Ogólnie łatwo wchodzi ale koniec nie zaskakuje. Można się domyśleć już w połowie jak się zakończny.

Ogólnie łatwo wchodzi ale koniec nie zaskakuje. Można się domyśleć już w połowie jak się zakończny.

Pierwsza książka Mariusza Kaczyńskiego "Skarb w glinianym naczyniu" była tak rewelacyjna, że okrzyknęłam autora polskim Stephenem Kingiem. Niestety druga przeczytana przeze mnie pozycja "Pogorzelisko" to pomyłka. Przez 4/5 książki nic tylko wchodzą i schodzą ze schodów, wchodzą do pokojów i wychodzą z pokojów. Już nie mogłam tego czytać. Dopiero pod koniec coś zaczęło się dziać, ale niestety słabo, słabiutko... Perełka to scena snu Beaty (rewelacja!!!) i końcówka, która jest naprawdę dobra. Jednak uważam, że należało właśnie skupić się na dobrej końcówce i ją rozwinąć, pokazać jak Beata i Stefan próbują się kontaktować z samymi sobą, a skrócić rozwleczoną część przed pożarem. Materiał na dobre, krótkie opowiadanie, nie na całą książkę.
Szkoda, bo miałam chęć przeczytać "Syrenę", ale teraz sobie odpuszczę...

Pierwsza książka Mariusza Kaczyńskiego "Skarb w glinianym naczyniu" była tak rewelacyjna, że okrzyknęłam autora polskim Stephenem Kingiem. Niestety druga przeczytana przeze mnie pozycja "Pogorzelisko" to pomyłka. Przez 4/5 książki nic tylko wchodzą i schodzą ze schodów, wchodzą do pokojów i wychodzą z pokojów. Już nie mogłam tego czytać. Dopiero pod koniec coś zaczęło się...

Dobrze się czyta - język nie jest na siłę patetyczno-zawiły jak to się zdarza polskim autorom, którzy na siłę chcą się wykazać stylem. Zakończenia można się domyślić ale nie jest źle. Na tle tego co nam serwują inni daje mocne 8 - warto przeczytać.

Dobrze się czyta - język nie jest na siłę patetyczno-zawiły jak to się zdarza polskim autorom, którzy na siłę chcą się wykazać stylem. Zakończenia można się domyślić ale nie jest źle. Na tle tego co nam serwują inni daje mocne 8 - warto przeczytać.

Mariusz Kaszyński jest autorem z którego twórczością nie miałem okazji jeszcze się spotkać. Google podpowiada mi że działa już trochę w grozie i pojawił się tu i tam, ale jak widać faktycznie nie da się poznać wszystkiego więc "pogorzelisko" wydawało się idealne na start.

Bedąc świeżo po lekturze mogę napisać tylko jedno; łał, naprawdę pięknie wyszło.

Klasyczna opowieść o nawiedzonym domu który nie jest tym czym się wydaje, ciągłe wrażenie obecności czegoś w innej części domu, rozmyte postacie na granicy wzroku, a do tego ciągłe dźwięki i słowa kierowane do naszych nieszczęsnych bohaterów- dla mnie cud, miód i orzeszki i dokładnie to czego oczekuje po tego rodzaju książek.

Jednym zarzutem który ktoś mógłby mieć do tej książki to jej lekka przewidywalność. Nie przeszkadzało mi to w jakimś stopniu ale ktoś tam do marudzenia pewno się znajdzie.

Polecam.

Mariusz Kaszyński jest autorem z którego twórczością nie miałem okazji jeszcze się spotkać. Google podpowiada mi że działa już trochę w grozie i pojawił się tu i tam, ale jak widać faktycznie nie da się poznać wszystkiego więc "pogorzelisko" wydawało się idealne na start.

Bedąc świeżo po lekturze mogę napisać tylko jedno; łał, naprawdę pięknie wyszło.

Klasyczna opowieść o...

Książka jest ciekawa, wciąga i całkiem przyjemnie się czyta. Zakończenie nieco gorsze aczkolwiek jest dość zaskakujące. Fajna na chłodniejsze wieczory.

Książka jest ciekawa, wciąga i całkiem przyjemnie się czyta. Zakończenie nieco gorsze aczkolwiek jest dość zaskakujące. Fajna na chłodniejsze wieczory.

Gdybym miała oceniać książkę, to za pomysł na fabułę nie dałabym dużo, ale wszystko ratuje mi tu wykonanie. Fabularnie nie jest to nic nowego i po opisie bardzo łatwo rozgryźć, co będzie działo się na kartach książki, ale… autor rozpisał wszystko w tak ciekawy sposób, że byłam wciągnięta od pierwszej do ostatniej strony.
Razem z całą rodziną przeżywałam każde tupnięcie, skrzypnięcie czy szept dochodzący z piętra. Czekałam aż otworzą właściwe drzwi i sprawdzą, kto do nich przychodzi. Na jednym posiedzeniu z książką potrafiłam przeczytać naprawdę sporą jej część i skończyć czytanie tylko z powodu braku czasu lub zmęczenia. Inaczej pochłonęłabym ją na raz.
Podobało mi się sceptyczne podejście bohatera do sprawy duchów. Kiedy wszyscy walczą ze zjawami, on uparcie szuka racjonalnego wyjaśnienia problemu. Z jednej strony miałam nim ochotę potrząsnąć, a z drugiej wiedziałam, że prawdopodobnie na jego miejscu robiłabym podobnie.
Mam świadomość, że nie jest to coś odkrywczego i mimo, że nie do końca przypadło mi do gustu zakończenie, daję 7 gwiazdek, bo książka dała mi naprawdę dobrą zabawę i nie miała żadnych bardzo irytujących mnie fragmentów, a to jest sztuka.
Jeśli ktoś szuka lekkiego niezobowiązującego horroru, po którym nie posra kołdry to polecam. Dla mnie był w porządku.
Dodam też, że uwielbiam okładkę. Jest naprawdę świetna!

Gdybym miała oceniać książkę, to za pomysł na fabułę nie dałabym dużo, ale wszystko ratuje mi tu wykonanie. Fabularnie nie jest to nic nowego i po opisie bardzo łatwo rozgryźć, co będzie działo się na kartach książki, ale… autor rozpisał wszystko w tak ciekawy sposób, że byłam wciągnięta od pierwszej do ostatniej strony.
Razem z całą rodziną przeżywałam każde tupnięcie,...

Po dłuższej przerwie znów miałem okazję przeczytać książkę Mariusza Kaszyńskiego. "Pogorzelisko" nie dorównuje co prawda "Martwemu światłu" czy "Skarbowi w glinianym naczyniu" ale i tak jest powieścią udaną. Może fabuła jest przewidywalna ale mamy tu fajny klimat tajemniczości. Zwolennicy horrorów raczej się rozczarują bo autor straszy tu bardzo delikatnie. Czyta to się jednak naprawdę bardzo dobrze. Książka sprawdzi się na pewno jako wakacyjne czytadło.

Polecam :)

Po dłuższej przerwie znów miałem okazję przeczytać książkę Mariusza Kaszyńskiego. "Pogorzelisko" nie dorównuje co prawda "Martwemu światłu" czy "Skarbowi w glinianym naczyniu" ale i tak jest powieścią udaną. Może fabuła jest przewidywalna ale mamy tu fajny klimat tajemniczości. Zwolennicy horrorów raczej się rozczarują bo autor straszy tu bardzo delikatnie. Czyta to się...