Lepszą ocenę zawsze zgarnie wersja operowa, ale w papierze też niepokojąca historia.

Lepszą ocenę zawsze zgarnie wersja operowa, ale w papierze też niepokojąca historia.

Przyjemnie było wrócić po latach do twórczości Puszkina. Wybór prozy, który warto znać!

Przyjemnie było wrócić po latach do twórczości Puszkina. Wybór prozy, który warto znać!

nie wiem czy to mi już mózg przegnił, ale Puszkin pisałby fanfiki z horrendalną ilością tagów w dzisiejszych czasach, jestem zachwycona

nie wiem czy to mi już mózg przegnił, ale Puszkin pisałby fanfiki z horrendalną ilością tagów w dzisiejszych czasach, jestem zachwycona

Świetny wybór opowiadań. Warto.

Świetny wybór opowiadań. Warto.

Typowe klimaty epoki – duchy, zjawy, zbójcy, romantyczni bohaterowie i orientalny powiew. Czasem jakiś epizod nasuwał na myśl motyw zbieżny z Panem Tadeuszem albo z Hrabią Monte Christo, ale to były tylko refleksy.

Teksty nie są wymagające czy skomplikowane. Prosta, czytelna fabuła i lekka konstrukcja, ale czasami zdarzało mi się wstrzymywać oddech w oczekiwaniu na to jak skończy się dany wątek lub co stanie się z bohaterem.

Według mnie na uwagę zasługują te tytuły: Trumniarz, Poczmistrz, Zamieć i Dama pikowa.

Uwielbiam, tak u Gogola jak i u Puszkina, ironiczne i z dystansu spojrzenie na cechę Rosjan, z której ci ostatni znani są na całym świecie:

„Pili jak zwykle. To znaczy bardzo wiele”
„Nigdy mi się nie zdarzyło widzieć go podchmielonym (co w naszym kraju może uchodzić za niesłychany cud)” 😉

Typowe klimaty epoki – duchy, zjawy, zbójcy, romantyczni bohaterowie i orientalny powiew. Czasem jakiś epizod nasuwał na myśl motyw zbieżny z Panem Tadeuszem albo z Hrabią Monte Christo, ale to były tylko refleksy.

Teksty nie są wymagające czy skomplikowane. Prosta, czytelna fabuła i lekka konstrukcja, ale czasami zdarzało mi się wstrzymywać oddech w oczekiwaniu na to jak...

Kilkanaście tekstów, które mogłyby posłużyć za naprawdę dobry temat do powieści. Czyta się spokojnie, z zainteresowaniem, trochę jak baśnie dla dorosłych. Tyle, że koniec każdej z tych historii czytelnik sam musi sobie dopowiedzieć.
Fajna propozycja na zimowy wieczór w gronie najbliższych. Można pokusić się o dokończenie tych nad wyraz ciekawie rozpoczętych opowieści.

Kilkanaście tekstów, które mogłyby posłużyć za naprawdę dobry temat do powieści. Czyta się spokojnie, z zainteresowaniem, trochę jak baśnie dla dorosłych. Tyle, że koniec każdej z tych historii czytelnik sam musi sobie dopowiedzieć.
Fajna propozycja na zimowy wieczór w gronie najbliższych. Można pokusić się o dokończenie tych nad wyraz ciekawie rozpoczętych opowieści.

Wspaniały zbiór dzieł genialnego artysty. Dama pikowa podobała mi się najbardziej, ale większość jest warta uwagi.

Wspaniały zbiór dzieł genialnego artysty. Dama pikowa podobała mi się najbardziej, ale większość jest warta uwagi.

Puszkin jak zwykle pisze w swoim charakterystycznym stylu. Jego zakończenia, momentami irytujące przez typowe dla autora niedopowiedzenia, są jednak zawsze interesującym zwieńczeniem utworu. Książka ta jest definitywnie warta uwagi, gdy che się zapoznać z Puszkinem, jego stylem pisania i twórczością, która potrafi przynieść nieco rozrywki.

Puszkin jak zwykle pisze w swoim charakterystycznym stylu. Jego zakończenia, momentami irytujące przez typowe dla autora niedopowiedzenia, są jednak zawsze interesującym zwieńczeniem utworu. Książka ta jest definitywnie warta uwagi, gdy che się zapoznać z Puszkinem, jego stylem pisania i twórczością, która potrafi przynieść nieco rozrywki.