Niko, to chłopiec, który bardzo chciałby zostać rycerzem. Pochodzi z wioski Pchli Tyłek. Ma niestety ciągle pecha. Wszystko za co się zabierze, kończy się katastrofą. Nie ma on złych intencji, a wszystko dzieje się przypadkiem. Co też zapewnia czytelnikowi dużo humoru.

Świetna książka dla żadnych przygód dzieci, i nie tylko, z elementami fantastyki i baśni. Barwne, charakterystyczne postacie. Dużo emocji. Opisy i dialogi, które nie nudzą, a wręcz przeciwnie. Książka wciąga od pierwszych stron i zachęca do niesamowitej przygody. W środku znajdziemy piękne ilustracje, które jeszcze bardziej pobudzają wyobraźnię i pozwalają lepiej odnaleźć się w innym świecie. Podczas czytania świetnie się bawiłam. Czy polecam? Oczywiście, że tak :)

Jeśli chcesz przeżyć niesamowitą przygodę, a przy tym dobrze się bawić, sięgnij po książkę "Niko, chłopiec, który marzył".

Niko, to chłopiec, który bardzo chciałby zostać rycerzem. Pochodzi z wioski Pchli Tyłek. Ma niestety ciągle pecha. Wszystko za co się zabierze, kończy się katastrofą. Nie ma on złych intencji, a wszystko dzieje się przypadkiem. Co też zapewnia czytelnikowi dużo humoru.

Świetna książka dla żadnych przygód dzieci, i nie tylko, z elementami fantastyki i baśni. Barwne,...

Był sobie chłopiec…Dwunastoletni Niko z Pchlego Tyłka ma wyjątkowego pecha w życiu. Czego się dotknie, wszystko wychodzi mu dokładnie na opak – od narodzin, podczas których zmarłą mu matka, przez dziecięce lata
i nieumyślne szkody w majątku ojca i jego nagłą śmierć, przez próbę pomszczenia rodzica, która również nie najlepiej mu wychodzi, po przebudzenie drzemiącego od stu lat ZŁA. Do czasu…

„Niko, chłopiec, który marzył” (wyd. I 2020r.) wpisuje się w konwencję baśniowo -fantastyczną, ale również można tu znaleźć sporo elementów groteski, równie wiele słownego i sytuacyjnego humoru przeplatanego tragizmem, czy elementy wzniosłe.
Czytelnik jednocześnie świetnie się bawi kosztem często fajtłapowatych bohaterów, współczuje im, ale także podziwia za wytrwałość w dążeniu
do celu.

Tymczasem w królestwie Nibyrungii niemiłościwie panuje król Radomir Zachłanny, chciwiec, skąpiec, leń i idiota w jednej osobie, znienawidzony przez poddanych. A także tchórz.

Dziękuję serdecznie wyd. Dzieciaki Czytaki za możliwość przeczytania tej fascynującej książki. Przede wszystkim dziękuję autorowi, Wojciechowi Lanikowi, za pracę włożoną w stworzenie tej świetnej opowieści.

Fragmenty opinii pochodzą z mojego bloga
https://czytelniczeinspiracje.wordpress.com/2020/10/05/to-przeciez-serce-czlowieka-wyznacza-w-znacznej-merze-ludzkie-sciezki-w-zyciu-s-250/

Był sobie chłopiec…Dwunastoletni Niko z Pchlego Tyłka ma wyjątkowego pecha w życiu. Czego się dotknie, wszystko wychodzi mu dokładnie na opak – od narodzin, podczas których zmarłą mu matka, przez dziecięce lata
i nieumyślne szkody w majątku ojca i jego nagłą śmierć, przez próbę pomszczenia rodzica, która również nie najlepiej mu wychodzi, po przebudzenie drzemiącego od stu...

„Niko…” to książka, która spodoba się wszystkim żądnym przygód dzieciakom. Trzeba jedynie być odważnym, bo armia wroga może przerazić niejednego dorosłego! Nieustraszeni czytelnicy będą przemierzać, razem z Nikim, długą drogę dojrzewania do odpowiedzialności, obserwować wzloty i upadki bohaterów, a także uczestniczyć w wielce niebezpiecznej wojnie (oj, zachwieje w posadach całym królestwem)! A przy okazji dowiedzą się czegoś ważnego o sobie i innych.

Więcej: https://dajprzeczytac.blogspot.com/2020/09/niko-chopiec-ktory-marzy-wojciech-lanik.html

„Niko…” to książka, która spodoba się wszystkim żądnym przygód dzieciakom. Trzeba jedynie być odważnym, bo armia wroga może przerazić niejednego dorosłego! Nieustraszeni czytelnicy będą przemierzać, razem z Nikim, długą drogę dojrzewania do odpowiedzialności, obserwować wzloty i upadki bohaterów, a także uczestniczyć w wielce niebezpiecznej wojnie (oj, zachwieje w posadach...

I znowu trafiłyśmy na książkę – niespodziankę. Mało dziewczynkowa okładka, a sądząc po tytule, przeznaczona dla żądnych przygód chłopców; wszystko to, przyznaję bez bicia, odrobinę nas zniechęciło.
Ale kiedy czas czytania wreszcie nadszedł, a my pokonałyśmy pierwszych kilka stron i chichrałyśmy tak głośno, że nasza lektura wzbudziła zainteresowanie męża, więc potem nie było opcji, czytaliśmy we trójkę – jednomyślnie stwierdzamy, że książka jest przezabawna i na pewno warto po nią sięgnąć.
Amatorzy średniowiecza będą mieć podwójną frajdę, gdyż znajdą tam mnóstwo ciekawych i przydatnych informacji dotyczących zwyczajów i zasad funkcjonowania średniowiecznego rycerstwa. Widać, że Autor jest naprawdę przygotowany merytorycznie, choć sama fabuła bynajmniej naukowa nie jest.
Główny bohater to dwunastoletni Niko z wioski Pchli Tyłek, syn Zygfryda Okrągłego, sprawującego pieczę nad wsią. Największym marzeniem chłopca to, oczywiście, zostać rycerzem, jednak przez całe życie towarzyszył mu tak koszmarny pech, że cokolwiek robił, prowadziło do katastrofy i wielkich, wielkich kłopotów. Ofiarował królowi w prezencie miód wraz z rojem pszczół, zamiast walecznego rumaka pokonywał znaczne odległości na świni Marceli, uwolnił nawet Szalonego Króla wraz z całą armią przerażających kościotrupów wywołując tym mnóstwo zamieszania i doprowadzając do prawdziwej wojny między ludźmi a szkieletorami. Że nie wspomnę o sprowadzeniu pod mury Zamku Trzech Mostów strasznego smoka, przed którym drżeli mieszkańcy. Biedak ciągle naraża na niebezpieczeństwo i siebie i tych wszystkich, którzy go otaczają. Wszystko to dzieje się, rzecz jasna „przypadkiem” i jest spowodowane jak najlepszymi intencjami tego dobrego w gruncie rzeczy i wrażliwego chłopca, które czytelnikowi wydadzą się wzruszające w swojej naiwności. I oczywiście, zapewnią moc świetnej rozrywki. Bardzo zgrabnie i lekko napisana opowieść, a postacie tak barwne, rzeczywiste i charakterystyczne, że nie sposób pomylić ich z żadnymi innymi. Można się przerazić…ale można się też zwyczajnie wzruszyć. Emocji moc!
Są tu elementy fantastyki, baśniowości oraz legend, które przyciągną uwagę starszych dzieci, jak również dorosłych. Dużo opisów, które nic a nic nie nudzą; niewiele dialogów jednak te obecne – zostają na długo w pamięci. Książka ma miękką okładkę, standardowej wielkości czcionkę i wspaniałe, zabawne, kolorowe ilustracje Bartłomieja Łuczaka i Anny Kinal. Odradzałabym młodszym dzieciakom, jednak dla młodzieży żądnej przygód w wieku 12+ , taka podróż po przygodę rodem ze średniowiecza, jak najbardziej. I kończy się tak, że jest nadzieja na kolejne części. Na które my się piszemy, rzecz jasna!

I znowu trafiłyśmy na książkę – niespodziankę. Mało dziewczynkowa okładka, a sądząc po tytule, przeznaczona dla żądnych przygód chłopców; wszystko to, przyznaję bez bicia, odrobinę nas zniechęciło.
Ale kiedy czas czytania wreszcie nadszedł, a my pokonałyśmy pierwszych kilka stron i chichrałyśmy tak głośno, że nasza lektura wzbudziła zainteresowanie męża, więc potem nie...