totalny psychopata zupełnie bez samokrytyki własnej głupoty przez jaka zginęły już miliony. Dodam jeszcze że książka jest bardzo niekonsekwentna w fabule. A czemu ziemianie nie wykorzystują bomby wyłączających maszyny dlaczego nie wykorzystają pól siłowych. Dlaczego nie zagłuszają komunikacji między makrosami z korony mają wspólny łączone mózgi takich bzdur i takich idiotycznie w tej książce są dosłownie bez przekłamania kilka tysięcy idiotyzmów.

Książka zapętlona, stałe to samo tylko w innym szyku. Absurdalna głupota postaci i naiwność. Zero nauki tylko bzdurne puste opisy nie oparte na rozumie. To jest już męczące. Oczywiście ta książka nie jest tak głupia jak cykl Lipowo. Ale i tak ciężko wytrzymać zagłębiając się dalej w fabułę przez te bzdury. Główny bohater to totalny psychopata zupełnie bez samokrytyki...

Moja ostatnia książka w tym cyklu. Więcej już nie dam rady przebrnąć, w tym cyklu wszystko jest bardzo podobne do tomu 1, mam nawet wrażenie, że cały czas czytam 1 tom i zaraz będzie koniec i do ręki będzie można wziąć kolejną część.
Książka jest lekka i dobrze się czyta, ale niestety bardzo odtwórcza i te same wątki przeplatają się cały czas ani nie kończąc się, ani nie rozwijając.
Niestety ten autor ma to do siebie, że pierwszy tom cykli jest bardzo dobry, a pozostałe są już jego kalką ze zmienionym tylko tytułem.

Moja ostatnia książka w tym cyklu. Więcej już nie dam rady przebrnąć, w tym cyklu wszystko jest bardzo podobne do tomu 1, mam nawet wrażenie, że cały czas czytam 1 tom i zaraz będzie koniec i do ręki będzie można wziąć kolejną część.
Książka jest lekka i dobrze się czyta, ale niestety bardzo odtwórcza i te same wątki przeplatają się cały czas ani nie kończąc się, ani nie...

Kolejna wciągająca książka z serii. Tym razem autor nie rozszerza świata (wszechświata) akcji, ale miesza już istniejące komponenty, żeby dostarczyć kolejne 500 stron niezbyt wiarogodnych, ale przyjemnych do czytania przygód Riggsa.

Tym razem B.V. Larson podjął próbę pogłębienia postaci porucznika oraz nadania wyrazu postaciom pobocznym, które zawsze były traktowane po macoszemu. Nie jestem pewien, czy wyszło to dobrze, ale doceniam starania. Jednocześnie mam nadzieję, że nie porzuci tego w następnej części

Autor też zarysował jakieś cztery wątki (więcej niż zwykle),które wymagają wyraźnego domknięcia w następnych tomach - które prawdopodobnie kiedyś przeczytam :)

Kolejna wciągająca książka z serii. Tym razem autor nie rozszerza świata (wszechświata) akcji, ale miesza już istniejące komponenty, żeby dostarczyć kolejne 500 stron niezbyt wiarogodnych, ale przyjemnych do czytania przygód Riggsa.

Tym razem B.V. Larson podjął próbę pogłębienia postaci porucznika oraz nadania wyrazu postaciom pobocznym, które zawsze były traktowane po...

Moja opinia bez zmian. Dobre bum-bum z opcją wątków humanizmu albo raczej humanitaryzmu. Odpoczywam przy takiej lekturze po kolejnym dniu pracy

Moja opinia bez zmian. Dobre bum-bum z opcją wątków humanizmu albo raczej humanitaryzmu. Odpoczywam przy takiej lekturze po kolejnym dniu pracy

Dalej nie wiem, dlaczego ciągnie mnie, aby kontynuować serię Star Force B.V. Larsona z największym macho wszechświata, Kyle’em Riggsem. ;) Chyba jednak jestem masochistką, ale na swoją obronę mam to, iż Marvin jest po prostu uroczy, więc chęć poznania jego nowych wybryków przeważa zdrowy rozsądek. Dlatego też sięgnęłam po siódmą odsłonę cyklu pod tytułem Unicestwienie.

Temperatura rośnie.
"Trzy niedawno założone ludzkie kolonie w układzie Eden radzą sobie coraz lepiej, lecz liczne siły dążą do ich wyeliminowania. Skorupiaki proszą o pomoc, choć są zaprzysięgłymi wrogami Sił Gwiezdnych. Czy okażą się potencjalnymi sojusznikami, czy też podstępnymi zdrajcami? I dlaczego temperatura oceanów na ich światach rośnie?
Tajemnice piętrzą się nawet wtedy, gdy Riggs wyrusza zbadać sytuację. Niebiescy ślą niejasne groźby, a Ziemia prosi o zawarcie pokoju. Komu można zaufać, a kto trzyma ukryty za plecami sztylet?"

To była dyskoteka. ;)
Larson po raz kolejny pokazał, że wie jak dynamicznie poprowadzić dynamiczną akcję i przemycać pomiędzy wierszami odrobinę wiedzy naukowej.

Jeżeli chodzi o skorupiaki, to trochę byłam zaskoczona obrotem spraw w tej materii, ale muszę przyznać, że ostateczny kierunek rozwoju tego wątku przypadł mi do gustu. Do tego Marvin stanął na wysokości zadania, a jego akcje po prostu rozbrajają.

No i jeszcze wątek związany z Ziemią i zdradą. Tu to dopiero jest prawdziwa „dyskoteka”, a jej konsekwencje mocno zaskakujące.

Patrząc zaś na samego Riggsa, to o jego samczych popędach i zapędach można by napisać osobną książkę. ;)

Podsumowując. Unicestwienie B.V. Larson to kolejny odcinek niezłej kosmicznej przygody, z wartką akcją i fajnymi bitwami. Jeżeli lubicie ten typ literatury i nie przeszkadzają Wam tendencyjni bohaterowie, to ten odcinek kosmicznej sagi, jest tym, czego poszukujecie.

Dalej nie wiem, dlaczego ciągnie mnie, aby kontynuować serię Star Force B.V. Larsona z największym macho wszechświata, Kyle’em Riggsem. ;) Chyba jednak jestem masochistką, ale na swoją obronę mam to, iż Marvin jest po prostu uroczy, więc chęć poznania jego nowych wybryków przeważa zdrowy rozsądek. Dlatego też sięgnęłam po siódmą odsłonę cyklu pod tytułem...

Autor nie zwalnia tempa. Wspaniała powieść jaką przeczytałem. Cały czas styl autora utrzymany jest na dobrym poziomie co sprawia , że chce się czytać.
Polecam

Autor nie zwalnia tempa. Wspaniała powieść jaką przeczytałem. Cały czas styl autora utrzymany jest na dobrym poziomie co sprawia , że chce się czytać.
Polecam

Kolejne przygody Kyla R. Poziom utrzymany :).

Kolejne przygody Kyla R. Poziom utrzymany :).

Podobno mężczyźni, którzy mają szczególnie dużo testosteronu bardzo wcześnie łysieją. Nasz główny bohater prowadzący narrację w pierwszej osobie powinien zatem wyłysieć gdzieś na początku szkoły podstawowej. Testosteron cieknie mu z oczu i uszu, zawarty jest w ślinie w takich ilościach, że gdyby opluł pluton wojska, to oni też by wyłysieli, w jakieś piętnaście minut. Gdy się odzywa, pojawia się w powietrzu testosteronowa mgła działająca na żołnierzy agresywnotwórczo, a na kobiety niczym feromon, zmuszając je do opuszczania majtek i zdejmowania staników. Póki czuwa nad nim pewna samica wyposażona we wszystkie możliwe hormony, zdolna do odgryzienia głowy każdej konkurentce i urwania kończyn każdemu niebezpiecznemu zamachowcowi, nasz bohater moje realizować swoje seksualne chucie wyłącznie wobec tejże niebezpiecznej samiczki, w przeciwnym razie to jego gardło mogłoby zostać przegryzione.
Nasz główny bohater tak ocieka zajebistością, że można by mieć podejrzenie, iż to sam autor wcielił się w tę postać na zasadzie: „jakbym został panem świata, to byłbym takim gościem”. W porządku, każdy ma prawo do swoich fantazji i marzeń, dzięki temu mamy emocjonujące czytadło military s-f, które dostarcza całkiem przyjemnej rozrywki. Plusem czytadełka jest fakt, że od czasu do czasu autor posluguje się autentyczną wiedzą naukową, choć wiadomo, iż jest to w takim czytadle niemożliwe w pełnej rozciągłości. Wciąż prędkość światła jest nie do przekroczenia, a wybuch jądrowy w próżni jest mało destrukcyjny, jeśli nie ma gazów ani materii, którą mógłby miotać. To dobrze. Nie mamy pojęcia, czym napędzane są statki kosmiczne, ani skąd wydobywany jest uran, ten choćby do pocisków miotających. To chyba też dobrze, bo nie widać na horyzoncie takiej fizyki, która nadawałaby się do zastosowania tutaj, jako źródło energii w tak kompaktowej wersji.
Przez cały czas, gdy poruszany był temat „skorupiaków”, krążyła mi po głowie myśl, że jedyne ich zastosowanie polegałoby na przerobieniu na potrawę typu „owoce morza”, zapiekaną z masełkiem. Autor zgrabnie wyszedł z tego problemu wieńcząc niniejszą opowieść jednym z niewielu możliwych rozwiązań tego problemu. Dzięki temu skorupiaki mogą się do czegoś innego przydać w następnych tomach.
Całkiem nieźle się to czyta, choć seksistowski wymiar tej książki może wkurzać niektóre kobiety, mimo iż nie brakuje w książce pań mogących urwać głowę z płucami gołą dłonią przeciętnemu zjadaczowi chleba płci męskiej z naszego szarego świata dnia dzisiejszego.

Podobno mężczyźni, którzy mają szczególnie dużo testosteronu bardzo wcześnie łysieją. Nasz główny bohater prowadzący narrację w pierwszej osobie powinien zatem wyłysieć gdzieś na początku szkoły podstawowej. Testosteron cieknie mu z oczu i uszu, zawarty jest w ślinie w takich ilościach, że gdyby opluł pluton wojska, to oni też by wyłysieli, w jakieś piętnaście minut. Gdy...

Szybko, łatwo i przyjemnie. Może tylko nieco już monotematycznie ale Marvin ratuje sytuację:) Jeśli komuś przypadły do gustu poprzednie tomy serii nie powinien się zawieść.

Szybko, łatwo i przyjemnie. Może tylko nieco już monotematycznie ale Marvin ratuje sytuację:) Jeśli komuś przypadły do gustu poprzednie tomy serii nie powinien się zawieść.